KOIΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παίζουν εν ου παικτοίς

Του Χρήστου Χωμενίδη

Αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, βαθυστόχαστες αναλύσεις, παραπολιτικά υπονοούμενα από "καλά πληροφορημένες πηγές"... Κέφι να έχεις να διαβάζεις στο διαδίκτυο ή στις εφημερίδες, στο καφενείο της γειτονιάς σου ή στην ξαπλώστρα της ακρογιαλιάς. Όρεξη να σου βρίσκεται να παρακολουθείς την πολιτική επικαιρότητα σαν ένα σήριαλ του οποίου το παρασκήνιο είναι ασύγκριτα πιο ενδιαφέρον από το προσκήνιο. Το οποίο βρίθει από συνωμοσίες και τρικλοποδιές, ανίερες συμμαχίες και διαβολικά σενάρια. 

"Ο τάδε μεγαλοεπιχειρηματίας συνέφαγε με τον δείνα μεγαλοπολιτικό...". "Ο νεοφερμένος πρέσβυς συναντήθηκε -τυχαία δήθεν- με την κάποτε σιδηρά κυρία και της ζήτησε να μεσολαβήσει ώστε...". "Η ομάδα των 53, η παρέα των 8, το αδελφάτο των 12...". Μπροστά στις μηχανορραφίες των ημέτερων κρατούντων, τύφλα να έχουν οι Βοργίες! Αρνάκι μοιάζει ο Φρανκ Άντεργουντ -ακόμα δε και η σύζυγός του Κλαιρ- σε σύγκριση με όσους κατοικοεδρεύουν ή λαχταρούν να εκπορθήσουν το Μέγαρο Μαξίμου! 

Δεν λέω - έχει το γούστο του και για εκείνους και για εμάς. 

Εκείνοι μεν, οι μνηστήρες της εξουσίας, βαυκαλίζονται ότι ο θρίαμβός τους αποτελεί -αποκλειστικά σχεδόν- ζήτημα επωφελών συμπράξεων, επιδέξιων χειρισμών, σωστού τάιμινγκ. 

Εμείς δε απαλλασσόμαστε από το βάρος της ευθύνης μας για την εξέλιξη της Ιστορίας. 

Εάν όλα κρίνονται και αποφασίζονται κεκλεισμένων των θυρών, τι λόγος μάς πέφτει; Ποιός θα μας ζητήσει ποτέ το λόγο;  

Οι ξένες δυνάμεις, οι ντόπιοι μεγιστάνες, οι δυναστείες -άντε και οι μεγαλοπαπάδες- χαράζουν το μέλλον μας. Εμείς, ο λαός, αγνοούμε και υποτασσόμαστε.  

"Πάντοτε ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι" προς φρίκη του Διονυσίου Σολωμού αλλά προς επανάπαυση του συμπολίτη μας της διπλανής πόρτας.  

Το έχουν πει ποιητικότατα και οι Beatles: "Living is easy with eyes closed, misunderstanding what you see..." "Είναι εύκολο να ζεις με τα μάτια κλειστά, παρεξηγώντας ό,τι βλέπεις..."

Και όμως όχι! Όποιος φαντάζεται πως η πολιτική -ειδικά σε περίοδο βαθιάς κρίσης- είναι υπόθεση των ολίγων που κατέχουν θέσεις-κλειδιά, όποιος ποντάρει σε επικοινωνιακά κόλπα και σε καραμπόλες κορυφής για να συνεχίσει να ελέγχει το παιχνίδι, απατάται οικτρά. Χτίζει στην άμμο.

Δεν θα ξεχάσω το πάθημα των νεοκαραμανλικών πριν από ένα χρόνο. Ίδρωσαν ώσπου να πείσουν τον ηγέτη τους να απευθυνθεί στους Έλληνες παραμονές του δημοψηφίσματος. Τα ΜΜΕ βοούσαν: "Ο Καραμανλής θα λύσει τη σιωπή του! Θα ρίξει το βάρος του!"

 Τι αποτέλεσμα είχε το διάγγελμά του;  

Το ΝΑΙ συρρικνώθηκε περαιτέρω. Τα λόγια του έδιωξαν ψήφους. Πώς ο συγκεκριμένος εξακολουθεί να θεωρείται αξιόλογος παράγων, μέχρι και κρυφός άσσος της δημόσιας ζωής, μόνο οι πιστικοί του το ξέρουν.

Δεν θα σταματήσω να γελάω με την ανοησία που ακούω -συχνά τον τελευταίο καιρό- από σοβαρά, υποτίθεται, χείλη: "Ο Σάκης Ρουβάς προαλείφεται για ηγέτης κόμματος. Θα τον προπονήσουν image makers, θα τον περιστοιχίσουν managers και θα τον αναδείξουν σε αντίπαλο δέος του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο ο Ρουβάς μπορεί να πάρει μαζί του τη νεολαία!" 

Ενώ το εισόδημα των πολιτών απομειούται καθημερινά, ενώ η προοπτική ανάπτυξης φαλκιδεύεται από ιδεοληψίες και συντεχνιακά συμφέροντα, ενώ τα ταμεία του κράτους στερεύουν λόγω φοροδοτικής αδυναμίας και η πατρίδα βρίσκεται έρμαιη των γεωπολιτικών κραδασμών, κάποιοι αναλώνονται σε ονειρώξεις. Ποντάρουν σε φαντάσματα του παρελθόντος. Είτε στην πλήρη αποπολιτικοποίηση της πολιτικής, στη μετατροπή της σε ποπ υπερθέαμα.

Παίζουν εν ου παικτοίς. Στις προσεχείς εκλογές, οι Έλληνες δεν θα ψηφίσουν ρομαντικά, νοσταλγικά, "ηρωικά". Δεν θα παρασυρθούν ούτε από το "Bella Ciao" ούτε από το "Έλα μου, είναι Ακίνδυνη η Τρέλλα μου". Δεν θα συγκινηθούν στο ελάχιστο από πομπώδεις αναγγελίες συνταγματικών αναθεωρήσεων, εμφυλιοπολεμικά διλήμματα, ψευτοπατριωτικές παράτες και θιάσους ποικιλιών.

Θα εμπιστευτούν το κοινό διακύβευμα σε...

 

όποιον τους πείσει, με συγκεκριμένα -"πεζά"- λόγια ότι είναι ικανός να αυξήσει το εισοδήματα, να μειώσει τους φόρους, να ξαναδώσει στη δημόσια παιδεία ουσιαστικό αντίκρυσμα, να ανατάξει τη δημόσια υγεία. 

Θα ψηφίσουν εν τέλει με κριτήριο το πορτοφόλι τους. Πράγμα ασυγκρίτως υγιέστερο από το να αποφασίζεις για το μέλλον των παιδιών σου συγκλονισμένος απ' τα βάσανα που τράβηξε ο παππούς σου στη Μακρόνησο πριν από εβδομήντα χρόνια.

Το τοπίο επιτέλους θα ξεθολώσει. Οι καφετζούδες, οι προξενήτρες και οι παρασκηνιακές θεραπαινίδες της εκάστοτε εξουσίας θα στερηθούν τον ρόλο τους. Μακάρι και το μεροκάματό τους.