"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικα ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Tί τους ενώνει

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Ο δικηγόρος του Στέφανου Κασσελάκη, Μανώλης Καπνισάκης, κατηγορεί τους «87», οι οποίοι διεξάγουν εκκαθαρίσεις εις βάρος των Κασσελίστας, ότι «μετέρχονται πρακτικών που διαχρονικά χρησιμοποιούσαν οι χειρότεροι πολέμιοι και διώκτες της Αριστεράς».

Μη γελάτε ακόμη, διότι ο κ. Καπνισάκης δίνει και παράδειγμα των καταγγελλομένων πρακτικών. Είναι, λέει, η θέση ότι «όσοι διαμαρτύρονται είναι ταραχοποιοί, ενώ οι σοβαροί πολίτες μένουν στα σπίτια τους». Τόσο άσχετος είναι ο κ. Καπνισάκης ή τόσο υποκριτής;

Προτιμώ την πρώτη εκδοχή, επειδή υπονοεί ένα είδος αθωότητας, ενώ η υποκρισία προϋποθέτει επίγνωση, ίσως ακόμη και απόπειρα εξαπάτησης. Δεν θα μπορούσα ποτέ να το πω αυτό για τον κ. Καπνισάκη, ούτε καν να το σκεφτώ. Ασχετοσύνη είναι, λοιπόν, η οποία άλλωστε εξηγεί και τον μεταξύ τους δεσμό.

Θυμίζω ότι ο κ. Καπνισάκης ήταν δικηγόρος του Παύλου Πολάκη, αυτός τον συνέστησε στον κ. Κασσελάκη και εκείνος παρέμεινε στο πλευρό του εκπεσόντος προέδρου, παρότι ο Πολάκης διαχώρισε τη θέση του και προχώρησε με τη δική του υποψηφιότητα για την προεδρία.

Πώς ταίριαξαν τόσο οι δυο τους;

Είναι απλό: αμφότεροι είναι εξίσου άσχετοι με την Αριστερά.

Για μεν τον κ. Κασσελάκη αυτό είναι πια κοινός τόπος και δεν εκπλήσσεται κανείς, για τον κ. Καπνισάκη όμως τώρα το καταλαβαίνουμε. Προφανώς, ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα από την ιστορία της Αριστεράς, η οποία από την αρχή βασίστηκε στις μεθόδους που ο κ. Καπνισάκης καταλογίζει αποκλειστικά στους αντιπάλους της.

Δεν έχει ακούσει για τις εκκαθαρίσεις της δεκαετίας του 1930, για το Γκουλάγκ, τον λιμό της Ουκρανίας (Χολοντόμορ), τον εκτοπισμό πληθυσμών;

Ακόμη και η θέση που θέλει τους σοβαρούς πολίτες να είναι υπάκουοι και τους ταραχοποιούς να διαμαρτύρονται είναι εκείνη με την οποία αντιμετώπιζαν οι σοβιετικές Αρχές τους διαφωνούντες, από τότε που άρχισε να προβάλλει η τάση, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μέχρι την έλευση του Γκορμπατσόφ. Τίποτα δεν έχει ακούσει για όλα αυτά ο κ. Καπνισάκης;  

Μάλλον όχι και, γι’ αυτό, τα έχει βρει τόσο καλά με τον εκπεσόντα

Κουράγιο! Αυτό εύχομαι και τίποτα άλλο.

Αυτό χρειάζεται για να κατορθώνει κάποιος, με αγώνα και θυσίες, να συντηρεί τις αυταπάτες του στον σημερινό κόσμο. Θα το χρειαστεί ο κ. Καπνισάκης. Ο Στέφανος δεν το έχει ανάγκη, γιατί …

 

βασικά κάνει μπίζνες…


 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: