Η πανδημία του κορωνοϊού δεν τους χτύπησε λιγότερο από τους επαγγελματίες της εστίασης. Η απαγόρευση των συναθροίσεων και η σχεδόν ανύπαρκτη κυκλοφορία στους δρόμους της Αθήνας τις ημέρες της καραντίνας, τους στέρησε τη δυνατότητα να ασκήσουν ευπρεπώς το επιτήδευμά τους. Η εκφώνηση ρυθμικών συνθημάτων χωρίς την πρόκληση κυκλοφοριακού χάους δεν διαφέρει και πολύ από συναυλία σε άδειο γήπεδο.
Η αλήθεια είναι ότι όπως και με πολλά άλλα επαγγέλματα, εμείς βλέπουμε μόνον το αποτέλεσμα. Δεν συνειδητοποιούμε τι κόπος και πόση αγάπη για τον λαό απαιτείται να καταναλώσεις για να γράψεις ένα τραγούδι. Οπως και δεν συνειδητοποιούμε τι κόπος και πόσο αίσθημα χρειάζεται για να διοργανώσεις μια διαδήλωση. Η επιλογή των συνθημάτων είναι η ευκολότερη πτυχή της βαριάς αυτής εργασίας. Λένε πως υπάρχει τράπεζα θεμάτων που τα παρέχει δωρεάν και απλώς χρειάζεται να αλλάξουν οι λέξεις και τα ονόματα ανάλογα με τις περιστάσεις. Ομως πώς να μαζέψεις κόσμο; Πόσα τηλεφωνήματα πρέπει να κάνεις για να συγκεντρωθεί ένα πλήθος τουλάχιστον εκατό ατόμων; Τα οποία μάλιστα πρέπει να συναντηθούν την ίδια ώρα ώστε να προκαλέσουν κυκλοφοριακό χάος. Και πώς θα αποφασίσεις αν η διαδήλωση πρέπει να καταλήξει στην αμερικανική πρεσβεία, στο Μαξίμου ή στο αρμόδιο υπουργείο;
Δεν πρόλαβε να καταργηθεί η απαγόρευση των συναθροίσεων, δεν πρόλαβαν οι άνθρωποι να ανασάνουν και να προσφέρουν κι αυτοί με το έργο τους στην ανάπτυξη του τουρισμού, και κατατίθεται στη Βουλή νομοσχέδιο που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το έργο τους. Απορώ πώς δεν υπήρξε ακόμη αντίδραση από...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου