Απολαυστικός Σταμάτης Κραουνάκης : "Ο Τσίπρας δεν θέλει να κάνει κόμμα, θέλει να γίνει Πρωθυπουργός. Βαριέται τα διαδικαστικά."..! 🙏😂🤣😭 pic.twitter.com/lVyRMNfAyy
— @nikolaosderes (@nikolaosderes) September 17, 2025
Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Η πλήρης δήλωση είναι: «Ο Αλέξης δεν θέλει να κάνει κόμμα. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός».
Ποιος την έκανε; Ο Σταμάτης Κραουνάκης, μεγάλος δημιουργός, ευφυέστατο άτομο.
Διάβαζα τα μεστά πολιτικού λόγου κείμενά του στο Διαδίκτυο –με τα οποία διαφωνούσα οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως– και απολάμβανα τη σπιρτάδα του και τον συντεταγμένα ασύντακτο λόγο του.
Είπαμε, η ευαισθησία δεν κλείνεται σε μια αεροστεγή συσκευασία. Διαπερνά όλη την προσωπικότητα του δημιουργού, μπολιάζει όλες τις ταυτότητές του. Ετσι, το ζήτημα δεν είναι αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, αλλά αν η παιδεία σου διαφεντεύει τη δυσανεξία σου στην άλλη άποψη, στον βαθμό βεβαίως που αυτή εκφέρεται με τρόπο δημιουργικά προκλητικό.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης, λοιπόν, φίλος του Αλέξη Τσίπρα, έκανε την παραπάνω δήλωση γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης και την ψυχοσύνθεση του φίλου του.
Ηταν μια δήλωση εκ πρώτης όψεως αμφίσημη, όμως τελικά ήταν βαθύτατα αποκαλυπτική. Και απολύτως λογική, μέσα στην πρόκλησή της.
Πού ακούστηκε κάποιος να θέλει να γίνει πρωθυπουργός χωρίς να υποστεί τη «βάσανο» της λαϊκής ψήφου;
Το ψυχόμετρο, όπως θα έλεγε και η Ρέα Βιτάλη, είναι ένα ζόρικο εργαλείο, γιατί μπορεί να ακουμπήσει τον πάτο της ψυχής σου. Τις πιο μύχιες επιθυμίες σου. Και ένας πρώην πρωθυπουργός, σε μάχιμη ηλικία, τι άλλο μπορεί να θέλει από το να ξαναγίνει πρωθυπουργός;
Αν όμως τα νούμερα δεν βγαίνουν, τότε τι γίνεται;
Η επιθυμία μετατρέπεται σε απωθημένο και αυτό το μυστήριο πράγμα που ονομάζεται ανθρώπινος εγκέφαλος μπλέκει σε περίεργες διαδρομές.
Η παραπάνω δήλωση του Σταμάτη Κραουνάκη αποτυπώνει τις αντιφάσεις της μεγάλης επιστροφής του Αλέξη. Για να το πω ποδοσφαιρικά. Ολες οι ομάδες θέλουν να παίξουν στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως πρώτα πρέπει να περάσουν από τη Λιβαδειά, τον Βόλο και την Τρίπολη. Αυτή η πορεία έχει τις δοκιμασίες της και τις γκρίζες περιοχές της, απογοητεύσεις για τους περισσότερους, χαρές για τους ικανότερους.
Το ίδιο και η πορεία προς την εξουσία. Η εποχή τον «δοτών» έχει παρέλθει –αυτό ελπίζω– και αν δεν ηγείσαι ενός κόμματος δεν βλέπεις και πρωθυπουργία, εκτός αν λόγω ειδικών καταστάσεων κληθείς σε αυτήν την ύψιστη θέση ως μια εθνικώς αποδεκτή προσωπικότητα. Αλλά ο Αλέξης δεν είναι αποδεκτός ούτε καν από τους παλιούς συντρόφους του και αυτό είναι το πρόβλημά του, για να μην πω το δράμα του.
Το αδιέξοδο, πλήρες, και για αυτό το εγχείρημά του μπορεί να καεί στην προπόνηση, όπως είπε προχθές ο Μητσοτάκης.
Για να επανέλθω στον Σταμάτη Κραουνάκη. Στην Ελλάδα είθισται να ακούμε μόνον τους δικούς μας, ακόμη και αν είναι μέτριοι. Πολλές φορές όμως το κέρδος έρχεται και από την πανθομολογούμενη ευφυΐα και ευαισθησία των απέναντι.
Αρκεί να...
έχεις ενσωματώσει σε μία από τις ταυτότητές σου την πρόκληση του διαφορετικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου