Ο Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, συμμετείχε στο 2ο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη στις 4 Μαρτίου 2013 και υπέγραψε με τον Ταγίπ Ερντογάν 25 συμφωνίες.... Τότε μάλλον δεν υπήρχε το casus beli....https://t.co/4cSIkHvKfW
— Alexandros Gavriilidis (@AlexGavriilidis) June 19, 2025
Ο Βούδας της Ραφηνας φοβάται μη γίνουμε όμηροι της Τουρκίας. Αυτός που παρακαλούσε να γίνει κουμπάρος στην οικογένεια Ερντογαν.
— Ακήρατος🇪🇺🇺🇦 (@Akiratos_XI) June 18, 2025
Τέτοιοι “υπερπατριώτες τουρκοφάγοι” τολμούν να παίρνουν θέση στα εθνικά ζητήματα ενάντια στην Τουρκία και τον κουμπαρο τους. pic.twitter.com/lh4TRrtpvl
Όταν μιλάει ο Καραμανλής για κατευνασμό της Τουρκίας... pic.twitter.com/aWMQk6FYAk
— Emerson (@EEmerson14) June 17, 2025
Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Ουδείς σώφρων διαφωνεί με τη διαπίστωση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να βρεθεί σε κατάσταση μη αναστρέψιμης ομηρίας έναντι της Τουρκίας.
Το πρόβλημα δεν είναι το «αν», αλλά το «τώρα το θυμήθηκε;»
Η Τουρκία διαθέτει εννιαπλάσιο πληθυσμό, πενταπλάσιο ΑΕΠ, τριπλάσιο αμυντικό προϋπολογισμό και μια γεωγραφική θέση που για τη Δύση είναι κάτι μεταξύ Ελντοράντο και στρατηγικού κόμβου. Συνδέει Βαλκάνια, Καύκασο, Μαύρη Θάλασσα, Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο. Μπίνγκο.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυτικοί, επί 100 χρόνια, κάνουν τα στραβά μάτια στις τουρκικές ιδιαιτερότητες – από πραξικοπήματα μέχρι εισβολές – διότι πολύ απλά τους χρειάζονται. Το ΝΑΤΟ χωρίς Τουρκία είναι σαν σουβλάκι χωρίς πίτα. Οπότε ανεχόμαστε την ερντογανική νεο-οθωμανική ονείρωξη, μπας και τον κρατήσουμε στο μαντρί.
Σε αυτό το γεωπολιτικό τοπίο, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να επιβιώσει με αποτροπή και συμμαχίες. Γερνάει, μικραίνει πληθυσμιακά και δεν θα ξαναπάρει ποτέ το ματς στους αριθμούς. Ο μόνος τρόπος να μείνεις στο παιχνίδι είναι να κάνεις τον επιτιθέμενο να φοβάται ότι κάθε επιθετική σκέψη θα του κοστίσει περισσότερο απ’ όσο θα του αποφέρει.
Αυτός είναι ο λόγος που η χώρα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – επενδύει παραδοσιακά στην αποτροπή. Από τα υποβρύχια και την «αγορά του αιώνα» μέχρι τα Rafale, τις Belharra και τα επερχόμενα F-35. Παράλληλα, χτίζει ένα πλέγμα συμμαχιών με Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία – δηλαδή όσους έχουν επίσης τα νεύρα τους με τον σουλτάνο.
Η κυβέρνηση προωθεί την ευρωπαϊκή ιδέα της «κοινής άμυνας», μπας και κάποτε πειστούν στις Βρυξέλλες ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και δικά τους.
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχονται οι κ. Σαμαράς και Καραμανλής να εγκαλέσουν την κυβέρνηση επειδή – λέει – κάνει πολιτική «ήρεμων νερών». Ο κ. Σαμαράς διαπίστωσε πρόσφατα πως «δεν έχουμε ήρεμα νερά αλλά τρικυμία εν κρανίω».
Αλήθεια τώρα;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν υπήρχε τρικυμία στην ελληνική πολιτική σκέψη;
Προφανώς η «ηρεμία» είναι ζητούμενο των δυτικών. Αν δεν τους ακούσουμε, δεν θα υιοθετήσουν τις θέσεις μας. Αντίθετα, θα μας πιέσουν ή θα κάνουν τα στραβά μάτια αν η Τουρκία αποφασίσει να στείλει κανένα «φιρμάνι» τύπου ’74.
Και τι προτείνουν οι επικριτές της κυβερνητικής πολιτικής;
Να αλλάξουμε στρατόπεδο;
Να πάμε με τη Ρωσία που αφήνει πίσω της συντρίμμια ή με την Κίνα που δεν θα ρισκάρει ποτέ την πρόσβασή της στις ευρωπαϊκές αγορές για τα μάτια της Μεσογείου;
Το να μιλάμε για γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Ελλάδας εκτός Δύσης είναι σαν να λέμε ότι θα σταματήσουμε να αναπνέουμε για να γλιτώσουμε από το διοξείδιο του άνθρακα.
Άρα λοιπόν, ρεαλιστικά:
Όχι δεν θα αλλάξουμε στρατόπεδο.
Ναι, θα συνεχίσουμε την αποτροπή.
Και ναι, θα κάνουμε ότι χρειάζεται για να μη μας στήσουν ξανά κανένα «Αττίλα» στην αυλή μας.
Αυτό που ίσως χρειάζεται, είναι λιγότερη ρητορεία και περισσότερη μνήμη από όσους κυβέρνησαν – και μάλιστα χωρίς καινοτομία ούτε στα όπλα, ούτε στη στρατηγική.
Γιατί ...
αν ρωτήσουμε τι έκαναν οι Σαμαρο-Καραμανλήδες για όλα αυτά όταν είχαν το τιμόνι… Θα ακουστεί μια αμήχανη σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου