"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Φανέλες και "παλτά"

 Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

«Είναι ο νέος κόουτς». Ο Πέτρος Παππάς δεν φοβόταν να μιλήσει με ποδοσφαιρικούς όρους, ίσως γιατί το στήθος του φούσκωνε από οπαδικό ενθουσιασμό. Εβλεπε, ως βουλευτής τότε του ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη «τον νέο προπονητή που ήθελε η ομάδα για να πετύχει νίκες». Η ομάδα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από προχθες ο γιατρός από το Κιλκίς άλλαξε φανέλα. Ακολούθησε τον δρόμο της Ράνιας Θρασκιά, που οδήγησε από τον κασσελακικό ΣΥΡΙΖΑ στο ανδρουλακικό ΠΑΣΟΚ. Από αύριο κανείς δεν θα θυμάται αυτή τη μετακίνηση, που θα χαθεί στη μεταγραφική ρουτίνα του κατακερματισμένου κομματικού μας συστήματος. (Κανείς, εκτός ίσως από τον έτερο γιατρό που εκλέγεται στο Κιλκίς με τη φανέλα του ΠΑΣΟΚ.)

Τι σηματοδοτεί όμως για την αντιπολίτευση η ανακύκλωση στελεχών αυτής της στάθμης, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση έχει βρεθεί σε συνθήκες υψηλής λαϊκής πίεσης; 

Τι σημαίνει για τα αντανακλαστικά των φυσικών φορέων του αντικυβερνητικού συναισθήματος, ότι εξαντλούν τη φαντασία τους στο κάστινγκ από τα ορφανά των τηλεπαραθύρων;

Δεν περιμέναμε βέβαια τον Παππά για να μετρήσουμε αυτά τα αντανακλαστικά. Οι πιο αντικειμενικοί μετρητές που έχουμε διαθέσιμους δεν συλλαμβάνουν αυτό που συνέβη την  Παρασκευή 28/2. Από τον ορατό κλυδωνισμό δείχνει να κουνιέται μόνο η βελόνα του πιο επιθετικά αντισυστημικού κόμματος. Πρόκειται για μια μικρή μόνο μετατόπιση, που δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δίνει πολιτική έκφραση στο ρεύμα των πλατειών – σε ένα κομματικά άχρωμο ρεύμα, που δεν κράδαινε κρεμάλες ούτε εξέπεμπε την εχθροπάθεια του μικρού ψευτοεισαγγελικού κόμματος.

Στη Βουλή έχει αρχίσει πια να φαίνεται πως (δεν) έχει διαβάσει αυτό το ρεύμα η υπόλοιπη αντιπολίτευση.  

Νιώθουν στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τους αρκεί να λειτουργήσουν ως κοινοβουλευτικές ντουντούκες της διάχυτης οργής; 

Είναι οι ίδιοι σε θέση να αρθρώσουν αυτό το συναίσθημα σε πολιτικά αιτήματα;

Μέχρι στιγμής, αυτό που δείχνουν να έχουν ακούσει είναι μόνο ένα
«Μητσοτάκη, φύγε». 

Αλλά ακόμη κι αν είχαν δίκιο σε αυτή την ανάγνωση, θα εξακολουθούσε να μένει εκκρεμές το μεγάλο ερώτημα: Μετά τον Μητσοτάκη, τι; 

Μετά τον Μητσοτάκη, ποιος; 

Ο Φάμελλος με τον Πολάκη; 

Ή ο Ανδρουλάκης με τον Παππά;

Το ρεύμα της Παρασκευής δεν έχει κοίτη. Η φύση όμως λέει ότι αργά ή γρήγορα θα τη βρει, πιθανότατα ερήμην εκείνων που προσπαθούν να το καναλιζάρουν με την πεπατημένη της καταγγελίας.

Στη στρεβλή συσχέτιση του συρμού, τα Τέμπη συγκρίνονται με τους Αγανακτισμένους.  

Αν όμως το 2012 η πηγή του ρεύματος ήταν η οργή και η απόγνωση, τώρα μοιάζει να είναι κάτι πιο εξεζητημένο, πιο απαιτητικό: η ανασφάλεια.

Την κοίτη θα την ορίσει αυτός που...

 

 θα προσφέρει ασφάλεια

Και μόνο ένας διεκδικεί να την εκπροσωπήσει.



Δεν υπάρχουν σχόλια: