Ώπα παιδιά, βάλτε τις βαριοπούλες και τα σπρέυ στο θηκάρι. Δεν πρόκειται για καμιά ύπουλα διατυπωμένη νεοφιλελέ σπόντα. Ο τίτλος είναι από τη γνωστή ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Γεωργούλη, αν σας λέει κάτι αυτό το όνομα. Όπου ένας ερωτεύεται μια λαϊκή τραγουδίστρια και απομουρλαίνεται από τη ζήλια του για το πλήθος των θαυμαστών της.
Δεν ξέρω αν είναι τόσα πολλά τα εγκλήματα πάθους που διέπραξε σε μόλις μια πενταετία ο Αλέξης Τσίπρας, είναι όμως κάμποσα και όλα ανεξαιρέτως άκλαφτα.
Ποιος θυμάται ότι εγκαινίασε την προέλασή του καβάλα στον Μανώλη Γλέζο για να τον πετάξει μετά στα σκουπίδια; Ούτε ο ίδιος ο Γλέζος σου λέω εγώ.
Την ίδια τύχη θα είχε και το κορδωτό σαράκι «Βαρουφάκης» αν δεν το γύριζε εγκαίρως σε Στεφανία Σαντρέλι.
«Ατιμασμένη κι εγκαταλελειμένη», μια ξεκαρδιστική κοινωνική σάτιρα του Πιέτρο Τζέρμι, παραγωγής 1964. Η Ζ. Κ βέβαια αποδείχτηκε μνησίκακη, και με το δίκιο της. Ποιος άλλος θα της έδινε το ελεύθερο να βανδαλίσει το κοινοβούλιο για να την ρίξει μετ ου πολύ στην ανακύκλωση μαζί με το ωραίο κίτρινο παλτό της; Έχω κι εγώ κίτρινο παλτό αλλά τώρα το ’χω στη ναφθαλίνη.
Εκεί έχει σκοπό ο κ. Τσίπρας να παραχώσει τον Βούτση και τον Φίλη αφού τους ξεζούμισε καλά καλά από το όποιο «ηθικό πλεονέκτημα» του προσκόμισαν, αφιλοκερδώς ή περίπου.
Μεριάστε μάλλινα να έρθουν τα συνθετικά! Ακρυλικό, ρεγιόν, βισκόζ, λύκρα, microfiber, ζέρσευ, πολυέστερ, Χαρίτσης, Τζανακόπουλος, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος και λάτεξ για εξτρά καταστάσεις.
Μ’ αυτά τα ρούχα θα περάσουμε στην φάση της σοσιαλδημοκρατίας γιατί τα ευτελή υφάσματα έχουν κι αυτά τα πλεονεκτήματά τους. Πλένονται σε ελαφρύ πρόγραμμα, δεν χρειάζονται σίδερο, είναι φτηνά κι αν τα βαρεθείς τα πετάς και παίρνεις άλλα.
Κι όμως. Η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι φιλοσοφικό και κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στην ηθικολογία και στην καλογερίστικη καλοσύνη, ούτε και είναι τέκνο του μαρξισμού αλλά μάλλον το αγαπημένο στερνοπούλι του μεταπολεμικού ευφορικού καπιταλισμού.
«Εσύ θα με κληρονομήσεις» φέρεται να της είπε ο καπιταλισμός, υπολογίζοντας ότι υπήρχαν στο σεντούκι όβολα αρκετά για να αναδιανέμονται ες αεί ώστε να ξαλαφρώνουν κάπως οι ασθενέστερες τάξεις και να απαλλαγεί κι εκείνος από τις ιστορικές ενοχές του.
«Τα ’χα αλλά τα χάλασα», λέει σήμερα η δύστυχη κληρονόμος βλέποντας την πανευρωπαϊκή εκλογική της φθορά. Το σπέρμα όμως του πατριάρχη...
δεν χαμπαριάζει από αδιέξοδα. Και ναι, αυτό είναι όντως μια ύπουλα διατυπωμένη νεοφιλελέ σπόντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου