"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τα όρια του ψηφιακού


Τα μάτια κουράστηκαν από τις οθόνες. Ο φορητός υπολογιστής για τις βιντεοδιασκέψεις, το κινητό για τα μαθήματα στο βάιμπερ, η εκπαιδευτική τηλεόραση με πολύ καλά βιντεομαθήματα νωρίς το πρωί.  

Το κεφάλι έγινε καζάνι. Ντιν ντιν, βάιμπερ ξανά. Ντιν ντιν, τρέχα να απαντήσεις, μη νομίζουν ότι δεν διαβάζεις και λουφάρεις.
 
Το κεφάλι πονάει. Λύνει τις ασκήσεις, τις φωτογραφίζει, τις στέλνει, έρχονται σε λίγο φωτογραφημένες οι απαντήσεις. Μετά έρχονται απορίες από συμμαθητές και μαμάδες. Μετά τίποτα, κάποιος που κάτι ξέχασε να ρωτήσει. Φτάνει. Δεν θέλει άλλο κινητό, δεν θέλει να της αγοράσω φορητό δικό της.
 
Η δασκάλα ξοδεύει όλη τη μέρα να ετοιμάζει, να στέλνει, να διορθώνει και να απαντάει στην κάθε επίμονη μητέρα. Η σύνδεση κολλάει, το ουέμπεξ σε πετάει στα καλά καθούμενα έξω, μιλάς αλλά δεν ακούγεται, κάποιοι έχουν πρόβλημα, άλλοι όχι, κάποιοι δεν έχουν καν υπολογιστή.
 
Μιλούν τα εικονίδια σαν τους κουφούς, φωνάζοντας πολύ και πιάνοντας το νόημα μέσες-άκρες. Η δασκάλα επαναλαμβάνει αργά με έντονες κινήσεις των χεριών. Ο μαθηματικός είναι άγριος και από την οθόνη μοιάζει ακόμα χειρότερος.
 
Ντιν ντιν, φωτογραφίες από χειροτεχνήματα στο βάιμπερ. Αυτά δεν έχουν σχέση κι όμως τα στέλνουν. Ανοίγεις όλα τα μηνύματα γιατί μπορεί μέσα να είναι κάποια ανακοίνωση σοβαρή. Κάτι που έχασες, το έστειλαν χτες στο φέισμπουκ.
 
Όλη μέρα ανάμεσα στις οθόνες. Ντιν ντιν.  

Στις έντεκα το βράδυ κλείνουν όλα. Επιτέλους γαλήνη. Ολόκληρη μέρα σε εγρήγορση για μια επικοινωνία μετ’ εμποδίων.
 
Στο φυσικό κόσμο θα τέλειωνε σε λίγα λεπτά, στον ψηφιακό τραβάει σαν μαστίχα. Είχε και τα καλά του ο εγκλεισμός. Έδειξε πόσο λιγότερο μαγική είναι η τηλε-εκπαίδευση και τα συνοδευτικά της. Κάτι λίγα μπορεί, μια λύση ανάγκης, επιεικώς.
 
Το μαγικό ραβδί δεν κρύβεται στα καταστήματα ηλεκτρονικών. Δεν θέλουν άλλα γκάτζετ για δώρο επιστροφής.  

Την τάξη λαχταράνε και τη σχέση, το κύμα που συνεπαίρνει το μυαλό τους, άλλοτε καλά, άλλοτε άσκημα.  

Στην τάξη είναι η μαγεία. 

Και σε...


 μια στίβα βιβλία, που διαλέγει το πιτσιρίκι επιμελώς με το σαββατιάτικο χαρτζηλίκι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: