Tου Βασιλη Zηρα
Ενας από τους βασικούς κανόνες των διαπραγματεύσεων είναι να θέτεις θέματα στα οποία θα επιδείξεις διαλλακτικότητα, ώστε να κάνεις τις ελάχιστες δυνατές υποχωρήσεις σε εκείνα που πραγματικά σε ενδιαφέρουν. Κάτι σαν το ξεσκαρτάρισμα των «λιμών» στην πρέφα.
Στις απεργιακές κινητοποιήσεις, τα «λιμά» είναι τα λεγόμενα θεσμικά αιτήματα, που απλώς συμπληρώνουν τα οικονομικά. Είναι τα πρώτα που ξεσκαρτάρονται κατά τις διαπραγματεύσεις. Αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Μόλις κάποιος Χατζηγάκης τους έδινε 100, 200 ή 500 εκατ. ευρώ, τα θεσμικά αιτήματα, όπως η αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας, το μητρώο αγροτών, η στροφή σε καινοτόμες καλλιέργειες απεξαρτημένες από τις επιδοτήσεις, η τυποποίηση της αγροτικής παραγωγής, η εξυγίανση της αγοράς προϊόντων, συνθλίβονταν κάτω από τους τροχούς των τρακτέρ που αποχωρούσαν από τα μπλόκα των εθνικών οδών.
Τα χρόνια πέρασαν, θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία της αγροτικής οικονομίας αγνοήθηκαν, τα διαρθρωτικά προβλήματα διογκώθηκαν και είναι αμφίβολο εάν υπάρχει πλέον χρόνος να αντιμετωπισθούν πριν από τη διαφαινόμενη δραστική μείωση των επιδοτήσεων, μετά το 2013.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και την ύστατη ώρα αγρότες και κυβέρνηση ακολουθούν την τακτική της πρέφας. Φέτος, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, μεταξύ των θεσμικών αιτημάτων περιλαμβανόταν και η μείωση της ψαλίδας μεταξύ των τιμών παραγωγού και των τελικών τιμών καταναλωτή στα αγροτικά προϊόντα. Το αίτημα ανταποκρίνεται στην εδραιωμένη πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι οι αγρότες και οι καταναλωτές πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους μεσάζοντες και υποβάλλεται για να αμβλύνει τις εντυπώσεις που δημιουργεί η απαίτηση για άμεση κρατική ενίσχυση των αγροτικών εισοδημάτων, κατά παρέκκλιση των κοινοτικών κανόνων. Ωστόσο, η υποβολή ενός τέτοιου αιτήματος είναι υποκριτική. Οπως και οι καταγγελίες για ελληνοποιήσεις αγροτικών προϊόντων. Οπως και η υπόσχεση της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κατερίνας Μπατζελή ότι θα προωθήσει ρύθμιση με την οποία οι τιμές καταναλωτή θα πρέπει να είναι το πολύ διπλάσιες από τις τιμές παραγωγού.
Οι αγρότες γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα προϊόντα τους φτάνουν στο ράφι πανάκριβα και οι μεσάζοντες κερδίζουν πολλά και αφορολόγητα, επειδή οι ίδιοι είναι πρόθυμοι να τους χορηγήσουν παραστατικά ότι τους τα πούλησαν σε υψηλότερη τιμή από την πραγματική.
Το ίδιο γίνεται και με τις ελληνοποιήσεις. Ελληνες αγρότες δίνουν παραστατικά που χρησιμοποιούνται για φτάσουν στον καταναλωτή προϊόντα από το εξωτερικό με ετικέτα και κυρίως με τιμή ελληνική. Επειδή δεν φορολογούνται με βάση τα έσοδα από την πώληση των προϊόντων τους, αλλά με τεκμαρτό τρόπο, τους είναι αδιάφορο εάν στα παραστατικά δηλώσουν πως πούλησαν πολλαπλάσια ποσότητα σε πολλαπλάσια τιμή από τις πραγματικές. Ενίοτε δε έχουν και όφελος από την επιστροφή ΦΠΑ.
Η κ. Μπατζελή γνωρίζει επίσης ότι με το υφιστάμενο φορολογικό καθεστώς η επιβολή πλαφόν στη διαφορά τιμών παραγωγού και καταναλωτή δεν θα έχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Ενθεν κακείθεν συνεχίζουν το ίδιο παιχνίδι. Απλώς, φέτος δεν γίνεται να δοθούν χρήματα επειδή μας παρακολουθούν από το εξωτερικό. Ευτυχώς (;)
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου