"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: H καταδίκη μιας αριστερής κοτούλας λειράτης!

Toυ ΙΩΣΗΦ ΦΟΥΣΕ

Ο αψύς Σφακιανός δεν τα σηκώνει αυτά... 

Δεν ανέχεται τον τρόπο που λειτουργεί η δικαιοσύνη, όπου ο κάθε εξυπνάκιας πονηρίδης, τραβάει τις υποθέσεις του στο διηνεκές ζητώντας αναβολές...

"Μέχρι μία αναβολή ωρέ και πολύ τους είναι"....δήλωσε στην πλατεία των Σφακίων όταν τον ρώτησε ένα κοπέλι "...ίντα ωρέ Παυλή θα κάνεις με τη δικαιοσύνη;;;"...

Έλαχε και είχε και ο ίδιος κάτι ψιλοντράβαλα. Όχι τίποτα σπουδαίο, να κάτι ψιλοσυκοφαντίες που φαντάστηκε η αστική τάξη...

Νιώθει όμως η Παυλής;;; Θα τους συνέτριβε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, στην πουλημένη τους δικαιοσύνη...

Θα τους ξηγιόταν ντρέτα...

Αλλιώς όμως τα σχεδιάζεις, αλλιώς στα φέρνει η μοίρα η κακορίζικη. Ο κονσιλιέρι του, καλό παιδί και έντιμο, όμως φιλάσθενο, κάθε φορά που είχε δίκη τον έπιαναν οι θέρμες...Πυρετός 42. Με θερμός τίγκα στα παγάκια τον είχαν 3 μέρες και 3 νύχτες και βδέλες σε όλο το κορμί...

Τι να κάμει; Να πάει να δικαστεί χωρίς κονσιλιέρι;;; 

 Είπε κι αυτός να ζητήσει μια αναβολή...αλλά οι ρουφιάνες οι θέρμες να επιμένουν...ε ζήτησε ωρέ πέντε...Τα βάζει κανείς με τον Θεό;;;

Ήρθε πάλι η ώρα της δίκης. Ετοιμάστηκε, πήρε όλα τα συντριπτικά στοιχεία να τους τα τρίψει στη μούρη, νίφτηκε προσεκτικά, έβαλε και την καθαρή την πουκαμίσα, αλλά....κατάρα στον λαδέμπορα...πάλι οι θέρμες...ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι δεν μπορούσε το συντρόφι...

"Ε τι 5, τι 6;;;" σκέφτηκε. Άλλωστε και το 7 ήταν ο τυχερός του αριθμός, αν χρειαζόταν...

Όμως η πουλημένη η δικαιοσύνη, οι πιασμένοι δικαστές, οι διορισμένοι χαφιέδες της χούντας, οι αναίσθητοι, ούτε που να τ' ακούσουν. "Έχεις δεν έχεις συνήγορο, η δίκη θα γενεί"...

Άκου θα γενεί!!!! Καίγεται το παληκάρι σαν σαμοβάρι και θέλουν να τον δικάσουν;;;!!!

Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, φτάνει στο σπίτι του κονσιλιέρι. Τον βρήκε χλωμό, κίντρινο σαν χλεπονιάρη, 42 φανέλες είχε αλλάξει από το πρωί. Τον λυπήθηκε, αλλά ο αγώνας θέλει θυσίες. Σήκωσε το ένα του χέρι προς τον ουρανό και το άλλο, το ζερβό, προς τον άρρωστο.
«Άρον τον κράββατον σου και περιπάτει», φώναξε με απόκοσμη φωνή...

Και σαν από θαύμα, τα βαθουλωμένα κιτρινισμένα μάγουλα, ήρθαν και ψώμωσαν, και ένα ροδαλί χρώμα σαν κροκάτη γάζα, σκέπασε το πρόσωπό του. Βάζει θερμότερο, 36 και 5...
 

"Θαύμα, θαύμα το παιδάκι μου", ούρλιαξε η Μάρθα η καμπούρα η γριά χαροκαμμένη μάνα του...

"Άκου θεια", της είπε στωικά ο Παυλής..."δεν είναι θαύμα, είναι...

 

 η δύναμη της λαϊκής αγανάκτησης"...

Βγήκαν στον δρόμο για την Ευελπίδων. Ο δικηγόρος έσφυζε από ζωή..
."Ωρέ αν κάνω τώρα πως εγώ έπαθα ντουβρουτζά, μπας και μας τη δώκουν την αναβολή;;;"

...ρώτησε έμπλεος επαναστατικής αγωνιστικότητας ο Σφακιανός...


 

Δεν υπάρχουν σχόλια: