Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Είναι νόμος. Η κάλπη σέρνει βαγόνι. Οπως φάνηκε χθες στη Θεσσαλονίκη, το σέρνει ακόμη κι όταν δεν υπάρχει συρμός. Ακόμη κι όταν δεν έχουν στρωθεί οι ράγες.
Το ακίνητο βαγόνι μέσα στο οποίο φωτογραφήθηκε χθες με χρωματιστά κράνη εργοταξίου η κυβερνητική ομήγυρη –Σπίρτζης, μπαμπάς Παππάς, Νοτοπούλου– δεν ήταν ένα θέαμα αναπάντεχο.
Hταν φυσική συνέχεια των εργαλείων που είχαν χρησιμοποιηθεί στην προηγούμενη παράσταση εγκαινίασης του ίδιου έργου.
Το βαγόνι ήταν η συνέχεια του μουσαμά με πιο φαντασμαγορικά μέσα.
ΠΑΣΟΚ παντός καιρού, και με το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ και με το συριζαϊκό σίκουελ, ο Σπίρτζης συνόψισε μέσα σε λίγες ώρες το εκλογικό ρεπερτόριο του κόμματός του: Ποιμαντική των συντεχνιών – με βοηθό βοσκού τον Θύμιο. Σκηνογραφία της μακέτας – με το βαγόνι Ποτέμκιν. Τροπολογία της ύστατης ώρας για τη διαγραφή των προστίμων στα αυθαίρετα της εκλογικής περιφέρειας του Σπίρτζη – της καμένης εκλογικής του περιφέρειας.
Καμία από αυτές τις μεθόδους ψηφοθηρικής τεχνολογίας δεν είναι, βέβαια, πρωτότυπη. Είναι –με την ευρεία, ιστορική έννοια– «ΠΑΣΟΚ», πράσινου και γαλάζιου.
Θα περίμενε κανείς ότι αυτού του είδους το εκλογικό μάρκετινγκ θα εμφανιζόταν σήμερα πιο επεξεργασμένο. Θα περίμενε ότι, για να είναι αποτελεσματικό, θα απευθυνόταν πιο εκλεπτυσμένα στο δυνητικό κοινό του – με πλάγια υποβολή, όχι με ρητή υπαγόρευση.
Και όμως, συμβαίνει το αντίθετο: Ο Σπίρτζης διαδηλώνει τη συναλλακτική σκοπιμότητα – σας φροντίσαμε, ήταν το μήνυμά του προς τους ταξιτζήδες, και τώρα ήρθε η ώρα της ανταπόδοσης. Το ίδιο περίπου είπε και στους οπαδούς του ΠΑΟΚ – επί των ημερών μας πήρατε το πρωτάθλημα.
Ομοίως, ο υπουργός, o οποίος μετά το Μάτι εμφανιζόταν να οδηγεί την μπουλντόζα του αντισυστημισμού, που θα σάρωνε τις «παθογένειες του παλαιού πολιτικού συστήματος», επισπεύδει τώρα διευκολύνσεις.
Από τις ωμές μεθόδους της εκλογικής άγρας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί κανείς να συναγάγει το πώς φαντάζεται το συριζαϊκό επιτελείο το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται.
Φαντάζεται –για να το πει κάποιος χοντρά– ένα εκλογικό σώμα καθηλωμένο στα προ κρίσης γούστα του. Μια κοινωνία αδιόρθωτη, αενάως ανήλικη, που είναι ακόμη έτοιμη να δελεαστεί με τα τεχνάσματα που τη χρεοκόπησαν.
Από αυτήν την άποψη οι επικείμενες εκλογές θα είναι ένα τεστ:
Πόσοι μπορούν ακόμη να πειστούν από τα ζαχαρωτά της τελευταίας στιγμής;
Πόσους μπορούν να μαντρώσουν οι συνδικαλιστές;
Πόσοι «ψήνονται» με μακέτες και μουσαμάδες;
Στο σχεδόν τέλος της κρίσης, δοκιμάζεται στην κάλπη όχι μόνο το πολιτικό σύστημα. Δοκιμάζονται και οι παλιοί του πελάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου