Όταν η ενσυναίσθηση πάει περίπατο...
— lifestalin.com (@lifestalin_com) October 20, 2023
O Μαχμούτ κι ο Σελίμ· δύο ορφανά της Γάζας.
Γιατί ψάχνετε παρένθετη μητέρα και δεν τα υιοθετείτε;#Ισραηλ #Χαμας #Γαζα #Stand_with_Israel #ταχαμου_δηθεμου pic.twitter.com/twiwhoSldn
Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Φαίνεται πως ο απεσταλμένος του Ντόναλντ Τραμπ, λειτουργώντας σαν οδοστρωτήρας, πέτυχε με συνοπτικές διαδικασίες αυτό που δεν πέτυχε ο απερχόμενος πρόεδρος επί τουλάχιστον έξι μήνες. Την εκεχειρία στη Γάζα.
Υπάρχει βέβαια και ένας αξιοπρόσεκτος αντίλογος. Μέσα στους έξι αυτούς μήνες το τοπίο στη Γάζα και στην ευρύτερη περιοχή άλλαξε δραματικά. Φαίνεται πως τα πλήγματα που δέχθηκε το Ιράν από την ισραηλινή αεροπορία τον Οκτώβριο έδειξαν πόσο ευάλωτο είναι, η Χεζμπολάχ στον Λίβανο έπαψε να αποτελεί απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ, ενώ στη Γάζα τη Χαμάς πλέον αποτελούν μεμονωμένες ομάδες τρομοκρατών. Αν σε αυτή την εικόνα προσθέσουμε και τη δημιουργία πρόσθετης ζώνης ασφαλείας του Ισραήλ στα υψίπεδα του Γκολάν, μετά την πτώση του καθεστώτος Ασαντ, μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί ο Νετανιάχου αποδέχθηκε τώρα την εκεχειρία. Δεν ήταν μόνον η έλευση του Τραμπ που κατέστησε εφικτή την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας, ήταν κυρίως η ασφάλεια που αισθανόταν πλέον το Ισραήλ λόγω των εξελίξεων του τελευταίου εξαμήνου.
Επειδή ένα παρεμφερές έργο το έχουμε ξαναδεί στη δεκαετία του 1990, με τις συμφωνίες του Οσλο, το ερώτημα είναι αν διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στη Δυτική Οχθη και οι εναπομείναντες ένοπλοι της Χαμάς στη Γάζα θα σεβαστούν την εκεχειρία. Ή αν με τη δράση τους θα επιδιώξουν να την τορπιλίσουν.
Διότι –και αυτό δεν θα πρέπει να το λησμονούμε– οι καταστατικές αρχές αυτών των οργανώσεων δεν εξαντλούνται στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Πάνε ένα βήμα παρακάτω. Επιζητούν την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ από τον χάρτη.
Αυτά υποστηρίζουν ακόμα και τώρα, με δημόσιο λόγο, οι τελευταίοι ηγέτες της Χαμάς. Προχθές, μετά την ανακοίνωση της εκεχειρίας, μέσα στα ερείπια της Γάζας, ένοπλοι Παλαιστίνιοι διαδήλωναν, διατρανώνοντας την πίστη και τη θέλησή τους να πορευθούν προς την Ιερουσαλήμ. Οταν ο θρησκευτικός φανατισμός γίνεται ένα μείγμα με τον πολιτικό φανατισμό, καταργείται η λογική. Σε αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει η διάκριση των εννοιών κόστος/όφελος. Τουναντίον υπάρχει ταύτιση. Οσο μεγαλύτερο το κόστος, τόσο μεγαλύτερο το όφελος.
Επίσης, δεν υπάρχει η διάκριση μεταξύ του εφικτού και του μαξιμαλιστικού. Ο τελικός στόχος –που είναι η συντριβή του Ισραήλ– είναι πανταχού παρών, καθιστώντας και αυτή τη διάκριση άνευ νοήματος. Μέσα σε ένα τέτοιο αξιακό σύστημα, η ανθρώπινη ζωή ελάχιστα μετρά μπροστά στην ιερή αποστολή. Δεν υπάρχουν νεκροί, υπάρχουν μόνον μάρτυρες. Θεολογία και πολιτική χέρι χέρι.
Για όλους αυτούς τους λόγους...
διατηρώ τις επιφυλάξεις μου κατά πόσον αυτές οι ομάδες των φανατικών τζιχαντιστών θα σεβαστούν την εκεχειρία. Φυσικά, και από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι φανατικοί που περιμένουν την πρώτη ευκαιρία για να αντιδράσουν δυναμικά από θέση ισχύος. Η βία αποτελεί μέρος της γεωγραφίας της περιοχής, όπως δείχνει η Ιστορία που διαμορφώνει και τις συνει-δήσεις των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου