"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η Αμερική έχει αλλάξει για τα καλά, για πάντα

 

Toυ Αλέξη Παπαχελά

Εχοντας ζήσει είκοσι χρόνια στην Αμερική, δυσκολεύομαι να συνηθίσω αυτό που βλέπουμε όλοι μας σήμερα. Εχει αλλάξει πολύ αυτή η χώρα. Είναι σαν να έχει λιώσει η συγκολλητική ουσία που κρατούσε τόσες διαφορετικές φυλές, περιοχές και κουλτούρες πιστές στο ίδιο αφήγημα. Δεν υπάρχει πια ούτε κοινό αφήγημα ούτε ένα «αμερικανικό όνειρο» που να ταιριάζει σε όλους. Η μισή Αμερική μισεί την άλλη μισή, με πάθος, με τρέλα.

Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση που κάλυψα ήταν αυτή του Μάικλ Δουκάκη εναντίον του Τζορτζ Μπους. Ενας καλός Ελληνοαμερικανός φίλος και στενός συνεργάτης του Δουκάκη μού είχε δώσει την ευκαιρία να τη ζήσω από μέσα. Ηταν η πρώτη αναμέτρηση όπου οι Ρεμπουμπλικανοί χρησιμοποίησαν άγριες, αρνητικές διαφημίσεις. Ολοι πίστευαν ότι η πολιτική έφτασε στον πάτο. Με τα σημερινά δεδομένα, όμως, θυμίζουν βίντεο διδασκαλίας καλών τρόπων στην πολιτική.

Ο Δουκάκης πίστευε ότι «ο μέσος Αμερικανός αποκλείεται να πιστέψει όλη αυτή τη λάσπη που μου πετάνε». Γιος μεταναστών, σεβόταν προφανώς τους κανόνες του παιχνιδιού περισσότερο από τον Μπους, ο οποίος ήταν προϊόν ενός αριστοκρατικού κατεστημένου που άλλαζε τους κανόνες κατά βούληση αφού τους είχε φτιάξει.

Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν τότε ένα νεοϋορκέζικο φαινόμενο ανεξέλεγκτου νεοπλουτισμού και συνεχών σκανδάλων, που γέμιζε κάθε μέρα τα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ της πόλης. Πώς αυτός ο άνθρωπος, έπειτα από τόσες επιχειρηματικές αποτυχίες και τόσα σκάνδαλα, βρέθηκε εκεί που είναι σήμερα, είναι ένα μυστήριο. Διέλυσε το παλαιό κατεστημένο και αιχμαλώτισε το κόμμα του.

Η απάντηση είναι, βέβαια, στη δύναμη του χρήματος και στην απόλυτη ηγεμονία μιας νέας πλουτοκρατίας, που δεν έχει καμία αίσθηση κοινωνικής ευθύνης ή τήρησης των κανόνων.

Στην περίπτωση των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, εισήγαγαν τους περίφημους αλγορίθμους και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς να νοιάζονται διόλου για τον αντίκτυπό τους.

Πήραν την παραγωγή από την Αμερική και τη μετέφεραν στην Κίνα χωρίς ποτέ να υπολογίζουν ότι κάποια στιγμή η Κίνα θα φτάσει στο ίδιο επίπεδο.

Διέλυσαν την Boeing, που ήταν η κορωνίδα των αμερικανικών εξαγωγών, με τη μανία για την περικοπή εξόδων, τις υπεργολαβίες και τα μεγάλα μερίσματα.

Απέκτησαν ασύλληπτη πολιτική και οικονομική ισχύ, που ξεπερνάει τη λογική. Είναι πολλά τα σημάδια που δείχνουν ότι η πολιτική κρίση υποκρύπτει μια συστημική αποτυχία. Οποιος ζει στην Αμερική διαπιστώνει ότι ο πήχυς έχει πέσει χαμηλά σε πολλούς τομείς.

Ο Τραμπ είναι…

 

 από τη μία προϊόν αυτής της αποτυχίας της αμερικανικής ελίτ και από την άλλη σύμπτωμα απόλυτης ύβρεως.

Ασχετα από το αν θα κερδίσει ή όχι, ο Τραμπισμός είναι πια καλά ριζωμένος στην αμερικανική κοινωνία και ο διχασμός δεν θα γεφυρωθεί εύκολα.

Ασχετα από το αν θα κερδίσει ή όχι, η Αμερική έχει αλλάξει για τα καλά, για πάντα.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: