Τελικά ισχύει. Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός απατεώνα. pic.twitter.com/rC8TEHgSok
— oldschoolfileles (@oldfileles) June 11, 2025
Toυ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Οταν ένας πολιτικός ηγέτης ψάχνει εναγωνίως να πει κάτι καινούργιο και δεν το βρίσκει, είναι επόμενο να καταφύγει στην αναδιατύπωση κοινοτοπιών μέσω περίπλοκων και επιτηδευμένων εκφράσεων. Ιδίως αν αυτός ο ηγέτης ανήκει στην Αριστερά, η οποία διακρίνεται σε αυτό το σπορ της επένδυσης των κοινοτοπιών με περισπούδαστα και δυσνόητα εκφραστικά σχήματα.
Ως γνωστόν, ο δυσνόητος λόγος είναι εξουσιαστικός λόγος. Ο αναγνώστης ή ο ακροατής αισθάνεται την ασημαντότητά του μπροστά στην αυθεντία του ομιλητή ή του συγγραφέα, που χτίζεται μέσα από την εκφορά ενός λόγου εξεζητημένου και εσκεμμένα ακατανόητου.
Προχθές, ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να σηματοδοτήσει την επιστροφή του με την απόπειρα να ανανοηματοδοτήσει κλασικές αξίες, όπως ο πατριωτισμός και η ασφάλεια του πολίτη. Οταν όμως επί πολλά χρόνια, και κυρίως την εποχή που κυβερνούσε, μιλούσε απαξιωτικά γι’ αυτές τις αξίες, σήμερα είναι ελάχιστα πειστική αυτή η απόπειρα ανανοηματοδότησης.
Ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τις προοδευτικές δυνάμεις να «επανοικειοποιηθούν τις έννοιες του πατριωτισμού και της ανθρώπινης ασφάλειας».
Εννοιολογικά, επανοικειοποιείσαι κάτι όταν σου ήταν κάποτε οικείο και στη συνέχεια έχασες αυτή τη σχέση.
Το ερώτημα είναι: Πότε η Αριστερά είχε οικειοποιηθεί τον πατριωτισμό και πότε τον έχασε ώστε σήμερα να τον επανοικειοποιηθεί. Και κυρίως, πώς ορίζει τον πατριωτισμό η Αριστερά;
Ο «νέος πατριωτισμός» του Αλέξη Τσίπρα και… μεταφράζοντας τις πομφόλυγες.
Εδώ ο Αλέξης Τσίπρας είναι πιο σαφής, ακολουθώντας τη γνωστή συνταγή. Αν δεν μπορείς να περάσεις κάτι από την πόρτα, το περνάς από το παράθυρο.
Ο «νέος πατριωτισμός» του κ. Τσίπρα –λες και υπάρχει και παλιός πατριωτισμός– «έχει ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο απέναντι στην ολιγαρχία και στην κλεπτοκρατία, ώστε να αποτραπεί τα κράτη να γίνουν ανώνυμες εταιρείες». Και το φινάλε είναι εντυπωσιακό: «Από τη μια η πατρίδα μας και από την άλλη τα πλούτη τους». Ορθιο το κοινό μπιζάρει τον ομιλητή. Σήμερα, είναι δύσκολο να περάσεις τον σοσιαλισμό από την πόρτα. Είναι πιο εύκολο να τον περάσεις από το παράθυρο με το ένδυμα του «νέου πατριωτισμού».
Εκείνο το οποίο ξέρω είναι ότι ο πατριωτισμός, όσο πολυδιάστατος και αν είναι, συνοψίζεται πάντα σε μερικά παραδείγματα.
Ετσι, πατριώτης είναι αυτός που όταν οι παράνομοι μετανάστες αποπειράθηκαν τον Μάρτιο του 2020 να εισβάλουν στον Εβρο, αυτός στάθηκε δίπλα στις ελληνικές δυνάμεις που φρουρούσαν τα σύνορα και στους τοπικούς εθνοφρουρούς και όχι δίπλα στους εισβολείς.
Πατριώτης είναι αυτός που, βάζοντας τα συμφέροντα της πατρίδας του πάνω απ’ όλα, στέκεται δίπλα σε ένα κράτος που μας υποστηρίζει και όχι δίπλα στους εχθρούς του, που στηρίζονται και στηρίζουν ένα κράτος που μας απειλεί.
Και η ασφάλεια του πολίτη συνοψίζεται σε μία μόνον φράση: Είμαστε με τον αστυνομικό που δέχεται τη μολότοφ και όχι με αυτόν που την πετάει.
Ολα τα υπόλοιπα είναι αριστερές πομφόλυγες, που...
μαρτυρούν ένδεια πολιτικού λόγου και απορία περί του πρακτέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου