Ξεκινήσαμε με σενάρια για δεξαμενές 20 τόνων με ξυλολιο που το μετέφεραν για λογαριασμό του Βαρδινογιάννη και του Μελισσανίδη και καταλήξαμε σε σενάρια για μπιτονάκια με μεθανόλη για να φτιάχνουν μπόμπες τα κλαμπάκια στο Μπουρνάζι. pic.twitter.com/2VHPchEV6n
— Nothingman (@Nothing04305955) March 4, 2025
Κάπου εδώ υπήρχε ένα καφάσι με μπόμπα Johnny Walker κόκκινο από τη Βουλγαρία. pic.twitter.com/KeJVRlvaYS
— Nothingman (@Nothing04305955) March 4, 2025
Toυ Ανδρέα Δρυμιώτη
Στη θλιβερή επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών, είναι σκόπιμο να ξαναδούμε το θέμα με την απόσταση του χρόνου που έχει περάσει. Νέα γεγονότα και νέα πορίσματα μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση του τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία εκείνη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 (σημ. το κείμενο δόθηκε στην «Κ» για δημοσίευση στις 24/2).
Σαν εισαγωγή θέλω να σας δώσω ένα απόφθεγμα που βρήκα και μου φάνηκε πολύ σωστό: «Ενα γεγονός είναι η πληροφορία χωρίς το συναίσθημα. Η γνώμη είναι πληροφορία ενισχυμένη με την εμπειρία. Η άγνοια είναι μια άποψη που δεν έχει σχέση με τα γεγονότα. Και, η βλακεία είναι μια γνώμη που αγνοεί τα γεγονότα».
Βρήκα αυτή την αλληλουχία εξαιρετικά επίκαιρη στο θέμα μας και πριν πάω στο «μπάζωμα» και στη «συγκάλυψη» ελάτε να δούμε μια πρακτική εφαρμογή.
– Η άγνοια είναι μια άποψη που δεν έχει σχέση με τα γεγονότα
Εντονο σημείο πολιτικής (και όχι μόνο) αντιπαράθεσης ήταν η υπόθεση του υφυπουργού Τριαντόπουλου και η ανάμειξή του στο «μπάζωμα». Η κατηγορία ήταν ότι η δικογραφία, που κατονομάζει τον υφυπουργό σαν εμπλεκόμενο πρόσωπο, έφτασε «αμελλητί» (όπως προβλέπεται) στη Βουλή, αλλά εκεί δεν ανακοινώθηκε (όπως θα έπρεπε) στην ολομέλεια, αλλά «πέρασε στο ντούκου» έντεχνα από τον τότε πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα ώστε να αποφευχθούν οι πολιτικές συνέπειες για το κυβερνών κόμμα.
Την άποψη αυτή υποστήριξε με πάθος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά και πολλοί άλλοι. Μεταξύ των οποίων και η χαροκαμένη μάνα Μαρία Καρυστιανού, η οποία μάλιστα ισχυρίστηκε ότι λόγω αυτού του «γεγονότος» ο Κωνσταντίνος Τασούλας είναι ακατάλληλος για Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πολύ γρήγορα, όμως, αποδείχθηκε ότι η συμπληρωματική δικογραφία έφθασε κανονικά στη Βουλή, και αποκαλύφθηκε από την κυρία Ολγα Γεροβασίλη ότι στον Σύριζα την μελέτησαν και αποφάσισαν να περιμένουν.
Πού είναι λοιπόν η περίφημη απόκρυψη από τον κ. Τασούλα.
Βλέπετε, για να ενισχύσουμε την πιασάρικη «συγκάλυψη» πλασάρουμε και την «απόκρυψη» στοιχείων. Ακόμα μια φορά πάει «κουβά» ο κραταιός Νικόλαος. Το περιστατικό αναδεικνύει την επιπολαιότητά τους όταν προσπαθούν να εκμεταλλευθούν πολιτικά την τραγωδία, με ανακρίβειες, για να μην πω ψέματα. Δυστυχώς όμως οι πράξεις μας έχουν πάντα συνέπειες. Βάσει αυτών των ψεμάτων ο κ. Τασούλας έγινε στόχος των τραμπούκων του Ρουβίκωνα.
Από τη μοιραία στιγμή του δυστυχήματος, δύο λέξεις κυριαρχούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα κοινωνικά δίκτυα, στην πολιτική αντιπαράθεση αλλά και στις εκδηλώσεις του κόσμου: «Μπάζωμα» και «Συγκάλυψη».
Για το «μπάζωμα» δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πράγματι έγινε. Υπάρχουν όμως διαφορετικές απόψεις για το πώς και γιατί έγινε και θα προσπαθήσουμε να τις αναλύσουμε.
Για τη «συγκάλυψη» όμως υπάρχουν πολλές απόψεις χωρίς καμία απολύτως τεκμηρίωση.
Η άποψη για τη συγκάλυψη βασίζεται στην υπόθεση ότι η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε παράνομα τόνους αγνώστου υλικού το οποίο ανεφλέγη κατά τη σύγκρουση και προκάλεσε και άλλους θανάτους επιβατών.
Η ιστορία της «συγκάλυψης» ξεκίνησε από τον γνωστό συνωμοσιολόγο, που είναι μεν φαλακρός αλλά πουλάει αλοιφές που θεραπεύουν τη… φαλάκρα. Πουλάει όμως και ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού! Αυτός ισχυρίστηκε ότι το τραίνο κουβαλούσε τόνους λαθραίου ξυλόλιου το οποίο προκάλεσε τη φωτιά και το πύρινο μανιτάρι. Στην κακόμοιρη Ελλάδα, όπου οι περισσότεροι κάτοικοί της είναι έτοιμοι να πιστέψουν τα πλέον απίθανα σενάρια, δεν χρειάστηκαν δεύτερη σκέψη. Ολοι μιλάνε για συγκάλυψη. Το κλίμα είναι ήδη φορτισμένο από την απώλεια 57 νέων παιδιών και έτσι δεν μπορούμε να δούμε τα γεγονότα νηφάλια χωρίς συναίσθημα.
Ελάτε να δούμε το σενάριο της «συγκάλυψης» και αν μπορεί να σταθεί στη στοιχειώδη λογική (sanity check).
Το δυστύχημα έγινε λίγο μετά τις 23.00 της 28ης Φεβρουαρίου 2023.
Αμέσως κάποιος ειδοποίησε τον Μητσοτάκη ότι στο τραίνο σκοτώθηκαν πολλοί, ενώ υπήρχε λαθραίο φορτίο και πρέπει να γίνει προσπάθεια συγκάλυψης. Ο μόνος που μπορεί να ήξερε αυτό το γεγονός είναι φυσικά ο λαθρέμπορος και τυχόν συνεργάτες του.
Ο Μητσοτάκης σε κατάσταση πανικού γιατί θα αποκαλυφθεί το λαθραίο φορτίο, διατάζει τον Τριαντόπουλο και τον Αγοραστό να ενεργήσουν τάχιστα ώστε να μπαζωθεί ο χώρος για να γλιτώσει ο… λαθρέμπορος.
Ερώτηση κρίσεως την οποία κανένας δεν έχει απαντήσει. Γιατί να θέλει η κυβέρνηση να συγκαλύψει κάτι σχετικό με το φορτίο, για το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη;
Παρακαλώ την προσοχή σας. Δεν μιλάμε για άλλου είδους ευθύνες, όπως η μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717, αλλά για το φορτίο. Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει κίνητρο γιατί να υπάρχει συγκάλυψη;
Οταν όμως φύγει από τη μέση η συγκάλυψη, φεύγει αυτομάτως και το μπάζωμα, διότι υποτίθεται ότι το μπάζωμα έγινε για τη συγκάλυψη. Αλλά και στην περίπτωση αυτή το σενάριο δεν στέκει στη λογική.
Φανταστείτε τη σκηνή: Τρομακτικό δυστύχημα με μετωπική σύγκρουση δύο τραίνων, με άγνωστο (στα πρώτα λεπτά) αριθμό νεκρών και τραυματιών. Καταφθάνει η ομάδα του Τριαντόπουλου και διατάζει: «περιφράξετε τον χώρο και να μην πειραχτεί τίποτα μέχρι που να φτάσει εισαγγελέας και να δώσει τη σχετική έγκριση».
Θα τον είχαμε κρεμάσει την άλλη μέρα, γιατί αντί να ψάξει με νύχια και με δόντια για επιζώντες και τραυματίες, ασχολήθηκε με την περίμετρο, όπως μας προτείνουν πολλοί σχολιαστές που επικαλούνται σκηνές από τον κινηματογράφο για τον «τόπο του εγκλήματος». Εκείνες τις δραματικές ώρες δεν είναι «τόπος εγκλήματος» αλλά «τόπος δυστυχήματος», που απαιτεί εντελώς διαφορετική μεταχείριση. Οποιος έχει διαχειριστεί κρίση, ιδιαίτερα με τραυματίες, γνωρίζει ότι ο χρόνος και η έγκαιρη μεταφορά τους σε νοσοκομείο, είναι ο κρισιμότερος παράγοντας στην επιβίωσή τους. Ολα τα άλλα είναι κουβέντες καφενείου.
Εξάλλου το μπάζωμα έγινε μόνο από την πλευρά της επιβατικής αμαξοστοιχίας. Αν έγινε για να καλύψει κάτι, αυτό το κάτι σκόρπισε μόνο στη μία πλευρά;
Χλωμό φαίνεται!
– «Μονταζιέρα για τα Τέμπη»
Με αυτόν τον ολοσέλιδο τίτλο η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 24/3/2024 υποτίθεται ότι αποκάλυπτε κοπτοραπτική στα ηχητικά ντοκουμέντα της μοιραίας νύκτας και απέδιδε στην κυβέρνηση άλλη μια προσπάθεια «συγκάλυψης». Το θέμα πήρε τεράστιες διαστάσεις και μάλιστα κατέληξε στην αποπομπή δύο στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, από το επιτελείο του Μαξίμου. Πόσοι από εσάς μάθατε ότι το πόρισμα του ΕΜΠ που παραδόθηκε πρόσφατα τεκμηριώνει ότι όλα τα ηχητικά αρχεία που έχουν παραδοθεί στον ανακριτή είναι απολύτως ακέραια, δεν λείπει ούτε ένα δευτερόλεπτο και δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία. Κουβά και αυτή η ιστορία, αλλά η δημοσιότητα ελάχιστη γιατί χαλάει το αφήγημα.
– Τα τρία νέα video
Τα τρία video που παραδόθηκαν στον ανακριτή αποδεικνύουν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι τα τρία πρώτα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας περιείχαν μόνο λαμαρίνες όπως είχε δηλωθεί αρχικά. Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τα video είναι γνήσια, για δύο λόγους:
Κάπου διάβασα ότι τα video είναι αναλογικά και όχι ψηφιακά. Τα αναλογικά αρχεία είναι πρακτικά αδύνατο να τροποποιηθούν χωρίς να φαίνονται ίχνη. Ακόμα και τα ψηφιακά αρχεία που μπορούν σχετικά εύκολα να «παραχαραχθούν», στα χέρια ειδικών δεν υπάρχει περίπτωση να μην αποκαλυφθεί η αλλοίωση των pixel.
Ο κυριότερος όμως λόγος για τον οποίο πιστεύω στη γνησιότητα βασίζεται στη λογική. Μόνο ένας εντελώς ηλίθιος θα τολμούσε να παραδώσει πλαστά video σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση.
Τώρα, αυτοί που θέλουν να διατηρηθεί το αφήγημα της συγκάλυψης επικαλούνται την καθυστερημένη εμφάνιση των video σαν λόγο αναξιοπιστίας. Τι σημασία έχει πώς βρέθηκαν και πότε παραδόθηκαν αν είναι γνήσια; Καμία απολύτως!
– Τα 640.000 αρχεία
Η κυρία Καρυστιανού κατηγόρησε τον ανακριτή ότι παρέλειψε να βάλει στη δικογραφία (η οποία είναι ήδη 500.000 σελίδες) άλλα 640.000 αρχεία που υποτίθεται ότι αφορούν την υπόθεση. Εδώ και πάλι επικαλούμαι το sanity check:
Ας υποθέσουμε ότι ο εφέτης ανακριτής αποφάσιζε να εξετάσει ένα προς ένα αυτά τα αρχεία προκειμένου να τα εντάξει στη δικογραφία. Αν για κάθε αρχείο απαιτούνται 5 λεπτά ακρόασης, απόφασης ένταξης ή απόρριψης, θέλουμε συνολικά 22 χρόνια δουλεύοντας 8ωρο και 300 μέρες τον χρόνο! Μετά πρέπει να τα δουν οι δικηγόροι των οικογενειών και των κατηγορουμένων και να παρουσιαστούν στο δικαστήριο.
Ποιος, λοιπόν, δεν θέλει να αναζητηθεί και να λάμψει η αλήθεια το ταχύτερο δυνατόν σε αυτή την τόσο τραγική ιστορία;
Η απάντηση είναι εύκολη, αλλά χαλάει το αφήγημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου