"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η δύναμη του ανείπωτου

Γράφει ο Ανδρέας Μήλιος 

Διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, συγγραφέας.

Το ανείπωτο είναι συχνά δύναμη ισχυρότερη από το ειπωμένο, κι’ ας μην βρίσκει τον δρόμο να φτάσει στη γλώσσα.  

Φωλιάζει στα σκοτεινά κελάρια της σιωπής και διαβαίνει τα σπυροειδή σοκάκια της, όπως η λάβα του ηφαιστείου στα έγκατα της γης. Δυσκολεύεται να βρει την χαραμάδα, την ρωγμή και το πέρασμα για να βγει στο ξέφωτο.  

Το άρρητο είναι άτολμο, δεν έχει αυτοπεποίθηση και φοβάται την απόρριψη, αλλά δεν είναι δειλό. Μπορεί να μην εκφράζεται επειδή είναι υπερβολικά ευγενικό ή επειδή σέβεται τον καθωσπρεπισμό. Ίσως και επειδή δεν του αρέσουν αμφισημίες και οι αντιφάσεις των λόγων, ούτε οι πολεμικές διαλογικές αντιπαραθέσεις.

Το ανείπωτο και άρρητο διαθέτει συγκροτημένη σκέψη, δεν είναι ασαφές, αφηρημένο και απροσδιόριστο. Παρότι πορεύεται μετέωρο, είναι ψυχωμένο∙ διαθέτει φορτίο θάρρους  και τόλμης και διακριτικό ύφος.  Μπορεί να μην διαθέτει την δεξιοτεχνία του λόγου, αλλά έχει διαύγεια, την οποία εντοπίζουν μόνο νοήμονα όντα που διαθέτουν λογική, διόραση και ενσυναίσθηση. "Ας μην λησμονούμε ότι η γλώσσα είναι συγχρόνως υπέρτατο δώρο και αναπόφευκτη καταστροφή" επισημαίνει ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός.

Το ανείπωτο δεν έχει αμβλυμένες επιθυμίες, ούτε θαμπά συναισθήματα. Μπορεί να εκφράσει αγάπη και τρυφερότητα και να δημιουργήσει δεσμό, διότι κατέχει βαρύ φορτίο κατανόησης και ενσυναίσθησης.  

Το ανείπωτο δεν είναι ποιοτικά υποδεέστερο του ειπωμένου. Απλώς, δεν του αρέσει να το γυμνώνουν, να το αποκρυπτογραφούν και να το προσβάλλουν. Μπορεί, όμως, αν το θελήσει, παρότι καταχωνιασμένο στο σκοτάδι, να προσβάλλει, να απειλήσει και να προξενήσει πόνο στο επιπόλαιο, κακόβουλο και ζηλόφθονο ειπωμένο. Αυτή, όμως, η καταφυγή δεν είναι στις προτεραιότητες του. Προτιμά την απόσυρση στ’ αραχνιασμένα αμπάρια από την αντιπαράθεση στα διαλογικά μαρμαρένια αλώνια. Διότι τρέφεται με περιπλάνηση και τις γόνιμες  αριστοτελικές αρετές σωφροσύνη και λογική και είναι αλλεργικό στη βία, στην απαξίωση, στις προσβολές, στις τοξικές αντιπαραθέσεις και στο αίμα.

Το ανείπωτο και άρρητο είναι αυτό που, στην ύστατη έκφρασή του, σμπαραλιάζει τις προσωπικές και κοινωνικές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό που γεννά χωρισμούς, διαζύγια, αποδράσεις από τις φάτνες της θαλπωρής και κοινωνικούς ξεσηκωμούς.  

Το είδαμε τελευταία να εξελίσσεται σε σιωπηλό ειπωμένο και να ξεθυμαίνει στον τελευταίο κοινωνικό ξεσηκωμό διαμαρτυρίας για τα Τέμπη.  

Το είδαμε να δίνει ένα τρανταχτό μήνυμα στην εξουσία των τελευταίων δεκαετιών, που, με εξαίρεση λίγα φωτεινά διαστήματα, πορεύεται μέσα σε ένα πέπλο μόνιμης ανάλαφρης μέθης και αυτοϊκανοποιείται, απολαμβάνοντας τα φανταχτερά πάρτι της στο γυάλινο παλάτι της, χωρίς να έχει  κατά νου πως κάποτε το γυαλί δεν ραγίζει αλλά σπάει και αποκαλύπτει τη γύμνια του βασιλιά και των αυλικών.  

Πώς να μην πεις ότι η εξουσία δεν κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, όταν  δεν μπορεί να προστατέψει την κοινωνία από τις τραγωδίες που συμβαίνουν πάλι και πάλι, κάθε λίγο και λιγάκι. Μάτι, Μάνδρα, Τέμπη, πλημμύρες (Daniel), καταστροφές και πυρκαγιές.  

Τι άλλο πρέπει να γίνει για...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , ,

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο τσαμπουκάς μιας υπουργού

 Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Ενθουσιάστηκαν πολλοί από την οργή της κ. Λίνας Μενδώνη, η οποία κατσάδιασε δημοσίως την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας κ. Αλκηστη Παπαδημητρίου. Ετσι κι αλλιώς δημιουργείται μεγάλη ζήτηση στην ελληνική κοινωνία για τσαμπουκάδες υπουργών. Αφορμή για το περιστατικό ήταν τα γκράφιτι σε ένα ετοιμόρροπο οίκημα χωρίς σκεπή. «Τι είναι αυτά, μαρή;», είπε σκαιώς η υπουργός Πολιτισμού. «Δεν είναι δυνατόν μέσα στην καρδιά της πόλης να είναι αυτό το θέαμα (…) Αλκηστη, πρόσεχε! Σε παρακαλώ πάρα πολύ».

Στη χαμηλόφωνη απόκριση της αρχαιολόγου «δεν το έχουμε επισκευάσει γιατί στοιχίζει 45 χιλιάρικα», η κ. Μενδώνη εμφανίστηκε ανοιχτοχέρα: «Και ποιος σας τις αρνήθηκε; Εχετε πάρει εκατομμύρια». Η ίδια είπε ότι διατέθηκαν για έργα στην ευρύτερη περιοχή Αργους – Μυκηνών 23 εκατ. ευρώ, προερχόμενα κυρίως από ευρωπαϊκούς πόρους αλλά και από τον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ. 

Από το ολιγόλεπτο βίντεο του «Αργοναυπλία TV» (26.3.2025), το οποίο αποτύπωσε την οργή της κ. Μενδώνη, δεν ήταν δυνατόν να μάθουμε πού πήγαν τα 23 εκατ.  

Υπάρχει θέμα διασπάθισης χρημάτων; 

Ηταν άλλες οι προτεραιότητες της Εφορείας Αρχαιοτήτων, αφού στην περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα 90 μνημεία; 

Να σημειώσουμε ότι το οίκημα με τα γκράφιτι δεν είναι ένα από αυτά. Δείχνει σύγχρονος οικίσκος, αλλά όπως είπε η υπουργός είναι στο «κέντρο της πόλης».

Δυστυχώς τα τηλεοπτικά θεάματα δημιουργούν μόνο εντυπώσεις –άντε κι ενθουσιασμό στους οπαδούς της επίδειξης «υπουργικής αποφασιστικότητας»– χωρίς να μπαίνουν στην ουσία, η οποία είναι τα ερωτήματα «πού πήγαν τα λεφτά;» κι αν υπήρχαν επιπλέον 45.000 ευρώ.

Υπάρχουν όμως κι άλλες ανορθογραφίες σε πραγματικά αρχαιολογικά μνημεία που θα εξόργιζαν την υπουργό, αν δεν έφεραν την υπογραφή της. 

Ενα είναι ο Μυστράς. Εκεί δεν βλέπει κάποιος συνθήματα, αλλά πολλές κρατικές δημιουργίες που βεβηλώνουν τον χώρο. Οπως σαρκάζει η αρχιτέκτων κ. Καλλιόπη Κοντόζογλου, «ανάμεσα στα γκρεμισμένα κτίσματα και τα αγριολούλουδα της άνοιξης ξεπροβάλλουν περήφανα τα απαστράπτοντα κόκκινα ερμάρια της νέας εγκατάστασης της πυροπροστασίας. Στέκουν μόνα τους 1,5 μ. ψηλά χωρίς στήριξη, πολλές φορές δίπλα δίπλα με τις ενημερωτικές πινακίδες της αρχαιολογικής υπηρεσίας που έχουν πια ξεθωριάσει από τον ήλιο και δεν διαβάζονται.

»Το Σάββατο 22.3.2025 ο ΔΕΔΔΗΕ εγκαθιστούσε το νέο καλώδιο υπογείως σκάβοντας τα μονοπάτια και αποκλείοντας ολόκληρες περιοχές στον επισκέπτη (…) Βέβαια δεν υπάρχει ίχνος εργάτη που να ιδρώνει, προσπαθώντας να τελειώσει όσο πιο γρήγορα (…). Οταν όμως επιτέλους τελειώσει το έργο, τότε, είμαστε σίγουροι, θα υπάρξει τρόπος να δούμε τις υπέροχες αγιογραφίες και να διαβάσουμε τα χρυσόβουλα, που μόλις διακρίνονται στο μυσταγωγικό μισοσκόταδο των ναών. “Αν ανάψετε τους φακούς των κινητών σας τηλεφώνων όλοι μαζί και κολλήσετε στα προφυλακτικά τζάμια ίσως τα δείτε” μας κατεύθυναν οι φύλακες σε όσους ναούς ήταν ανοικτοί, γιατί πολλοί δεν ήταν καν προσβάσιμοι. “Δεν επαρκούν οι φύλακες για έναν τόσο μεγάλο χώρο”, είπαν (…) Αναρωτιέται κανείς, αφού δεν υπάρχουν αρκετοί φύλακες ποιος θα χρησιμοποιήσει την πυρόσβεση; Ισως ο λόγος που οι πυροσβεστικές φωλιές είναι τόσο εμφανείς είναι για να τις βρίσκει ο επισκέπτης και άμεσα να σβήνει τη φωτιά. Αχ, νεοέλληνα, τα πάντα εν σοφία εποίησες!» (kreport, 29.3.2024).

Ας ξαναγυρίσουμε στο Αργος. 

Εκεί η κάμερα δεν κατέγραψε μόνο την οργή της κ. Μενδώνη. 

Υπήρχαν και...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , ,

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Υπουργική κατσάδα

 Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

Η υπουργός Πολιτισμού δεν βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται επειδή έχει ταλέντο στις δημόσιες σχέσεις ή φιλοδοξία ανέλιξης σαν αυτή που συνήθως χαρακτηρίζει τους επαγγελματίες πολιτικούς. Οσοι τη γνωρίζουν, συνήθως επισημαίνουν την τεχνοκρατική της γνώση για τα θέματα του υπουργείου της, δηλαδή την εποπτεία της επί των πολύπλοκων κρατικών μηχανισμών, που για να τους καταλάβεις δεν αρκεί να το θέλεις, αλλά πρέπει να έχεις περάσει πολύ χρόνο από τη ζωή σου εντός τους. Βρίσκεται λοιπόν στη θέση που βρίσκεται επειδή είναι από τους λίγους που μπορούν να βγάλουν άκρη σε ένα προνομιακό πεδίο του βαθέος Δημοσίου, όπου οι βυζαντινισμοί, οι ανταγωνισμοί και η γραφειοκρατία συχνά σαμποτάρουν και την παραμικρή απόπειρα εκσυγχρονισμού. 

Αυτός είναι ο λόγος που ανά διαστήματα υποπίπτει σε επικοινωνιακά ατοπήματα, όπως συνέβη πριν από λίγες μέρες με το περιστατικό στην Αργολίδα. Επειδή κοιτάει το έργο της περισσότερο απ’ όσο κοιτάει το προφίλ της και την (παρα)πολιτική που πλαισιώνει τον ρόλο της. 

Αυτός είναι όμως και ο λόγος που παραμένει στη θέση της παρά τα στραβοπατήματα και την ενδεχομένως χαμηλή δημοτικότητά της: επειδή χαλιναγωγεί το ενδοϋπουργικό σύστημα και θέτει σε κίνηση έργα που με κάποιον άλλο στο τιμόνι ίσως έμεναν σε εκκρεμότητα (βλ. Εθνική Πινακοθήκη). Με λίγα λόγια, η Λίνα Μενδώνη μπορεί να κατσαδιάζει, αλλά τουλάχιστον ξέρει τη δουλειά της.

Η επίπληξη που επιφύλαξε η υπουργός στην προϊσταμένη Αρχαιοτήτων Αργολίδας για την οικτρή κατάσταση στην οποία βρήκε τους τοίχους κτιρίου σε αρχαιολογικό χώρο της περιοχής ήταν απρεπής. Ο τύπος εν προκειμένω έρχεται πριν από την ουσία: Ο,τι είχε να πει η υπουργός στην υφισταμένη της, όσο δικαιολογημένο κι αν ήταν, μπορούσε και όφειλε να της το πει κατά τον θεσμικά ενδεδειγμένο τρόπο, και όχι δημοσίως – ειδικά με αυτό το ύφος. Οσο προσωπική κι αν είναι η επένδυση της Λίνας Μενδώνη στο έργο του υπουργείου, κατά την άσκηση των καθηκόντων της εκπροσωπεί το κράτος, όχι τον εαυτό της. Το κράτος, λοιπόν, δεν στήνει καβγάδες με τους υπαλλήλους του, δεν τους ταπεινώνει από θέση ισχύος και δεν ανοίγει εκ του προχείρου κουβέντες για δημόσιο χρήμα, λες και πρόκειται για ιδιωτική υπόθεση. 

Αν η αμέλεια της προϊσταμένης Αρχαιοτήτων αποτελεί στερεότυπο δείγμα νοσηρής δημοσιοϋπαλληλικής οκνηρίας, η εκτός τόπου και χρόνου αντίδραση της υπουργού, ακόμη κι αν αντιτίθεται στην επίδικη παθογένεια, τυπικά την ενισχύει και τη διαιωνίζει. Η δυσλειτουργία δεν διορθώνεται με περισσότερη δυσλειτουργία και η αυστηρότητα που επέρχεται ως εκτόνωση νεύρων σε νεύρα καταλήγει, όχι σε επίλυση προβλημάτων.

Υπάρχει όμως και η ουσία της υπόθεσης. 

Σε αυτήν την υπουργική επίσκεψη συνέβη μια πρωτοτυπία: οι υπάλληλοι δεν έτρεξαν να ωραιοποιήσουν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους για να εντυπωσιάσουν την υπουργό, ούτε επιχείρησαν να δραματοποιήσουν συνδικαλιστικά τις αντιξοότητές της για να φέρουν την υπουργό σε δύσκολη θέση. Απλώς παρουσίασαν την παρακμή της αφροντισιάς και των γκραφίτι ως κανονικότητα. Η απάθεια της Αλκηστης Παπαδημητρίου μπροστά στην εικόνα υπανάπτυξης, η αποποίηση της ευθύνης και η απόδοση των βανδαλισμών –τι έκπληξη!– στην ανυπαρξία χρημάτων (για να καθαρίσουν οι τοίχοι χρειάζονται 45.000 ευρώ, ισχυρίστηκε κάπως αυθαίρετα) λειτούργησαν σαν προσομοίωση· η προσομοίωση έφερε τη Λίνα Μενδώνη για λίγο ενώπιον της εξοργιστικής πραγματικότητας του μέσου Ελληνα: οι ακατάλληλες υποδομές, οι ανήξεροι και νωθροί υπάλληλοι, η ανευθυνότητα, και τα κονδύλια (που ποτέ δεν είναι αρκετά αλλά είναι πάντα ευπρόσδεκτα) ως δικαιολογία-πασπαρτού, συνθέτουν την κλασική εμπειρία του πολίτη σε μια δημόσια υπηρεσία οποιουδήποτε είδους.  

Από διαχειρίστρια μέρους της κρατικής υστέρησης, επομένως, η υπουργός Πολιτισμού έγινε για λίγα λεπτά αποδέκτης της και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την οργή της.  

Τώρα ίσως καταλαβαίνει ...

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , ,

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΗΦΗΝΟ-ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Εκπαίδευση ή μιζέρια:;;

 Toυ ΙΩΣΗΦ ΦΟΥΣΕ

Διαβάζω κάποιους που ισχυρίζονται πως οι εκπαιδευτικοί είναι στο στόχαστρο. Πως στοχοποιούνται. Λάθος...

Οι περισσότεροι έχουμε παιδιά, και προφανώς επιθυμούμε καλούς εκπαιδευτικούς, με γνώσεις, επάρκεια, επαγγελματισμό και μεράκι για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Δεν πυροβολάει κανείς τα πόδια του...

Όμως....

...Τι ακριβώς έχει κάνει η πλειοψηφία αυτού του κλάδου για να προσφέρει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στην κοινωνία σε ό,τι αφορά την άριστη επιτέλεση αυτού του κρίσιμου ρόλου;;;  

Ζητάει περισσότερα λεφτά για την εκπαίδευση...Καλά λεφτά ζητάνε όλοι...κάτι παραπάνω;;;

Τι έχουμε δει τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια:;;

Την ΟΛΜΕ συνολικά και διαπαραταξιακά να καταγγέλει τον διαγωνισμό PISA γιατί "προάγει τον ανταγωνισμό".  

Πέραν του ότι δεν κάνει κάτι τέτοιο, ποιος είπε στους εκπαιδευτικούς ότι θέλουμε να είμαστε δέσμιοι της ιδεοληψίας τους; 

Σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον όλοι λειτουργούμε, και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό...

Η ίδια ιδεοληψία τούς οδηγεί να ουρλιάζουν κατά των Ωνάσειων σχολείων, μιας παρέμβασης που στόχο έχει να προστεθούν σταδιακά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην παρεχόμενη εκπαίδευση.  

Έχουν να αντιπροτείνουν κάτι άλλο πέραν του κλασικού "θέλουμε λεφτά, θέλουμε προσλήψεις";;;

Επένδυση δεν είναι μόνο χρήματα. Επένδυση είναι ένας καλύτερος εκπαιδευτικός, ένα καλύτερο σύγγραμμα, ένας πιο καινοτόμος τρόπος εκμάθησης. Τι προτείνουν για όλα αυτά;;;

Προτείνουν να μην αξιολογούνται. Σε έναν κόσμο, που όλοι αξιολογούνται πρωί μεσημέρι βράδυ, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, θέλουν να τους αξιολογήσει μόνο ο Θεός κατά τη Δευτέρα Παρουσία...Δεν γίνεται δουλίτσα έτσι μάνα'μ...  

Ζητάνε αυξήσεις...δεν είναι οι μόνοι. Η κοινωνία όμως γνωρίζει ότι πέραν του μισθού, η μεγάλη πλειοψηφία αμείβεται παχυλά και με μαύρα από ιδιαίτερα, ενώ εργάζονται τις λιγότερες ώρες και μέρες από κάθε άλλο εργαζόμενο.

Γιατί για πχ δεν συνδυάζουν το αίτημα για υψηλότερες απολαβές με ενίσχυση του παρεχόμενου έργου; 

Δεν χρειάζονται και 3 μήνες διακοπές. Κανείς δεν έχει τόση άδεια...Μπορούν, όταν τα σχολεία είναι κλειστά να προσφέρουν ενισχυτική διδασκαλία, φροντιστηριακή εκπαίδευση για παιδιά με χαμηλές επιδόσεις, επιπρόσθετη διδασκαλία για μαθητές με εξαιρετικές επιδόσεις...

Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο γιατί κανείς να στο διασφαλίσει;;;

Και το σημαντικότερο...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , , , ,

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΗΦΗΝΟΠΑΡΤΑΚΙΑΣ ΝΕΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: «Ευθυνολογία – Κράτος και πολίτες, ενοχές και άλλοθι» - Περί αυτογνωσίας ο λόγος...

 Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

[…]

Δεν μειώνουμε διόλου τις (πελώριες) ενοχές του κράτους, των ηγετών κ.λπ., όταν αναρωτιόμαστε πόσο ένοχοι είναι και οι πολίτες, τόσο για τις κρίσιμες επιλογές τους (πολιτικές και άλλες) όσο και για την καθημερινή τους πράξη.

Πόσο ανεύθυνοι είμαστε λ.χ. όταν, εμείς οι κυβερνώμενοι, οι δυναστευόμενοι, οι ταλαιπωρούμενοι, οι απομυζούμενοι, πάρουμε μια κάποια θέση στον κρατικό μηχανισμό και, μονομιάς, μεταμορφωνόμαστε σε δυνάστες, καταπιεστές, ταλαιπωρητές, διώκτες των άλλων, των χτεσινών ομότυχών μας; 

Πώς αλλάζει ακαριαία η ψυχολογία μας, η νοοτροπία μας, οι τρόποι μας, μόλις αγκυροβολήσουμε πίσω από κάποιο γραφείο ή φορέσουμε μια κάποια στολή, μόλις αποχτήσουμε μιαν «αίσθηση δύναμης», έστω και ελάχιστης «εμβέλειας»; 

Και πώς εκτοξεύουμε απ’ αυτό το «μετερίζι» τις εκδικήσεις μας για όσα έχουμε πάθει, το φθόνο μας για όσα δεν έχουμε, τα πλέγματά μας για όσα θα θέλαμε να έχουμε και να μπορούμε;

Πόσο ανεύθυνοι είμαστε για τον υπερ-ατομικισμό και τον υπερ-εγωισμό που δείχνουμε τόσο συχνά, για την αδιαφορία μας απέναντι στο σύνολο και για την περιφρόνησή μας στους «πλησίον», που τους τσαλαπατάμε, τους περιγελάμε, τους βρωμίζουμε, τους προπηλακίζουμε, ανέμελα και «ασίκικα»;

Πόσο ανεύθυνοι είμαστε —ειδικότερα και επικαιρότερα— για τις λαθροχειρίες και τις λαθρεμπορίες, για τις καταπατήσεις δημόσιων κτημάτων και ξένων δικαιωμάτων, για τους εμπρησμούς χάριν οικοπεδοποιήσεων και βοσκήσεων, για την κακή ποιότητα πολλών εξαγόμενων προϊόντων μας, για τις «ατσιδοσύνες» και τους σαλταδορισμούς μας, που μας κλείνουν τις αγορές όχι μόνο των «κουτόφραγκων» αλλά και των «εξυπνορωμιών»;

Πόσο ανεύθυνοι είμαστε, τέλος, για την ευθυνοφοβία μας, αυτή την παντοτινά ανεπούλωτη πληγή του εθνικού μας βίου;

Ένας ψεύτικος τρελός, ο Έντγκαρ, λέει στον «Ληρ» τη στέρεη αλήθεια: «Να ’σαι ώριμος, αυτό είν’ όλο». Κι ένα απ’ τα πιο απαραίτητα κι απαράβατα συστατικά της ωριμότητας είναι να βλέπεις και να λες τις ευθύνες όχι μόνο των άλλων αλλά και τις δικές σου.

Πολίτης ελεύθερος είναι όποιος τολμά να στηλιτεύει τους υπεύθυνους για τις όποιες ατασθαλίες τους. Αλλά διπλά ελεύθερος, διπλά πολίτης, είναι όποιος τολμά ν’ ανομολογεί τις δικές του αδυναμίες. Κι αυτή η αυτογνωσία κι η παρρησία στοιχειοθετούν την αληθινή δύναμή του…
 

Απόσπασμα από  κείμενο του Μάριου Πλωρίτη, που έφερε τον τίτλο «Ευθυνολογία – Κράτος και πολίτες, ενοχές και άλλοθι» και είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» στις 17 Αυγούστου 1986.

Μας το θυμίζει ο  Βαγγέλης Στεργιόπουλος προσθέτοντας:

Αλήθεια, τι απ’ όλα τα παραπάνω έχουμε καταφέρει να διορθώσουμε μέσα στις τέσσερις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που έγραφε ο Πλωρίτης;

Πόσο πιο υπεύθυνοι, ώριμοι και ενσυνείδητοι έχουμε γίνει ως απλοί πολίτες, ως κυβερνώμενοι;

Ως πότε...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , ,

ΕΘΝΙΚΑ ΞΥΛΟΛΙΟΠΛΗΚΤΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Μπακάλικοι λογαριασμοί

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο όσοι ασχολούνται με την τραγωδία των Τεμπών δεν εστιάζουν στις ίδιες τις αιτίες του δυστυχήματος αλλά ασχολούνται με όσα ακολούθησαν. 

Στο κάτω κάτω ο θάνατος τόσων ανθρώπων οφείλεται στο γεγονός ότι δύο συρμοί βρέθηκαν στην ίδια γραμμή και συγκρούστηκαν μετωπικά.  

Αν όντως ενδιαφέρονταν για τη δικαίωση των νεκρών, θα έπρεπε να τους ενδιαφέρουν οι αιτίες που οδήγησαν εκεί. Η αναζήτηση ευθυνών από την πιο χαμηλή βαθμίδα της ιεραρχίας, τον σταθμάρχη, έως την κορυφή της πυραμίδας.  

Κατ’ αρχάς ισχύει το «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». 

Για την περίφημη σύμβαση 717 ευθύνονται οι υπουργοί δύο κυβερνήσεων. Οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου υπουργός ήταν ο κ. Σπίρτζης, έχει κάθε λόγο να στρέψει την προσοχή αλλού. Oπως και η Ν.Δ., η οποία έβαλε τον κ. Καραμανλή στα ψηφοδέλτιά της. 

Και οι υπόλοιποι; 

Το ΠΑΣΟΚ φερ’ ειπείν και η νηφάλια κ. Κωνσταντοπούλου; 

Το πρώτο κυβέρνησε για κάτι δεκαετίες και είναι συνυπεύθυνο με τη Ν.Δ. για το θρεφτάρι που λέγεται «ελληνικό Δημόσιο». 

Oσο για τη νηφάλια Κόρη, ξέρει ότι αν προσδοκά να διατηρήσει τα ποσοστά της σε διψήφιο αριθμό, οφείλει να μη συγκρουσθεί και να μην εκθέσει το θρεφτάρι. Το ίδιο ισχύει και για τους Βελόπουλους του κόσμου τούτου. Μπακάλικοι λογαριασμοί επί πτωμάτων.

Δεν ισχύει το ίδιο για την πυρόσφαιρα. Εκεί μπορείς να στήσεις ολόκληρες θεωρίες. Από το ότι προκλήθηκε από κάποιο λαθραίο εύφλεκτο υλικό, που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, έως την περίφημη συγκάλυψη, που επιχειρήθηκε μετά. Κοινώς κρύβεται κάποιος πολιτικός δόλος.  

Ποιον και τι συγκαλύπτουν δεν έχει σημασία. Oπως είπε προσφυώς κάποιος ρήτορας της αντιπολίτευσης, δεν μπορούμε να το ξέρουμε αφού το συγκαλύπτουν. 

Γιατί βάφει κόκκινα ο ελέφαντας τα νύχια του; 

Για να κρυφτεί πίσω από τις παπαρούνες. 

Μα δεν έχω δει ποτέ ελέφαντα πίσω από παπαρούνα. 

Είδες τι καλά που κρύβεται; 

Θυσίασε η κυβέρνηση τόσο πολιτικό κεφάλαιο για να καλύψει κάποιον λαθρέμπορο; 

Τι να πω. Aκουσα προχθές στον Aρη Πορτοσάλτε τον κ. Λιόλιο, καθηγητή ειδικό για τα εκρηκτικά στη Σχολή Ευελπίδων. Είπε πως όταν τα καλώδια υψηλής τάσεως του σιδηροδρόμου έρθουν σε επαφή με τους μετασχηματιστές μπορεί να προκληθεί τέτοια έκρηξη. Ζήτησε μάλιστα τη σύγκληση μιας επιτροπής επιστημόνων ενώπιον της Βουλής.  

Οι ερευνητές της αστυνομίας απεφάνθησαν πως είναι γνήσιο το βίντεο που δείχνει ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε τίποτε μη δηλωμένο. 

Η υπόθεση αποδεικνύει την...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , , ,

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΞΥΛΟΛΙΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ξυλολιολάγνων σουργελοξεφτιλαράδων ξεβράκωμα!

 

Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , ,

Υπαρκτού ξυλολιο-ξεφτιλαρόπληκτου ελληνισμού κωμωδία

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , ,

Ελληνόφωνης ξεφτιλισμένης φασιστικής ξυλολιόπληκτης "δημοσιογραφίας" κωμωδία

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , ,

Σαν σήμερα (2/4/ΧΧΧΧ)

 

1453: Αρχίζει η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

1800: Πρεμιέρα για την 1η Συμφωνία του Μπετόβεν στη Βιέννη.

1902: Κατά τη διάρκεια του αγώνα Σκωτίας - Αγγλίας στο Άιμπροξ Παρκ της Γλασκόβης, υποχωρεί μια ολόκληρη πτέρυγα της κερκίδας, λόγω υπεράριθμων θεατών, με απολογισμό 25 νεκρούς και 168 τραυματίες.

1982: Η Αργεντινή καταλαμβάνει τις Μαλβίνες Νήσους, που τις θεωρεί δικές της, ενώ τα ίδια νησιά με το όνομα Φόκλαντς ανήκουν στη Μεγάλη Βρετανία.

1805 : Γεννιεται ο δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
1872: Πεθαίνει ο Σάμιουελ Μορς, αμερικανός εφευρέτης του τηλέγραφου και των σημάτων Μορς. 








 
2016: Πεθαίνει σε ηλικία 83 ετών ο  αργεντινός σαξοφωνίστας Λεάντρο "Γκάτο" Μπαρμπιέρι που έχει συνθέσει τη μουσική της ταινίας "Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι"
 
 



2019 Πεθαίνει χτυπημένος από καρκίνο σε ηλικία 62 ετών ο δημοσιογράφος Βασίλης Λυριτζής
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τετάρτη, Απριλίου 02, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Καψούρες

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

 Να πω την αλήθεια, θα τραβούσα μεγάλο ζόρι. 

Σκέψου να σε σταματούν κάθε τρεις και λίγο οι περαστικοί στον δρόμο να σε ρωτούν «Νίκο, θα γυρίσει;».

Βέβαια δεν με λένε Νίκο. Ούτε έχω καμία «καψούρα» με την «επιστροφή Τσίπρα». Και μάλλον δεν συναντώ περαστικούς που κόπτονται για «χαρισματικούς ηγέτες» που είναι «παλιές καψούρες» (Ν. Μαραντζίδης, ΤVXS, 25/3).

Για την ακρίβεια δεν έχω συναντήσει κανέναν να αγωνιά. Ισως φταίνε οι δρόμοι. Ισως οι περαστικοί. Ισως οι καψούρες.

Να σκεφτείτε πως όταν ο Βενιζέλος είχε ξαποστείλει τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, τον Στρατηλάτη και Κουμπάρο, οι κυρίες της καλής κοινωνίας δεν ρωτούσαν κανέναν Νίκο πότε θα γυρίσει αλλά φορούσαν το άρωμα «Je Reviens». 

Το πιάσατε το υπονοούμενο, υποθέτω.

Τώρα δεν μυρίζω πολλές παρφουμαρισμένες συριζαίες. Να υποθέσω λοιπόν ότι η καψούρα με τον «χαρισματικό» είναι μάλλον θεωρητικού χαρακτήρα.

Κανείς δεν καίγεται ιδιαίτερα, ούτε ξέρω σε ποιους λείπει, αλλά κουβέντα να γίνεται. Εδώ ο Φάμελλος θέλει να φτιάξει «κοινό ψηφοδέλτιο» με το ΠαΣοΚ και τους Χαρίτσηδες που έχουν τσακωθεί με τον Φάμελλο κι έφτιαξαν δικό τους κόμμα.

Ερώτηση. Και γιατί το ΠαΣοΚ να φτιάξει μαζί τους κοινό ψηφοδέλτιο, αν είναι να γυρίσει ο Τσίπρας που είναι «χαρισματικός» και θα σαρώσει από τα αποδυτήρια;

Ούτως ή άλλως Φάμελλος, Χαρίτσης, άντε και με τον Κασσελάκη, δεν πιάνουν ούτε 10% όλοι μαζί στις δημοσκοπήσεις.

Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του.

Εκτός αν το ΠαΣοΚ καψουρευτεί τον Φάμελλο ή ακόμη καλύτερα τον Τσίπρα που είναι και «χαρισματικός» αλλά και «ηγέτης με παγκόσμια εμβέλεια» (Π. Ρήγας, 26/3)

Τότε, μάλιστα. Ακόμη κι αν δεν φτιάξουν κοινό ψηφοδέλτιο, μπορεί να φτιάξουν οικογένεια, τρυφερή σχέση, παρέα ή τέλος πάντων κάτι να περνούν τα βράδια τους.

Μεταξύ μας, δεν το βλέπω. Δεν ξέρω πόσοι ρωτούν τον Νίκο για τον Τσίπρα, αλλά δεν βλέπω πολλούς να αγωνιούν πότε θα κυβερνήσουν ξανά οι (πρώην και νυν) συριζαίοι.

Λογικό. Στην πολιτική εύκολα φεύγεις, δύσκολα γυρίζεις. Στην Ελλάδα μόνο ο Βενιζέλος κι ο Καραμανλής το κατάφεραν.

Για τον Ανδρέα, το δρομολόγιο δεν ισχύει (όπως λέει λανθασμένα ο Νίκος…) διότι δεν έφυγε ποτέ. Εχασε τις εκλογές, έμεινε πρόεδρος του ΠαΣοΚ και αρχηγός της αντιπολίτευσης, κέρδισε τις επόμενες εκλογές κι έγινε ξανά πρωθυπουργός.

Δεν παρακαλούσε να φτιάξει κοινό ψηφοδέλτιο με τον Φάμελλο και τον Χαρίτση.

Αλλά...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τρίτη, Απριλίου 01, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , ,

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Γιατί ψοφούν τα έρμα;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Aκούω πως με ενθουσιασμό προαναγγέλθηκαν διάφορες «κινήσεις» στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Στις οποίες, λέει, κάποιο ρόλο θα παίξει και ο Τσίπρας.

Υποθέτω εκτός του Μαργαρίτη που είναι αναπόφευκτος παράγων κινητικότητας.

Ο ενθουσιασμός είναι κατανοητός διότι έως τώρα με τον ήλιο τα βγάζουν, με τον ήλιο τα βάζουν, και δυστυχώς τα έρμα κάτι έχουν και ψοφούν.

Καλοδεχούμενες λοιπόν οι κινήσεις. Αρκεί να μην κινηθούμε πολύ και βγάλουμε κανένα γοφό στο κούνημα.

Ωραίες δηλαδή οι διεργασίες, ωραίος και ο Τσίπρας, παρ’ όλο που δεν έχει καμία σχέση ο άνθρωπος με την Κεντροαριστερά, αλλά πολύ φοβούμαι μήπως πάει άλλη μια φορά στράφι το κούνημα αν οι ενδιαφερόμενοι δεν βρουν απάντηση στο βασικό ερώτημα. Γιατί άραγε ψοφούν τα έρμα;

Ψοφούν; 

Δεν υπάρχει αμφιβολία.

Τον Μάρτιο 2025, το ΠαΣοΚ έπεσε στο 10,1% στην πρόθεση ψήφου και στο 13,3% στην εκτίμηση, κάτω κι από τα ποσοστά των ευρωεκλογών (Metron Analysis, 20/3).

Τον Οκτώβριο 2024, μετά την επανεκλογή Ανδρουλάκη, είχε 15,5% στην πρόθεση ψήφου και 19,8% στην εκτίμηση.  

Σε έξι μήνες έχει χάσει το 1/3 της δημοσκοπικής δύναμής του.

Στην ίδια δημοσκόπηση (αλλά όλες τα ίδια λένε…) το άθροισμα ενός υποτιθέμενου «κεντροαριστερού χώρου» (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Κασσελάκης) υπολείπεται στην πρόθεση ψήφου ακόμη και μιας ΝΔ στα χειρότερά της (19,6% έναντι 20%).

Και η εξήγηση είναι απλή. Διότι τέτοια «Κεντροαριστερά» δεν υπάρχει.

Υπάρχουν κάποιοι σουλατσαδόροι από κόμμα σε κόμμα που ψάχνουν ρόλο και προσπαθούν να φάνε τον Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ.

Υπάρχουν κάποιοι ρεσταρισμένοι και διασκορπισμένοι στην Αριστερά που ψάχνουν να ξαναμπούν στο παιχνίδι μήπως πιάσουν την καλή.

Υπάρχουν και κάποιοι αργόσχολοι που περιοδεύουν ρητορεύοντας επί θεμάτων «προοδευτικής κατεύθυνσης, βεβαίως, βεβαίως».

Αλλά κόμμα ή μέτωπο ή παράταξη ή κυβέρνηση ή έστω παρέα με Τσίπρα, Ανδρουλάκη, Διαμαντοπούλου, Φάμελλο, Κασσελάκη, Τζανακόπουλο, Πολάκη, Χαρίτση, Παπανδρέου και τα άλλα παιδιά δεν βλέπω στον ορίζοντα. Ούτε για βεγγέρα.

Αν μάλιστα πάρουν και τη Ζωή, το Δελφινάριο δεν θα προλαβαίνει να κόβει εισιτήρια.

Ξέρετε γιατί; 

Είναι πολύ απλό. Επειδή όλοι οι προαναφερθέντες δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Θεωρητικά τους ενώνει μόνο μια πεισματική κι ελαφρώς αλλοπρόσαλλη αντίθεση στον Μητσοτάκη.

Στο ΠΑΣΟΚ του απέδιδαν προ ημερών τα ανοδικά ποσοστά της Κωνσταντοπούλου και το γεγονός ότι κάποιες δημοσκοπήσεις κατέγραφαν την Πλεύση ως δεύτερο κόμμα. Αλλη δουλειά δεν είχε ο Μητσοτάκης…

Αν εξαιρέσεις πάντως τη διαγαλαξιακή συνωμοσία υπό το Μέγαρο Μαξίμου που κόβει από το ΠΑΣΟΚ τη θέα της εξουσίας, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι τα έρμα ψοφάνε επειδή τα δολοφονούν κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες.

Ο Φάμελλος που είναι μαρτυριάρης δήλωσε «στη Βουλή ζήτησα ξεκάθαρα από τον κύριο Μητσοτάκη να έλθει μάρτυρας στην Προανακριτική» («Εφ.Συν.», 20/3).

Ενώ στη συνέχεια και ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε επιτακτικά από τον Πρωθυπουργό «να προετοιμάζεται για την κατάθεσή του στην Προανακριτική Επιτροπή» («Εφ.Συν.», 23/3).

Εχουν καμία αρμοδιότητα ο Φάμελλος ή ο ΣΥΡΙΖΑ να καλούν μάρτυρες στην Προανακριτική; 

Τον Πρωθυπουργό ή τον Μανόλη Τραμπαρίφα; 

Καμία. Από την τηλεόραση θα μάθουν κι αυτοί τη συνέχεια. 

Γιατί λοιπόν χρειάζεται να κάνουν τους καμπόσους;

Αγνωστο. Ισως φτηνή καυχησιά. Ισως απλή ανοησία αφού «έξις δευτέρα φύσις». 

Αλλά αυτό εξηγεί απολύτως τι έχουν τα έρμα και ψοφούν. Μάλλον δεν αντέχουν τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλωστε η υπόθεση με την κατάθεση Μητσοτάκη στην Προανακριτική θυμίζει λίγο τη «δίκη του Κλίντον» στην Πλατεία Συντάγματος με δικαστή τον Καζάκο. Δεν θυμάμαι αν ο Κλίντον αφέθηκε ελεύθερος ή αν εκτίει ακόμη ισόβια στις φυλακές του ΚΚΕ.

Το ερώτημα λοιπόν για τις τύχες των έρμων είναι περισσότερο από απλό.

Φαντάζεται κανείς λογικός άνθρωπος ότι όλοι οι παραπάνω μπορούν μέσα από διάφορες «κινήσεις της Κεντροαριστεράς» να συγκροτήσουν κάτι σοβαρότερο από άλμπουμ γελοιογραφιών;

Και είναι καλό αυτό;  

Οχι, δεν είναι.

Αν εκείνο που ονομάζεται «Κεντροαριστερά» έχει κάποια στοιχειώδη συνάφεια με τα ευρωπαϊκά πράγματα, θα είχε φροντίσει τουλάχιστον να μην ψοφούν τα έρμα.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά έχουν αρχίσει και οικοδομούν στοιχειώδεις άμυνες απέναντι στον δεξιό κι αριστερό λαϊκισμό. Αλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι, αλλά πάντοτε με ένα αίσθημα σαφήνειας και μια έγνοια διαχωρισμού. Οταν χρειάζεται συμπράττουν ή συγκρούονται, συμφωνούν ή διαφωνούν, συναγωνίζονται ή ανταγωνίζονται, αλλά (με την εξαίρεση ιδιαίτερων περιπτώσεων όπως η Ισπανία ή η Ιταλία) δεν λησμονούν ότι η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι μεταξύ αυτών και των «άλλων».

Το καταλαβαίνουν άλλωστε και οι «άλλοι». Η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία έχει αναπροσαρμόσει τη ρητορική της χαρακτηρίζοντας πλέον ως «σύστημα» ό,τι στέκεται μεταξύ της ίδιας και της Ακρας Αριστεράς του Μελανσόν. Ενα σύστημα του οποίου η ίδια δηλώνει ασυμβίβαστη αντίπαλος.

Στη χώρα μας όμως η «συστημική συνείδηση» δεν ευδοκιμεί. Ακόμη κι όταν (όπως στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ) καταφανώς δεν αποδίδει.

Ισως σε ανάμνηση μιας συγκρουσιακής και πολωτικής αντίληψης της πολιτικής.

Η οποία μπορεί να ευδοκίμησε σχεδόν ανώδυνα την εποχή του «δικομματισμού της Μεταπολίτευσης» αλλά, καλώς ή κακώς, αποτελεί πλέον μια λάθος μάχη με λάθος αντίπαλο σε έναν αχρείαστο πόλεμο.

Διότι όταν η δημοκρατική αντιπολίτευση προσχωρεί στο χάος δεν πλήττεται μόνο η δημοκρατική συμπολίτευση. Πλήττεται η ίδια η βάση του δημοκρατικού συστήματος.

Κι αυτό είναι το μεγάλο εμπόδιο στη δημιουργία μιας ισχυρής Κεντροαριστεράς, αν δεχτούμε πως η ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς έχει λίγο ή πολύ επιτευχθεί μετά τα τραύματα του 2012-2015.

Τα έρμα ψοφούν όταν...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τρίτη, Απριλίου 01, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , , ,

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Μάνιουαλ αποτυχίας

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ

Το νέο trend είναι ο αφορισμός προς τα συστημικά κόμματα, ήτοι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, γιατί –λέει– δεν πιάνουν τον σφυγμό της κοινωνίας και αφήνουν τις μάζες των ψηφοφόρων να τις αρπάζουν, προς πολιτική βρώσιν, οι δαγκάνες των αντισυστημικών κομμάτων, όπως της Ζωής και του Βελόπουλου.

Και τα λένε εκείνοι που δημιούργησαν το υπόβαθρο με δημοσιεύματα και κανονικοποίησαν τις θεωρίες συνωμοσίας περί ξυλολίου, βενζολίου και άλλων... εις ίου.

Τώρα, αφού τα βίντεο που κατέγραψαν την κίνηση του τρένου άνευ δεξαμενών και εξαερωμένων βαγονιών ταυτοποιήθηκαν ως αυθεντικά, αφού ο θάλαμος μηχανοδηγού χωρούσε μόνο κανα-δυο βαλίτσες και δεν προσφερόταν για αποθήκευση τόνων εύφλεκτου υγρού προς νόθευση καυσίμων ή… ποτών, και αφού ο ίδιος ο μηχανοδηγός δεν είχε ίχνη εγκαυμάτων, όλα αυτά καταρρέουν και η συζήτηση σταδιακά θα επιστρέψει στην αρχική, λογική της κοίτη.

Στα σφάλματα και την ανεπάρκεια του σταθμάρχη, την απουσία συναδέλφων του, την ευθύνη αυτών που τον όρισαν εκεί, τους ελλειμματικούς, και φυσικά τους αυτουργούς που, μέσα από λογής σκοπιμότητες (ύποπτες ή όχι), μετέτρεψαν την περίφημη σύμβαση 717 σε σύγχρονο γεφύρι της Άρτας.

Όλα αυτά δεν απαλλάσσουν την κυβέρνηση ευθυνών – και μόνο από το γεγονός ότι είναι κυβέρνηση. Και θα μπορούσαν να είναι αντικείμενο σκληρής αντιπολιτευτικής κριτικής. Αλλά τέτοια κριτική δεν έχει τη γοητεία του παραμυθιού και δεν εξιτάρει όπως η καχυποψία της μονταζιέρας, όπου το κάθε καφενείο εμπλουτίζει τα σενάρια προσθέτοντας τη δική του εκδοχή.

Αλλά αυτά απαιτούσαν ψυχραιμία και λογική ανάλυση, χωρίς δαιμονοποίηση. Και η δαιμονοποίηση είναι αυτή που κεντρίζει το συναίσθημα, χτυπάει κόκκινο, εξαγριώνει τον κόσμο και τον φέρνει στις πλατείες.

Τη δαιμονοποίηση αυτή, που ξεκίνησε από τον κομιστή των επιστολών του Ιησού και του «Μακελειού», ασπάστηκαν τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, και τη μετέτρεψαν σε οπλοστάσιό τους.

Και καλά, από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενε κανείς τίποτα καλύτερο. Ο δομικός λαϊκισμός που εμφύτευσε ο Αλέξης εξακολουθεί να τον καθοδηγεί, παρότι ο ιδρυτής αναζητεί επικύρωση πτυχίων σοβαρότητας στα Χάρβαρντ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στην προσπάθεια να αναδυθεί κίνημα νεοαγανακτισμένων – όπως τότε που τα λεφούσια των πλατειών κραύγαζαν «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».

Η Βουλή δεν κάηκε χάρη στο ΠΑΜΕ (να τα θυμόμαστε και αυτά), αλλά το οργισμένο κύμα έφερε τους Τριπροκαμμένους στην κυβέρνηση. Φευ για τον Φάμελλο, το πρόβλημα δεν είναι που δεν έχει τη λαοπλάνα γοητεία του Αλέξη.

Είναι που ο Αλέξης έκαψε προ δεκαετίας το ενδεχόμενο να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ εναλλακτική. Γι’ αυτό, αν και τα πλήθη διαμαρτύρονται στους δρόμους, δεν προσβλέπουν στην ίαση των παθογενειών από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ όμως τι δουλειά είχε να ενστερνιστεί τις συκοφαντίες του Βελόπουλου;

Βοήθησαν βέβαια και κάποιες ναυαρχίδες των ΜΜΕ, που πέρυσι τέτοια εποχή –ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα– αναβίωσαν το θέμα προσθέτοντας τις θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες μέχρι τότε διακινούνταν από περιθωριακά κόμματα, έντυπα και ιστοσελίδες.

Όταν όλη η αντιπολίτευση προσχώρησε στην κατασκευασμένη μυθολογία του εγκλήματος και του μπαζώματος, φυσικό ήταν τα δημοσκοπικά κέρδη να τα εκταμιεύσουν οι αυθεντικές πηγές των σεναρίων (βλέπε Βελόπουλος) και οι αυθεντικοί εκφραστές της υποδαυλισθείσας οργής (όπως η Ζωή).

Αλλά επειδή τα κόμματα και τα μέλη μιας κοινωνίας δεν είναι ίδια, η γενίκευση πως τα κόμματα έχασαν την επαφή τους με την κοινωνία δεν ισχύει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επαφή με την κοινωνία – με εκείνη την κοινωνία στην οποία επένδυσε την άλογη συμπεριφορά του αντιμνημονίου. Απλώς ατύχησε γιατί βρήκε μπροστά του έναν πιο αυθεντικό και αδίστακτο εκφραστή: τη μονοπρόσωπη Πλεύση Ελευθερίας.

Το κόμμα που έχασε την επαφή του με την κοινωνία (του) ήταν το ΠΑΣΟΚ.

Κατά υποκειμενική (άρα τρωτή) άποψη, πιστεύουμε ότι διαθέτει πλειοψηφία –μεγαλύτερη των υπολοίπων– λελογισμένων, μετριοπαθών και αντικειμενικών οπαδών. Ή τουλάχιστον διέθετε, πριν ένα τμήμα αυτών μεταναστεύσει στη ΝΔ του Μητσοτάκη – και λόγω Μητσοτάκη.

Αυτούς τους οπαδούς δεν επιχείρησε να τους επαναπατρίσει με μια θεώρηση των Τεμπών, όπου στον αντιπολιτευτικό του λόγο θα πρυτάνευε η διερεύνηση του δυστυχήματος και η απόδοση ευθυνών. Αφέθηκε να μηρυκάσει τον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και της Ζωής περί «μπαζώματος», το οποίο θα έκρυβε τα ίχνη του εγκλήματος.

Μόνο που...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τρίτη, Απριλίου 01, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , , , ,

ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Τα ψίχουλα και οι ένοχοι

 

Του Κώστα Στούπα

Η αλήθεια είναι πως το ΠΑΣΟΚ και η υπόλοιπη αριστερά συνολικότερα έχουν δίκιο για την αύξηση του κατώτατου μισθού: Πρόκειται για ψίχουλα…

«Ψίχουλα στους πολλούς και πολλά στους λίγους και ισχυρούς, αυτή είναι η πολιτική του κ. Μητσοτάκη», είναι το σχόλιο του τομεάρχη Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, Παύλου Χρηστίδη για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την αύξηση του κατώτατου μισθού.

Ο κ. Αρβανίτης από το ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την αύξηση σαν ύψιστη κοροϊδία.

«Έτσι, ενώ από τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο Πρωθυπουργός, εν μέσω επικοινωνιακών θριαμβολογιών, μας ανακοίνωσε πως ο κατώτατος μισθός για τον ιδιωτικό τομέα θα λάβει αύξηση ύψους περίπου 6% (880€ μεικτά), αυτό μεταφράζεται σε πολύ λιγότερα από 50 ευρώ τον μήνα και αφορά περίπου 575.000 εργαζόμενους, μόνο! Για, δε, τους δημοσίους υπαλλήλους, η καθαρή αύξηση θα είναι 20 ευρώ μηνιαίως!».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως πρόκειται για ψίχουλα. Η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών με τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη. Ξεπερνάμε μόνο τη Βουλγαρία και αυτήν ονομαστικά γιατί στη γείτονα η αγοραστική δύναμη είναι υψηλότερη.

Ποιος φταίει που η Ελλάδα έχει από τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.

Μέχρι πριν 20 χρόνια η Ελλάδα είχε τους χαμηλότερους μισθούς στη Δυτική Ευρώπη. Τώρα έχει χαμηλότερους και από αρκετές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αν συνεχίσουμε έτσι είναι θέμα χρόνου να μας περάσει και το Βιετνάμ όπου το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ονομαστικά είναι μεν περί τις 4.000 δολάρια αλλά με όρους αγοραστικής δύναμης υπολογίζεται σε 16.000 δολάρια.

Είναι προφανές πως φταίει η πολιτική ηγεσία.

Αλλά αγαπητοί αντισυστημικοί κήνσορες πολιτική ηγεσία τα τελευταία 50 χρόνια είναι αυτοί που εμείς εκλέγουμε.

Δηλαδή, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, Η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τουτέστιν μας κλέψανε το γάιδαρο μας ζητάνε και τα ρέστα.

Φωνάζουν οι Συριζαίοι πως τα 880 είναι λίγα ενώ όταν κυβερνούσαν οι ίδιοι κατά την τετραετία 2015-2019 ο κατώτατος ήταν στα 650 Ευρώ.

Θα μου πείτε, είναι απατεώνες.... Γι’ αυτό τιμωρήθηκαν και από το 30% χαροπαλεύουν περί το 6% πριν την επόμενη βουτιά ακόμη χαμηλότερα στην ανυπαρξία.

Είναι προφανές πως όλοι αυτοί που το 2015 «αγκιστρώθηκαν» από τις υποσχέσεις για σκίσιμο των μνημονίων επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, διαγραφή χρέους, κατάργηση διοδίων και διακοπών του ηλεκτρικού για τους απλήρωτους λογαριασμούς τώρα έχουν ξεχάσει το στραπάτσο των απατηλών υποσχέσεων και τρέχουν πίσω από την Κωνσταντοπούλου ή τον Βελόπουλο.

Αν δεν ήταν τόσο «εύπιστοι» θα είχαμε βγει καμιά 5ετία νωρίτερα από τα μνημόνια και το ΑΕΠ τώρα θα πλησίαζε τα 300 δισ. Ευρώ δημιουργώντας περιθώρια ο κατώτατος να ήταν κοντά στο 1.000 Ευρώ.

Εύπιστοι σαν ροφοί όμως δεν ήταν μόνο όσοι ψήφισαν Τσίπρα, Καμμένο για να σκίσουν τα μνημόνια αλλά και όσοι ψήφισαν λίγα χρόνια νωρίτερα «λεφτά υπάρχουν» και ακόμη νωρίτερα την «ήπια προσαρμογή» του Κ. Καραμανλή που κατέληξε σε έξαλλη απόκλιση και χρεοκοπία. Να μην αναφερθούμε πως κάποιος σαν τον Άκη Τσοχατζόπουλο κατάφερε να διεκδικήσει την πρωθυπουργία…

Ποιος φταίει λοιπόν που είμαστε φτωχοί;

Η Ελλάδα έχει χαμηλούς μισθούς γιατί έχει μια οικονομία με χαμηλή ανταγωνιστικότητα και ένα μεγάλο και αναποτελεσματικό κράτος που απορροφά μεγάλες δόσεις από τους πόρους της κοινωνίας και της οικονομίας.

Το τραγικό της υπόθεσης του κατώτατου μισθού είναι πως αυτός είναι χαμηλότερος από τη μέση σύνταξη και στον ιδιωτικό τομέα είναι ίδιος με το δημόσιο.

Ποια είναι τα κίνητρα που δίνει αυτή η ανισορροπία;

Συμφέρει κάποιον να είναι συνταξιούχος και δημόσιος υπάλληλος όπου ο ρυθμός εργασίας είναι χαμηλότερος και οι εξασφαλίσεις υψηλότερες.

Πώς θα ανέβουν οι μισθοί με τέτοια κίνητρα;

Η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη γιατί στη δεκαετία του ’80 όταν όλη η Δύση έκανε αποκρατικοποιήσεις και αύξανε τους ρυθμούς ανάπτυξης, η Ελλάδα του Καραμανλή και του Παπανδρέου έκανε κρατικοποιήσεις και τριπλασίαζε τους δημόσιους υπαλλήλους.

Το ίδιο συνέβη και τη δεκαετία του ’90 όταν κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και οι κοινωνίες έβγαιναν πάμφτωχες από τον κομμουνιστικό μεσαίωνα.

Στις περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης τα ΚΚ αποτελούν περιθώριο πλέον και τα κόμματα της κεντροαριστεράς μειοψηφίες. Αυτός είναι ο λόγος που η μία μετά την άλλη μας αφήνουν πίσω…

Αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα…

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τρίτη, Απριλίου 01, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , ,

ΝουΔο-γαλαζαίκο ΡΑΓΙΑΔΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Στρατός και γαλαζαίικα ανθρωπάκια: Πράγματα που δεν προβλέπονται, αλλά γίνονται (Μία αληθινή ιστορία για τη θρυλική μορφή των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού που ανέβασε το ηθικό των στελεχών του ΠΝ και τη θυμούνται εσαεί!)

 

Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Ο Υποναύαρχος Ιωάννης Θεοφανίδης, εγγονός του Ναυάρχου συνονόματου παππού του, που πολέμησε στο 1897 και στους Βαλκανικούς, αλλά και απόγονος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, αφού η γιαγιά του Αικατερίνη Ιωαννίδου ήταν δισέγγονη του Γενναίου Κολοκοτρώνη, δεν ήταν ο «δυστυχής αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος», όπως άλλοι.

Ηταν μια θρυλική μορφή των ΟΥΚ, από αυτή τη σπάνια ράτσα ανθρώπων που είναι γεννημένοι στρατιωτικοί ηγήτορες.

Ο Ντάνυ, για εμάς τους φίλους του, είναι ο ιστορικότερος και πιο επιδραστικός Διοικητής των Βατραχανθρώπων και εκπαιδεύτηκε ως Υποβρύχιος Καταστροφέας στους Navy Seals των ΗΠΑ. Ηταν ένας άνθρωπος έξω από όλα τα μέτρα που γνωρίζετε, μορφωμένος, πολυγραφότατος και με σπάνια στρατιωτικά προσόντα. Μεταξύ άλλων, τον διέκρινε πλήρως το ανορθόδοξο πνεύμα των Ειδικών Δυνάμεων στα πάντα, και στον τρόπο διοίκησης των πιστών όχι μόνο στην ιδέα αλλά και στο πρόσωπό του.

Τον γνώρισα το 1991 και μείναμε φίλοι, όταν υπηρετούσα στη 2α Μ.ΑΛ., ήταν και τότε, το 1991, διοικητής της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών και ερχόταν στις αποφοιτήσεις της ΣΧΑΛ, γιατί παίρνανε τις πτέρυγές τους, τις «πουλάδες» τους, και τα βατράχια του. Μετά την εκπαίδευση στη ΜΥΚ στα χέρια του Ντάνυ, η Σχολή Αλεξιπτωτιστών, που ακολουθούσε, τους φαινόταν διακοπές στο «Four Seasons». Είχε ένα στέρνο, που νόμιζες πως, αν πάρει ανάσα, θα βουτήξει και θα ξαναβγεί στην Αίγινα. Υπερβάλλω, προφανώς, αλλά όχι όσο νομίζετε. Είχε ένα αγαπημένο ζόρικο λυκόσκυλο, το οποίο τον ακολουθούσε στο τρέξιμο που συνήθιζε από χαμηλά στον Ναύσταθμο μέχρι τέρμα πάνω στο βουνό. Ο Ντάνυ στην επιστροφή γυρνούσε ακμαίος, αλλά το λυκόσκυλο τα είχε παίξει, δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του και το κουβαλούσε σαν αρνί στους ώμους! Εάν η διοίκηση διά του παραδείγματος είχε δικό της λήμμα στις έντυπες και ηλεκτρονικές εγκυκλοπαίδειες, θα είχε τη φωτογραφία του.

Τις δύο ιστορίες που θα σας πω τις είχα ακούσει ως θρύλους, από τα στόματα φίλων Αξιωματικών και στρατευσίμων, αλλά μία εβδομάδα πριν από τον πρόωρο και άδικο θάνατό του, μόλις στα 68, μαζί με δύο επίσης φίλους Αξιωματικούς του ΠΝ και έναν πιστό του κληρωτό παλαιό βάτραχο, φάγαμε μαζί του στην Πειραϊκή. Αυτός ο θηριώδης άντρας, βάτραχος, αλεξιπτωτιστής, Αξιωματικός, ήταν ταυτόχρονα πιστός στους φίλους του, ένας ωραίος μπον βιβέρ και πνευματώδης αφηγητής με μια αίσθηση λεκτικού αλλά και έμπρακτου χιούμορ, που αυτοί που έχουν διαβάσει για τον ήρωα των SAS, τον Ιρλανδό Paddy Mayne, ξέρουν το είδος του. Θα καταλάβετε κι εσείς παρακάτω. Τον ρώτησα λοιπόν αν ήταν αλήθεια αυτό που είχα ακούσει για την «κλοπή» των κλιματιστικών.

Μας το αφηγήθηκε με τον μοναδικό του τρόπο.

Σε μια από τις τελετές του ΠΝ, ντάλα καλοκαίρι, στη δεξίωση που ακολούθησε, απευθυνόμενος στον Ντάνυ, του λέει αστειευόμενος ο τότε Αρχηγός Στόλου: «Μα είναι δυνατόν, κ. Διοικητά, ο Αρχιεπιστολέας να δροσίζεται και ο Αρχηγός Στόλου να ιδρώνει στο γραφείο του;»

Ο Ντάνυ το άκουσε, δεν είπε τίποτα, αλλά την επόμενη νύχτα ομάδα ΟΥΚάδων, έχοντας μαζί της και ναύτη ψυκτικό, «έκλεψε» την κωπήλατη ξύλινη λέμβο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, προσέγγισαν αθόρυβα τον στόχο, αναρριχήθηκαν στο κτίριο, φίμωσαν και έδεσαν χεροπόδαρα έναν ταλαίπωρο ναύτη που ήταν υπηρεσία, ο ψυκτικός ξήλωσε το κλιματιστικό από το γραφείο του Αρχιεπιστολέα και στη συνέχεια με την ίδια καταδρομική – ΟΥΚάδικη μέθοδο μπήκαν στο γραφείο του Αρχηγού Στόλου και τοποθετήθηκε το καινούργιο λειτουργικό κλιματιστικό στο γραφείο του Αρχηγού.

Καταλαβαίνετε τι έγινε το πρωί.

Πάντως ήταν μια κανονική επιχείρηση, πολύ δύσκολη και λεπτή, με επιτυχία 100% και μια έμπρακτη δήλωση χιούμορ αλά Ντάνυ, που παραβίασε μεν τους κανονισμούς, έγινε χαμός, όπως αντιλαμβάνεστε, αλλά στο τέλος της ημέρας έμεινε μια ωραία ιστορία, που ανέβασε το ηθικό των βατράχων και τα στελέχη του ΠΝ θα τη θυμούνται εσαεί με θυμηδία για την ωραία τρέλα του Ντάνυ και των Υποβρύχιων Καταστροφέων του, που θα είναι πάντα εθνωφελής σε πολύ πιο σοβαρά πράγματα, αν χρειαστεί.

Ενώ οι συνδαιτυμόνες του κλαίγαμε από τα γέλια με το μοναδικό ύφος της αφήγησής του, που γινόταν με φλεγματική σοβαρότητα και τυπική επιχειρησιακή ορολογία, μας έκανε δώρο και τη δεύτερη ιστορία, επιβεβαιώνοντάς την.

Σε ένα κτίριο του Ναυστάθμου ήταν οι κοιτώνες εκπαιδευόμενων γυναικών, όλα νέα κορίτσια. Δύο από αυτές, εκπάγλου καλλονής, είχαν συνάψει ειδύλλιο με δύο από τους ΟΥΚάδες του Ντάνυ, που κατά τεκμήριο δεν θα μπορούσαν παρά να είναι γερά παλικάρια, αφού επιβίωσαν επιτυχώς της εκπαίδευσης στα χέρια του. Κάθε βράδυ, αναρριχώμενοι από τις υδρορροές σκαρφάλωναν στον πάνω όροφο, όπου εν μέσω της νυκτός σε κάποια μικρή αποθήκη ολοκληρωνόταν «ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα» καθ’ εκάστην.

Πλην όμως, κάποια ρουφιάνα ή ζηλιάρα κατέδωσε τις καθημερινές ερωτικές επιχειρήσεις, χωρίς όμως να ξέρει ποιοι και από πού ήταν οι μουστερήδες κεραμιδόγατοι που επισκέπτονταν κάθε βράδυ τις όμορφες υποψήφιες Διόπους.

Στήθηκε λοιπόν ενέδρα εκ της Διοικήσεως και, αφού οι ερωτιδείς σκαρφάλωσαν και διείσδυσαν στα ενδότερα, πριν ολοκληρωθεί η περαιτέρω… διείσδυση, τους την έπεσαν οι ενεδρεύοντες. Δεν θυμάμαι αν ήταν Ναυτονόμοι ή κάτι άλλο, πάντως οι δύο ΟΥΚάδες που όλο το έκαναν οργανωμένο σαν επιχείρηση, είχαν σχέδιο διαφυγής. Κατέβασαν τον γενικό, μέσα στο σκοτάδι έπεσαν και κάτι ψιλές και διέφυγαν γλιστρώντας σαν αίλουροι από τις υδρορροές.

Αι δύο Δίοποι, βράχοι, δεν μαρτύρησαν, αλλά από το modus operandi αμέσως τα βλέμματα και η οργή έπεσαν προς τη ΜΥΚ.

Ο Ντάνυ στην αναφορά απλώς είπε, χωρίς να χρειαστεί να το επαναλάβει, αυτοί που χθες έκαναν το και το να κάνουν ένα βήμα μπροστά.

Χωρίς δισταγμό, οι δύο βάτραχοι βγήκαν μπροστά από όλη τη Μονάδα με εμπιστοσύνη στον Διοικητή τους.

Ο Ντάνυ ...

 

Διαβάστε περισσότερα »
Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Τρίτη, Απριλίου 01, 2025 0 σχόλια
Ετικέτες , , , , ,
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)