"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔο-γαλαζαίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Βουλευτομαχία στη Νέα Δημοκρατία

 Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Υπάρχουν συμπολίτες που ξαφνιάζονται από την ευκολία με την οποία κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δημιουργούν πρόβλημα στο κυβερνητικό έργο πλειοδοτώντα
ς (με τα λεφτά των πολιτών φυσικά, δεν είναι τίποτα κορόιδα) στις αυξήσεις που θα πρέπει να πάρουν οι ένστολοι. 

 «Μα τώρα που η κυβέρνηση έχει τόσες δυσκολίες;» αναρωτιούνται επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι ακριβώς επειδή η κυβέρνηση έχει τόσες δυσκολίες, είναι απαραίτητο για τους βουλευτές να αδιαφορήσουν για την ωφέλιμη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και να πλειοδοτήσουν. Στο κάτω κάτω το πιο ισχυρό ένστικτο στη φύση είναι αυτό της επιβίωσης.

Οι κυβερνητικοί βουλευτές βλέπουν τις δυσκολίες και καταλαβαίνουν ότι στις επόμενες εκλογές (και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αντιπολίτευσης) το κόμμα τους δεν θα πιάσει το 41%. Και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι καν κοντά. Πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα βουλευτικά έδρανα. Οπότε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τούς επιβάλει να προσπαθήσουν να μην είναι από αυτούς που θα φύγουν αλλά από αυτούς που θα μείνουν. 

Πρέπει λοιπόν να κολακεύσουν και να γοητεύσουν τους πιθανούς τους ψηφοφόρους ακόμα κι αν η εκστρατεία γοητείας δημιουργεί πρόβλημα στην κυβέρνηση. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι πραγματικοί αντίπαλοι κάθε υποψήφιου βουλευτή είναι οι συνυποψήφιοι από το ίδιο κόμμα, ο πλειστηριασμός γίνεται για έναν βουλευτή τόσο απαραίτητος όσο ο αναπνευστήρας σε έναν ψαροτουφεκά.  

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους βουλευτές που έχουν εξασφαλισμένη την έδρα μεν αλλά τους νοιάζει και η θέση με την οποία θα εκλεγούν δε. Για όποιον έχει αρχηγικές φιλοδοξίες, διαφορετική είναι η πρώτη θέση και διαφορετική η τρίτη.

«Και γιατί ζήτησαν αυξήσεις για τους ένστολους και όχι π.χ. για τους δασκάλους;» θα αναρωτηθεί κάποιος αλλά η απάντηση είναι κι εδώ απλή. Ο κάθε βουλευτής έχει το προσωπικό του ύφος κι αυτό το ύφος καθορίζει τη δεξαμενή από την οποία αντλεί ψήφους. Κατά πάσα πιθανότητα οι βουλευτές (ακόμα κι αν είναι υπουργοί) που ζήτησαν αυξήσεις ένστολων θεωρούν τους ένστολους δικό τους κοινό. Γιατί να πλειοδοτήσουν για ανθρώπους που ψηφίζουν άλλους όταν μπορούν να πλειοδοτήσουν για ανθρώπους στων οποίων την ψήφο μπορούν να ελπίζουν;

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, στη Νέα τη Δημοκρατία ξεκίνησαν οι ατομικές εκστρατείες όχι παρά τις απώλειες του κόμματος στις δημοσκοπήσεις αλλά εξαιτίας αυτών. 

Για τους πιο μικρούς είναι ένας αγώνας για επιβίωση του οποίου το όνομα είναι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». 

Για τα πιο μεγάλα ονόματα είναι το πάτημα του γκαζιού σε μια κούρσα που ελπίζουν ότι σε λίγα χρόνια μπορεί να τους οδηγήσει στον θρόνο της ηγεσίας του κόμματος.  

Και στις δύο περιπτώσεις όσο τα νούμερα των δημοσκοπήσεων δεν βελτιώνονται ο αγώνας θα εντατικοποιείται.  

Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει ένας κίνδυνος:

 

Να ξεκίνησαν πολύ νωρίς και όταν η κούρσα θα πλησιάζει στις τελευταίες του στροφές να έχουν σκάσει.  

Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας τους είναι ενδιαφέρον και διασκεδαστικός. Και μπράβο του


Δεν υπάρχουν σχόλια: