Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Αλλιώς τα είχε σχεδιάσει. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ο Αλέξης
Τσίπρας βρέθηκε να κυνηγάει τα γεγονότα. Πρώτα ο Πολάκης. Μετά το Μάτι.
Μετά το κότερο.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κανένα από αυτά τα βάρη δεν είναι νέο.
Ο πολακισμός ήταν ήδη ενεργός ως κυρίαρχη κουλτούρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο
πρώτος, δραστικότερος και ισχυρότερος Πολάκης ήταν ο Καμμένος.
Το Μάτι το είχαμε δει σε πραγματικό χρόνο. Σε ζωντανές συνδέσεις. Οι
προσπάθειες πολιτικής κατάσβεσης και η καθεστωτική νοοτροπία που τις
ενέπνεε ήταν έκδηλες τη στιγμή ακριβώς που συντελούνταν.
Η ροπή της κυβερνώσας Αριστεράς στη γοητεία της μπουρζουαζίας –οι
συναναστροφές με τα πρόσωπα που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγελλε ως ολιγαρχία και οι
υφέρπουσες νεοπλουτίστικες λαχτάρες– ήταν από πολύ νωρίς εμφανής. Πολύ
πριν από την Κατερίνα, αγάπησε και αγαπήθηκε η Γιάννα.
Ωστόσο και τα τρία στοιχεία της τσιπρικής εξουσίας απέκτησαν τώρα νέα
υπόσταση – τα τρία βάρη έγιναν συντριπτικά βαρύτερα. Γιατί;
Διότι ο
πρωθυπουργός έσπευσε μόνος, με τυφλή αυτοπεποίθηση, να τα φορτωθεί ο
ίδιος. Χωρίς απολογίες, χωρίς ψαγμένες περιφράσεις και μετριοπάθειες, ο
Τσίπρας τα έβαλε όλα πάνω του: την «αψάδα» του Πολάκη και τη «γλάστρα»
του Κυμπουρόπουλου. Το «ξαναζεσταμένο» Μάτι. Τις «σέλφι» της πλωτής του
«ιδιωτικότητας».
Αυτό δεν έκανε πάντα ο Τσίπρας; Ετσι δεν επικρατούσε;
Δεν αμυνόταν με
περίσκεψη. Εβγαινε κατακούτελα στην επίθεση. Αν αυτή τη φορά η τακτική
αποδείχθηκε αυτοκαταστροφική –μεγέθυνε το κόστος, και δη προεκλογικά–
είναι γιατί πια ο επιτεθέμενος δεν διαθέτει το παλιό του πολιτικό
κεφάλαιο. Ο νέος δεν είναι πια νέος. Κούρασε και κουράστηκε.
Ο μόνος που δείχνει να μην έχει επίγνωση της υπερτετραετούς
κυβερνητικής κόπωσης είναι ο κουρασμένος. Εξακολουθεί να πολιτεύεται με
την παλιά του αυτοπεποίθηση. Με την ίδια πίστη στο άστρο του.
Η κραυγαλέα αναντιστοιχία μεταξύ ηγετικού φρονήματος και πολιτικού
ερείσματος –η διάνοια επίλαρχου πάνω σε κουνιστό αλογάκι– δεν έχει
οδηγήσει τον Τσίπρα μόνο σε επικοινωνιακά ολισθήματα.
Η υπερβολική σιγουριά τον έχει οδηγήσει ήδη στην πιο ριψοκίνδυνη
ζαριά της καριέρας του, μετά το δημοψήφισμα του 2015 – ριψοκίνδυνη, αυτή
τη φορά, μόνο για τον ίδιο και το κόμμα του: Στη ζαριά...
να αφήσει τις
βουλευτικές εκλογές για μετά τις ευρωεκλογές.
Μπορεί ο θόρυβος των τελευταίων ημερών να το έχει σκεπάσει. Ο
Τσίπρας, όμως, έχει καταδικάσει τον εαυτό του να δώσει την τελική
αναμέτρηση όχι απλώς επιπλέον πέντε μήνες κουρασμένος, αλλά ήδη
ηττημένος. Ηδη δεύτερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου