Αντώνης ο Ελπιδόπουλος: Ψηλά το κεφάλι!

Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ

Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, κι ο καλός ηγέτης φαίνεται από την αντιπολίτευση που ασκεί. Και ο Αντώνης ο Ελπιδόπουλος, κατά κόσμον Αντώνης Σαμαράς, έχει φροντίσει μέχρι στιγμής να μας πείσει ότι δεν έχει τη στόφα ηγέτη. Ωιμέ!

Το μόνο που έκανε, τόσο πριν από την εκλογή του ως προέδρου της ΝΔ, όσο και μετά, είναι να μας πουλάει ελπίδα. Τζάμπα είναι, γιατί όχι; Και δε μπορεί να σε εγκαλέσει κανείς αν αθετήσεις το λόγο σου. Θα του πεις, "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία", γι' αυτό συνέχισε να ελπίζεις μέχρι να βγει η ψυχή σου.

Η ελπίδα είναι κάτι σαν τον αέρα κοπανιστό. Δε στοιχίζει τίποτα και δε φορολογείται. Γι' αυτό δε χρειάζεται να ζητάς απόδειξη όταν ο άλλος σου πουλάει ελπίδα. Και τούτο το γνωρίζει ο Αντώνης ο Ελπιδόπουλος και μοιράζει αβέρτα ελπίδες. Σου λέει "δεν είμαι υποχρεωμένος να εγκαταστήσω ταμειακή μηχανή για να σου κόψω απόδειξη. Άυλη ελπίδα πουλάω, ρε! Ψηλά το κεφάλι κωθώνια!"

Κι ενώ ο κοσμάκης τσουρουφλίζεται στην αγωνία με όσα τρομοκρατικά σενάρια παίζουν για τη φορομπηχτική πολιτική της παιδικής χαράς "ΠΑΣΟΚ Α.Ε.", ο κ. Ελπιδόπουλος δεν τολμάει να κάνει αντιπολίτευση με συγκεκριμένα επιχειρήματα επί των συγκεκριμένων μέτρων - αναποτελεσματικών, άδικων και γελοίων - για να δώσει δείγμα γραφής για το τι θα έκανε αυτός αν ήταν στη θέση του ΓΑΠ. Απλά ελπίζει ότι τα μέτρα της κυβέρνησης είναι προς τη σωστή κατεύθυνση! Μηδέν εις το "πηλίκιον"!

Η κυβέρνηση αυτοϊκανοποιείται μόνη της στο γήπεδο, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδεικνύεται ανάξιος να σταθεί στο ύψος του θεσμικού του ρόλου. Απ' ό,τι φαίνεται, το ρόλο αυτό τον έχουν αναλάβει οι bloggers, ενώ λόγω της πολλής δημοκρατίας που τρέχει από τα μπατζάκια των κυβερνώντων, τόσο οι bloggers όσο και οι λαμβάνοντες μέρος στην ηλεκτρονική δημόσια διαβούλευση, είναι γραμμένοι κανονικά στους αδένες της γενετήσιας λειτουργίας των καθ΄ ύλην αναρμόδιων υπουργών.

Κατά τ' άλλα, εσείς οι οπαδοί του κ. Ελπιδόπουλου, βγείτε να με βρίσετε τώρα, όπως το έχετε κάνει μετά πάθους κάθε φορά που τολμάω να κρίνω το είδωλό σας. Οπαδοί είστε, έχω κατανόηση και σας συγχωρώ, διότι "ου γαρ οίδατε τι ποιείτε." Ο οπαδός τυφλώνεται, ακριβώς όπως και οι πράσινοι οπαδοί που είναι καταχαρούμενοι με την κυβέρνηση-παιδική χαρά των μαθητευόμενων μάγων που επέλεξαν.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημερινό κατάντημα, παίδες Ελλήνων...