Η στρατηγική με την οποία η διακυβέρνηση Μητσοτάκη κέρδισε τις εκλογές του 2019 και αυτές που ακολούθησαν συνίστατο στη "βραχυκύκλωση" του αδρανούς και παρασιτικού κρατικού μηχανισμού με το επιτελικό κράτος και την ψηφιοποίηση του Δημοσίου, το περίφημο e-gov.
Με βάση αυτό το σχέδιο ένας επιτελικός μηχανισμός με ικανά στελέχη κοντά στον πρωθυπουργό αποκτά αρμοδιότητες άμεσης επέμβασης όπου και όποτε χρειάζεται, παρακάμπτοντας τους καθ’ ύλην αρμόδιους και αναρμόδιους της επετηρίδας του ανεπρόκοπου Δημοσίου.
Παράλληλα η ψηφιοποίηση και αυτοματοποίηση χιλιάδων λειτουργιών και υπηρεσιών του Δημοσίου, διευκόλυνε την πρόσβαση και εξυπηρέτηση των πολιτών. Η μείωση της ανθρώπινης επαφής και παρουσίας σε χιλιάδες διεκπεραιώσεις επέφερε πλήγμα στην βιομηχανία των "γρηγοροσήμων" που επέβαλαν η αδιαφορία και τα "ανθρώπινα" εμπόδια.
Στόχος της στρατηγικής αυτής ήταν η παράκαμψη του ανεπίδεκτου μεταρρύθμισης και αναδιοργάνωσης κομματικό-βρωτου, συνδικαλιστοκρατούμενου και παρασιτικού Δημοσίου.
Επί της ουσίας, δηλαδή, η κυβέρνηση εξασφάλιζε από τη μια πλευρά τη συνέχιση της σίτισης από το Δημόσιο κορβανά ενός τεράστιου πλήθους που δεν θα είχε πλέον, ούτε τυπικά αντικείμενο απασχόλησης, μέχρι τη συνταξιοδότησή του και από την άλλη κάποιες ικανοποιητικές υπηρεσίες στην κοινωνία.
Σε αρκετές περιπτώσεις το μοντέλο λειτούργησε. Στην περίπτωση της πανδημίας αυτό αποδείχτηκε θριαμβευτικά. Μέσα σε λίγες εβδομάδες στήθηκε ένας τεράστιος μηχανισμός ψηφιακών πιστοποιήσεων, ειδοποιήσεων, τεστ και εμβολιασμών που έκανε πολλά ανεπτυγμένα κράτη να τρίβουν τα μάτια τους.
Το e-gov έχει γλυτώσει τους Έλληνες πολίτες τα τελευταία χρόνια από εκατομμύρια εργατοώρες, δαπάνες κυκλοφοριακή συμφόρηση, καύσιμα κλπ.
Υπάρχουν δυο τρεις περιπτώσεις όμως που το σχέδιο περικύκλωσης και βραχυκύκλωσης του τέρατος του Δημοσίου απέτυχε παταγωδώς. Σε όλες τις περιπτώσεις παραδοσιακοί δημόσιοι υπάλληλου χρειάστηκε να αξιολογήσουν καταστάσεις και πάρουν κρίσιμες αποφάσεις.
Τέτοιες αποφάσεις χρειάστηκε να ληφθούν τόσο στο σταθμαρχείο του ΟΣΕ όσο και το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων. Τόσο στο σταθμαρχείο όσο και το αστυνομικό τμήμα οι παλιοί είχαν αφήσει στις κακές βραδινές βάρδιες άπειρους νεότερους ή άσχετους παλαιότερους.
Και στις δύο περιπτώσεις το Ελληνικό Δημόσιο δήλωσε παρών, εκδικήθηκε το επιτελικό κράτος και πήρε το αίμα του πίσω.
Ακόμη και σε έναν περαστικό αν είχαν αναθέσει την βάρδια στο σταθμαρχείο της Λάρισας θα είχε προσέξει καλύτερα πού να κατευθύνει τα τρένα.
Η άτυχη γυναίκα που κατέφυγε για προστασία στο αστυνομικό τμήμα, αν είχε επιλέξει να ζητήσει τη βοήθεια σε οποιαδήποτε παρακείμενη οικία ή διερχόμενο αυτοκίνητο θα είχε τύχει μεγαλύτερη φροντίδας και προστασίας.
Τα περιστατικά αυτά είναι χαρακτηριστικά λόγω κυρίως της μεγάλης δημοσιότητας που πήραν λόγω των τραγικών συνεπειών τους. Σίγουρα υπάρχουν και χιλιάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις όπου πολίτες ήρθαν σε επαφή με το δημόσιο και έτυχαν ανάλογων συμπεριφορών, ευτυχώς με λιγότερο οδυνηρές συνέπειες.
Οι αποτυχίες αυτές όμως θα ήταν κρίμα να ακυρώσουν το σχέδιο περικύκλωσης και βραχυκύκλωσης του Δημοσίου προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.
Η άλλη λύση είναι απολύσεις, επανασχεδιασμός υπηρεσιών με εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πολλαπλές σκληρές αξιολογήσεις, ανταμοιβή όσων παράγουν μετρήσιμο έργο και απολύσεις όσων δεν προσαρμόζονται.
Αυτή η επιλογή θα ήταν ηθικά πιο δίκαιη αφού μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αδιάφοροι και πελάτες των κομμάτων θα σταματούσαν να πληρώνονται χωρίς λόγο από τον ιδρώτα της ελληνικής κοινωνίας.
Με δεδομένο όμως πως σχεδόν οι μισές ελληνικές οικογένειες έχουν κάποιον που μισθοδοτείται από το στενό ή ευρύτερο Δημόσιο, αυτή η επιλογή θα είχε πολιτικό κόστος και ενδεχομένως οδηγούσε σε πολιτική αυτοκτονία όποιον το επιχειρούσε
Κατά συνέπεια…
μέχρι οι πολιτικοί συσχετισμοί να αλλάξουν, το επιτελικό κράτος και η ψηφιοποίηση αποτελούν μονόδρομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου