H Ευρώπη πορεύεται, κατά πάσα πιθανότητα, στο τελευταίο στάδιο της διετούς κρίσης χρέους στην Ευρώπη. Μέχρι τη σύνοδο κορυφής του G20, η οποία είναι προγραμματισμένη για το διήμερο 3 με 4 Νοεμβρίου στις Κάννες, στόχος της Ε. Ε. είναι να έχει ετοιμάσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα από τα οικονομικά προβλήματα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης με υψηλό χρέος. Εάν η Ευρώπη θέλει να αποφύγει μια χρηματοπιστωτική και οικονομική καταστροφή χειρότερη από αυτήν που ξέσπασε το 2008-09, τότε θα πρέπει να εφοδιαστεί με ισχυρά όπλα.
Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας απαιτεί τρία βασικά βήματα που δεν έχει κάνει ακόμη η Ευρώπη.
Οι ηγέτες της πρέπει να αναγνωρίσουν την αδυναμία ορισμένων κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, όπως αυτή της Ελλάδας, να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.
Θα πρέπει να σχηματίσουν σαφή λογιστική εικόνα για τις απώλειες που θα επωμισθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες όταν, αναπόφευκτα, κηρύξουν στάση πληρωμών αυτές οι κυβερνήσεις.
Και οφείλουν να παρέχουν αρκετά γενναιόδωρες χρηματοπιστωτικές εγγυήσεις για να πείσουν τις αγορές ότι αυτές οι χρεοκοπίες και απώλειες θα είναι οριστικές.
Οτιδήποτε υποδεέστερο από μια πλήρη και ειλικρινή αναγνώριση του προβλήματος θα επιδεινώσει την κατάσταση. Οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες επίλυσης της ελληνικής κρίσης έχουν διογκώσει ακόμη περισσότερο το χρέος και έχουν επιδεινώσει την οικονομική κατάσταση της χώρας, ανοίγοντας τον δρόμο για τη μετάδοση της κρίσης σε μεγαλύτερες οικονομίες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Η αβεβαιότητα για τη φερεγγυότητα του τραπεζικού συστήματος αρχίζει να παραλύει ολόκληρη την οικονομία της Ευρωζώνης - σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που ορισμένοι οικονομολόγοι μιλούν για νέα ύφεση.
Με τα τρέχοντα επιτόκια, η Ελλάδα θα πρέπει να επιτυγχάνει επ’ άπειρον πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 5% του ΑΕΠ. Σε ανάλογη θέση βρίσκεται η Πορτογαλία. Τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου και της Γαλλίας θα πρέπει να είναι υψηλότερα από το 2% του ΑΕΠ για να σταθεροποιηθεί το χρέος τους. Εάν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα διασφαλίζει πρωτογενές πλεόνασμα στο 1% του ΑΕΠ τότε θα χρειαστεί διαγραφή του 70% της αξίας των κρατικών ομολόγων, υπό την προϋπόθεση ότι οι εταίροι της χώρας θα παρέχουν πιστώσεις με φυσιολογικά επιτόκια. Το απαιτούμενο κούρεμα στα ομόλογα Πορτογαλίας υπολογίζεται, αναλόγως, στο 40%. Η στάση πληρωμών των δύο χωρών θα οδηγούσε σε απώλειες 300 δισ. ευρώ. Οπότε οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για ενέσεις κεφαλαίων 300 δισ. ευρώ δεν είναι εκτός πραγματικότητας.
Ερευνα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οφείλουν να δεσμεύσουν τουλάχιστον 3 τρισ. ευρώ για τη δυναμική αντιμετώπιση της κρίσης.
Οι επίσημες εγγυήσεις είναι σαν τον πυρηνικό εξοπλισμό. Εάν είναι αρκετά ισχυρός, δεν θα χρειαστεί να τεθεί σε λειτουργία. Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα τόσο μεγάλο οπλοστάσιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την προστασία των φερέγγυων κυβερνήσεων από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων. Αλλά τα χρήματα δεν είναι η μοναδική λύση στα προβλήματα της Ευρωζώνης. Χρειάζεται πολιτική βούληση για να δημιουργηθεί μια ενιαία δημοσιονομική αρχή στη νομισματική ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου