Toυ Γιάννη Χαραμίδη
Η ιστορικά πρωτόγνωρη επίθεση που εξαπέλυσε η Τεχεράνη τα ξημερώματα της Κυριακής κατά του Ισραήλ, δημιουργεί νέα δεδομένα που εξαρτώνται σήμερα αποκλειστικά από τις επιλογές του Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Όταν η Τεχεράνη για πρώτη φορά από το 1948 και την επίσημη «γέννηση» του κράτους του Ισραήλ επιλέγει να πλήξει από τα δικά της εδάφη το Ισραήλ, τα «απόνερα» είναι αδύνατο να μην επηρεάσουν ολόκληρο τον κόσμο.
Το γεγονός πως το Ισραήλ κατάφερε με την αμέριστη συνδρομή των ΗΠΑ, της Βρετανίας, αλλά και της Ιορδανίας να καταρρίψει το 99% αυτού που Αμερικανοί αναλυτές ονόμασαν ως την «μεγαλύτερη επίθεση drones» είναι χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικό επιχείρημα, ειδικά για τον Τζο Μπάιντεν, προκειμένου η ένταση να μην εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά σε ξερά χόρτα.
Οι ΗΠΑ σήμερα προσπαθούν με συνεχείς ανωτάτου επιπέδου παρεμβάσεις να περάσουν το μήνυμα στον Πρωθυπουργό του Ισραήλ πως έχει ήδη κερδίσει απέναντι στην Τεχεράνη, καθώς το ισραηλινό πλήγμα στην Δαμασκό στέρησε σημαντικότατα στελέχη του στρατού από το Ιράν, ενώ αντίστοιχα η ιρανική απάντηση ήταν χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Τα σενάρια που υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι δεν είναι δύο αλλά τρία. Συνοπτικά θα μπορούσε μάλιστα κανένας να τα συμπυκνώσει στο «καλό», το «κακό» και το «ολέθριο».
Το «καλό» σενάριο της αναμονής
Στην «καλύτερη» περίπτωση το Τελ Αβίβ και ο Νετανιάχου θα αποδεχθούν τις πιέσεις και το μήνυμα από τον Λευκό Οίκο και δεν θα απαντήσουν άμεσα στην ιρανική επίθεση. Το Ισραήλ σε αυτή την περίπτωση θα κρατήσει στα χέρια του ένα πολύ σημαντικό «χαρτί» με τους Αμερικανούς και θα επιλέξει τη στιγμή την οποία θα το «παίξει», ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα το κάνει για να αποκαταστήσει κάτι από τις σχέσεις με την Ουάσιγκτον που έχουν διαταραχθεί.
Σε αυτό το σενάριο δεν υπάρχει πουθενά η Τεχεράνη, σύμφωνα με τα λεγόμενα της μόνιμης αντιπροσωπείας της χώρας στον ΟΗΕ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το καθεστώς της Τεχεράνης δεν θα συνεχίσει τον πόλεμο φθοράς προς το Ισραήλ, μέσω της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο και των Χούθι από την Υεμένη. Σε κάθε περίπτωση σε αυτό το σενάριο θα επιστρέψουμε στην περιοχή στην κρίση που υπάρχει από τις 7 Οκτωβρίου.
Το «κακό» σενάριο
Στο «κακό» σενάριο, το Ισραήλ θα επιχειρήσει επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία να πλήξει απευθείας από τα εδάφη του στόχους στο Ιράν. Σε αυτή την περίπτωση, το Τελ Αβίβ είναι πιθανό να βάλει κατά στόχων που θα έχουν σύνδεση με την προχθεσινή επίθεση, καθώς είναι στο δόγμα της χώρας το «απαντάμε σε όσους μας χτυπούν». Στο ενδεχόμενο αυτό, ισραηλινά μαχητικά θα χτυπήσουν πιθανότατα βάσεις από τις οποίες έφυγαν κατά της χώρας drones και βαλλιστικοί πύραυλοι.
Σε αυτή την περίπτωση η Τεχεράνη έχει ξεκαθαρίσει πως η κατάσταση θα εκτραχυνθεί κι άλλο, με την ίδια να δεσμεύεται πως θα εξαπολύσει νέα επίθεση προς το Ισραήλ στα ίδια «μέτρα» με την ισραηλινή απάντηση. Το σενάριο αυτό είναι ξεκάθαρα «κακό», καθώς μπορεί να μην κλιμακώνει άμεσα, αλλά κλιμακώνει σταθερά σε μία κρίση άκρως επικίνδυνη.
Το «ολέθριο» σενάριο
Στο απόλυτα απευκταίο σενάριο…
το Ισραήλ θα επιχειρήσει πλήγματα κατά πάντων και όχι μόνο της Τεχεράνης, αλλά και όλων των συνεργατών της στη Μέση Ανατολή. Σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να έχουμε μετά από δεκαετίες όχι απλά αραβοΐσραηλινό πόλεμο, αλλά πόλεμο ασύμμετρο ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν.
Σε αυτό το σενάριο, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος και ακόμη και οι σήμερα «ουδέτερες» Αίγυπτος και Ιορδανία θα πρέπει να κάνουν κρίσιμες και δύσκολες επιλογές.
Ο Τζο Μπάιντεν είναι πεπεισμένος πως, χωρίς πίεση το Ισραήλ μπορεί και να έκανε την πιο ακραία επιλογή, με δεδομένο πως η χώρα βρίσκεται υπό πίεση εδώ και μήνες και η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν έχει να χάσει το παραμικρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου