ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ολο το βραχυκύκλωμα του ΠΑΣΟΚ σε ένα τηλεοπτικό στιγμιότυπο

Η άποψη μου είναι πως δεν έχω άποψη
Μιλένα Αποστολάκη

— LouellaDeVil (@MsLouellaDeVil) December 2, 2025

 

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ 

Από πάνελ σε πάνελ, κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή.

Κάπως έτσι βρέθηκε και η Μιλένα Αποστολάκη να προσπαθεί σπασμωδικά να αποδράσει από τον γλωσσοδέτη της σε πρωινή εκπομπή. Είχε δεχθεί την πιο προβλέψιμη ερώτηση των ημερών – αυτή που κάθε εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης θα είχε λόγο να περιμένει σαν κουραμπιέ τα Χριστούγεννα: Είστε υπέρ ή κατά των μπλόκων;

Και αντί να έχει ετοιμάσει μια καθωσπρέπει υπεκφυγή, άρχισε να κατηγορεί τον δημοσιογράφο που την είχε ρωτήσει ότι σκόπευε να την παγιδέψει και ότι της συμπεριφέρεται σαν χωροφύλακας.

Θα ήταν απλώς μια κακιά στιγμή ανάποδου ξυπνήματος σε κοινή τηλε-θέα. Σε αυτό το στιγμιότυπο, όμως, συνοψίζεται το διαρκές πολιτικό βραχυκύκλωμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το ΠΑΣΟΚ, σε γενικές γραμμές, τα πάει καλά στην καταγγελία. Η Αποστολάκη σκοράρει θεαματικούς πόντους στον διαγωνισμό πολιτικού θεάτρου στην Εξεταστική για τις αγροτικές επιδοτήσεις, σιγοτηγανίζοντας τα ένοχα θύματά της με σαδιστική δεξιοτεχνία. Οταν όμως έρχεται η ώρα να απαντήσει σε ένα δίλημμα καθημερινής πολιτικής –όταν πρέπει να πει κάτι που δεν μπορεί παρά να έχει πολιτικό κόστος–, το αντιπολιτευτικό της τάλαντο κρασάρει. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με το κόμμα της.

Γιατί δείχνετε συνέχεια τις δημοσκοπήσεις;

Γιατί τις διαβάζετε έτσι και όχι αλλιώς;

Γιατί προβάλλετε αυτό και όχι το άλλο θέμα;

Γιατί ρωτάτε συνέχεια το ΠΑΣΟΚ αν θα συμβάλει σε κυβερνητική διέξοδο (ώστε να μην απομείνει η χώρα «μη διακυβερνήσιμη», όπως προβλέπουν οι διαπρεπέστερες κεφαλές του);

Γιατί να πρέπει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ να περιγράψει πώς φαντάζεται και πώς θέλει μια αυριανή κυβέρνηση – με ποιους πιθανούς εταίρους και με ποιους όρους;

Οποιος υποβάλλει αυτές τις –αφόρητα αυτονόητες– ερωτήσεις κατηγορείται ότι συμμετέχει σε μια μιντιακή συμπαιγνία εις βάρος του αναξιοπαθούντος κόμματος, που δεν το αφήνουν να λέει μόνο εκείνα που θέλει. Μόνο όσα δεν απαιτούν περίσκεψη και δεν προκαλούν δυσαρέσκεια. Μόνο όσα απηχούν και τοκίζουν την ήδη υπάρχουσα αντικυβερνητική δυσαρέσκεια.

Στο τέλος της ημέρας, κανείς δεν ξέρει τι θα έκανε το ΠΑΣΟΚ αν είχε την ευθύνη. Ξέρει μόνο τι δεν θα έκανε. Βλέπει μόνο τι κάνει για να αποφύγει όχι την ευθύνη της κυβερνητικής πράξης, αλλά ακόμη και το βάρος μιας οχληρής απάντησης.

Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ περιγράφεται τις περισσότερες φορές σαν δελφινομαχία – πολλές φιλοδοξίες στο κομματικό πατάρι, παραχωμένες εκεί από την εποχή που το κόμμα ήταν μεγάλο.

Ομως, το πρόβλημα δεν είναι το πατάρι – σε μια γωνιά του οποίου έχει παρκαριστεί και η φιλοδοξία της Αποστολάκη.

To πατάρι απλώς πουλάει περισσότερο από το όντως πρόβλημα:

Ενα …

 

κυβερνητικό κόμμα που βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με το DNA του.

Που διαδηλώνει την αποτυχημένη του μετάλλαξη σε κόμμα διαμαρτυρίας.