Η Τιμωρία του Λαφαζάνη - Ο σύντροφος Λαφαζάνης έπαθε από τους συντρόφους του αυτό που θα παθαίναμε όλοι έτσι και τα σχέδια του για τη χώρα γίνονταν πραγματικότητα. pic.twitter.com/AKbdLbDWAJ
— Manos Voularinos (@ManosVoularinos) November 28, 2025
Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
λαφαζανοπαθής (ο) 1. συνταξιούχος του οποίου τα εισοδήματα περιορίστηκαν στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ «αν βγείτε έξω, μην τον αφήσεις να πληρώσει γιατί ο καημένος είναι λαφαζανοπαθής» 2. αυτός που αναγκάζεται να υπομένει ένα κακό αφεντικό «ας μην είχα το δάνειο για το σπίτι, και θα σου ’λεγα αν θα ήμουν λαφαζανοπαθής»
Πείτε με αναίσθητο, αλλά, όταν άκουσα τον σύντροφο Λαφαζάνη να κλαψουρίζει που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τού έκοψε τη βουλευτική σύνταξη, καθόλου δεν στενοχωρήθηκα. Ομολογώ, μάλιστα, ότι το αντιμετώπισα με μια δόση χαιρεκακίας.
Άλλωστε, αυτό που λέει ότι έπαθε ο σύντροφος Παναγιώτης είναι το ελάχιστο από αυτά που θα παθαίναμε όλοι σε περίπτωση που επικρατούσε η δικιά του αντίληψη για το τι έπρεπε να συμβεί στη χώρα το καλοκαίρι του 2015.
Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω ότι ο ίδιος ήταν μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και μεγαλοϋπουργός της κυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστερά.
Οτιδήποτε κι αν έπαθε το προξένησε και ο ίδιος με την «έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα» στην οποία πρωτοστάτησε.
Είναι δηλαδή κάπως δύσκολο να λυπηθώ έναν συμπολίτη ο οποίος οδηγεί σαν παλαβός και τραυματίζεται. Όση συμπόνια έχω την κρατάω για τους άτυχους που μπορεί να βρεθούν στον δρόμο του.
«Τον νοιάζει μόνο η καρέκλα, είναι κυνικός και αδίστακτος, τον φοβόμουν» είναι οι φράσεις που χρησιμοποίησε ο διαμαρτυρόμενος Λαφαζάνης για τον παλιό του πρόεδρο.
Δυστυχώς ξέχασε να συμπληρώσει:
«αλλά συνέχισα να είμαι μαζί του γιατί η υπουργική καρέκλα είναι πιο γλυκιά κι από μέλι». Ίσως επειδή τα αυτονόητα παραλείπονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου