Tων Marie Holzman*, Vincent Brossel** και Alain Bouc*** / Le Figaro
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Ανεξάρτητες – με το σταγονόμετρο- πληροφορίες αρχίζουν να βγαίνουν από την Κίνα σχετικά με το πραγματικό ανθρώπινο φόρο του Covid-19.
Ωστόσο, ο ΠΟΥ και η διεθνής κοινότητα δέχονται ευγενικά τους επίσημους κινεζικούς αριθμούς που μεταδίδονται από όλα τα μέσα ενημέρωσης. Το κινεζικό καθεστώς πέτυχε και πάλι να επιβάλει ένα κρατικό ψέμα; Ένα ψέμα που έχει δραματικές επιπτώσεις, καθώς εξηγεί εν μέρει την έλλειψη αντίδρασης των ευρωπαϊκών χωρών κατά την έναρξη της κρίσης.
Ο Πρόεδρος Xi Jinping έχει επομένως τεράστια ευθύνη για την πανδημία που πλήττει τον κόσμο. Προτίμησε να προστατεύσει τα συμφέροντά του και όχι την υγεία εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτή η πανδημία έρχεται πράγματι σε μια σημαντική στιγμή για το ΚΚΚ.
Η πανδημία είναι για τον Xi Jinping και τον μηχανισμό του ΚΚΚ ευκαιρία επαναλειτουργίας του μηχανισμού ελέγχου και καταστολής της αμφισβήτησης. Εμφανιζόμενος από την προπαγάνδα ως ο νικηφόρος ανώτατος διοικητής του “πολέμου του λαού” κατά του κορωνοϊού, ο Xi Jinping επανακτά τον έλεγχο μετά από μια κρίση που βύθισε την Κίνα στην αμφιβολία. Και ο τύπος κλήθηκε να γιορτάσει τον ηρωισμό των σωτήρων και όχι τον πόνο του λαού ή την αμέλεια της διοίκησης. Η κατασκευή ενός νοσοκομείου σε δέκα ημέρες αποτέλεσε έτσι ένα αποτελεσματικό πυροτέχνημα για την κάλυψη των ελλείψεων του συστήματος υγείας.
Αυτό ακριβώς υποστηρίζει ο Ren Zhiqiang, επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην πλατφόρμα Weibo. Ο Ren Zhiqiang έγραψε: “Χωρίς μέσα ενημέρωσης που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού και δημοσιοποιούν αποδεδειγμένα γεγονότα, η ζωή των ανθρώπων θα καταστραφεί από τον ιό και τη νόσο αυτού του καθεστώτος” και είχε τολμήσει να αποκαλέσει τον Xi Jinping “κλόουν” τη διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού. Εξαφανίστηκε από τις 12 Μαρτίου, πιθανώς στα χέρια της κρατικής ασφάλειας. Όπως και ο ίδιος, δεκάδες ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημοσιογράφοι και δικηγόροι έχουν ενοχληθεί, συλληφθεί ή κρατηθεί σε απομόνωση από την έναρξη της πανδημίας.
Μυστική έκθεση
Ομοίως, τα άρθρα, τα βίντεο και τα σχόλια για τις πρώτες περιπτώσεις ασθενών με Covid-19 έχουν λογοκριθεί. Μια εσωτερική έκθεση της κινεζικής κυβέρνησης, που δημοσιεύθηκε στον Τύπο του Χονγκ Κονγκ, επιβεβαιώνει τη βούληση των κινεζικών αρχών να κρύψουν την αλήθεια με τίμημα την υγεία του πληθυσμού. Οι πρώτοι γιατροί του Wuhan που χτύπησαν καμπανάκι τον Δεκέμβριο κλήθηκαν, επιπλήθηκαν από τους προϊστάμενους ή τους αξιωματούχους της πόλης. Τα νοσοκομεία τροποποίησαν τις ιατρικές γνωματεύσεις για τους πρώτους ασθενείς, αφαιρώντας όλα τα ίχνη της ιογενούς πνευμονίας. Πράγματι, το Κ.Κ. του Χουμπέι προετοιμαζόταν για μια κοινοβουλευτική συνεδρίαση και το κινεζικό νέο έτος πλησίαζε γρήγορα. Τα συμφέροντα του κόμματος πάνω από όλα …
Παρά τα στοιχεία, οι Κινέζοι αξιωματούχοι αρνούνταν μέχρι τις 20 Ιανουαρίου ότι ο κορωνοϊός προσβάλλει τους ανθρώπους. Η ίδια έκθεση δείχνει ότι οι αρχές συνειδητοποίησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά ότι δεν ενήργησαν με διαφάνεια, χωρίς να ενημερώνουν τον πληθυσμό. Μόλις στις 23 Ιανουαρίου η Wuhan μπήκε σε καραντίνα.
Η αμέλεια και η άρνηση των αρχών μεταφράζεται σε καθυστέρηση τουλάχιστο ενός μήνα στην αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού από μια αγορά στο Wuhan. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν ήδη μολυνθεί. Ο επικεφαλής του αγώνα κατά του κορωνοϊού, Zhong Nanshan, αναγνώρισε ότι ο αριθμός των ασθενών θα μπορούσε να μειωθεί μαζικά εάν οι αρχές είχαν ενεργήσει γρηγορότερα.
Αυτή η κρίση επιβεβαιώνει ότι οι πληροφορίες για την υγεία ελέγχονται στενά και ότι η Κίνα δεν δέχεται ξένα βλέμματα όταν βρίσκεται σε αδύναμη κατάσταση. Μια δεκάδα ξένων δημοσιογράφων, συμπεριλαμβανομένων των New York Times και της Washington Post, στερήθηκαν το δικαίωμά τους να εργάζονται από τον Φεβρουάριο και ιστοσελίδες ξένων μέσων ενημέρωσης ή πλατφόρμες όπως το Twitter εμποδίζονται στην Κίνα.
Το 2003, ο στρατιωτικός γιατρός Jiang Yanyong, που παρακολουθούσε την επιδημία SARS, είχε το θάρρος να προειδοποιήσει τα ξένα ΜΜΕ, παρόλο που οι αρχές αρνούνταν την επιδημία. Στη συνέχεια συνελήφθη για κριτική του Κόμματος. Αυτή τη φορά, ο οφθαλμίατρος Li Wenliang, πηγή πληροφοριών για τον Covid-19, συνελήφθη από την αστυνομία πριν πεθάνει από τον ιό.
Η εμμονή του Κ.Κ.Κ. σήμερα είναι να γράψει και να αφηγηθεί την κρίση του Covid-19 με τον δικό του τρόπο, όπως το κάνει εδώ και 70 χρόνια. Υπενθυμίζουμε ότι η σφαγή της πλατείας Τιενανμέν του 1989 δεν υπάρχει στην επίσημη ιστορία.
Εκτός από το να ξαναγράψει την ιστορία, το καθεστώς του Πεκίνου τώρα θέλει να εμφανίζεται ότι στηρίζει τις χώρες που επλήγησαν από τον Covid-19. Από υπεύθυνο, θέλει να γίνει σωτήρας. Μετά την πολιτική των πάντα, βλέπουμε την πολιτική της μάσκας. Με μερικές υπερπροβαλλόμενες αποστολές που είναι φυσικά χρήσιμες για τους Ευρωπαίους, η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί να ξεχαστεί η ευθύνη της. Η Κίνα έστειλε ένα εκατομμύριο μάσκες ως βοήθεια – κάτι που είχε κάνει η Γαλλία αντίστροφα κατά την έναρξη της κρίσης – και πουλάει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο μάσκες στη Γαλλία, η οποία τις έχει ανάγκη. Δεξιοί και αριστεροί πολιτικοί στη Γαλλία σπεύδουν να ευχαριστήσουν την Κίνα για τη βοήθειά της. Νομίζουμε ότι ονειρευόμαστε …
Ο Xi Jinping θέλει επίσης να πιστέψουν ο λαός του και οι Δυτικοί ότι μόνο ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις αυτού του είδους. Η απόλυτη απομόνωση του πληθυσμού και η μαζική ιατρική φροντίδα φαίνεται ότι συγκράτησαν τον Covid-19. Ωστόσο, δημοκρατικές χώρες όπως η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν τα κατάφεραν καλύτερα από την Κίνα με τη διαφάνεια και την κινητοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και των πολιτών. Η πραγματική διαφορά μεταξύ των χωρών ήταν η έγκαιρη αντιμετώπιση της πανδημίας. Η Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθυστέρησαν και το πληρώνουν με υψηλό τίμημα.
Παγκολίνος
Ένα άλλο πολύ διδακτικό στοιχείο για την κινεζική προέλευση αυτής της κρίσης: ο υποτιθέμενος ρόλος του παγκολίνου στη μετάδοση στους ανθρώπους.
Αυτή η πανδημία έχει ήδη αστρονομικό κόστος για τις κοινωνίες μας και τις οικονομίες μας. Η γαλλική κυβέρνηση, και γενικότερα οι πληγείσες χώρες, θα έχουν το θάρρος να ζητήσουν από την κυβέρνηση του Πεκίνου μέρος του κόστους αυτού; Και θα τολμήσουν να ζητήσουν από το κομμουνιστικό καθεστώς να αποκαταστήσει την αλήθεια στον ανθρώπινο φόρο και να τερματίσει την καθημερινή καταστολή;
**Ο Vincent Brossel είναι μέλος της Επιτροπής Liu Xiaobo. Συνέβαλε στην έκδοση του βιβλίου Κίνα, το μαύρο βιβλίο (La découverte, 2004).
***Ο Alain Bouc εργάστηκε ως ανταποκριτής της εφημερίδας Le Monde στο Πεκίνο και ανήκει στην ομάδα Κίνα του Συνδέσμου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου