(ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ) ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Περί ψήφου στα 17 ο λόγος (5) - "Πιστοποιητικά ωριμότητας"

Του ΚΩΣΤΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗ

Αμές δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες, απαντούσαν εν χορώ με συγγνωστή αμετροέπεια, που γινόταν με ανακούφιση αποδεκτή από τους μεγάλους και τους γηραιούς, οι μυώδεις νεανίες Σπαρτιάτες, δεσμευόμενοι για τη διατήρηση της ακμής της πόλης-κράτους. Και η ιστορία επαναλαμβανόταν, καθώς κάθε γενιά στοιχιζόταν να διαδεχθεί την παλαιότερη στα αξιώματα, σε αυτόν τον αναπόδραστο κύκλο. Σε έσχατη νεοελληνική απόδοση, θα λέγαμε ανοίξτε δρόμο να διαβούν οι νέοι και άφθαρτοι.

 

Πρόγονοί μας οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, με δύο τελείως διαφορετικά μοντέλα διαπαιδαγώγησης τέκνων, που με πολλούς τρόπους αποτυπώθηκαν στη σφοδρή σύγκρουση των δύο ηγέτιδων πόλεων και των δορυφόρων τους (Robert Flaceliere, «Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των Αρχαίων Ελλήνων»). 

Τα Σπαρτιατόπουλα κέρδιζαν την ενηλικίωσή τους με ιδρώτα, βάσανα και αίμα, από βυζανιάρικα τα άφηναν ασπαργάνωτα, τα μάθαιναν να τρώνε τα πάντα, να μη φοβούνται σκοτάδι και ερημιά. Από επτά ετών τα αναλάμβανε το κράτος για τα θεσμικώς περαιτέρω. Μαστίγωμα με το παραμικρό, ύπνος πάνω σε καλάμια, ενώ μετά τα δεκαέξι έπαιρναν περιφερειακό πτυχίο ανδρείας μέσω δοκιμασιών. Μία από αυτές ήταν η κρυπτεία, όπου ο υποψήφιος, αφού ζούσε σαν αγρίμι των ορέων, σκότωνε τουλάχιστον έναν φθηνόσαρκο είλωτα. 

Αντιθέτως, τα παιδιά της Αθήνας καλομάθαιναν, αλλά κατόπιν η συμμετοχή τους στον χώρο της πνευματικής υπερπαραγωγής και η δράση τους στα πεδία των αμυντικών και επιθετικών σφαγών έδειχναν ότι ελάμβαναν γερές βάσεις εφ’ όλης της ύλης. Μεγάλωναν σε οικογενειακή φιλελεύθερη εποπτεία μέχρι τα δεκαοκτώ, στα εύπορα σπίτια η μητέρα είχε βοηθό (δούλα), η αφετηρία προς την ενηλικίωση περιελάμβανε νανουρίσματα και παιχνίδια, ενώ κατόπιν διαπιστεύονταν στη μόρφωση μετά μουσικής και γυμναστικής, καταβάλλοντας δίδακτρα.Τα παιδιά των πλουσίων είχαν βεβαίως πλεονέκτημα τότε, αφού η δωρεάν παιδεία άργησε 2.500 χρόνια.

Η κατ’ ουσίαν ενηλικίωση και στα δύο συστήματα επικυρωνόταν με τη συμμετοχή στα κοινά και την εν όπλοις προσφορά. Είναι το δικαίωμα στο εκλέγειν, το κερασάκι στην τούρτα της κοχλάζουζας μετεφηβείας, μερίμνησε πολύ αργότερα εν Ελλάδι ο μέγιστος πολιτικός διεμβολιστής, γητεύοντας ψηφοσυλλεκτικώς και τους δεκαοκτάρηδες, παρέχοντας πιστοποιητικά ωριμότητας. 

Και τώρα ψήφο στα 17;  

Μα, θα τρελαθούμε; εξανέστησαν πολλοί. Ευφυώς ο κ. Τσίπρας δόλωσε το αγκίστρι στο παραγάδι του εκλογονόμου και τσίμπησαν όλοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κυβερνητικοί ξενιστές των ΑΝΕΛ κάνουν άνοιγμα στη μαθητιώσα νεολαία, κατεβάζοντας το όριο θεσπισμένης ωριμότητας, θηρεύοντας συμπάθειες από ακροατήριο φύσει οργισμένο και απρόβλεπτο. 

Αλλά όσα είδαν και άκουσαν αυτά τα παιδιά τα τελευταία χρόνια...

τα βοηθούν να νοήσουν ταχύτερα και βαθύτερα· ξεφεύγοντας από τους «μικρομεγαλισμούς» που καταγράφονται στα πρακτικά της Βουλής των Εφήβων, αφήνοντας όλους ικανοποιημένους.