Αυτή η γαμημένη ασυνέχεια. Αυτή η μάστιγα.
«Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας». Μάλιστα. Συστάθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 2021 επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλιστα.
Γιατί συστάθηκε;
Θέλει και ρώτημα; Από τα πλέον κομβικής σημασίας, κάπως ως «ζούμε ή πεθαίνουμε», υπουργεία. (Μεταξύ μας, δεν ξέρω και κανένα που πλέον δεν είναι σημασίας «Ζούμε ή πεθαίνουμε», αλλά ετούτο, και εκ των πρόσφατων γεγονότων, έχει την κυριολεξία του). Δικαιούται να φαντάζεται λοιπόν και ο πιο ανίδεος ότι η επιλογή υπουργού περνάει σε άλλο επίπεδο ειδικότατων προσόντων αλλά και σταθερότητας – μονιμότητας. Δεν είναι για «μπες – βγες». Και εισήχθη επί τούτω ο κ. Στυλιανίδης εκ Κύπρου. Τέως ευρωπαίος επίτροπος για την Ανθρωπιστική Βοήθεια και τη Διαχείριση Κρίσεων. Δεν τον γνωρίζαμε οι πολλοί. Μα ούτε και τον Πιερρακάκη γνωρίζαμε οι πολλοί. Ούτε την Αγαπηδάκη. Ούτε τη Δόμνα Μιχαηλίδου. Αρα, ο επιλεγμένα σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση ενός SOS υπουργείου. Και εννοείται ότι ανάμεσα στα προσόντα που θα όφειλε να διαθέτει ο υπουργός θα ήταν και η άτυπη δέσμευση μιας μακράς χρονικά παραμονής.
Να το κάνω ακόμα πιο σαφές;.
Θα τη βάφτιζα «στρατιωτική» αντιμετώπιση, παραμονή και αφοσίωση.
Αναλαμβάνει λοιπόν 9 Σεπτεμβρίου 2021. Πότε αναλαμβάνει ο επόμενος υπουργός; Και ποιος ο αντικαταστάτης του (μετά το ολιγοήμερο διάλειμμα της υπηρεσιακής);
Ο Βασίλης Κικίλιας, 27 Ιουνίου 2023.
Πότε πρόκαναν την αλλαγή;
Μετά τις εκλογές θριάμβου της ίδιας παράταξης. Φαντάσου, δηλαδή, και να άλλαζε βάρδια το κράτος μας με άλλη παράταξη!
Γιατί η αλλαγή;
Εκ του αποτελέσματος για να κόβει βόλτες υπουργείων ο Κικίλιας και να ανεβάζει παραστάσεις «Οι αλιτήριοι».
Και τι έγινε ο Στυλιανίδης;
Αντικατέστησε τον «μέγας είσαι Κύριε» Μιλιτιάδης Βαρβιτσιώτη (που ήταν ζήτημα χρόνου να μας «καταπλήξει»!).
Και αναρωτιέσαι, ως έρμος πολίτης, αν ο εισαγόμενος Στυλιανίδης θεωρήθηκε ότι απέτυχε στο κομβικής σημασίας υπουργείο που του πρωτοανατέθηκε γιατί είναι αίφνης χρήσιμος στο Ναυτιλίας;
Αν είναι χρήσιμος στο Ναυτιλίας, γιατί μετακινήθηκε από το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας μόλις που το μάθαινε;
Δεν μαθαίνεται και αυτόματα ετούτο το «τσάτρα πάτρα», πολυπλόκαμα διοικούμενο κρατίδιο, που η μια υπηρεσία χώνεται μέσα στην άλλη και στο τέλος χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!..
Οι επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη την πρώτη τετραετία, που δεν έχαιρε της εμπιστοσύνης τόσο πολλών όσων τον πίστεψαν στη δεύτερη, ήταν πιο τολμηρές, πιο αδέσμευτες, πιο αποφασιστικές, πιο σκεπτόμενες. Αντιλαμβάνομαι και βαθιά εκτιμώ ότι δεν έχει υπάρξει Πρωθυπουργός που να έχει δοκιμαστεί περισσότερο με κάθε είδους κρίση, αντιλαμβάνομαι και εκτιμώ ό,τι, καθώς απόλυτος συνεργάτης μας είναι η Ευρώπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πλέον κατάλληλος να συνομιλεί, χαίρει εκτίμησης και εμπιστοσύνης ώστε να διεκδικεί κοινής μοίρας σωτήριες λύσεις, όπως στα χρόνια του κορονοϊού. (Κοινή γαρ η μοίρα και το μέλλον αόρατον). Αντιλαμβάνομαι, εκτιμώ και συνυπολογίζω ότι είμαστε απολύτως ξεβράκωτοι αντιπολίτευσης-διάδοχης κατάστασης και αυτή είναι και κατάντια του πολιτικού μας συστήματος… Στη μολυσματική αρένα της πολιτικής σκηνής δεν αποτολμά πλέον είσοδο σοβαρός άνθρωπος. (Το «σοβαρός», όχι ως υποτίμηση όσων το τολμούν αλλά ως κωδικό σβέλτης συνεννόησης, αναγνώστη μου). Πολλά αντιλαμβάνομαι, εκτιμώ και συνυπολογίζω. Γι’ αυτό και...
κόπτομαι να βρει ξανά βήμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ιδιαιτέρως δε, καθώς κυρίως, όλο και πιο συχνά αντιλαμβάνομαι, ότι δεν αντιλαμβάνομαι τι γίνεται… Με τον τρόπο ακριβώς που σε κείνο το παλιό σίριαλ «Οι απαράδεκτοι» ο Σπύρος Παπαδόπουλος αναρωτιόταν «Τι έγινε ρε παιδιά;».
ΥΓ. Αντιπαρέρχομαι το επιχείρημα «Μα αυτούς ψηφίζει ο κόσμος» ως απάντηση στην επιλογή δημοφιλών ψήφου υπουργών. Πολλάκις έχω αρθρογραφήσει… Αλλο ο «πωλητής», άλλο η γραμμή «παραγωγής» ενός «προϊόντος». (Το «πωλητής» και η «παραγωγή» επίσης ως κωδικός σβέλτης συνεννόησης, αναγνώστη μου). Τεράστια η διαφορά στο κόστος ζημίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου