Ίδιο γελοίο ύφος, ίδια δασκαλίστικη πόζα, από μια ίδια σύσκεψη, με το ίδιο θέμα, στις 9/1/ 2018. Κυβέρνηση αυτοαδυναμίας και αυτοεξευτελισμού. Δεν μπορεί ο έρμος, δεν κάνει για τη δουλειά. pic.twitter.com/zNl23s5xAV
— Θάνος Τζήμερος (@ThanosTzimeros) May 4, 2025
Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Μπορείς να το σκεφτείς και ανάποδα: Αν το 2019 σου έλεγαν ότι θα είχαμε έξι χρόνια κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς ούτε μια μεγάλη κρίση στον χώρο της εκπαίδευσης θα το πίστευες;
Κάπως έτσι προσπαθούσαν να κολακέψουν εαυτούς κάποια κυβερνητικά στελέχη: Από τον Τρίτση στον Σουφλιά και από τον Αρσένη στη Γιαννάκου, δεν υπήρξε στη Μεταπολίτευση κυβέρνηση που να μην εγκλωβιστεί σε μια άγονη αντιπαράθεση στην Παιδεία.
Η φασαρία σχεδόν πάντα τελείωνε χωρίς αποτέλεσμα: Χωρίς το σύστημα να εξέρχεται ουσιαστικά αλλαγμένο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λένε, έσπασε δύο απολιθωμένα ταμπού: Εφερε ως πρώτο εμβληματικό της νόμο την κατάργηση του ασύλου· και στη δεύτερή της θητεία έφερε την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Αμφότερες οι μεταρρυθμίσεις ψηφίστηκαν χωρίς να καεί η χώρα – χωρίς να μείνουν κλειστά για ένα χρόνο τα πανεπιστήμια. Λίγο είναι;
Λίγο δεν είναι. Αλλά δεν είναι ούτε αρκετό.
Ξεκινώντας από το τέλος, το εγχείρημα του ανοίγματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει στην πρώτη φάση του εξαντληθεί σε μια διαδικασία πανεπιστημιοποίησης μεταλυκειακών εκπαιδευτηρίων που ήδη λειτουργούσαν στην Ελλάδα (Ολοι οι φορείς, πλην του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, που έχουν υποβάλει αίτημα για αδειοδότηση, έχουν ήδη παρουσία στην εγχώρια αγορά των «κολλεγίων»).
Τα επεισόδια των τελευταίων ημερών στη Νομική και την Πολυτεχνειούπολη επιβεβαιώνουν ότι ούτε η άρση του ασύλου μπορεί ακόμη να θεωρηθεί επιτυχημένη. Για τη φύλαξη των πανεπιστημίων, η κυβέρνηση έχει ψηφίσει νόμους που έχουν μείνει θεαματικά ανεφάρμοστοι – η περιλάλητη πανεπιστημιακή αστυνομία έμεινε στη σφαίρα της «λυκειαρχικής» ρητορικής.
Τώρα, λέει, ότι αναζητεί τρόπους για να σωφρονίσει τους παραβατικούς φοιτητές και τις πανεπιστημιακές αρχές. Τον ρόλο του σωφρονιστή των ΑΕΙ θα υποδυθεί η υπουργός Παιδείας στην επικείμενη σύνοδο των πρυτάνεων.
Από την κυβέρνηση δεν λείπει η πολιτική βούληση. Εχει επίγνωση ότι οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, ακόμη κι όταν προκαλούν αντιδράσεις, έχουν για την ίδια πολιτικό όφελος. Εκπληρώνουν στα μάτια του ακροατηρίου της μια κεντρική της επαγγελία.
Τι φταίει που η βούληση αυτή δεν μπορεί να επιβληθεί;
Η πείρα των τελευταίων ετών έχει (ξανά) αποδείξει ότι δεν αρκεί το γράμμα του νόμου για να αλλάξει η κουλτούρα που εδώ και περίπου μισόν αιώνα ορίζει τη ρουτίνα του πανεπιστημιακού βίου. Δεν θα αλλάξουν μ’ ένα νόμο μυαλά οι πρυτάνεις –που δεν προστατεύονται στην καθημερινότητά τους– ούτε θα εξαλειφθούν οι δομές «πολιτικής διαπαιδαγώγησης» που παράγουν τις «υπερ-επιδραστικές» φοιτητικές μειοψηφίες.
Οπως και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, που παραμένει γραφειοκρατική χαρτοκατασκευή, χωρίς καμία επίδραση στην παρεχόμενη υπηρεσία, έτσι και στη φύλαξη των campus:
Το σύστημα αποδεικνύεται...
πολύ πιο σκληρό από τους «μεταρρυθμιστές» του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου