Ο ενταφιασμός της "Αλλαγής"

Του Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Τέχνασμα υπήρξε η "Αλλαγή". Θεμελιώθηκε στην διαπίστωση ότι η ανταγωνιστική κοινωνία, κατ' εξοχήν αναδεικνύει λίγους κορυφαίους και πολλούς παραπονούμενους. Αυτούς τους τελευταίους τους μικρομεσαίους "της" εκμεταλλεύθηκε η "Αλλαγή" και, ιδίως, η εξ αυτής νοοτροπία. Τους κολάκευσε, τους αγκάλιασε. Ήδη, τους εξοντώνει.

Φαντασιακή υπήρξε και εκμαυλιστική η μεταβολή. Όχι κόμμα: Κίνημα. Όχι ανασχηματισμός υπουργών: Αναδόμηση. Όχι πραγματοποίηση:Υλοποίηση. Όχι στα κλασσικά ελληνικά: Διαρκείς και ανούσιοι οι νεολογισμοί. Κατάργηση των γενικών διευθυντών στην διοίκηση για λόγους "εξίσωσης". Κατάργηση των κριτηρίων ήθους στις προαγωγές για λόγους "δημοκρατικότητας". Για τον αυτό λόγο μεταγλωττίσαμε και το Σύνταγμα (!). Με 499 τμήματα 24 Πανεπιστημίων και 16 ΤΕΙ ανωτατοποιήσαμεσειρά ασημαντότητες και πληθωρίσαμε στρατιές πτυχιούχων - ανέργων. Η μισθοφορική ένταξη στο δημόσιο, κομματικών υπεραρίθμων, προβλήθηκε ως αναδιανομή πλούτου. Η καταλήστευση του κράτους, τέλος, από άθλιους πολιτικούς, κατέστη, δημοκρατικό κεκτημένο. 

Συμπερασματικά: Σ' ατμόσφαιρα άκρατου λαϊκισμού, συντρίψαμε αρχές συνέπειας και ήθους. Επιβλήθηκε σύστημα πελατειακό - κλεπτοκρατικό.

Η οικονομία, νωρίς, δυσλειτούργησε. Αφελώςπιστεύθηκε ότι η αύξηση της αγοραστικής δύναμηςτων "μικρομεσαίων", αντιστοίχως θ' αύξανε την ζήτηση. Άρα, και την ημεδαπή παραγωγή. Αλλ' η συνταγή αυτή, το 1981, ήταν, εντελώς, ξεπερασμένη. Η οικονομία μας είχε παύσει να είναι κλειστή και εσωστρεφής. Αποτελούσαμε, πλέον, τμήμα της Ε.Ο.Κ. Ετσι, τα δημαγωγικά αυξημένα ποσά αμοιβών διατέθηκαν σε πολυτελείς εισαγωγές. Η ελληνική παραγωγή απότομα (και εχθρικά) επιβαρύνθηκε με ανεπίτρεπτο κόστος. Ακαριαία τέθηκε εκτός αγοράς. Εξαρθρώθηκε η ελληνική μεταποίηση (!!!).

Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και καθηγητής Οικονομικών, (άλλοτε και) στο Πανεπιστήμιο του Berkeley. Υπό την ιδιότητα αυτή προειδοποιούσε και τόνιζε με τις από 12.10.1985 δηλώσεις του ότι: "δαπανάμε ως κοινωνία πιο πολύ απ' όσο παράγουμε. Η κατάσταση αυτή μπορεί να συντηρηθεί μόνο με δανεισμό από το εξωτερικό. Μακροχρόνια όμως το επίπεδο δανεισμού από το εξωτερικό δεν μπορεί να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα χωρίς τη σοβαρή μείωση τηςπιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και, τελικά, χωρίς την απώλειατης οικονομικής ανεξαρτησίας της".

Ο,τι ο θεσμοθέτης της "Αλλαγής" προέβλεψε την καταστροφή δεν υπήρξε κρίσιμο. Κρίσιμο, αντιθέτως, υπήρξε πως του έλλειψε το θάρρος της έμπρακτης μετάνοιας. Τέτοιο θάρρος έλλειψε και στους ομοτέχνους επιγενομένους.

Σήμερα, η οικονομική ανεξαρτησία του τόπου έχει χαθεί. Ασφυκτικός θα είναι ο ευρωπαϊκός έλεγχος του "Γενικού Λογιστηρίου", ώστε ν' αποτρέπονται κλοπές και σπατάλες (!!!). Με την απόλυτη εξάρτησή μας από τα χρήματα των ευρωπαίων ουδείς μπορεί ν' αντιτάξει ότι …«… η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες …»… Αυτό μάλιστα όταν την Ελλάδα έχουν κατακλέψει οι πολιτικοί της, που την κατέστησαν υποχείριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η χώρα από ετών δεν αυτοχρηματοδοτείται. Δεν είναι σε θέση ούτε να δανεισθεί αφού αδυνατεί ν' αποπληρώσει τα δανεικά. Φαεινόν σημείον ατυχούς συγκυρίας, η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη. Η εκεί "κρίση χρέους" εξαναγκάζει τους εταίρους να μας συντηρούν. Και αυτό - βεβαίως - υπό τους όρους τους. Ζούμε με δικά τους χρήματα. Με αυτά άλλωστε υποτίθεται ότι θα ορθοποδήσουμε (!). 

Είναι, όμως, ολοφάνερο πως οι ευρωπαίοι, δείχνουν διαρκώς και εντονώτερα δείγματα κόπωσης. Η παγκόσμια κρίση διαρκεί. Και αυξάνει την αξία του χρήματος. Άρακαι το κόστος αρωγής μας. Εάν σύντομα δεν τεθεί η χώρα σε αυτοδύναμη αναπτυξιακή τροχιά, θα καταρρεύσει οικονομικά. Τότε θα περιέλθει και υπό την κυριαρχία της Τουρκίας που ήδη έχει επιβληθεί διεθνώς ως δεσπόζουσα στο Αιγαίο δύναμη.

Η είδηση των ημερών είναι τραγική. 20.000 συνάνθρωποί μας, κυρίως, στην πρωτεύουσα, μάλιστα και πτυχιούχοι, είναι άστεγοι. Υποφέρουν, πεθαίνουν στους δρόμους, από τις κακουχίες που τους επιφύλαξε η άθλια πολιτική της τριακονταετίας.

Το όνειρο της "Αλλαγής" δεν ήταν δυνατόν να βρει περισσότερο πένθιμη ταφή.