Οι Ασημίνες του ΠΑΣΟΚ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Θα σας πάω από το τώρα στα πίσω. Σαν τον σαλίγκαρο που μας μάθαιναν στις σχολές οδήγησης κάποτε… Θέμα μας οι οικιακές βοηθοί στο χρόνο. 

Μην κοιτάτε που κάθε μέρα αναχωρούν οι Βουλγάρες και Αλβανίδες και Ρωσίδες που μας βόλευαν, μας ξελάφρωναν, μας ξελάσπωναν. Που πρόσφεραν φροντίδα στα έρμα παιδιά, χάδι στους ταλαίπωρους ηλικιωμένους και ένεση libido στους επιχορηγούμενους της επικράτειας και ειδικότερα υπαίθρου. Που τις χρωστάμε τόσα και τόσα. Κι αν ήμασταν έντιμοι με τη συνείδησή μας θα έπρεπε να χτίσουμε έναν τοίχο να ακουμπάμε χρυσά τάματα για τα χεράκια τους. Μην κοιτάτε που η κρίση έκανε μέχρι και τις Φιλιππινέζες συγκαταβατικές.

Η αμέσως προηγούμενη σειρά οικιακών βοηθών ήταν της γενιάς χρηματιστηρίου. Είχαν ακριβώς την έπαρση και το ύφος των αφεντικών τους. Απαιτήσεις, σνομπισμός, γλώσσα και Louis εκ Κωνσταντινουπόλεως στον ώμο, δώρο της αφεντικίνας. Αυτά έβλεπαν αυτά έκαναν. «Αορόρα make some γιουβαρλάκια without μαϊντανό γιατί ρέβεται ο κύριος και some ψητό σολωμό γιατί κάνω δίαιτα. Και να μου σιδερώσεις το Prada γιατί έχω φιλανθρωπική συνάντηση»…Αυτά άκουγαν, αυτά (κόβω το κεφάλι μου) κορόιδευαν. 

Υπήρχε όμως και η προηγούμενη γενιά. Ελληνίδων οικιακών βοηθών, εξ επαρχίας. Back to 70΄s. Συνήθως σε –ούλα-. Τούλα, Βούλα, Κούλα, Σούλα. Που κατοικούσαν στο δωμάτιο υπηρεσίας που υπήρχε στα περισσότερα διαμερίσματα, με θέα στον φωταγωγό για να συνδέεται το «Αχ μάνα μου και πού είναι η κόρη σου!» της κοπέλας του πέμπτου, με το «Βαγγελίστρα μου και πότε θα με παντρευτεί ο Θανάσης» της του δευτέρου. Μίνος Μάτσας και Υιός στο ραδιόφωνο, η τσάκιση του κυρίου, ο πόντος στην κάλτσα της κυρίας, τα πατάκια του παρκέ να τα σούρνουν ως πατινάζ, το νουά στην κατσαρόλα, το μωσαϊκό στην κατάψυξη…Χρόνια!  

Οι συγκεκριμένες ηρωίδες είχαν ένα κοινό κουσούρι. Προβάριζαν τα ρούχα της κυρίας όταν εκείνη έλειπε. Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες υπάρχει σχετική αναφορά. Μεταμορφώνονταν σε αφεντικίνες, καθρεπτίζονταν, άναβαν και ένα τσιγάρο, καμώνονταν και μετά ξεντύνονταν.

Για θυμηθείτε…Η Ασημίνα της ασπρόμαυρης ταινίας που μόλις φόρεσε το ρούχο της κυρίας διέταξε «να με λέτε Λαμέ!».

Προ ημερών είδα τον Λοβέρδο σε εναγκαλισμούς με τον Βενιζέλο. Ντύθηκαν Λαμέ ενώ ο κύριος έλειπε. Προβάρισαν τα ρούχα του. Ενώ ο κύριος έλειπε. Όταν οι κύριος είναι εδώ κιχ! «Μην τον ακουμπήσει κανείς» έλεγαν. Αλλά ο κύριος έλειπε. Πολύ συχνά ο κύριος λείπει αλλά ας μη το κάνουμε θέμα… Αν δε λείψει ο κύριος ποιος άλλωστε θα λείψει…Εγώ;

Την επόμενη ωστόσο ήρθε ο κύριος. Και πλάκωσαν κάτι παλαμάκια! Καλέ χέρια έσπασαν οι ομοϊδεάτες και συναγωνιστές του κυρίου! Και οι Ασημίνες έβγαλαν τα ρούχα του κυρίου, τα κρέμασαν βιαστικά στην ντουλάπα, τα μύρισαν μη και τους προδώσει η μυρουδιά και «ο Θεός βοηθός» ψιθύρισαν…

Οι Ασημίνες του ΠΑΣΟΚ αναμένουν το επόμενο ταξίδι του κυρίου…Βάρδα μη τους κατσικωθεί ο κύριος και δε φύγει! Τα κάνει κάτι τέτοια ο κύριος. Είναι μάλλον χωρατατζής.