Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Το είδα κι αυτό γραμμένο στους τοίχους των δημόσιων και συχνά διατηρητέων κτιρίων του αθηναϊκού κέντρου.
Για τα γκράφιτι πρόκειται και όσο κι αν μερικά από αυτά, έστω κι αν παράνομα παραβιάζουν το άσυλο της αρχιτεκτονικής γνησιότητας και της ταυτότητας ενός αρχιτεκτονήματος, έχουν και λαϊκή σοφία και διανοουμενίστικη σοφιστική και ειρωνεία και εφηβική πλάκα και σαξονικό χιούμορ (ως αντίγραφαμαϊμούδες ξένων εθίμων και ηθών).
Αλλά το να δω γραμμένο στον τοίχο της Νομικής το μότο «Η καθαριότητα είναι μισός φασισμός», έπεσα από τα σύννεφα. Βέβαια εμμέσως αναφέρετο στο αυθαίρετο δικαίωμα των ανωνύμων να βρωμίζουν τους τοίχους και να θεωρούν φασιστική κάθε γνώμη που αντιτίθεται σ΄ αυτό. Πιο λίγο κοστίζει ένα χαρτί και η φωτοτυπία του σε πεντακόσια αντίτυπα από τον κίνδυνο να συλληφθείς και την μπογιά που καταναλίσκεις, αν έχεις το θάρρος να σταθείς στο πεζοδρόμιο και να μοιράζεις τη λεκτική σου αναρχία (γιατί περί αυτού πρόκειται) στους περαστικούς. Ποιος θα σου το απαγόρευε δίπλα σ΄ αυτούς που μοιράζουν διαφημιστικά για προφυλακτικά, απορρυπαντικά, μαθήματα αγγλικών και υπολογιστών και ξενοδοχείων με σαδομαζοχιστικά σύνεργα. Τι στον τοίχο, τι στο πεζοδρόμιο.
Αλλά καλή η θεωρία για την καθαριότητα, αφού εξάλλου υπονοείται πως το άλλο μισό του φασισμού είναι η λέρα. Τι να γράψω, μένω άφωνος από μια άλλη επιτοίχια εγγραφή:
«Βάρκιζα τέλος, ταξικός πόλεμος».
Χωρίς σχόλια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου