Του Ηλία Ψυχογιού
Σε 100 χρόνια από σήμερα θα είμαι αστερόσκονη, όπως και όλοι όσοι διαβάζετε τις γραμμές αυτές. Θα ήθελα όμως, να είμαι από μια μεριά για να μπορώ να διαβάσω όσα θα γράφουν οι ιστορικοί της εποχής για τη δική μας χρονική περίοδο.
Για τη μεν Γαλλία, οι ιστορικοί θα καταγράψουν ότι βγήκε πρώτος στις εκλογές ένας βαθιά αντισημίτης, φιλοπουτινικός αριστερός, ο οποίος κυριαρχείται από αντιευρωπαϊκές θέσεις, ίσως πιο ακραίες και από τους δικούς μας ριζοσπάστες αριστερούς.
Θα καταγράψουν επίσης ότι τρίτη εκλέχθηκε μία πολιτικός, η οποία έχει λειάνει μεν τις αντισημιτικές της θέσεις, βρίσκεται όμως και αυτή πολύ κοντά, έως πάρα πολύ κοντά, στον Πούτιν και οι αντιευρωπαϊκές της θέσεις είναι εφάμιλλου επιπέδου με τον πρώτο της κάλπης, με μοναδική διαφορά ότι αυτή χαρακτηρίζεται ως δεξιάς πολιτικής απόχρωσης.
Για την πατρίδα μας, ο ιστορικός θα καταγράψει ότι στη Βουλή έχουμε αρκετά πολιτικά κόμματα με αποχρώσες ενδείξεις αντισημιτικών τάσεων (έστω και κεκαλυμμένες πίσω από λεκτικούς βερμπαλισμούς), ταυτόχρονα με "συμπάθειες" προς τον Ρώσο πρόεδρο. Κόμματα τα οποία χαρακτηρίζονται τόσο δεξιάς όσο και αριστερής ιδεολογίας. Στην ευρωβουλή δε, ακόμα χειρότερα…
Για το Ηνωμένο Βασίλειο οι ιστορικές καταγραφές θα είναι αντίστοιχες των προαναφερθέντων. Κατέρρευσαν οι Tories του Σούνακ και αναδείχθηκαν κόμματα, τόσο δεξιάς όσο και αριστερής ιδεολογίας, τα οποία έχουν ταυτόχρονα φιλορωσικές και αντισημιτικές τάσεις.
Την αυτή εικόνα δίνουν οι δημοσκοπήσεις και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Πολλές οι ομοιότητες, δε βρίσκετε;
Στην επαγγελματική μου ζωή αναλύω δεδομένα. Αυτό που ξέρω να κάνω καλά είναι να διακρίνω μοτίβα (patterns) και να προσπαθώ να τα εξηγήσω.
Την περίοδο της ακμής της Σοβιετικής Ένωσης, τότε που δεν γνωρίζαμε τι συνέβαινε πίσω από τους τοίχους του ανατολικού μπλοκ, στη Δύση είχαν δημιουργηθεί αμέτρητα "ινστιτούτα", "όμιλοι πολιτικής σκέψης" και άλλα παρόμοια, αριστερής ή κομμουνιστικής ιδεολογικής χροιάς, κατασκευάσματα.
Ακόμα και μέσα στις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης και στα πανεπιστήμια γινόταν ιδεολογική (και όχι μόνο) στρατολόγηση.
Εφημερίδες (και στην Ελλάδα), ραδιοφωνικοί σταθμοί, αρθρογράφοι, "influencers” εκείνης της εποχής, προωθούσαν την ουτοπική αντίληψη της ευζωίας των πολιτών στις κομμουνιστικές χώρες. Βιβλία ολόκληρα γράφτηκαν για τον κομμουνιστικό "παράδεισο". Και μη νομίζετε ότι αυτό γινόταν μόνο στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα, κορυφαίοι συγγραφείς, συχνά από ιδεολογικό φανατισμό, διαφήμιζαν τα "αδιαμφισβήτητα" πλεονεκτήματα του κομμουνισμού έναντι της δημοκρατίας.
Ο υπαρκτός σοσιαλισμός εξήγαγε στη Δύση αυτό που εφάρμοζε στο εσωτερικό του: πράκτορες, παρακολουθήσεις, προπαγάνδα, ψεύδη, διαστρέβλωση, εξόντωση (ηθική και συχνά φυσική) των αντιπάλων.
Όποιος τότε τολμούσε να αναφερθεί σε αυτά, κατηγορούνταν συλλήβδην από την αριστερά ως "μακαρθιστής" και "κυνηγός μαγισσών". Όταν όμως άνοιξαν τα σοβιετικά αρχεία, γέμισε η Δύση από ανθρώπους οι οποίοι "έπεσαν από τα σύννεφα".
Αντίστοιχα μοτίβα με αυτά της εποχής εκείνης διακρίνω και τώρα.
Τη θέση του κομμουνισμού έχει καταλάβει η νεο-σοβιετική Ρωσία.
Τη θέση των "ινστιτούτων" και των "δεξαμενών σκέψης" καταλαμβάνουν συχνά πλέον ολόκληρα πολιτικά κόμματα ανά την Ευρώπη. Εκμεταλλευόμενα την ανοχή και την μαλθακότητα της Δύσης, λειτουργούν ως ιδεολογικές κερκόπορτες, άλλες εκ των οποίων ανοίγουν προς τα δεξιά και άλλες προς τα αριστερά. Κανείς δεν μένει δυσαρεστημένος…
Ιδεολογικώς καθοδηγούμενα ΜΜΕ και πολιτικοί "infuencers” υπάρχουν και σήμερα, ενδυναμωμένοι από τα κοινωνικά δίκτυα.
Τότε προωθούσαν την "υπεροχή" του κομμουνισμού έναντι της δημοκρατίας.
Τώρα προωθούν "τα δίκαια" της Ρωσίας στην εισβολή στην Ουκρανία και "τα δίκαια" της Χαμάς απέναντι στο Ισραήλ. Ταυτόχρονα, οι δεξιοί φιλορώσοι προωθούν έναν υποτιθέμενο "πατριωτισμό" με υποκριτικό αντιμεταναστευτικό προσωπείο, ενώ οι αριστεροί φιλορώσοι προωθούν έναν ακραίο διεθνισμό με φιλομεταναστευτική λαγνεία.
Τα δύο άκρα σε αγαστή συνύπαρξη.
Όταν ανέλαβε ο Γκορμπατσόφ τη διακυβέρνηση της ΕΣΣΔ, άνοιξε τα αρχεία της πρώιμης σοβιετικής περιόδου και ο κόσμος συγκλονίστηκε από την επιβεβαίωση της ύπαρξης των γκούλαγκ, των εκτελέσεων ανθρώπων χωρίς δίκη και των αμέτρητων εκκαθαρίσεων, ειδικά από τον Στάλιν.
Όταν θα βρεθεί ένας νέος Γκορμπατσόφ και ανοίξει τα ρωσικά αρχεία της σημερινής περιόδου…
εκτός από απόρρητα έγγραφα, είναι πιθανόν να φανερωθούν και extrait εμβασμάτων…
Προσωπικά θα στοιχημάτιζα ότι τα δεύτερα θα είναι περισσότερα από τα πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου