"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ - ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ιδιωτικοποίηση του κράτους

 




Η Ελλάς είναι τέτοια μπανανία, ώστε αναγνωρίζει θεσμική ιδιότητα σε… συντρόφους εξουσιαστών και τους αποδίδει τιμές στις στρατιωτικές παρελάσεις!

    Από τον Παναγιώτη Λιάκο

«Κυρία Πρόεδρε, σας ανακοινώνω το πέρας της παρελάσεως» είπε ο έχων το γενικό πρόσταγμα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, υποστράτηγος και διοικητής της Σχολής Ευελπίδων Γεώργιος Κωστίδης, και χαιρέτησε στρατιωτικά την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα τον… σύντροφό της, ο οποίος βρισκόταν δίπλα της.  

Ο προεδρικός σύντροφος δεν έχει επίσημη ιδιότητα, ουδείς τον ψήφισε, δεν εκπροσωπεί κάτι ευρύτερο από τον εαυτό του και τα… συναισθήματα που τρέφει η κυρία Σακελλαροπούλου για το πρόσωπό του.  

Στην καθημερινότητα των ανθρώπων, ο τύπος ίσως να μη βρίσκεται στον πυρήνα αυτού που λέμε «ουσία» (αν και ουδείς θα πήγαινε για συνέντευξη πρόσληψης σε εργασία ντυμένος Ναπολέων). Όμως, στους θεσμούς -και δη σε εκείνον της κεφαλής της Πολιτείας-, τύπος και ουσία ταυτίζονται.

Ο στρατηγός ε.α. Λάμπρος Τζούμης έκανε μια σχετική με το θέμα ανάρτηση στο facebook, επισημαίνοντας: «Έχω παραστεί σε εκατοντάδες παρελάσεις. Πρώτη φορά βλέπω τιμώμενο πρόσωπο να συνοδεύεται στην εξέδρα των επισήμων από τον / τη σύζυγο / σύντροφο. Ακόμα και σε χωριά, ο πρόεδρος της κοινότητας ανεβαίνει στην εξέδρα μόνος του. Η απόδοση της τιμής από τα παρευλάνοντα τμήματα των Ε.Δ. στην ΠτΔ, η οποία άρχει και διοικεί αυτών, δεν μοιράζεται ούτε παραχωρείται»

Κι όμως, στην περίπτωση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου οφείλεται στρατιωτικός χαιρετισμός και στον σύντροφό της! Πάλι καλά που δεν σκέφτηκε να ανεβάσει στην εξέδρα της παρελάσεως τα συμπαθή κατοικίδιά της, συγγενείς ή κολλητούς.

Οι άνθρωποι τους οποίους χρυσοπληρώνουμε από το υστέρημά μας για να προσφέρουν κάτι λιγότερο από το τίποτε είναι πολύ «πρωτοποριακοί» και «ανοιχτόμυαλοι» όποτε είναι να δώσουν λόγο για πράξεις και παραλείψεις τους στους πενόμενους πολίτες. Όταν, όμως, πρόκειται να πάμε εμείς στο γκισέ για να πληρώσουμε χρέη στην Εφορία, κερατόσημα, χαράτσια και άλλα διάφορα, οι εξουσιαστές είναι τυπολάτρες – πάντα είναι τυπολάτρες με την τσέπη και τις ζωές των άλλων.  

Τα δικά τους...

 

ΠΑΣΟΚοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΜΟΓΙΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός Ραγκούση αξιοπιστία…

Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Χθες στην Βουλή αποφασίστηκε -όπως αναμενόταν- η σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά του Νίκου Παππά για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών στο διάστημα 2015-2016.  

Ήδη από τότε, σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση (ΝΔ και ΚΙΝΑΛ) προειδοποιούσε τον Νίκο Παππά ότι κάτι παρόμοιο δεν είναι δυνατόν να σταθεί, ότι θα καταπέσει και ότι ο ίδιος θα βρεθεί υπόλογος. Όλες οι προειδοποιήσεις επαληθεύτηκαν παρά τις αλήστου μνήμης γνωμοδοτήσεις του …Ινστιτούτου της Φλωρεντίας!

Χθες, λοιπόν, ολοκληρώθηκε η προαναγγελθείσα πολιτική προφητεία της τότε αντιπολίτευσης την οποία αντιμετώπισε με υπεροψία ο υπουργός, ευρισκόμενος υπό την επήρεια της μέθης της εξουσίας, καθώς ο Δαρείος του καβαφικού ποιήματος: «Ἀλλ’ ἐδῶ / χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ ἀναλύσει / τά αἰσθήματα πού θά εἶχεν ὁ Δαρεῖος: / ἴσως ὑπεροψίαν καί μέθην· ὄχι ὅμως — μᾶλλον / σάν κατανόησι τῆς ματαιότητος τῶν μεγαλείων».
 

Ωστόσο, το θέμα μας εδώ δεν είναι η παραπομπή του κυρίου Παππά ούτε οι τηλεοπτικές άδειες, αλλά ένα άλλο ζήτημα το όποιο επισημάνθηκε μεν, κανείς όμως δεν μπήκε στο κόπο να μας δώσει μιαν ερμηνεία. Ίσως γιατί δεν υπάρχει… Το θέμα που προέκυψε είναι το γιατί επιλέχθηκε ο κος Ραγκούσης να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά όταν ο πρώην λαλίστατος υπουργός του ΠΑΣΟΚ δεν είχε αφήσει κανέναν υψηλόβαθμο Συριζαίο που να μην τον έχει διακοσμήσει καταλλήλως;

Εντάξει, μπορεί κανείς να λησμονήσει ότι χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα «αρρωστημένα εγωπαθή» Δεν χάλασε κι ο κόσμος. Ο Αλέξης είναι μεγαλόψυχος και συγχωρητικός. Παρέβλεψε ακόμα και το tweet του Ραγκούση που έγραφε: «Τσίπρας, ο πιο ανέντιμος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης»! Στο μεταξύ, ο Γιάννης άλλαξε γνώμη – κι αυτό είναι δικαίωμά του. Το ξανασκέφτηκε και είπε να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, να βρει τον χαμένο του εαυτό και τις αξίες του.

Ωστόσο, είναι άλλο να έχεις μια λάθος άποψη για ένα πρόσωπο και άλλο μια πράξη να είναι αξιόποινη το 2015 και ευεργετική για το δημόσιο συμφέρον το 2020. Είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς με ποια λογική στον ΣΥΡΙΖΑ του έδωσαν βήμα να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά, τον οποίο λίγα χρόνια πριν κατακεραύνωνε : «Θα έχουν κακό τέλος με τον αδιαφανή και σκανδαλώδη δρόμο που διάλεξαν για να ιδιοποιηθούν τις τηλεοπτικές άδειες!»… Ο Γιάννης Ραγκούσης προειδοποιούσε ως γερμανοτσολιάς του ΠΑΣΟΚ και άνθρωπος του « Πινοσέτ» ότι «με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση προσκαλεί σε μιαν αδιαφανή δοσοληψία, σε ένα ”δούναι και λαβείν κάτω από το τραπέζι” όσους ενδιαφέρονται… να πληρώσουν για να αποκτήσουν άδεια τηλεοπτικού σταθμού».

Αναρωτιέται κανείς: δεν υπήρχε κάποιος άλλος στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί τον Νίκο Παππά; Τόση λειψανδρία ή απροθυμία;  

Ή εν πάση περιπτώσει, τι ακριβώς συμβαίνει και κουρελιάζεται η αξιοπιστία της πολιτικής αντιπαράθεσης και των επιχειρημάτων καθώς απαξιώνεται τόσο ριζικά ο πολιτικός λόγος; 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί πρόβλημα δημοκρατίας και αξιοπιστίας του κοινοβουλευτικού διαλόγου.

Αναρωτιέται κανείς που να πήγε άραγε εκείνο το περίφημο (πρώην) «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»…  

Αλήθεια, γιατί το κάνουν αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα; Από την στιγμή που ο ίδιος ο Τσίπρας υπερασπίζεται τον στενό συνεργάτη του και υπουργό της κυβέρνησής του, δεν υπάρχει ένας «καθαρός» από δηλώσεις να υπερασπιστεί τον σύντροφο;

  Ή δεν θέλουν να εμπλέξουν το ονοματάκι τους σε υπόθεση που αναμένονται άσχημα ξεμπερδέματα;

ΥΓ.: Γνωρίζοντας κάποιος τα ήθη της Αριστεράς, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι...

 

ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Φοβήθηκαν μήπως τον κάψουν

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Είμαστε σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον πρώην υπουργό Νίκο Παππά;

Αυτό λένε και αυτό δείχνει η άτσαλη προσπάθειά τους να προκαλέσουν αντιπερισπασμό

Εβαλαν στη διαπασών τη σκανδαλολογία, με ό,τι εύρισκαν πρόχειρο, από την Cisco και τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών (θέμα ληγμένο προ καιρού, που το σέρβιραν ξαναζεσταμένο…) μέχρι την ιδιωτικοποίηση της Πειραιώς, στην οποία ανακαλύπτουν «ληστεία». Συγχρόνως, κωλυσιέργησαν στο διαδικαστικό, εξίσου άτσαλα, διότι διαφώνησαν με τη δυνατότητα επιστολικής ψήφου, ενώ στην ψηφοφορία για τη Novartis, που έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, είχε επιτραπεί η επιστολική ψήφος και 55 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κάνει χρήση της δυνατότητας.

Ενώ όμως στον ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησαν σχεδόν κάθε μέσον είτε για να στρέψουν αλλού την προσοχή του κόσμου είτε για να καθυστερήσουν τη διαδικασία, τους διέφυγε η δυνατότητα  να ζητήσουν σύγκληση της γνωμοδοτικής επιτροπής, που προβλέπεται από τον Κανονισμό της Βουλής.

Η επιτροπή αυτή αποτελείται από έναν εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και δύο εισαγγελείς Εφετών, οι οποίοι επιλέγονται μέσω κλήρωσης, με σκοπό τον έλεγχο των στοιχείων της κατηγορίας και την αξιολόγηση της βασιμότητάς τους. Ολο που χρειαζόταν, για να παραπεμφθεί η υπόθεση Παππά στη γνωμοδοτική επιτροπή, ήταν οι υπογραφές τριάντα βουλευτών κάτω από το σχετικό αίτημα.  

Γιατί δεν το έκαναν, ενώ η δυνατότητα υπήρχε και ήταν στη διάθεσή τους;

Γιατί δεν το έκαναν, ενώ τους συνέφερε; 

Μέχρι τώρα, δεν έχει ξαναγίνει χρήση της συγκεκριμένης διάταξης – που θεσπίστηκε, νομίζω, το 2011. Επομένως, η εφαρμογή της στην πράξη θα συνεπαγόταν τη χρονοτριβή της πρώτης φοράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο να κερδίσει είχε από την καθυστέρηση, διότι όσο η διαδικασία στριμώχνεται χρονικά προς τον Οκτώβριο, χρονικό όριο παραγραφής του αδικήματος, τόσο μειώνεται και η αξιοπιστία της.

Αλλά και στην ουσία του θέματος αν πάμε, εφόσον ο Νίκος Παππάς είναι αθώος και η διώξή του πολιτική, όπως υποστηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά ο ίδιος, γιατί δεν ζήτησαν τη σύσταση γνωμοδοτικής από επαγγελματίες δικαστές, για να ξεφύγει από τα πλοκάμια της πολιτικής δίωξης και να λάμψει η αθωότητά του;  

Καταλαβαίνω να μην εμπιστεύονται μια διαδικασία την οποία οδηγεί η βούληση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη;

Τρεις είναι οι πιθανοί λόγοι, πιστεύω

Πρώτον, να αγνοούσαν τη δυνατότητα της γνωμοδοτικής – κάτι που βρίσκω ελάχιστα πιθανό, ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ

Δεύτερον, να μην υποστηρίζουν και τόσο ένθερμα όσο λένε τον Παππά. Και αυτό το αποκλείω, διότι ο πρώην υπουργός ήταν ανέκαθεν στον πυρήνα του «συστήματος» (ο όρος χρησιμοποιείται καταχρηστικά) του ΣΥΡΙΖΑ. Στην υπόθεση αυτή, Παππάς σημαίνει Τσίπρας. Είναι αδιανόητο, επομένως, να μην τον υπερασπισθούν.

Τι μένει; 

Ο τρίτος λόγος, δηλαδή ότι...

 

ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Αλέξη Τσίπρα εσύ δημιούργησες τον Νίκο Παππά

Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Νίκος Παππάς συμβολίζει πολλά από τα πράγματα που δεν πήγαν καλά με τον ΣΥΡΙΖΑ και από ελπίδα της κοινωνίας κατέληξε να είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση από την αριστερά που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Και κατανοώ απολύτως τους λόγους γι’ αυτό.

Γιατί ήταν ο Νίκος Παππάς αυτός που ήδη από την εποχή που ήταν σύμβουλος του Τσίπρα πριν αυτός γίνει πρωθυπουργός, προσπάθησε να φέρει ήθη και πρακτικές ξένες προς την κουλτούρα της αριστεράς.

Γιατί αυτός έκανε την κολεγιά με εκείνον τον Τζιώτη για την προεκλογική εκστρατεία του 2014.

Γιατί αυτός επέμεινε στην ιδέα του δημοψηφίσματος, όχι για να εκφραστεί η λαϊκή βούληση, αλλά για έχει διαπραγματευτικό χαρτί ο Τσίπρας στο προαποφασισμένο ξεπούλημα.

Γιατί ήταν αυτός που κατεξοχήν θεωρούσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάει να τα βρει με επιχειρηματίες και «μεγάλα συμφέροντα», αλλά κι εκείνος που επέμενε ότι όποιος δεν ήταν διατεθειμένος να στηρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα θα έπρεπε να μπει στο στόχαστρο.

Γιατί αυτός κανόνιζε τις συναντήσεις του Τσίπρα με αυτούς που μετά έλεγε «ολιγάρχες» στο σπίτι του μπάρμπα-Αλέκου Φλαμπουράρη.

Γιατί αυτός έφερε διάφορους απίθανους τύπους να στελεχώσουν κρίσιμες θέσεις, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τύπων από σκοτεινές διαδρομές των μυστικών υπηρεσιών.

Γιατί αυτός κατεξοχήν σχεδίασε την πολιτική της «αριστερής διαπλοκής» και έκανε ό,τι μπορούσε για να υπάρξει το SYRIZA Channel.

Γιατί αυτός μεθόδευσε τη συνεργασία με τον απίστευτο Καλογρίτσα και τα… βοσκοτόπια του.

Γιατί αυτός κατεξοχήν προσπάθησε να φτιάξει έναν ολόκληρο μηχανισμό προπαγάνδας ουσιαστικά, από τα κρατικά ΜΜΕ μέχρι διάφορα απίστευτα σάιτ που… ως δια μαγείας επεβίωναν.

Γιατί αυτός σκέφτηκε ότι αντί να μπουν κανόνες στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο αυτό που χρειαζόταν ήταν μεθόδευση για να φτιαχτεί χώρος για ένα φιλοΣύριζα κανάλι.

Γιατί αυτός έφερε εκείνη την απίθανη έκθεση υποτίθεται του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, που μόνο σκοπό είχε να νομιμοποιήσει το κόψιμο κάποιων καναλιών, και αυτός έφτιαξε έναν νόμο για τις άδειες που επειδή δεν περιλάμβανε το ΕΣΡ, προσέκρουσε στο ΣτΕ.

Γιατί αυτός έφερε μέσα στον κόμμα του τον κυνισμό και τη δήθεν μαγκιά, αποξενώνοντας ανθρώπους που σε αντίθεση με αυτόν είχαν πραγματικές αγωνιστικές περγαμηνές.

Γιατί ήταν και αυτός μαζί με τον Τζανακόπουλο σε εκείνη τη συνέντευξη για την τραγωδία στο Μάτι, όπου προσπάθησαν ανερυθρίαστα να αρνηθούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Και θέλω να είμαι σαφής: το πρόβλημα Νίκος Παππάς είναι κατεξοχήν πολιτικό και όχι ποινικό.

Αφορά τον τρόπο που άνθρωποι υποτίθεται της αριστεράς αντί να αλλάξουν τα πράγματα αποφάσισαν να μιμηθούν τις χειρότερες πρακτικές των «συστημικών» κομμάτων.

Τα ποινικά, αν υπάρχουν, ας τα κοιτάξουν άλλοι.


Και για το πρόβλημα Νίκος Παππάς υπεύθυνος είναι ένας: ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτός τον επέβαλε στον ΣΥΡΙΖΑ χρόνια τώρα.

Αυτός τον χρησιμοποίησε ως εξ απορρήτων. Αυτός τον χρησιμοποίησε ως τον βασικό σύμβουλό του.

Αυτός του έδωσε υπουργική θέση και εξουσία.

Αυτός νομιμοποίησε όλες τις επιλογές.

Αυτός τον στήριζε έναντι όλων εκείνων που επέμειναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να ταυτίζεται μαζί του.


Και ακόμη και τώρα επιμένει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να τον στηρίζει.

Γιατί ο Τσίπρας...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Στριμωγμένοι ΠΟΛΑΚΟΠΑΠΠΑτζήδεΣ σε παραληρηματική απόγνωση

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ

Μαθήματα ιστορίας χθες στη Βουλή. Μάθαμε από τον Παύλο Πολάκη ότι ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης ήταν αριστεροί, και προφανώς ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά από επίμονη και επίπονη ιστορική αναδίφηση απεφάνθη ότι «Η ιστορία κατέγραψε σε ποια πλευρά του ποταμού ήταν οι δυο παρατάξεις από το 1821 και μετά. Υπάρχει η παράταξη των Κολοκοτρώνηδων, του Μακρυγιάννη, του Βελουχιώτη, και υπάρχει κα η παράταξη των Κοτζαμπάσηδων και προεστών, των συνεργατών των Γερμανών και του Τσολάκογλου»!

Οπότε πενήντα χρόνια πριν την «Κομμούνα του Παρισιού» είχαμε στην Ελλάδα μια άγνωστη σοσιαλιστική επανάσταση ενάντια στους Κοτζαμπάσηδες, και όχι στους Τούρκους.

Πάντως, παρότι αριστερός, ο Γέρος του Μωριά ήταν θρήσκος. Έξω από το εκκλησάκι της Παναγίας στο Χρυσοβίτσι όπως έγραψε στα απομνημονεύματά του, ξεπέζεψε, μπήκε στην εκκλησιά και με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσε «Παναγία μου, βοήθα και πάλι τους Έλληνες να ψυχωθούν» - να ψυχωθούν οι αριστεροί ήθελε να πει αλλά του ξέφυγε το Έλληνες.

Σαφώς στη Βουλή υπήρχε διαφορά πολιτισμικού και χρονικού επιπέδου. Οι της ΝΔ παρέμειναν στο σήμερα, δεν βούτηξαν στην ιστορία, και δεν άρχισαν να μιλάνε για Εαμοβουλγάρους, κομμουνιστοσυμορίτες, για προδότες και κονερβοκούτια.

Και είναι μάταιο η ΝΔ να ζητάει από τον Αλέξη Τσίπρα να αποκηρύξει δημόσια όσα εκστόμισε ο Πολάκης, «παρουσιάζοντας τη ΝΔ ως κόμμα των μαυραγοριτών και των δωσίλογων». Μα αφού γι’ αυτό τον έστειλε. Τον ήξερε, ήξερε τη ρητορική του, και σκόπιμα τον επέλεξε.

Άλλωστε και ο Τσίπρας ήταν παρομοίως απειλητικός με τον Πολάκη. Ο «αψύς» απείλησε «όταν γυρίσουμε θα είναι αλλιώς, πολύ αλλιώς». Ο Τσίπρας απείλησε με πόλωση, διχασμό, λαϊκές αντιδράσεις. Προειδοποίησε τη ΝΔ να μην πάει για μαλλί γιατί θα βγει κουρεμένη! (Αυτοί οι δύο είναι η… κρυφή πλευρά της σοσιαλδημοκρατίας).

Πάντως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παρόλη την επιθετικότητα δεν ένιωθε και πολύ άνετα. Έβαλε προκάλυμμα την πανδημία, επέμενε σε αυτή, λέγοντας: «σοβαρά κε Μητσοτάκη; Με εβδομήντα νεκρούς την ημέρα, εσείς το μόνο που σκέπτεστε είναι πως θα στήσετε ποινικά ικριώματα για τους πολιτικούς σας αντιπάλους; Η απάντησή σας στο δράμα των νοσοκομείων και την παρέλαση των νεκρών είναι η δίωξη του Νίκου Παππά;»

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πως συνδέονται τα δύο. Ως τώρα ζητούσε από την κυβέρνηση να εκχωρήσει μέρος της εξουσίας της με «ευφάνταστες» προτάσεις, ή να σταματήσει να κυβερνά. Τώρα θα έπρεπε να σταματήσει και η Βουλή τις εργασίες της, λόγω της πανδημίας – στην όξυνση της οποίας συνέβαλε προθύμως, αν όχι και σκοπίμως, με τις αδιανόητες πορείες για τα καπρίτσια του Κουφοντίνα.

Και βέβαια είναι εκ του πονηρού το επιχείρημα της πανδημίας. Γνωρίζει ότι χρόνος να καθυστερήσει η διερεύνηση, δεν υπάρχει. Αν όχι τώρα ποτέ, καθώς με το κλείσιμο της Βουλής η υπόθεση θα παραγραφεί.

Ο κ. Τσίπρας δεν έχει κανένα ενδοιασμό να διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Μιλούσε για διαπλοκή και διερωτήθηκε αθώα «ποιο ακριβώς είναι το σκάνδαλο; Μια γενναία προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο... αν θέλετε να στήσετε ειδικό δικαστήριο στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έβαλε τους καναλάρχες να βάλουν το χέρι στην τσέπη, στήστε το».

Δήλωσε επίσης περήφανος γιατί με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποκαταστάθηκε η συνταγματική νομιμότητα. Πάλι του «διαφεύγει» ότι ο νόμος Παππά κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας, και δεν είχε σχέση με τους επιχειρηματίες που έβαλαν το χέρι στην τσέπη. Του «διαφεύγει» ότι την υπόθεση δεν την ανακίνησε η αντιπολίτευση, αλλά ένας δικός τους «κόκκινος» επιχειρηματίας, τον οποίο έβαλαν ως βιτρίνα στην επιχείρηση άλωσης των ΜΜΕ.

Και φυσικά ηχεί ειρωνικό να ακούς τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να...

 

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Τσίπρας πολιτικός απόγονος του Κολοκοτρώνη!

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Έγραφα μόλις προχθές πως το Όσκαρ ανοησίας διεκδικούν οι Μ. Ζορμπά και ο Ν. Ξυδάκης με τις γνωστές δηλώσεις τους, εκτός αν εμφανιστεί την τελευταία στιγμή κάποιο άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Και προέκυψε Παύλος Πολάκης.  

Σύμφωνα με την ομιλία του στη βουλή, στην Ελλάδα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους υπάρχουν δύο παρατάξεις. Αυτή των κοτζαμπάσηδων, των ταγματασφαλιτών, των γερμανοτσολιάδων, των χουντικών, που η σημερινή έκφραση τους είναι η Νέα Δημοκρατία και η παράταξη του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη, του Βελουχιώτη, του 114, του Πολυτεχνείου, που σήμερα την  εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.  

Εννοείται πως οποιαδήποτε απόπειρα να δοθεί σοβαρή απάντηση σε αυτήν την ανοησία, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη ανοησία. 

Μόνον ανακύπτει ένα εύλογο ερωτηματικό. Πώς γίνεται η παράταξη του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη, το 2020 στον Έβρο, να βρίσκεται στο πλευρό των υποκινούμενων από τους Τούρκους εισβολέων; Κάτι δεν πάει καλά.

Η συζήτηση στην Βουλή για την υπόθεση Παππά—Καλογρίτσα έδωσε τέλος στα σενάρια για ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ με τον παροπλισμό των στελεχών του που με την παρουσία τους κάνουν ζημία στο κόμμα. Ο Α. Τσίπρας, με την ομιλία του, δεν άφησε κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο, αποδεικνύοντας για μιαν ακόμα φορά πως αυτός είναι το χέρι που κινεί τα κλαδευτήρια τύπου Πολάκη. Αυτός είναι ο βασικός υπεύθυνος της πόλωσης και λειτουργεί με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει. Διχάζοντας, διχάζοντας, διχάζοντας.

Αφού αμόλησε τις ορδές του στους δρόμους και στις πλατείες σπέρνοντας τον ιό, τώρα ζητά και τα ρέστα από την κυβέρνηση. Αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της έξαρσης της πανδημίας στην Νέα Σμύρνη. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την απόπειρα που έκανε να «πουλήσει» την διακοπή των πορειών ουσιαστικά με την μη δίωξη του Ν. Παππά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται αυτά που θα ακουστούν στην προανακριτική επιτροπή. Και θα είναι πολλά, γιατί ο Καλογρίτσας γνωρίζει πολλά. Θα πληγεί με στοιχεία και αριθμούς το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, ενώ θα αποκαλυφθούν οι διαδρομές του «μαύρου χρήματος» που διακινείτο για τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά φοβούνται* και γι΄αυτό απειλούν και υβρίζουν.

Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν χιούμορ. Έβαλαν τον Γ. Ραγκούση να υπερασπιστεί τον Νίκο τον Παππά. Αυτό το γεγονός από μόνο του έχει στοιχεία ιλαροτραγωδίας. Πριν από λίγα χρόνια ο Γ. Ραγκούσης, στις 21 Οκτωβρίου 2015, έγραφε επί λέξει : «το νομοσχέδιο συνιστά απολυταρχική επιλογή, ΣΙΚΕΛΙΚΗΣ έμπνευσης που με βεβαιότητα θα καταστεί ποινικά ελεγκτέο…».  

Με την λέξη «σικελικής» τι θέλει να πει ο ποιητής; Υπονοεί κάτι για μαφιόζικες μεθόδους; Γίνονταν αυτά τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν το πιστεύω.

Προφανώς, εισερχόμαστε σε μια περίοδο ακόμα μεγαλύτερης πολιτικής πόλωσης. Όσο θα αποκαλύπτονται τα στοιχεία και οι αριθμοί του Καλογρίτσα, τόσο θα επιχειρεί να διχάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν.

*Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τρέμει το ενδεχόμενο να...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το ρεζιλίκι που γλιτώσαμε

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

 Οταν η εγνωσμένου κύρους διανοουμένη κ. Ζορμπά αδυνατεί να βρει περιεχόμενο στους εορτασμούς, ο πτωχός τω πνεύματι οφείλει να καταπιεί τη συγκίνησή του. Διότι το έλλειμμα που επισημαίνει δεν είναι μόνον αισθητικό. Είναι έλλειμμα αλήθειας. Τόσους καβαλάρηδες είδαμε να παρελαύνουν με φουστανέλες και φέσια. Πώς είναι δυνατόν να λείπει από την καβαλαρία ο Αρης Βελουχιώτης; Ποιος άρρωστος νους αποφάσισε να αποκλείσει τους μαυροσκούφηδες από το περιεχόμενο του Εθνους; 

Υποθέτω, δε, ότι η κ. Ζορμπά δεν αναφέρεται μόνο στο παρελθόν. Στηλιτεύει και την αναπαράσταση του παρόντος. Η παρέλαση ήταν γεμάτη Ελληνες. Απουσίαζαν κραυγαλέα οι νέες δυνάμεις του Εθνους, αυτοί που έχουν μεταμορφώσει την Ελλάδα σε πολυπολιτισμικό θαύμα. Το έκτο διαμέρισμα είναι γεμάτο με Αφγανούς και Πακιστανούς. Χάθηκε ο κόσμος να μαζέψουν μερικούς από δαύτους, να τους βάλουν στη σειρά με τις χαρακτηριστικές πιτζάμες τους και τις παντόφλες τους και να τους προσθέσουν ως περιεχόμενο στα άνευ περιεχομένου πεζοπόρα τμήματα των πεζοναυτών;  

Είναι δυνατόν στην ανεξίθρησκη χώρα μας να παρελαύνουν τόσες σημαίες με τον σταυρό και να μην υπάρχει ούτε μία με την ημισέληνο; Ετσι για το καλό, μωρέ παιδιά.

Η κ. Ζορμπά υπήρξε υπουργός Πολιτισμού επί Συριζανέλ. Μια εκρηκτική παρουσία που έδωσε περιεχόμενο στη λέξη «πολιτισμός». Υπουργός Πολιτισμού υπήρξε και ο κ. Ξυδάκης. Αυτός προέβη σε μια σιβυλλική δήλωση, η οποία ήδη απασχολεί τους ερμηνευτές του λυρισμού του. Είπε ότι η Ελλάδα σήμερα είναι σαν τη δημοκρατία του Σαλό. Δεν ξέρω αν εννοεί το πρόσκαιρο κρατίδιο των υπολειμμάτων του μουσολινισμού ή την ταινία του Παζολίνι που στηρίχθηκε στις «120 μέρες στα Σόδομα» του σκοτεινού Μαρκησίου ντε Σαντ – η ελληνική μετάφραση του έργου φέρει την υπογραφή μου. Εχω και εγώ τα ελαττώματά μου. Σας συνιστώ να μη διαβάσετε το βιβλίο και να μη δείτε την ταινία. Είναι και τα δύο αφόρητα και τραβάνε σε μάκρος. Μη γυρίσετε όμως την πλάτη σας στο δράμα του Ξυδάκη, στο δράμα ενός ανθρώπου που θέλει να εκφραστεί, όμως δεν έχει τι να εκφράσει. Γι’ αυτό υπάρχουν και οι φίλοι. Κάποιος θα του είπε, αφού δεν έχεις τι να πεις, πες για τη δημοκρατία του Σαλό. «Τι είναι αυτό; Ωραίο μου ακούγεται», απάντησε ο πρώην υπουργός.

Ετσι, για να πάρουμε μια ιδέα από το ρεζιλίκι που γλιτώσαμε χάρη στην ψήφο μας. Ακόμη και αν δεν το αντιλαμβάνονταν οι «αγγαρεμένοι» προσκεκλημένοι –πάντα κατά την κ. Ζορμπά– θα το νιώθαμε εμείς. Και...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Kατσαπλιάδες εθισμένοι στο ψέμα!


Του Γιάννη Σιδέρη

Οι εκλογές οψέποτε έρθουν θα γίνουν σε καθεστώς ακραίας πόλωσης. Όχι γιατί θα ομνύουν και οι δυο (δεν το ξέρουμε ακόμη για τη ΝΔ), αλλά σίγουρα γιατί θα το επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Τα σόσιαλ μήντια αποτελούν προανάκρουσμα. Έχει πίσω του έναν στρατό ανορθολογικό που εκκινείται από πατρογονικές καταβολές, έχει μεγαλώσει μέσα στο μίσος, έχει ανατραφεί να αναπνέει με αυτό.

Πίστεψαν πως το 2015 θα υπάρξει «γδικιωμός» για τα όνειρα που έσβησαν τότε - και δεν έχουν την ευθυκρισία να κατανοήσουν πως και να είχαν νικήσει, θα τους είχε σαρώσει η ολοκληρωτική κατάρρευση του 89-90.

Γιατί αυτή η εισαγωγή; 

Γιατί αυτός ο στρατός είναι έτοιμος και δεν ορρωδεί εφόσον πάρει γραμμή από το κόμμα .  

Προχθες για παράδειγμα ο Άδωνις Γεωργιάδης (και με την αρχαϊκότητά τους θα μας χαρακτηρίσουν fan του Άδωνι), με αφορμή την συζήτηση στη για το Ελληνικό, κατέθεσε στη Βουλή φωτογραφία του Τσίπρα πίσω από πανό «Το ελληνικό δεν πωλείται», όπως κάποτε έλεγε ο Αλέξης.

Ωστόσο ο πρώην βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης έδωσε τη γραμμή, ή συνταυτίστηκε με αυτή, ότι η φωτογραφία είναι fake! Και φυσικά δεν έλειψε – αλίμονο - και ο συνήθης Γιάννης Ραγκούσης στη Βουλή!

Ουσιαστικά έκαναν θόρυβο για να κρύψουν και αυτή την κωλοτούμπα. Ολοι θυμόμαστε, τον «αντι-ελληνικό» ανένδοτο αγώνα  του Αλέξη. Ακόμη  και αν η συγκεκριμένη  ήταν  πειραγμένη, υπάρχουν άλλες  δημοσιευμένες στις εφημερίδες της εποχής, που καταδεικνύουν:  Τον Τσίπρα  σε   συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από την  περίφραξη του Ελληνικού, με κάποιους μάλιστα να προσπαθούν  συμβολικά να κόψουν τον φράχτη. Και παράλληλα  σε συναντήσεις με φορείς της περιοχής, αλλά σε ομιλίες και χαιρετισμούς «κατά της πώλησης».

Η μία τους μάρανε; Και – αυτό έχει  σημασία - αλλοίωνε τις θέσεις τους; Αναρτήθηκαν και άλλες, από άλλους χρήστες,  αφίσες με ομιλητές τον Τσίπρα και τις τότε «βουλεύτριες» του ΣΥΡΙΖΑ  Ρένα Δούρου  και Νάντια Βαλαβάνη, στο αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στο δημαρχείο Ελληνικού – Αργυρούπολης.   

Και ου μόνον , αλλά και βίντεο με δηλώσεις Τσίπρα για το θέμα. Μάλλον θα ήταν η φωνή του Μητσικώστα. Και αν στην συγκεκριμένη δεν υπήρχε πανό, δεν ήταν αυτές οι θέσεις τους;

Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν αδιαφορούν για τον ευτελισμό τους επειδή υπάρχει ο πιστός στρατός των ψηφοφόρων (που είναι τόσο φανατισμένοι ώστε να μην εμπιστεύονται καν τα ίδια τους τα μάτια, αλλά μόνο τους ισχυρισμούς της «γραμμής»), ή εάν δεν έχουν κατανοήσει τη νέα εποχή των social media.

Μια χαρά πάντως την είχαν κατανοήσει στην αρχή τους, και τα χρησιμοποίησαν ως πολιορκητικό κριό, έναντι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κοιμούνταν τον ύπνο του Δικαίου. Και καλά η ΝΔ, ήταν ένα παραδοσιακό κόμμα, αφημένο κάπου στη δεκαετία των 70s (τη δράση Πιερρακάκη την πιστώνεται η κυβέρνηση, όχι το κόμμα), αλλά είναι εντυπωσιακό ότι και ο «maniac freek» με τις νέες τεχνολογίες ΓΑΠ, δεν σκέφθηκε να τα χρησιμοποιήσει για άμυνα όταν είχε γίνει ο αποσυνάγωγος!

Τα social media όμως στη γιγάντωσή τους είναι πλέον δίκοπο μαχαίρι. Παρά την κυριαρχία που εξακολουθεί να έχουν αριθμητικά οι Συριζαίοι, εκτίθενται όταν ψεύδονται τόσο χοντροκομμένα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα λέει «Ναι» επί της αρχής στο Ελληνικό. 

Λογικό και αποδεκτό ως πολιτική τακτική. Θέλει να είναι κόμμα εξουσίας και οι «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» με τους οποίους συναγελάστηκε, δεν θα του τη δώσουν. Άλλωστε ο μεσαίος χώρος που διεκδικεί, είναι ο χώρος που ελπίζει στην ανάπτυξη, και το Ελληνικό - πέραν της συμβολικότητάς του - θα την υποβοηθήσει με τόσες βιομηχανίες και βιοτεχνίες που θα παράσχουν υλικά στην οικοδόμησή του, και με τόσους ανθρώπους που θα δουλέψουν.

Ας μην έλεγε «κάναμε λάθος». 

Ας έλεγε το γνωστό, ότι...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ακράτητη, παρωπιδική γιδοθηρία


Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Η δύσθυμη συγκατάβαση του Κώστα Ζαχαριάδη δεν συνοδευόταν από απολογία. Η αξιωματική αντιπολίτευση –του συγκεκριμένου βουλευτή μη εξαιρουμένου– επί τρεις ημέρες βοούσε για σκάνδαλο φωτογραφικής ανάθεσης στη Siemens. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε επίσημο ανακοινωθέν του έφθασε να αποκαλεί τον πρωθυπουργό «τον πιο πιστό πλασιέ» της γερμανικής εταιρείας· και σε δεύτερο ανακοινωθέν αποφαινόταν ότι ο Μητσοτάκης «πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη».

Στον διαγωνισμό για τα self-tests κατέθεσαν προσφορά 31 εταιρείες, αλλά όχι η Siemens. Τελικά, ο πρωθυπουργός δεν είναι πλασιέ. 

Γίδα δεν εμφανίστηκε. 

Μόνο ακράτητη, παρωπιδική γιδοθηρία. Αλλά, οκέι. Οπως είπε με αφοπλιστική χαλαρότητα και ο Ζαχαριάδης, «κάναμε μια αστοχία».

Πού οφείλεται όμως αυτή η «αστοχία»;  

Τι κάνει την αντιπολίτευση να κυνηγάει φανταστικές γίδες, επωμιζόμενη το βέβαιο κόστος της διάψευσής της;

Θα μπορούσε ο Ζαχαριάδης να έχει δίκιο, αν οι «αστοχίες» δεν ήταν αλυσιδωτές. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει σκαλώσει σε μιαν αλληλουχία που φαίνεται εύλογη, αλλά δεν υπάρχει. Βλέπει ότι η πηγή της κοινωνικής δυσαρέσκειας είναι η πανδημία. Βλέπει την πηγή και πιστεύει ότι ο τρόπος για να την αρδεύσει η ίδια είναι να κάνει πανδημική αντιπολίτευση. Κερδοσκοπεί στη φωτιά πετροβολώντας την πυροσβεστική.

Το αποτέλεσμα της παγίδευσης το δείχνουν οι μετρήσεις: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται τη φθορά. Τα ποσοστά εμπιστοσύνης προς την αντιπολίτευση υπολείπονται εκείνα της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Η υγειονομική κρίση είναι ραγδαία και απρόβλεπτη. Αιφνιδιάζει όχι μόνον εκείνους που προσπαθούν να τη διαχειριστούν, αλλά κι εκείνους που επιλέγουν να δογματίζουν, σαν να είχαν στα χέρια τους το κρυφό εγχειρίδιο.

Η δεύτερη παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα του προσήλωση στα κοινωνικά δίκτυα. Προσπαθεί να ακολουθήσει τον πυρετικό ρυθμό τους και να καβαλήσει το τρεντ της στιγμής. Το αποτέλεσμα είναι ένας μιντιακός κλεφτοπόλεμος, που τον παρασύρει σε αμελέτητες καταγγελίες, σε ένα πεδίο όπου ακόμη και οι ειδικοί αδυνατούν να προσφέρουν στέρεες βεβαιότητες. Ετσι διαψεύστηκε η μεμψιμοιρία του για τα εμβόλια – που «δεν υπάρχουν». Ετσι διαψεύδεται τώρα με τα self-tests. Η παραφορά είναι τέτοια που οδηγεί σε καταγγελία όχι μόνο του κυβερνητικού χειρισμού, αλλά και του ίδιου του επιστημονικού εργαλείου, το οποίο απορρίπτεται ως αναξιόπιστο προτού καν δοκιμαστεί.

Ακόμη και αν βρίσκει τώρα κάποιο κοινό, η πανδημική αντιπολίτευση έχει ημερομηνία λήξης.  

Πώς θα ακούγονται τον Μάιο οι κραυγές για κυβερνητικά «εγκλήματα;»; 

Δεν φοβούνται όσοι τις εκστομίζουν μήπως...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αστοχίες και εμμονές…

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Αποτελεί ευφημισμό ο όρος «αστοχία» που χρησιμοποίησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης για τη καταγγελία του κόμματος σχετικώς με τα self tests κατά του κορωνοϊού.  

Ανήμερα την εθνική γιορτή, το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έκανε μια βαρύγδουπη δήλωση: «Η μοναδική ευρωπαϊκή εταιρεία που έχει πάρει έγκριση για self test είναι η Siemens. Συμπτωματικά, λίγες μόλις ημέρες μετά την έγκρισή τους στη Γερμανία, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προσπάθησε να περάσει άρον άρον και στη ζούλα τα μεσάνυχτα της παραμονής της Εθνικής Επετείου φωτογραφική πρόσκληση ενδιαφέροντος με διορία 1,5 μέρα για προμήθεια 10 εκατ. τεστ (…) Ο κ. Μητσοτάκης συμπεριφέρεται ακόμα και στην πανδημία ως ο πιο πιστός πλασιέ της Siemens. Από τα δωράκια με τα “τηλεφωνικά κέντρα” στα “δωρεάν self test” μία πανδημία δρόμος» (25.3.2020).  

Η κυβέρνηση με τη σειρά της ανακοίνωσε τον κατάλογο των τριάντα εταιρειών που έδωσαν προσφορές. Μέσα σε αυτές δεν υπήρχε η Siemens, και γι’ αυτό ο κατά κανόνα ευγενής κ. Ζαχαριάδης ζήτησε (με τον τρόπο του, βεβαίως) συγγνώμη.

Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι η αστοχία, αλλά οι εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν πλέον ψυχολογικά χαρακτηριστικά. 

Πίσω από τις αστοιχείωτες επιθέσεις δεν κρύβεται κάποιο σχέδιο δομικής αντιπολίτευσης. Μάλλον πιστεύουν κάθε παπάτζα που αλιεύουν στο βασίλειο των fake news, στα κοινωνικά δίκτυα. Μην ξεχνάμε ότι ανακάλυψαν «αστυνομικό κράτος» στην εγκύκλιο που υποχρεώνει τους αστυνομικούς να ενημερώνουν τις δομές πρόνοιας, αν υπάρχουν απροστάτευτα ανήλικα. Από τον τόνο της ανακοίνωσης που έκανε η κ. Θεανώ Φωτίου («Ποιος νοσηρός εγκέφαλος θεωρεί ότι η προστασία των ανήλικων παιδιών είναι θέμα που πρέπει να χειρίζεται η αστυνομία;»), προκύπτει ότι η αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσεγγίζεται με άλλο τύπο ανάλυσης πέραν της πολιτικής, αν συνυπολογίσουμε και τα σχόλια που έκαναν κάποιοι για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου.

Αλλά ακόμη κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή «η μοναδική ευρωπαϊκή εταιρεία που έχει πάρει έγκριση για self test είναι η Siemens», ποιο θα ήταν το πρόβλημα; Δεν θα έπρεπε να κάνουμε τεστ ή να αγοράσουμε κινέζικα; 

Στο κάτω κάτω της γραφής και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την ίδια εταιρεία δούλευε. Δεν ήταν απλώς ικανοποιημένη που «η Siemens έχει τηρήσει όλους τους όρους του εξωδικαστικού συμβιβασμού, που συμφώνησε το Ελληνικό Δημόσιο» (Ευκλ. Τσακαλώτος, 12.9.2017) αλλά και συμβάσεις που υπέγραψε η νέα περιφερειάρχης Ρένα Δούρου ήταν με τη Siemens. Λογικό, διότι τα φανάρια σε όλη τη χώρα είναι της εταιρείας.

Παρ’ όλα αυτά...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Σύντροφοι πάλι αστοχήσατε;

 

Tου ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακράν το πιο σουρεαλιστικό κόμμα της μεταπολεμικής πολιτικής μας ζωής. Τελευταίο τους κατόρθωμα είναι ότι ξεκίνησαν με ένα ψέμα ανήμερα της 25ης Μαρτίου, και κατέληξαν να το πιστέψουν οι ίδιοι!

Περί των 10 εκ. self tests ο λόγος, για τα οποία εν χορώ βρέθηκαν να καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι έστησε φωτογραφικό διαγωνισμό, ο οποίος στο αρνητικό της φωτογραφίας είχε αποτυπωμένο το προφίλ της Ζήμενς. Όλοι (Ηλιόπουλος, Βούτσης, Αυγέρη, Γιαννούλης, Μπαλάφας, Τριανταφυλλίδης, Φίλης κ.α) διαβεβαίωναν στα κοινωνικά δίκτυα και στα τηλεπαραθύρια, για τη μεγάλη μπίζνα, που ως ανοιξιάτικο δώρο θα έκανε ο Μητσοτάκης στη Ζήμενς.

Και όταν δημοσιεύτηκε ο κατάλογος, όχι μιας και δυο, αλλά 31 των εταιριών που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, όταν έγινε γνωστό ότι ο φάκελος θα κατατεθεί στο Ελεγκτικό Συνέδριο για προσυμβατικό έλεγχο, όταν αποδείχτηκε ότι κυκλοφορούσαν εν πλήρη γνώσει τους fake news, μόνο ένας εξ όλων προσπάθησε να καταλαγιάσει τις εντυπώσεις, ο βουλευτής Κώστας Ζαχαριάδης.

Δεν αποκατέστησε ακριβώς το (ζητούμενο και δυσεύρετο)… ηθικό πλεονέκτημα ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ζήτησε συγγνώμη επειδή αδίκως έπαιξαν με την ανασφάλεια των πολιτών. Αλλά τουλάχιστον παραδέχτηκε ότι «οκ, έκανε μια αστοχία ο ΣΥΡΙΖΑ», όπως είπε.

Ο ίδιος εξακολουθεί να διατηρεί ένα ήθος, καθώς δια της πλαγίας προσπάθησε να ρετουσάρει την αίσχιστη εικόνα που έδωσε για τον εαυτό του, όταν χαρακτήρισε τον Μητσοτάκη «Mr Bean» για τη δήλωσή του σχετικά με την επαναφορά του ράλυ Ακρόπολις. Ισχυρίστηκε ότι έκανε παραλληλισμό με τον Βρετανό κωμικό επειδή και αυτός ενδιαφέρεται για τα αυτοκίνητα, και κατέληξε «δεν θεωρώ ηλίθιο τον κ. Μητσοτάκη».

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ακολούθησε την κατασκευασμένη μυθολογία των troll του ΣΥΡΙΖΑ στο twitter, αλλά έστω κι έτσι, ήταν μια αναγνώριση λάθους.

Εκείνος που δεν αναγνώρισε κανένα λάθος ήταν ο, θεωρούμενος και σοβαρός, Νίκος Φίλης. Χωρίς αιδώ βγήκε στα παραθύρια και παρότι είχε μαθευτεί ότι η Ζήμενς δεν ήταν μεταξύ των εταιριών που μετέχουν στον διαγωνισμό, ρώτησε: «Ξέρετε αν οι εταιρίες αυτές έχουν διασύνδεση επιχειρηματική με τη Ζήμενς»; Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν ήξερε, αλλά άφηνε εντυπώσεις ότι 31εταιρίες συνιστούν Ζήμενς! Και όταν βρέθηκε σε αδιέξοδο, όταν κατάλαβε ότι αυτά που έλεγε (τα περί παγκόσμιου προμηθευτή που είναι η Ζήμενς), δε αφορούσαν τον ελληνικό διαγωνισμό, πέταξε την παρόλα: «εμείς διεθνώς μιλάμε για τη Ζημενς»!

Και ας πούμε ότι ο Φίλης μιλάει εξ ονόματός του, με δεδομένη και την αντίθεσή του σε κάποιες θέσεις του Αλέξη. Το Γραφείο Τύπου του κόμματος όμως εκπροσωπεί επίσημα τον ΣΥΡΙΖΑ. Με ανακοίνωσή του αντί να σιωπήσει αιδημόνως - αστοχία ήταν και πέρασε - υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση «πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη» για την… «αδιαφανή προκήρυξη» (τόσο αδιαφανής που συμμετείχαν 31 εταιρίες)!

Ζητεί δε διακομματική επιτροπή για όλες τις προμήθειες και δαπάνες για την πανδημία! (Μετά τον υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, μετά τον αρχηγό αστυνομίας από διακομματική, μετά το «μορατόριουμ» η κυβέρνηση να μην κυβερνά, και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην κάνει διαδηλώσεις, τώρα και οι δαπάνες).

Ακούγεται ευχάριστα δημοκρατικό το τελευταίο αλλά είναι αστείο. Θα μας έπιανε Καλοκαίρι για μια προμήθεια που επείγει!

Εκείνο που θα έπρεπε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ – αν ήταν σοβαρή αντιπολίτευση - θα ήταν...

 

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Όλη η αλήθεια στο... Βοθρumento !

Γράφει ο Άλκης ο (Βοθρ)αποκαλυπτικός

 

Μη μασάτε από τα ψεύδη της κυβέρνησης ότι η SIEMENS δεν συμμετέχει στο διαγωνισμό για τα τεστ.
 

Την Κυριακή θα αποκαλύψω ότι το διαγωνισμό θα τον πάρει εταιρεία - βιτρίνα, που ανήκει σε εραστή της Μαρέβας και διαχειριστή των παράνομων offshores της τελευταίας, ο οποίος παράλληλα δουλεύει για τη SIEMENS, ενώ τις ελεύθερες ώρες του κανόνιζε με το Μαξίμου να πηγαίνουν μικρά προσφυγόπουλα στο Λιγνάδη.
 

Την Κυριακή στο Βοθρουμέντο όλες οι αποκαλύψεις

Έξτρα ένθετο για...

 

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών ξεφτιλαράδων κωμωδία

 

ΝουΔο-γαλαζαίων εθνικών ξεφτιλαράδων κωμωδία

 



Σαν σήμερα (31/3/ΧΧΧΧ)

 

1821: Ο Αθανάσιος Διάκος υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στη Λιβαδειά.

1946: Διεξάγονται στην Ελλάδα οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές.

1958: Ο Τσακ Μπέρι κυκλοφορεί τη μεγάλη επιτυχία του «Johnny B. Goode».

1982: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου βραβεύεται με Όσκαρ για τη μουσική της αγγλικής ταινίας «Δρόμοι της Φωτιάς».

1980: Πεθαίνει ο Τζέσε Όουενς, αμερικανός μαύρος αθλητής του στίβου, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και ανέτρεψε στην πράξη τις θεωρίες του Αδόλφου Χίτλερ περί αρείας φυλής. 
 
 
 
 
 
 
2014: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαργαρίτα Γεράρδου.




2016: Πεθαίνει σε ηλικία 86 ετών ο Ουγγρος Νομπελίστας συγγραφέας Ιμρε Κέρτες  







2016: Φεύγει  αιφνιδίως από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, από ανακοπή καρδιάς Ιρακινοβρετανή αρχιτέκτων Ζάχα Χαντίντ 








2016:  Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή  σε ηλικία 89 ετών,  ο πρώην επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας Χανς-Ντίντριχ Γκένσερ, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επανένωση της χώρας του το 1990

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το φιλότιμο των 0,50 ευρώ

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

«Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών Κωνσταντίνος Λουράντος έκανε λόγο για αλαλούμ και προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο και υποστήριξε ότι το μέτρο είναι πρακτικά ανεφάρμοστο». Αυτό το απόσπασμα της είδησης δεν είναι τωρινό· έτσι κι αλλιώς ο συνδικαλιστής έκοψε και την καλημέρα με τον ΣΚΑΪ. Δεν αναφέρεται στα «πολλά προβλήματα και ερωτήματα» που υπάρχουν σχετικώς με τα τεστ κορωνοϊού. Αφορά το μακρινό 2012, τότε που το ζητούμενο ήταν η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τα γενόσημα φάρμακα.

Τότε, η ρητορική για τα «προβλήματα στο σύστημα» ήταν ίδια με τη σημερινή, αυτή που ακούσαμε στα δελτία ειδήσεων που δεν φέρνουν αντιρρήσεις σε όσα λέει ο πρόεδρος.  

Ελεγε τότε: «Ο φαρμακοποιός δεν γνωρίζει ποιο είναι το φθηνότερο φάρμακο, το ηλεκτρονικό σύστημα δεν μπορεί να υποστηρίξει το μέτρο, ενώ καταργείται η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, αφού –όπως είπε– αυτή τη στιγμή ο κάθε φαρμακοποιός θα πρέπει να γράφει το φάρμακο ιδιοχείρως» (ΣKAΪ 2.4.2012). Οχι, τότε δεν ζητούσε μισό ευρώ για τον κόπο του, να περνάει δηλαδή τον ΑΜΚΑ στο σύστημα. Με θεσμοθετημένο 35% κέρδος επί των σκευασμάτων, προτιμούσε να πωλούνται στα φαρμακεία τα ακριβά επώνυμα φάρμακα παρά τα φθηνά γενόσημα. Ας στέναζαν τα ασφαλιστικά ταμεία από την υπέρογκη φαρμακευτική δαπάνη και η χώρα βρισκόταν σε μνημόνιο, εξαιτίας και αυτής.

Οσοι έπεσαν από τα σύννεφα με τη συμπεριφορά του κ. Λουράντου και των άλλων συνδικαλιστών φαρμακοποιών, που ζητούν μισό ευρώ για να περάσουν τον ΑΜΚΑ στον υπολογιστή τους ή 15 ευρώ για να κάνουν το τεστ στους πελάτες τους, μάλλον ζουν σε άλλη χώρα. Ή μπορεί να πίστεψαν τα φληναφήματα που οι ίδιοι οι συνδικαλιστές έλεγαν για τον «κοινωνικό ρόλο του φαρμακείου», για το λειτούργημα που δεν επιτρέπει να πωλούνται ασπιρίνες εκτός των καταστημάτων τους κ.λπ. Μάλλον δεν θα θυμούνται και το γεγονός ότι όχι μόνο δεν απελευθερώθηκε η αγορά, αλλά οι ίδιοι συνδικαλιστές έδωσαν μεγάλη μάχη για να μην απελευθερωθεί καν το ωράριο έστω τα Σαββατοκύριακα, όταν  τα φαρμακεία –πλην ελάχιστων εφημερευόντων– είναι κλειστά.

Ηταν μια από τις πολλές μάχες που κέρδισε ο κ. Λουράντος απειλώντας ότι «έρχονται εκλογές και, όπως είπα, αν θεωρείτε ότι ο ελληνικός λαός κοιμάται, ότι δεν θα αντιδράσει, πλανάστε πλάνη οικτρά. Να ξέρετε πολύ καλά ότι είμαστε απέναντί σας. Να ξέρετε ότι 11.000 φαρμακεία στην ελληνική επικράτεια θα είναι τάφος σας» (κοινή συνέντευξη Τύπου φαρμακοποιών, κτηνοτρόφων, αρτοποιών, εκδοτών και βιβλιοπωλών κατά του πολυνομοσχεδίου για την απελευθέρωση των αγορών 28.3.2014).

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Λουράντος είπε: «Πιστέψαμε σε αυτό που λέγεται ελληνικό φιλότιμο. Δεν θα μας το πάρετε κι αυτό»

Θα μπορούσε να συμπληρώσει ότι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τι σημαίνει «είμαι Ελληνας» σήμερα;

 Κατ’ αρχάς ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Ο εορτασμός των 200 ετών δεν αφορά τους ιστορικούς επιστήμονες. Αλίμονο αν αυτοί περίμεναν τις επετείους για να κάνουν τη δουλειά τους, να προχωρήσουν τις έρευνές τους, να αναδείξουν τα νέα στοιχεία που ανακάλυψαν. Ο καθένας τους καταθέτει τις απόψεις του, ει δυνατόν στοιχειοθετημένες. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο πλούτος των γεγονότων και των αντιφάσεων μετατρέπει τον αγώνα των Ελλήνων σε πεδίον δόξης λαμπρόν για τον ερευνητή. Κι αν έχουν κάποιον ρόλο να παίξουν οι ιστορικοί, είναι να περιγράψουν και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο σε όλη του την πολυπλοκότητα. Οι απλουστεύσεις είναι πάντα απογοητευτικές. Προδίδουν την αλαζονική ματιά που θεωρεί εαυτήν ανώτερη από τα γεγονότα που βλέπει. Δεν βλέπει. Προβάλλει. Ο Κορδάτος είναι κακός ιστορικός όχι επειδή δεν ξέρει να γράφει. Είναι κακός ιστορικός στον βαθμό που περιορίζει την έκρηξη σε ταξικούς όρους. Οπως και ο σημερινός που επιλέγει μία πλευρά της, τη σχέση της με τις φιλελεύθερες ιδέες του καιρού εκείνου, και την αναδεικνύει σε κυρίαρχη για να τη ράψει στα μέτρα του.

Ο εορτασμός των 200 ετών από την κήρυξη της Επανάστασης αφορά όποιον σήμερα υιοθετεί τη δήλωση: «Είμαι Ελληνας». Σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρίσκεται, ό,τι διαβατήριο κι αν έχει. 

 Είναι μια ευκαιρία για να φορτίσουμε τη δήλωση με τη σημασία που της πρέπει. Η περίοδος που αισθανόμασταν απόβλητοι, από τον ίδιο τον ζωτικό μας χώρο, την Ευρώπη, δεν έχει ξεχαστεί.  

Τι σήμαινε η δήλωση «είμαι Ελληνας» το 2011; 

Σήμαινε πως κατεβαίνω στο Σύνταγμα, ζαλώνομαι τη γαλανόλευκη και μεταμορφώνομαι σε αγριορωμιό. Οι εύζωνοι, που προχθές εντυπωσίασαν με τον ρυθμό τους και τις πειθαρχημένες κινήσεις τους, τότε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα φυλάκια του Αγνωστου Στρατιώτη για να μην τους κάψουν οι μολότοφ. Το είδαμε κι αυτό. Σε όλ’ αυτά τα χρόνια δύο φορές τρόμαξα πραγματικά. Οταν μια νύχτα του Δεκεμβρίου του 2008 άκουσα στο ραδιόφωνο πως ρίχνουν μολότοφ στις αποθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου κι όταν είδα τους ευζώνους να εγκαταλείπουν τα φυλάκιά τους.

Τι σημαίνει λοιπόν είμαι Ελληνας το 2021; 

Είμαι πολίτης μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πράγμα που σημαίνει ότι έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις από τη χώρα μου από όσες είχε ο πατέρας μου. Σε αντίθεση μ’ αυτόν που έζησε εμφύλιους και δικτατορίες, εγώ δεν αισθάνομαι ότι κινδυνεύει η δημοκρατία που έχω επιλέξει για να ζήσω. Ακόμη κι αν δεν την έχω επιλέξει, δεν κινδυνεύω να με φιμώσει. Μπορεί ο Βρετανός που ψήφισε το Brexit να θεωρεί ότι ο πατέρας του είχε περισσότερες απαιτήσεις από τη χώρα του από όσες είχε ο ίδιος όσο ήταν μέλος της Ε.Ε. Δεν ισχύει το ίδιο για όποιον δηλώνει σήμερα: «Είμαι Ελληνας».

Οι λογαριασμοί δεν συνθέτουν ταυτότητα. Μπορούν να την υποστηρίξουν, όμως το συνεκτικό υλικό της είναι το αίσθημα. Κι όταν δηλώνεις «είμαι Ελληνας», στην πραγματικότητα δηλώνεις το αίσθημά σου. Ο εορτασμός των διακοσίων ετών από την κήρυξη της Επανάστασης αυτό το αίσθημα τιμά.  

Βλέπω τον Κολοκοτρώνη μπροστά στην Παλαιά Βουλή. Σαν να μας δείχνει αυτό που είμαστε σήμερα. Την ορμή του ηρωισμού του την κέρδισε από την «πίστη και την πατρίδα». Ο κόσμος του μύριζε λιβάνι και μπαρούτι.  

Τι να κάνουμε, φίλοι μεταμοντέρνοι άθεοι; 

 Ακόμη κι αν είμαι αγνωστικιστής, οφείλω σεβασμό στον δικό του ηρωισμό. Αυτός ήταν έτοιμος να χύσει το αίμα του για την ελευθερία, και γι’ αυτόν «ελευθερία» σήμαινε πίστη και πατρίδα. Δεν ξέρω τι σημαίνει για μας σήμερα. Δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ο ηρωισμός, αυτή η ανθρώπινη αξία που ανακάλυψαν οι Ελληνες μόλις αντίκρισαν τον κόσμο, από την εποχή του Ομήρου ακόμη.
 

Κι επειδή αναφέρομαι στην αυτοσυνειδησία μας, στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας εμείς οι Ελληνες, ας πω ότι είναι ευτυχές γεγονός η σύμπτωση της έναρξης των εορτασμών με τα εγκαίνια της νέας Εθνικής Πινακοθήκης. Είναι η παρακαταθήκη του κοινού μας αισθήματος. Είχαμε την τύχη σ’ αυτά τα διακόσια χρόνια να βγάλουμε μεγάλους ζωγράφους. Οι οποίοι επεξεργάστηκαν με την τέχνη τους την κοινή μας ευαισθησία. Η ζωγραφική, όπως και η λογοτεχνία, δείχνει τον δρόμο πολύ πιο καθαρά απ’ ό,τι η πολιτική. Αναγνωρίζοντας την εκφραστική δύναμη της ευρωπαϊκής δημιουργίας, παλεύει να εκφράσει τον δικό της κόσμο.

Γιατί θέλω να λέω ότι είμαι Ελληνας το 2021; Τι ζητάω απ’ τον εαυτό μου; Τι ζητάω απ’ τον κόσμο μου; Επιείκεια διότι είμαι διαφορετικός;  

Ομως ο Κολοκοτρώνης δεν ζήτησε επιείκεια. Διεκδικούσε αναγνώριση της δύναμής του και αξιοπρέπεια. Και γι’ αυτό είναι ήρωας.  

Χωρίς πολλά πολλά, είναι ο ήρωας της παλιγγενεσίας που δεν ηττήθηκε. Κι αυτό μας δείχνει από τον ανδριάντα του στην Παλαιά Βουλή. Τον δρόμο για να ξεπεράσουμε την ηρωοποίηση της ήττας, που τόσο μας ταλαιπώρησε τα πρώτα αυτά διακόσια χρόνια.

Τι σημαίνει είμαι Ελληνας το 2021; 

Σημαίνει ότι...

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: 1821-2021: Η μετάπτωση της γιορτής σε πένθος

 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Δύο αιώνες αποδόμησης


Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

 

Ο  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μιλάει στον λαό του για «γαλάζια πατρίδα». Και εννοεί το Αιγαίο. 

Θέλει ο Ερντογάν, κάθε πολίτης Τούρκος όταν λέει «Αιγαίο», να το εννοεί τουρκικό.

  Αν οι σημερινοί Τούρκοι πιστέψουν σαν «γαλάζια πατρίδα Τουρκία» το μισό Αιγαίο, τα παιδιά τους ή, το πολύ, τα εγγόνια τους θα το έχουν ολόκληρο δικό τους.
 

Στην Ελλάδα πιστεύουμε, και το προπαγανδίζουμε μέρα-νύχτα, ότι οι «πατρίδες» είναι τελειωμένη ιστορία, όπως είναι και οι επιχώριες γλώσσες γραφικό φολκλόρ. «Πατρίδες» είναι πια οι πολυεθνικές εταιρείες, για τις οποίες άμεσα ή έμμεσα εργαζόμαστε, αυτές που μας συντηρούν με δάνεια σαν προσχηματικό «κράτος» και ορίζουν τους υπουργούς-κλειδιά σε κάθε κυβέρνησή μας δήθεν από τον λαό εκλεγμένη. Συντηρούνται στις «πατρίδες» μας και οι επιφάσεις του «σχολείου» και του «πανεπιστημίου», μόνο για να ποδηγετείται με προσχήματα ο αναγκαίος «καταμερισμός της εργασίας».

Σνομπάρουμε, λοιπόν, τις αναχρονιστικές, παλιομοδίτικες κορώνες του Ερντογάν για «γαλάζια πατρίδα» και ξεπουλάμε, με ξέφρενη μανία, την αιγαιοπελαγίτικη αρχοντική ομορφιά αιώνων στη διεθνοποιημένη «μπίζνα» της «τουριστικής αξιοποίησης». Ολο και περισσότερο, οι ιδιοκτησίες των απρόσωπων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων είναι ξένες και άσχετες με την ντόπια ή την ευρύτερη ελλαδική κοινωνία. Το προσωπικό τους στρατολογημένο από τη διεθνή αγορά εργασίας. Αποκλειστική γλώσσα συνεννόησης, τα αγγλικά. Το φαγητό που σερβίρεται στα μεγάλα ξενοδοχεία (και όχι μόνο) των «ελληνικών» νησιών, είναι εισαγόμενο, «σε βαθειά κατάψυξη», από την Κίνα – κινέζικος ο «ελληνικότατος» μουσακάς, μαζί και το διεθνοποιημένο στρογγυλό άσπρο ψωμάκι.

Τούρκοι και Ελληνες, σαρκώσαμε ιστορικούς ρόλους παράλληλους και εναλλακτικούς – δοκιμάστηκε η συλλογική του κάθε λαού ποιότητα, και είναι μάλλον φανερή η διαφοροποιημένη ιστορική μας κατάληξη.  

Οι Ελληνες φθίνουμε δημογραφικά με ρυθμούς ακατάσχετους – οι Τούρκοι είναι ογδόντα σφριγηλά εκατομμύρια, με το 50% του πληθυσμού κάτω των 25 ετών.  

Οι Ελληνες έχουμε χρεοκοπήσει ανεπανόρθωτα στο πεδίο της Οικονομίας, κάθε στοιχείο κοινωνικής περιουσίας είναι ταπεινωτικά ξεπουλημένο ή εξευτελιστικά υποθηκευμένο – οι Τούρκοι έχουν αξιοποιημένες στο έπακρο πηγές φυσικού πλούτου και ζηλευτούς μηχανισμούς παραγωγής, αποκλείοντας οι περιστασιακές κρίσεις να γίνονται μόνιμες.

Αν παρακάμψουμε την καταφανή υπεροχή σε εξοπλισμούς και σε διπλωματική αγερωχία, φτάνουμε στην κρισιμότερη διαφορά των Τούρκων από τους Ελληνες σήμερα: Οτι ο κάθε Τούρκος, ανεξάρτητα από το επίπεδο καλλιέργειας και ευμάρειας, είναι περήφανος που είναι Τούρκος – ενώ ο Ελληνας, το αντίθετο: ντρέπεται που είναι Ελληνας.  

Οι Τούρκοι παρά την περιπέτεια του Κεμαλισμού (του μιμητισμού που φάνταζε «εκσυγχρονισμός»), δεν αφέθηκαν ποτέ να αλλοτριωθούν σε μετα-αποικιακή της Δύσης κοινωνία. Οπως άλλοτε ο Ελληνισμός της Αιγύπτου, των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών ή των μεγάλων αστικών κέντρων της Ευρώπης έζησε και μεγαλούργησε εξευρωπαϊσμένος αλλά όχι αφελληνισμένος, το περίπου ανάλογο πέτυχε και ο Κεμαλισμός στη μετα-οθωμανική Τουρκία.

Ο Κεμαλισμός έδυσε φυσιολογικά και σχεδόν αθόρυβα, για να επανέλθει, μάλλον αυτοματικά, δηλαδή αυτονόητα, η απόλυτη κυριαρχία του Ισλάμ: μαντίλα στους δρόμους, προσευχητικές εκφωνήσεις δημόσιες από τον μιναρέ, οι άνθρωποι της εξουσίας σε συχνή επίδειξη ευσεβούς γονυκλισίας στα τζαμιά, χριστιανικοί ναοί, κορυφώματα αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής μεγαλουργίας, να μεταποιούνται σε τεμένη ισλαμικά για χρήση της θρησκοληψίας.
Η Τουρκία έχει τον «αέρα» και τη συμπεριφορά (επομένως και τη γλώσσα) περιφερειακής Υπερδύναμης. Ψάχνει, όπου αυτή θέλει, σε όποιες θάλασσες αυτή προτιμάει, για φυσικό αέριο ή πετρέλαιο, σιωπώντας αφ’ υψηλού όταν οι Διεθνείς Οργανισμοί χαϊδευτικά τη «μαλώνουν». Δηλώνει απερίφραστα ότι το Διεθνές Δίκαιο το καθορίζει αυτή, όπως τη βολεύει και όποια αντίρρηση τη δυσαρεστεί, απειλεί να τη θεωρήσει casus belli. Μέσα σε μια γενιά, υποδούλωσε, με πολεμική εισβολή, τη μισή Κύπρο, απέσπασε κρίσιμη εδαφική έκταση από τη Συρία, εγκαταστάθηκε «φιλικά» στη Λιβύη, με «ευσεβή» κριτήρια προστασίας του Ισλάμ ποδηγετεί την εξωτερική πολιτική κρατών ισλαμικής πλειονότητας πληθυσμού στα Βαλκάνια.

Το 1821, ξαφνιάστηκαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» της Ευρώπης με την ιστορική επαναβίωση του Ελληνισμού. 

Πρώτη αντίδρασή τους ήταν η οργή, η αποδοκιμασία του ξεσηκωμού. 

Δεύτερο στάδιο, ο αναγκαστός συμβιβασμός, θωρακισμένος με ακαταγώνιστη πανουργία: Ναι, να ξαναϋπάρξει οργανωμένη ελληνική συλλογικότητα, αλλά δεσμευμένη στο θεσμικό καλούπι του δυτικού-νεωτερικού «έθνους-κράτους»: Σχήματος θεμελιωμένου σε νομική σύμβαση, όχι σε λειτουργική ομοείδεια (πολιτισμό) – με αλλοδαπό («βαρβαρικό») βασιλέα και απόλυτη εξάρτηση (οικονομική, διοικητικών και εκπαιδευτικών θεσμών) από τη Δύση. Να αποκλειστεί στεγανά κάθε παραμικρό ενδεχόμενο να ξαναπάρουν οι Ελληνες τη διαδοχή της «κατά την Ανατολήν» αυτοκρατορίας των Ρωμιών («Ορθοδόξων»), να ζωντανέψει ο εφιάλτης των Δυτικών: το «Βυζάντιο».

Ο σχεδιασμός πέτυχε: πουλώντας συνεχώς τους Ελληνες η Δύση «χαλιναγωγεί» τους Τούρκους. 

Ταυτόχρονα...