Ο επίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος απέστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό Παπαδήμο. Οπως εξηγεί, «σπαράσσεται η καρδιά» βλέποντας ότι «άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, ακόμη και το σπίτι τους».
Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια του επικεφαλής των επισκόπων. Εναργώς, μάλιστα, συμφωνώ με την ακροτελεύτια αποστροφή της επιστολής: «Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της, μπορεί και πάλι να τραβήξει μπροστά».
Δυστυχώς, για να το επιτύχει αυτό, θα χρειαστεί πραγματική, ειλικρινώς χριστιανική και, κυρίως, πατριωτική βοήθεια από την Εκκλησία. Προηγείται το υπέρτατο καθήκον της πνευματικής διακονίας και της ψυχικώς υποστήριξης του πληρώματος. Αν πάλι έχει «θολώσει ο νους» του, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, τότε ας συγκρατηθούν οι ιεράρχες. Ιδιαίτερα από άμβωνος. Η πλάτη του λαού δεν αντέχει παιχνίδια πολιτικής και από τους εκκλησιαστικούς υπαλλήλους του κράτους.
Είναι προφανές πως όταν ο κ. Ιερώνυμος ευχήθηκε στον νέο πρωθυπουργό «πολλή δύναμη, υγεία και υπομονή σε αυτήν την κρίσιμη ώρα», δεν εννοούσε ότι θα τον κατηγορήσει, τόσο σύντομα, ως δυνάστη έτοιμο να υποβάλει τον λαό σε «ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή». Είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί με τον καταλληλότερο τρόπο, να αντιληφθεί τις διαστάσεις του σκληρού διλήμματος που αντιμετωπίζει η χώρα και να εκτιμήσει με ακρίβεια τη στάση του.
Ο κ. Ιερώνυμος επέλεξε να μην κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά. Προτίμησε να κατηγορήσει όσους ακόμη προσπαθούν. Να υψώσει, σε μια δύσκολη στιγμή, μεγαλύτερα εμπόδια στους πολιτικούς. Η Εκκλησία επιχειρεί μια ευθεία ανάμειξη στην πολιτική ζωή. Οσοι πληρώνουν τους φόρους τους βλέπουν την περιουσία τους να αποψιλώνεται και εργάζονται σκληρότερα για να προστατεύσουν και τα αδύναμα μέλη της οικογένειάς τους, αντιλαμβάνονται τα λόγια του επισκόπου ως πισώπλατο χτύπημα σε μια δύσκολη στιγμή.
Αντί να επαινέσει την «πρωτόγνωρη καρτερία», δικαιολογεί την «οργή που παραμερίζει τον φόβο» και μοιάζει ως η Εκκλησία να έχει κάτι να κερδίσει εφ’ όσον εκδηλωθεί ο «κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης». Αντί να ευχαριστήσει τους φίλους που σπεύδουν να στηρίξουν με το δικό τους υστέρημα και με τη συμβουλή τους, ο κ. Ιερώνυμος ζητεί να αποκρούσομε τους «έξωθεν εκβιασμούς, απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους».
Η εκμετάλλευση της ξεχωριστής θέσης που έχει η Εκκλησία της Ελλάδος στο Σύνταγμα και τις παραδόσεις προκαλεί κατάπληξη σε όσους διατηρούσαν την ελπίδα ότι η λαϊκιστική εκτροπή του μακαριστού Χριστόδουλου δεν θα εμφανιζόταν και πάλι στο προσκήνιο. Η Αρχιεπισκοπή δεν βρήκε την ευκαιρία να επηρεάσει θετικά την ακολασία του ασυγκράτητου δανεισμού του κράτους, ενώ πολύ καλά γνώριζε σε πόσο μεγάλη υλική και ψυχική σκλαβιά οδηγεί η απληστία στην οποία επιδοθήκαμε χωρίς περιστροφές.
Ο κ. Ιερώνυμος επιλέγει παράταξη. Δεν μένει παρά η απειλή του αφορισμού σε όσους «υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε». Ισως έτσι να εξηγείται ότι σε μια μακροσκελή επιστολή δεν βρέθηκαν λόγια για τη λύτρωση του άνεργου συμπολίτη μας και του υπό πτώχευση κράτους μας. Κρίμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου