Θα μπορούσε η επόμενη δόση για την Ελλάδα να πάει κατευθείαν στις τσέπες των hedge funds του Λονδίνου;
Αυτό είναι, πάνω κάτω, το στοίχημα που τοποθετεί πλέον ένας αυξανόμενος αριθμός επενδυτών, καθώς αγοράζει ολοένα περισσότερα ελληνικά κρατικά ομόλογα που λήγουν τον Μάρτιο. Τότε είναι που η Αθήνα ελπίζει να λάβει την ιδιαίτερα κρίσιμη δόση, μία σανίδα σωτηρίας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ που ενδεχομένως να φτάσει έως και τα 30 δισ. ευρώ.
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ήδη στην ουσία χρεοκοπημένη, ορισμένοι επενδυτές αγοράζουν και διατηρούν στο χαρτοφυλάκιό τους βραχυπρόθεσμο ελληνικό χρέος, στοιχηματίζοντας ουσιαστικά ότι, τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο, η Αθήνα θα αποπληρώσει κάποιους από τους πιστωτές της. Ο κίνδυνος που διατρέχουν οι συγκεκριμένοι επενδυτές είναι ότι οι δικές τους ενέργειες θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εκταμίευση της δόσης του Μαρτίου, η οποία θα επέτρεπε στην Αθήνα να αποπληρώσει τα συγκεκριμένα χρέη.
Με το ρίσκο τόσο υψηλό, οι επενδυτές στοιχηματίζουν ότι η Ευρώπη θα κάνει το κάτι παραπάνω για να κρατήσει στη ζωή την Ελλάδα. Για μήνες η Ελλάδα είχε προσπαθήσει απεγνωσμένα να πείσει τους ιδιώτες πιστωτές της, δηλαδή τους κατόχους ελληνικών ομολόγων πλην της κυβέρνησης, ότι ήταν προς όφελός τους να ανταλλάξουν τα υπάρχοντα ελληνικά ομόλογα με ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, ενώ θα έπρεπε να αποδεχθούν και μία απώλεια κοντά στο 50% ως μέρος της συμφωνίας. Πριν από μερικούς μήνες μία τέτοιου είδους συμφωνία φαινόταν εφικτή, καθώς οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες διατηρούσαν στην κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρους του ιδιωτικού τομέα, περίπου κοντά στα 200 δισ. ευρώ, αναγνώριζαν ότι ενδεχομένως να ήταν μία καλύτερη εναλλακτική από μία χρεοκοπία. Επιπλέον, οι τράπεζες ήταν ευάλωτες στην πολιτική πίεση από τις χώρες τους είναι δε προς όφελός τους να διατηρούν καλές σχέσεις με την κυβέρνηση.
Αλλά όσο καθυστερούσαν οι συμφωνίες, πολλές από αυτές τις τράπεζες, ειδικότερα αυτές που είχαν στην κατοχή τους μεγάλες ποσότητες χρέους, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, πούλησαν τα ομόλογά τους. Ανάμεσα στους αγοραστές βρίσκονται hedge funds του Λονδίνου και άλλοι ανεξάρτητοι επενδυτές που πλέον αμφισβητούν τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να αποδεχθούν απώλειες, εφόσον η Ελλάδα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τις πληρωμές χρέους, τουλάχιστον στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Αλλά όπως έχει αυξηθεί ο αριθμός των hedge funds που έχουν στην κατοχή τους ελληνικό χρέος, έτσι έχει αυξηθεί και η ικανότητά τους να καθυστερήσουν μία συμφωνία αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους, φέρνοντά τα πιο κοντά στο να καταγράψουν κέρδη από αυτήν τη ριψοκίνδυνη τακτική.
«Στοιχηματίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα έχει χρεοκοπήσει πριν από τον Μάρτιο», αναφέρει o εμπειρογνώμονας του Πανεπιστημίου Duke σε θέματα κρατικού χρέους Μίτου Γκουλάτι. Επιπλέον, σημειώνει ότι είναι αυτοί οι συγκεκριμένοι επενδυτές που ευθύνονται εν πολλοίς για την καθυστέρηση της επίτευξης μίας συμφωνίας με τον ιδιωτικό τομέα. «Εάν έχεις στην κατοχή σου ένα ομόλογο που λήγει τον Μάρτιο και είναι Ιανουάριος, τότε έχεις κάθε κίνητρο για να καθυστερήσει» η συμφωνία.
Τραπεζικές πηγές αναφέρουν ότι ορισμένοι αξιωματούχοι του ΔΝΤ ασκούν πιέσεις για την επιβολή μεγαλύτερων ζημιών στους ιδιώτες επενδυτές, γεγονός που αντανακλά την πεποίθηση ότι το ελληνικό χρέος έχει καταστεί μη βιώσιμο, ακόμα και εάν ο ιδιωτικός τομέας αποδεχθεί ένα haircut της τάξης του 50%.
Πέρα από τον κίνδυνο χρεοκοπίας, η Ελλάδα και η Ευρώπη θα μπορούσαν κάλλιστα να εισαγάγουν διατάξεις στη συμφωνία ιδιωτικού χρέους προκειμένου να αποτρέψουν ορισμένους «καιροσκόπους» από το να εισπράξουν στο σύνολό τους τις πληρωμές χρέους τους. Δεδομένου ότι τα παλαιότερα ομόλογα που λήγουν τον Μάρτιο διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, οι εν λόγω διαδικασίες αποτελούν μία επιλογή. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα έχει λάβει μέτρα για την αναδρομική εισαγωγή των λεγόμενων «ρητρών συλλογικής δράσης» (CACs) στις συμβάσεις των ομολόγων.
Αυτές παρέχουν στον οφειλέτη το δικαίωμα να επιβάλει την αναδιάρθρωση στο σύνολο των πιστωτών, εφόσον αυτή έχει γίνει αποδεκτή από μία συγκεκριμένη πλειοψηφία των κατόχων ελληνικών ομολόγων.
Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές αμφισβητούν το συγκεκριμένο δικαίωμα. Εάν η πλειοψηφία των ομολογιούχων μπορούσε να επιβάλει τη θέλησή της στη μειοψηφία, τότε η συμφωνία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί πλέον εθελοντική. Και μία εθελοντική συμφωνία θεωρείται ζωτικής σημασίας για την αποφυγή της ενεργοποίησης των CDS. Το συγκεκριμένο ενδεχόμενο είναι κάτι που οι Ευρωπαίοι, και ειδικότερα οι Ελληνες, αξιωματούχοι προσπαθούν να αποφύγουν απεγνωσμένα. Μία άλλη επιλογή για να πειστούν οι επενδυτές να ακολουθήσουν τη συμφωνία θα ήταν η Ευρώπη και το ΔΝΤ να συνεισφέρουν περισσότερα κεφάλαια για να καταστήσουν την ανταλλαγή πιο προσιτή.
Σε πρόσφατη έκθεσή της, η JPMorgan Chase υπολόγισε ότι ομόλογα αξίας έως και 80 δισ. ευρώ βρίσκονται πλέον στα χέρια ανεξάρτητων επενδυτών, συμπεριλαμβανομένων hedge funds, κρατικών επενδυτικών ταμείων και άλλων διαχειριστών χαρτοφυλακίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου