Αν καταλάβατε καλά, αυτό που μας είπε ο Νικόλας είναι να του δώσουμε την πρωτιά στις εκλογές, "έστω και με μια ψήφο", για να φέρει απ΄ την πίσω πόρτα στην κυβέρνηση τον Τσίπρα, τον Φάμελλο, τον Κωστάκη τον Ζαχαριάδη, τη Ζωή και γιατί όχι και το Γιανι.
— Lavrentis Beria (@Lavrentis_1) September 15, 2025
Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Αυτό το σύνθημα που τιτλοφορεί το σημερινό σχόλιο θύμισε η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στη Θεσσαλονίκη.
Ελειπε μόνο το πανέμορφο κοριτσάκι του 1985 –θα πλησιάζει τα πενήντα– να του δώσει τα λουλούδια.
Ξέχασα, έλειπε και η μουσική υπόκρουση από τα Carmina Burana.
Κατά τα άλλα, όλα θύμιζαν το παλιό, καλό, γαλαντόμο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 και του «λεφτά υπάρχουν». Εκτός από τον 13ο μισθό, τον σύγχρονο μύθο της Κεντροαριστεράς, θυμήθηκε ο πρόεδρος και τον νόμο Κατσέλη που αφορούσε την προστασία της πρώτης κατοικίας, χωρίς βεβαίως να αναφερθεί στο όνομα της κυρίας, καθώς αυτή έχει στρίψει προς Τσίπρα μεριά. Και φυσικά δεν ξέχασε τα γραμμάτια προς τους Παλαιστινίους που είχε υπογράψει ο αείμνηστος και έχουν ανοικτή ημερομηνία.
Το μόνο που έλειπε από τα όσα είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη ΔΕΘ ήταν το καταστατικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».
Σήμερα, στην εποχή του δικαιωματισμού, της συμπερίληψης και της πολυπολιτισμικότητας, ακούγεται σαν ξενοφοβικό, ρατσιστικό, εθνικιστικό. Ο αείμνηστος, από εκεί επάνω, μάλλον θα κουνάει το κεφάλι του όλο θλίψη για το πώς ξέπεσε αυτό το σύνθημα στις μέρες της πολιτικής ορθότητας.
Κι όμως, τουλάχιστον μια ολόκληρη γενιά το φώναζε στις συγκεντρώσεις του συγκεντρωσιάρχη Κίμωνα Κουλούρη. Τότε, που εκατοντάδες χιλιάδες φίλων του Κινήματος γέμιζαν τα πούλμαν για να πάνε να ακούσουν τον Ανδρέα. Περασμένα μεγαλεία. Σήμερα δεν υπάρχει κόσμος, δεν υπάρχουν πούλμαν και δεν υπάρχουν και λεφτά. Σεμνά και ταπεινά σε μια αίθουσα και πολύ είναι.
Πάντως, δεν ήταν κακή η παρουσία του Ν. Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ, υπό την έννοια ότι θα μπορούσε να ήταν χειρότερη. Εχει να αντιμετωπίσει σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα και θα πρέπει διαρκώς να ισορροπεί μεταξύ πολιτικών που δύσκολα εξισορροπούνται.
Τι ισορροπία να υπάρξει μεταξύ Δούκα και Διαμαντοπούλου;
Γι’ αυτό, όταν κρίνουμε τον πρόεδρο, θα πρέπει να του αναγνωρίζουμε κάποια ελαφρυντικά. Τη σκέψη του την απασχολούν και άλλα ζητήματα εκτός από το να ρίξει τον Μητσοτάκη, στα οποία προσφάτως προστέθηκε και το φημολογούμενο κόμμα Τσίπρα και κυρίως η υποστήριξη της οποίας τυγχάνει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Κάποιοι σαν να τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του.
Ο Ν. Ανδρουλάκης θέλει να δώσει την εικόνα του πρωθυπουργού εν αναμονή.
Καλή η προσπάθειά του, αλλά με 7% δημοτικότητα δύσκολα πείθει γι’ αυτό. Είναι πρόβλημα για ένα κόμμα που θέλει να πλασάρεται ως κόμμα εξουσίας τα δημοσκοπικά ποσοστά του να υπερτερούν συντριπτικά της δημοτικότητας του αρχηγού του. Για να μην πω ότι ακυρώνεται αυτή η προσπάθεια, πάντως καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη. Ο ρόλος του ηγέτη είναι να πηγαίνει μπροστά και το κόμμα να τον ακολουθεί.
Ομως...
για να είμαι δίκαιος, σήμερα ο Ν. Ανδρουλάκης είναι η καλύτερη επιλογή για το ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα του Κινήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου