ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο πύργος της PISA

Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Αυτή η PISA πράγματι πονάει. Οπως μάθαμε χθες, στον διαγωνισμό του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment) του ΟΟΣΑ, για το 2018, οι έλληνες μαθητές πάτωσαν. Ο διαγωνισμός οργανώνεται ανά τριετία και στον τελευταίο η βαθμολογία της Ελλάδας υποχώρησε, σε σχέση με τον διαγωνισμό του 2015, και στην κατανόηση κειμένου, και στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες. Πανωλεθρίαμβος.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; 

Οτι το ελληνικό σχολείο δοξάζει τον λειτουργικό αναλφαβητισμό. Και ότι, συγκριτικά με τις επιδόσεις άλλων χωρών, τρώμε τη σκόνη όχι μόνο των Εσθονών, τα σχολεία των οποίων σκίζουν, αλλά και σχεδόν όλων των ευρωπαίων μαθητών (εξαιρούνται η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Κύπρος - το επίπεδο της οποίας το ξέρουμε αν παρακολουθούμε τηλεπαιχνίδια γνώσεων).

Ζούμε σε μια χώρα που, πολλές δεκαετίες, χτίστηκε ένα δήθεν αντιαυταρχικό σχολείο το οποίο επιβραβεύει την ήσσονα προσπάθεια. 

Μηχανισμός εξετάσεων για ένα μαζικό, πολλών ταχυτήτων, πανεπιστήμιο, που εκπαιδεύει τους μαθητές στη μεταπολιτευτική κοινοτοπία: με ελάχιστα προσόντα να διεκδικούν μερίδιο άνεσης από το πελατειακό κράτος. 

Και το χειρότερο: 

Η αριστεία είναι ρετσινιά, όπως είπε κι ένας σοφός.  

Μην κάνουμε ότι διαφωνούμε όταν ο μέσος όρος των φοιτητών στα ΑΕΙ βολεύεται με ένα «δημοκρατικό πέντε».

Αυτός ο πύργος της PISA γέρνει πολύ. 

Κάποια στιγμή θα σωριαστεί και θα μας πλακώσει.