Νόμος του 1931 ορίζει χαρτόσημο για γάμο ή διαζύγιο.
Το καταλάβαμε μετά από 93 χρόνια(!). Και αντί να ντραπούμε, είπαμε την κατάργησή του μεταρρύθμιση.
Δε χρειάζεται να μπω στην ουσία. Όταν φθάνεις στο σημείο να διαφημίζεις πολιτικά ως νοικοκύρεμα του τόπου μια αθλιότητα 95 χρόνων όπου το κράτος έκλεβε 32 εκατ. ευρώ τον χρόνο από τους πολίτες του για να τους δώσει άδεια να γίνουν επαγγελματίες, να παντρευτούν και να χτίσουν ένα σπίτι να μείνουν που είναι η μεταρρύθμιση;
Τι δηλαδή;
Να μη χειροκροτήσουμε (όπως συνηθίζουμε...) την κυβέρνηση που τόσο σωστά έπραξε με το χαρτόσημο και τις άλλες οθωμανικού τύπου φορολογίες που μας ταλαιπωρούν ένα αιώνα;
Κατά τη δική μας άποψη, ας περιμένουμε να δούμε από πού θα βγάλει το κράτος τα 32 εκατ. που χάνει τον χρόνο από την "παλικαριά” της κατάργησης των κάποιων χαρτοσήμων (και την ψηφιοποίηση των υπολοίπων...), ας δούμε πού θα καταλήξουν όλες αυτές οι πολιτικές "χειρονομίες” και έχουμε καιρό και για παλαμάκια και για τα "βαφτίσια” αυτονόητων κινήσεων σε "μεταρρυθμίσεις”.
Γιατί φορολογική μεταρρύθμιση στο Ελλαδιστάν του ψευτοσοσιαλισμού δεν είναι οι πράξεις και οι αποφάσεις (για τις οποίες ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα μείνουν και δεν θα ανατραπούν από την επόμενη κυβέρνηση, λέγοντας μας ότι το κάνει γιατί ποτέ δεν είχε συμφωνήσει με τις αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης...). Στη χώρα μας και μόνο στη χώρα μας η φορολογική μεταρρύθμιση θα ήταν η αναγνώριση της έννοιας κέρδος. Επιχειρηματικού και επαγγελματικού κέρδους.
Μεταρρύθμιση θα ήταν να αναγνωρίσουμε επιτέλους ότι είναι νόμιμο να κερδίσεις από την επιχείρηση σου. Ότι η λέξη κέρδος δεν πρέπει να μοιάζει με βλαστήμια. Στον τόπο που εκλιπαρείς επενδυτές να έλθουν να βάλουν μια βιομηχανική μάντρα, δεν μπορεί να δαιμονοποιείς την κερδοφορία, γιατί θα καταντήσεις να μείνεις εντελώς στο περιθώριο των επενδύσεων και της εισαγωγής κεφαλαίων προς τον σκοπό αυτό.
Μεταρρύθμιση δεν είναι αυτό που γίνεται εδώ και 2 χρόνια, να βγαίνει το κράτος στον λαό και να διαφημίζει τις αποφάσεις του για τα πρόστιμα σε κάθε κερδοφορία, κρύβοντας του ότι τα μισά και περισσότερα από τα πρόστιμα απορρίπτονται από τα δικαστήρια, ενώ ανάμεσα στις 185.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο μετά τη χρεοκοπία της οικονομίας ήταν ιδιαίτερα τρανταχτές περιπτώσεις κάποιων από τους μεσαίους που δεν άντεξαν τον φορολογικό πνιγμό στο οθωμανικού τύπου χαράτσι που έφθασε μέχρι στο οικόπεδο κάθε μονάδας με τη μορφή ΕΝΦΙΑ.
Μεταρρύθμιση για ανάκαμψη και ανάπτυξη δεν είναι οι αναμορφώσεις στα επιδόματα ανεργίας, αλλά τα κίνητρα εργασίας με μειώσεις φόρων και εισοδημάτων. Οι μειώσεις που ζητούν πάνω από 20ετία οι επιχειρήσεις για να δώσουν δυνατότητες και στους εργαζόμενους των μονάδων τους να εξειδικευθούν και να διευρύνουν όχι μόνο την απόδοσή, αλλά και τη συμμετοχή τους σε ό,τι λέμε προσαρμογή και της εργασίας στην τεχνολογία.
Μεταρρύθμιση, τέλος, είναι…
η αλλαγή του χαρακτήρα της φορολογίας και κυρίως της φορολογικής μας πολιτικής. Η μεταβολή της καθαρά εισπρακτικής νοοτροπίας που την περιβάλλει, με μια αναπτυξιακή λογική που θα αρχίζει και θα τελειώνει όχι με τα ποσά των φόρων που θα εξασφαλίσει το κράτος να συντηρήσει και τους πάνω από 2000 άχρηστους οργανισμούς και υπηρεσίες του (μόνο για προστασία της εκλογικής πελατείας όλων των καμάτων), αλλά με την διασφάλιση κέρδους.
Του κέρδους που θα δικαιούται κινήτρων για να επενδύεται άμεσα και όχι να φορολογείται εκτάκτως για να μοιράζεται δήθεν στον λαό και στους άπορους, όπως έγινε στις μέρες μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου