ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Φολκλόρ για... κλάματα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
 

«Η Λάρισα είναι όπως το Οχάιο. Παλαντζάρ’». Εξοικειωμένος με την εκλογική ιστορία τόσο του λαρισαϊκού κάμπου όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Θεσσαλός πολιτικός αναλυτής παρομοίαζε τον νομό Λαρίσης με swing-state. Η θεσσαλική περιφέρεια, μονίμως αμφίρροπη, είναι εκλογικό βαρόμετρο: Στρίβει, όπως στρίβει και η πλειοψηφία.

Σε αυτή την εκλογική παλάντζα, όπου πήρε 0,7% πάνω από το εθνικό ποσοστό του, το ΠΑΣΟΚ διάλεξε να σκηνοθετήσει τα γενέθλιά του. Η πρωτοβουλία παρουσιάζεται σαν επιστροφή στο Κιλελέρ. Σαν απόπειρα επανασύστασης του λώρου που συνδέει το κόμμα με την αγροτιά. Ποιο κόμμα, όμως;

Τα τελευταία χρόνια η διαμάχη για την «3η του Σεπτέμβρη» γινόταν μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «κληρονόμοι» ξεμαλλιάζονταν με τους «καταπατητές».  

Φέτος, το ΠΑΣΟΚ ερίζει με το ΠΑΣΟΚ για το αν αυτό που λέμε «ΠΑΣΟΚ» μπορεί με το όνομα «ΚΙΝΑΛ» να μυρίζει το ίδιο γλυκά.

Τη σχετική συζήτηση επανέφερε ο Παύλος Γερουλάνος. Αλλά εκείνος που της έδωσε περιωπή καταστατικού ζητήματος ήταν ο Παπανδρέου – όχι ο Γιώργος, που εξελέγη χωρίς σταυρό, αλλά ο Νίκος, που με σταυρό δεν εξελέγη. Το αίτημά του είναι χονδρικά ότι το ΠΑΣΟΚ, που μετέχει στο ΚΙΝΑΛ ως μη διαλυμένο κόμμα, πρέπει να προχωρήσει σε εκλογή του προέδρου του, τώρα που λήγει η καταστατική του θητεία. Πρόκειται για επένδυση του πάγιου αιτήματος περί επιστροφής στις ρίζες με καταστατικό μανδύα.

Για τη Χαριλάου Τρικούπη το δίλημμα –ΚΙΝΑΛ ή πούρο ΠΑΣΟΚ– θεωρείται λυμένο. Συζητήθηκε και κρίθηκε, λένε, στο ιδρυτικό συνέδριο, ενώ μια μορφή διευθέτησης έχει βρεθεί και για το νομικό ζήτημα.

Για τη Γεννηματά, που είχε εκλεγεί από ένα σώμα 210.000 ψηφοφόρων, μια αμιγώς πασοκική κάλπη θα σήμαινε τουλάχιστον συρρίκνωση της νομιμοποίησής της.  

Το γεγονός ότι το θέμα ανακινείται, και μάλιστα από έναν Παπανδρέου, αναζωπυρώνει παλιές ανασφάλειες για τις φιλοδοξίες που μπορεί να καθοδηγούν όχι τόσο Αυτόν-που-δεν-εξελέγη, όσο Αυτόν-που-εξελέγη.

Ανεξαρτήτως, σκοπιμοτήτων, όμως, δεν έχουν δίκιο όσοι ζητούν την αναστήλωση του πράσινου ήλιου;  

Δεν οφείλει το ΚΙΝΑΛ την επιβίωσή του στην αντοχή της παλιάς πασοκικής ταυτότητας; 

Αυτοπροσδιορίζεται κανείς ως «ΚΙΝΑΛαίος» – όπως ακόμη κάποιοι συστήνονται υπερηφάνως ως ΠΑΣΟΚ;

Αυτή την ψυχική πραγματικότητα αναγνωρίζει εμπράκτως και η ίδια η Γεννηματά. Γι’ αυτό σκηνοθετεί τα πασοκικά γενέθλια στο Κιλελέρ. 

Το πρόβλημα για το κόμμα της και το κόμμα των –κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών– Παπανδρέου δεν είναι αυτοί που το ψηφίζουν «πατριωτικά».

Το πρόβλημα είναι ότι...

 το εκλογικό σώμα εμπλουτίζεται διαρκώς με ανθρώπους που δεν μπορούν να γελάσουν με τα αστεία για το πασοκικό φολκλόρ, γιατί δεν αναγνωρίζουν καν τι είναι αυτό που διακωμωδείται.

Το κόμμα που αρδεύεται από τη μνήμη, φθίνει όπως η μνήμη.