Η χώρα μου είναι ενα τριμπούρδελο που την κυβερνάει μια αριστερή μειοψηφία απο το 1968, η οικονομία μου έχει 70 δις τρύπα είμαι τίγκα στα ελλείμματα , η χώρα έχει γίνει χαλιφάτο. Πω πω τι να κάνω;
— Pyrrhocorax (@PyrrhocoraxGr) August 10, 2025
Ας αναγνωρίσω τη Παλαιστίνη.
Ο μαλάκας του καλοκαιριού. pic.twitter.com/g8zORP6Pgc
Η επίκληση του διεθνούς δικαίου στον κόσμο του 21ου αιώνα μοιάζει με λιτάνευση ιερού λειψάνου. Οπου οι πιστοί το περιφέρουν ζητώντας του να τους ανακουφίσει από τους λιμούς, τους λοιμούς, τους σεισμούς και τους καταποντισμούς.
Οι περισσότεροι δεν πιστεύουν στη δύναμή του, όσοι τουλάχιστον έχουν κρατήσει κάποια σχέση με την πραγματικότητα του κόσμου μας. Ομως είναι το ύστατο καταφύγιο της αμηχανίας τους και της αδυναμίας τους να διαχειρισθούν υποθέσεις που ξεπερνούν τις δυνάμεις τους.
Η τύχη της Ουκρανίας, και κατ’ επέκταση το μέλλον της Ευρώπης, θα κριθεί από τη συνάντηση Τραμπ και Πούτιν;
Τους φαντάζεσθε να επικαλούνται το διεθνές δίκαιο;
Μάλλον με κρύο ανέκδοτο ακούγεται.
Πέντε ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η δική μας, εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση καταδικάζοντας τη συνέχιση των πολεμικών επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας, υπογραμμίζουν ότι η προσάρτηση εδαφών είναι αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, ζητούν την άμεση απελευθέρωση των ομήρων της Χαμάς, συμφωνούν στη λύση των δύο κρατών και ζητούν εγγυήσεις για το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ειρηνικά και με ασφάλεια. Εχουν τη δύναμη να επιβάλουν κάτι απ’ όλ’ αυτά;
Εστω την απελευθέρωση των ομήρων που κρατάει ακόμη η Χαμάς;
Οχι βέβαια. Ξέρουν όμως να σχολιάζουν. Και όταν οι πολιτικοί περιορίζονται στον σχολιασμό της πραγματικότητας απλώς αναδεικνύουν την αδυναμία τους και την ανικανότητά τους. Ετσι για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα όταν διαπιστώνουμε ότι στις δυτικές δημοκρατίες οι πολιτικές ελίτ απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το κοινωνικό αίσθημα.
Η Γαλλία ανακοινώνει ότι το φθινόπωρο θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό και τι θα αναγνωρίσει;
Το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση;
Μα το είχαν και το παρέδωσαν στα χέρια της Χαμάς, η οποία εξακολουθεί να τους ελέγχει. Αρα η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους με τις σημερινές συνθήκες σημαίνει εκ των πραγμάτων αναγνώριση της Χαμάς, την οποία οι ίδιοι Γάλλοι θεωρούν τρομοκρατική οργάνωση – βάσει του διεθνούς δικαίου ειρήσθω εν παρόδω.
Και τι θα αλλάξει στη Μέση Ανατολή μετά την αναγνώριση ενός κράτους υπό τις παρούσες συνθήκες;
Τίποτε. Απλώς η Γαλλία προσπαθεί να συγκαλύψει την αδυναμία της με μια ρητορική χειρονομία pour épater les bourgeois.
Με τις λίγες ιστορικές γνώσεις που διαθέτω δεν μπορώ να μη σκεφθώ ότι ο ΟΗΕ, ως τοποτηρητής του «διεθνούς δικαίου», θυμίζει την Κοινωνία των Εθνών πριν τον πόλεμο.
Τι δύναμη έχει ο ΟΗΕ απέναντι στον Πούτιν;
Ο κόσμος ξαναμπαίνει σε μια περίοδο όπου...
οι συνθήκες που τον έφεραν έως εδώ αποδεικνύονται ανίσχυρες μπροστά στην απροσχημάτιστη ανισορροπία της ισχύος. Αν κάποιος απ’ αυτούς που προσεύχονται στο διεθνές δίκαιο είχε την υπομονή να διαβάσει τον γέροντα Θουκυδίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου