Του ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ
Μια φορά και ένα καιρό, η Τράπεζα Πίστεως (σημερινή Alpha Bank)
ήταν ο κύριος μέτοχος της Diners Club Ελλάδος. Τότε η Diners ήταν η
μοναδική πιστωτική κάρτα με κάποια παρουσία στην Ελλάδα. Σε μια αιφνίδια
κίνηση, η Citibank στην Αμερική εξαγόρασε την Diners Club
International. Αμέσως, το 1983, ο τότε διευθύνων δύμβουλος της Τράπεζας
Πίστεως, Γιάννης Κωστόπουλος, πούλησε την Diners Ελλάδος στη Citibank. Η
κίνηση αυτή αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς, διότι η Diners Ελλάδος ήταν
μια κερδοφόρα επιχείρηση με μέλλον στην Ελλάδα. Τον ρώτησα για τα
κίνητρά του και μου απάντησε μεταφορικά: «Αν ξαπλώσεις στο κρεβάτι με
έναν ελέφαντα προκειμένου να κάνεις έρωτα μαζί του και κατά λάθος ο
ελέφαντας σε πλακώσει, δεν θα φταίει ο ελέφαντας, αλλά εσύ».
Το μήνυμα
ήταν σαφέστατο: Πρέπει πάντα να παίζεις στη δική σου κατηγορία,
αλλιώτικα κινδυνεύεις να συνθλιβείς.
Η Citibank τότε ήταν ένας
παγκόσμιος κολοσσός, ενώ η Τράπεζα Πίστεως ξεκινούσε δειλά δειλά την
πορεία της για να μεγαλώσει στον ελληνικό και όχι μόνο χώρο. Το
εκπληκτικό στην ιστορία αυτή είναι ότι πριν από 3 χρόνια, όταν η
Citibank αποφάσισε να φύγει ουσιαστικά από την Ελλάδα, πούλησε την
Diners Club στην Alpha Bank! Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί…
Είμαι βέβαιος ότι θα διερωτάστε γιατί θυμήθηκα την ιστορία αυτή.
Μα
φυσικά για τον ελέφαντα στο κρεβάτι. Ο Σύριζα, ένα συνονθύλευμα του 4%,
με μοναδική εμπειρία σε ακτιβισμούς, διαδηλώσεις και αντιδράσεις,
καβάλησε το αντιμνημονιακό άλογο και χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε να
κυβερνά μια χώρα σε μια Ευρώπη που ούτε την ήξερε ούτε την καταλάβαινε!
Ηταν αναμενόμενο να συνθλιβεί, κάτω από τα προβλήματα και την απειρία
του. Εχει χάσει ουσιαστικά την ταυτότητά του και συμπεριφέρεται σαν τον
μεθυσμένο που γυρίζει γύρω από τον φανοστάτη για να κρατιέται. Τον έχει
συνθλίψει, σαν άλλος ελέφαντας, η πραγματικότητα!
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά τους πλειστηριασμούς.
Μέχρι
και ο περιβόητος σύμβουλος του πρωθυπουργού μας, αυτός που θαυμάζει την
Ελένη Μενεγάκη, έγραψε στο Facebook: «Αριστεριστές Ρομπέν των Αστών και
μεσοαστών λαμόγιων, υπερασπίζονται σπίτι 700.000 στην Κηφισιά».
Ποιοι
όμως είναι οι «αριστεριστές Ρομπέν των Αστών και μεσοαστών λαμόγιων»;
Μα
φυσικά, οι πρώην σύντροφοι του συμβούλου και του πρωθυπουργού: Ζωή και
Λαφαζάνης! Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί…
Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Είμαι υπέρ των πλειστηριασμών ακόμα και της
πρώτης κατοικίας, χωρίς «ναι μεν αλλά» και μισόλογα που μας σερβίρουν οι
πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι.
Μπορεί να ακούγεται σκληρό και κυνικό,
αλλά μη βιαστείτε, πριν διαβάσετε την επιχειρηματολογία για το θέμα
αυτό:
Εχω τεκμηριώσει την άποψή μου με τρία άρθρα στη στήλη αυτή: «Το
catch 22 και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας» – 8/9/2013, «Τα έξυπνα
κοράκια» – 7/2/2016 και «Τα κόκκινα δάνεια και άλλα taboo» – 1/5/2017.
Από το 2013 ισχυριζόμουν, και δυστυχώς επαληθεύτηκα, ότι όσο δεν
γίνονται πλειστηριασμοί τα κόκκινα δάνεια θα αυξάνονται και οι
στρατηγικοί κακοπληρωτές θα πολλαπλασιάζονται.
Γιατί είναι αναγκαίοι οι πλειστηριασμοί;
Χωρίς την απειλή του
πλειστηριασμού, ποιοι νομίζετε ότι θα εξυπηρετούσαν τα δάνειά τους;
Ελάχιστοι. Ισως οι θεοσεβούμενοι και οι υπερβολικά τίμιοι. Ολοι οι
υπόλοιποι γιατί να εξυπηρετούμε ένα δάνειο, αφού κανένας δεν μπορεί να
μας κάνει απολύτως τίποτα!
Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, δεν έχετε παρά να
μιλήσετε με στελέχη τραπεζών, τα οποία θα σας διαβεβαιώσουν ότι πολλοί
δανειολήπτες τούς λένε κατάμουτρα: «Δεν πληρώνω και δεν μπορείτε να μου
κάνετε απολύτως τίποτα». Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που τους έπληξε η
κρίση, αλλά ανθρώπους που διαθέτουν σκάφη και πλούτο, οι οποίοι ωστόσο,
βασισμένοι στη μέχρι σήμερα αδυναμία διεξαγωγής των πλειστηριασμών, δεν
εξυπηρετούσαν τα δάνειά τους. Δεν είναι συμπτωματικό ότι, μόλις
ανακοινώθηκε ότι θα αρχίσουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, πολλοί
έτρεξαν στις τράπεζες για να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, ενώ μέχρι τότε
δεν απαντούσαν στις επιστολές των τραπεζών.
Πάμε τώρα στο θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ολοι οι
πονόψυχοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, οι οποίοι συνήθως μιλούν μόνο με
συνθήματα και χωρίς επιχειρήματα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους
ισχυριζόμενοι ότι η πρώτη κατοικία μέχρι 300.000 ευρώ (δηλαδή, 9 στα 10)
πρέπει να προστατευθεί και να εξαιρεθεί νομοθετικά από τους
πλειστηριασμούς. Ας το δεχθούμε προς το παρόν και πάμε να το δούμε διά
της «εις άτοπον απαγωγής», που μάθαμε στο σχολείο.
Εστω, ένας οικογενειάρχης που διαμένει με ενοίκιο σε ένα μικρό
διαμέρισμα. Αν αυτός δεν πληρώνει το ενοίκιο για μερικούς μήνες, ο
ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και να του κάνει
έξωση.
Ακούσατε κανέναν πονόψυχο βουλευτή να ισχυρίζεται ότι αυτός ο
νοικάρης πρέπει να προστατευθεί και ο ιδιοκτήτης να μην έχει δικαίωμα να
προσφύγει στη Δικαιοσύνη;
Προσωπικά, δεν έχω ακούσει κανέναν. Οποιος το
ισχυριζόταν θα έβαζε τους πολυπληθείς ιδιοκτήτες απέναντί του.
Αν
θυμάμαι καλά, στο Ε9 είναι δηλωμένες περίπου 33 εκατομμύρια ιδιοκτησίες.
Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών μας, για να
διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι είναι μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων τα
οποία ενοικιάζουν! Πώς να τολμήσουν να προτείνουν τέτοια ρύθμιση.
Ακριβώς με την ίδια λογική πρέπει και οι οφειλέτες να καταβάλλουν ένα
μικρό ποσό σαν «ενοίκιο», ώστε τα δάνειά τους να είναι ενήμερα και να
μην κινδυνεύουν από πλειστηριασμό.
Αντίθετα, είναι πολύ εύκολο να λένε «κανένα σπίτι στα χέρια
τραπεζίτη», γιατί νομίζουν ότι αυτοί που χρωστάνε στις τράπεζες τα
χρωστάνε στους τραπεζίτες. Στους καταθέτες τα χρωστάνε και όχι στους
τραπεζίτες. Αν οι τράπεζες χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση, οι
καταθέτες θα την πληρώσουν με bail-in, και τότε θα δούμε πώς θα
αντιδράσει ο κόσμος με τους πονόψυχους, οι οποίοι «με ξένο κ… κάνουν τον
π…..», όπως το λέει εύστοχα ο λαός μας.
Ελάτε, όμως, να δούμε και τον περίφημο νόμο Κατσέλη. Εχει ήδη
τροποποιηθεί 6 φορές, αλλά ετοιμάζονται και νέες αλλαγές, τις κυριότερες
των οποίων σας παραθέτω για να διαπιστώσετε ότι, ύστερα από 7 χρόνια,
αυτός ο νόμος είναι γεμάτος «παράθυρα» που έγιναν «μπαλκονόπορτες» και
ουσιαστικό δώρο στους μπαταχτσήδες:
1. Η άρση του τραπεζικού απορρήτου, έναντι όλων των
τραπεζών, ώστε να διαπιστωθεί εάν ο οφειλέτης, που δηλώνει αδυναμία να
αποπληρώσει το δάνειο, έχει τραπεζικές καταθέσεις σε άλλη τράπεζα από
εκείνη που οφείλει.
2. Ο προδικαστικός έλεγχος των αιτήσεων υπαγωγής
στον ν. Κατσέλη, πριν αυτές φτάσουν στο δικαστήριο, ώστε όσες φτάνουν να
είναι πλήρεις.
3. Για οφειλέτες που ζητούν διαρκείς αναβολές
εκδίκασης της υπόθεσής τους (πάνω από δύο), θα κλείνει οριστικά η πόρτα
της ένταξής τους.
4. Η αίτηση του οφειλέτη για υπαγωγή στον νόμο θα
απορρίπτεται επίσης, αν αποδειχθεί δόλος εκ μέρους του, όπως π.χ. η
μεταβίβαση ή πώληση σε συγγενικά πρόσωπα περιουσιακών στοιχείων.
5. Θα αποβάλλεται από τη ρύθμιση εάν διαπιστωθεί ότι απέκρυψε οικονομικά στοιχεία για την κατάστασή του.
6. Θα χάνει τη ρύθμιση εάν ενταχθεί σε αυτή, αλλά
σταματήσει να αποπληρώνει το ελάχιστο ποσό των δόσεων που έχει
καθοριστεί από το δικαστήριο.
Για τις τράπεζες ήταν και είναι σκέτη καταστροφή. Αλλά και για τους
δανειολήπτες ήταν καταστροφικός. Πολλοί σταμάτησαν να εξυπηρετούν τα
δάνειά τους νομίζοντας ότι τους καλύπτει ο νόμος. Οταν όμως διαπίστωσαν
ότι δεν μπορούσαν να ενταχθούν (περίπου το 40%), οι δόσεις είχαν
συσσωρευτεί και τότε πράγματι δεν μπορούσαν να τα αποπληρώσουν. Είναι
ελάχιστοι αυτοί που πραγματικά ευεργετήθηκαν από τον νόμο με την πλήρη
διαγραφή των χρεών τους (0,5% - 1,0%). Ετσι για άλλη μία φορά ο
λαϊκισμός λειτούργησε υπέρ των ολίγων και εις βάρος των πολλών.
Αυτό όμως που είναι εντελώς ανεξήγητο είναι η στάση της
αντιπολίτευσης. Ο ΣυριζΑνέλ, επιτέλους, με την πίεση των θεσμών,
αντιμετωπίζει τον ελέφαντα της πραγματικότητας με ρεαλισμό, και η
αντιπολίτευση διαμαρτύρεται, αντί τουλάχιστον να σιωπήσει! Βρε, πώς
αλλάζουν οι καιροί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου