— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) July 4, 2025
Η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πιστώνεται στα θετικά αυτής της εξαετίας. Ηταν ένας αρχαϊσμός της ολοκληρωτικής νοοτροπίας του κρατισμού. Τα επιχειρήματα όσων αντιστάθηκαν στη μεταρρύθμιση συγκαταλέγονται στην οικεία νοοτροπία της εθνικής μας γκρίνιας. «Μόνον δευτεροκλασάτα ιδρύματα θα μας καταδεχθούν».
Προς το παρόν ας κρατήσουμε το γεγονός ότι η μεταρρύθμιση συγκαταλέγεται στα «επιτύχαμε» αυτής της κυβέρνησης. Το οποίο όμως «επιτύχαμε» το σκιάζει ένα «αποτύχαμε» που έχει να κάνει με τη λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων, τουλάχιστον ορισμένων εξ αυτών, των μεγαλύτερων και σημαντικότερων. Εκεί το πρόβλημα ήταν η αποκατάσταση της στοιχειώδους ευταξίας και η απαλλαγή της λειτουργίας τους από τις συμμορίες, τα θλιβερά κατάλοιπα του κάποτε «κραταιού φοιτητικού κινήματος».
Εν αρχή ην η πανεπιστημιακή αστυνομία. Αοπλοι αστυνομικοί θα αντιμετώπιζαν τους ένοπλους συμμορίτες με τις μολότοφ και τα ρόπαλα. «Αοπλοι» για να μην προκαλέσουν το κοινό αίσθημα και απειλήσουν την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών και των μολότοφ. Μια φοβική επινόηση, ενδεικτική τού «αποτύχαμε» της κυβέρνησης, η αδυναμία της να αντιμετωπίσει με τη δέουσα πυγμή χρονίζοντα προβλήματα όσο ακόμη δεν είχε αρχίσει να φθείρεται από την άσκηση της εξουσίας.
O,τι έγινε έκτοτε το ανέλαβε η πραγματική αστυνομία, αυτή που έπρεπε να το έχει αναλάβει εξαρχής. Πυρήνες εξαρθρώθηκαν, και έπειτα από πολύμηνες, ή μάλλον από πολυετείς, διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση πέτυχε να φτάσει σε μια συνεννόηση με τις πανεπιστημιακές αρχές για την αποκατάσταση της σχετικής ευταξίας στα AEI. Υπολογίστε μόνον πόσος χρόνος και πόση φαιά ουσία καταναλώθηκε για να καταλήξουν ότι πρέπει να ελέγχεται η είσοδος στους χώρους των πανεπιστημίων. Συζητήσεις επί συζητήσεων για τα τουρνικέ, τις ταυτότητες και άλλα μεγάλα ζητήματα του καιρού μας.
Υποτίθεται ότι τον Ιούλιο οι πανεπιστημιακές αρχές θα ήσαν έτοιμες για να παρουσιάσουν τη λύση στο πρόβλημα.
Είμαστε ήδη στα μέσα Ιουλίου. Γιατί έπρεπε να περιμένουμε έως τον Ιούλιο για τη λύση ενός προβλήματος που δεν είναι χθεσινό;
Επειδή η αταξία στα πανεπιστήμιά μας είναι...
ένα από τα εθνικά μας ταμπού. Επί δεκαετίες δεν τολμούσε κανείς να το αγγίξει και η κυβέρνηση της Ν.Δ., παρά τις διακηρύξεις της, ακολούθησε το πνεύμα των δεκαετιών που κληρονόμησε. Ως μεγάλη παράταξη κουβαλάει στους κόλπους της το βάρος της κατεστημένης νοοτροπίας. Μέρος αυτής και οι πανεπιστημιακές αρχές, των οποίων η ύπαρξη εξαρτάται από τους τοποτηρητές της αταξίας.
Δεν ξέρω αν ο ανταγωνισμός με τα μη κρατικά AEI θα βοηθήσει και τα ιδρύματα του Δημοσίου να απελευθερωθούν από τις δουλείες τους. Είμαι βέβαιος ότι όλο και κάποιες πατέντες θα βρεθούν για να μη λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Σ’ αυτό τουλάχιστον είμαστε επιτυχημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου