Όσο περισσότερες λεπτομέρειες βγαίνουν στο φως, και μάλιστα από διαφορετικές πηγές, τόσο δυσκολότερο είναι για την κυβέρνηση να προσποιείται πως "δεν τρέχει τίποτα" στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.
Επεσήμανα, από την πρώτη στιγμή, πως το γεγονός ότι το θέμα το ανέδειξε μια χυδαία ντουντούκα του ΣΥΡΙΖΑ που αυτοσυστήνεται ως δημοσιογράφος δεν είναι επιχείρημα για να σφυρίζεις αδιάφορα, μετά από τόσα ενδεικτικά στοιχεία (όπως τα screenshots των μηνυμάτων με το κακόβουλο λογισμικό) που δείχνουν ότι δεν υπάρχει μόνο καπνός, αλλά και φωτιά.
Ήδη από την πρώτη φάση (Ανδρουλάκη) περιμέναμε τη συνέχεια. Ήταν εντελώς απίθανο να πλήρωσε κάποιος 7 εκατομμύρια ευρώ για να παρακολουθήσει τον άχρουν, άοσμον και άγευστον πολιτικό λόγο της ρέπλικας του Κουβέλη. (Ούτε για τα πιο... νευρώδη, όπως συζητιέται, προσωπικά του δεν θα το έκανε.)
Άλλοι ήταν οι στόχοι, και ο Ανδρουλάκης προέκυψε ως παρελκόμενο.
Και να που σκάει το τσουνάμι των παρακολουθήσεων.
Πιθανότατα οι πηγές των πληροφοριών - δεν αποκλείεται να εμπλέκονται και πράκτορες της ΜΙΤ - έδωσαν στο Ντοκουμέντο το υλικό, ξέροντας ότι έτσι μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη ζημιά στην κυβέρνηση. Και όντως η ζημιά έγινε.
Όμως, το κουκούλωμα που επιχειρείται κάνει τη ζημιά μεγαλύτερη. Διότι το μείζον ερώτημα δεν είναι η διαδρομή των στοιχείων αλλά η αυθεντικότητά τους.
Στο λάθος της παρακολούθησης προστίθεται και το λάθος της παιδαριώδους συγκάλυψης, που γελοιοποιεί όσους το επιχειρούν και είναι αποχρώσα ένδειξη ενοχής, και εντονότατη μάλιστα.
Είδα χθες τον Βορίδη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ο Βορίδης είναι ευφυής άνθρωπος. Το τι ηλιθιότητα επικαλέστηκε ως επιχείρημα δεν λέγεται. Τον λυπήθηκα. Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του. Τόσους μετακλητούς συμβούλους επικοινωνίας πληρώνουν (δηλαδή πληρώνουμε) στου Μαξίμου. Δεν υπάρχει κάποιος να πει στον ΠΘ τι κάνουν σε μια διαχείριση κρίσης;
Το ότι ο χειρισμός είναι τόσο, μα τόσο "φάουλ", δημιουργεί επιπρόσθετες ανησυχίες για την ικανότητα της κυβέρνησης να χειριστεί κρίσεις εθνικής σημασίας που εμπεριέχουν και επικοινωνιακά ζητούμενα.
Και στο φινάλε: δεν ενδιαφέρει κανέναν στην κυβέρνηση αν είναι τεχνικά τόσο εύκολο (και φτηνό σε σχέση με το "όφελος") να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα του ΥΠΕΞ και των μελών του ΚΥΣΕΑ;
Τον πολίτη τον ενδιαφέρει. Τον Πρωθυπουργό όχι;
Υ.Γ. Όσοι σπεύσουν να στηρίξουν την κυβέρνηση, με τη γνωστή καραμέλα "έτσι φέρνεις νερό στον μύλο του ΣΥΡΙΖΑ" ας σκεφτούν πως...
την αριστερά την διατηρούν οι ίδιοι στην ύπαρξη καθώς μιμούνται τις πρακτικές της και αντιγράφουν τα πολιτικά της προϊόντα.
Ας διαβάσουν παλιότερες αναρτήσεις μου και άρθρα στα οποία καταδεικνύω το ότι "η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς" προέκυψε από την ανικανότητα της δεξιάς να προβάλει και να υποστηρίξει με τα έργα της την "αστική" ηθική. Η ηθική αναπηρία της δεξιάς έδωσε χώρο στον εσμό των απατεώνων και των φρενοβλαβών της αριστεράς να συσκευάσουν το δικό τους σουρεαλιστικό έως εγκληματικό αφήγημα με κορδέλα "ηθικού πλεονεκτήματος".
Η δεξιά - και πριν τη δικτατορία - κυβερνούσε σαν η εξουσία να της ανήκει αυτοδικαίως. Πότε με τη βοήθεια του παρακράτους, πότε με τη στήριξη του υποκόσμου, και, σχεδόν πάντα, με την κατάχρηση της νομοθετικής εξουσίας: με νόμους που, στην καλύτερη περίπτωση, κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας, και, στη συνήθη, την παραβιάζουν βάναυσα.
Όταν εμφανίστηκε η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ στην πολιτική ζωή, ένα από τα βασικά μας συνθήματα ήταν "η ηθική μάς συμφέρει".
Η ηθική είναι ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο επιβίωσης των ανθρώπινων κοινωνιών, η ανηθικότητα έχει περιορισμένο ορίζοντα: όσο μια αρπαχτή. Ας πούμε, μέχρι να σου αρπάξει την εξουσία το predator, το αρπακτικό που θεώρησες ότι θα σου απέφερε μόνιμο στρατηγικό πλεονέκτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου