Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε ανακοινωθέν της επισήμανε ότι «η γιόγκα αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του ινδουισμού […] και δεν αποτελεί “είδος γυμναστικής”. Ως εκ τούτου […] τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών». Κοντολογίς, όποιος θέλει να κάνει γιόγκα, δηλαδή ινδουισμό, κι όποιος θέλει ακολουθεί τον δρόμο του Χριστού.
Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που θέλουν τις θρησκείες να λειτουργούν σαν τις πόρτες με τα φωτοκύτταρα στα εμπορικά κέντρα· μόλις ανιχνεύουν κίνηση να ανοίγουν και να κλείνουν όποτε δεν υπάρχει άνθρωπος στον ορίζοντα. Έχουν τη φιλοδοξία αλλά και την απαίτηση το σύμπαν να… εφαρμόζει στα μέτρα τους κι εκείνοι να μην προσαρμόζονται ποτέ και πουθενά. Η ίδια η ύπαρξή τους νομίζουν ότι τους νομιμοποιεί να κάνουν ό,τι τους καπνίσει, όπως το θέλουν, όποτε τους έρθει! Γι’ αυτό, πρώτα απορούν κι έπειτα εξοργίζονται όποτε ακούνε ή διαβάζουν για όρους, κανόνες και απαγορεύσεις.
Από την άλλη, κάθε οργανισμός έχει όρους και κανόνες. Η λειτουργία του διέπεται από νόμους. Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορείς να μπεις στο γήπεδο για να επιδοθείς σε δίωρο ξελαρύγγιασμα υπέρ και εναντίον ποδοσφαιρικών συλλόγων δίχως να πληρώσεις εισιτήριο. Είναι επίσης αυτονόητο ότι δεν μπορείς να κάτσεις σε εξέδρα με φανατικούς οπαδούς της Α ομάδας φορώντας μπλουζάκι της Β, η οποία αποτελεί τον «παραδοσιακό αντίπαλο». Αυτά τα γνωρίζουν και τα σέβονται σχεδόν άπαντες.
Όμως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου