"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Η μοναδική επιζήσασα


Του Γιώργου Αγγελόπουλου

Όταν το αεροπλάνο συνετρίβη στη θάλασσα, 152 άνθρωποι σκοτώθηκαν και ένα κοριτσάκι επέζησε, η 13χρονη Μπαχία Μπακαρί, γαντζωμένη επί οκτώ ώρες σε συντρίμμια. Έξι μήνες μετά, περιγράφει σ΄ ένα βιβλίο τον εφιάλτη που έζησε.

Το Αirbus Α310 της εταιρείας Υemenia συνετρίβη στις 30 Ιουνίου στα ανοικτά των ακτών των Κομόρων νήσων. Η Μπαχία θυμάται τα πάντα, από τη χαλαρή ατμόσφαιρα που επικρατούσε όταν επιβιβάστηκαν ώς τη στιγμή που το αεροπλάνο άρχισε να κλυδωνίζεται σαν φτερό στον άνεμο. Θυμάται το στριγκό σφύριγμα που ήχησε στην καμπίνα και μετά την αναρρόφηση, τον ήχο από τις λαμαρίνες που τσαλακώνονταν, τις εκρήξεις, ένα είδος ηλεκτρικής εκκένωσης.
Μετά βρέθηκε στη θάλασσα και θυμάται τις κραυγές των ανθρώπων που θα ήταν σε λίγο νεκροί, τα τεράστια κύματα που τη σκέπαζαν ξανά και ξανά, τις ανάσες της ελπίδας, του πανικού, τον αγώνα της να μην αποκοιμηθεί, την εξάντληση... μέχρι τον ναυτικό που βούτηξε για να τη σώσει, οκτώ ώρες αργότερα.
 Όμως για τη δημοσιογράφο της «Λιμπερασιόν» που μίλησε με την Μπαχία, το σημείο του βιβλίου που σου σφίγγει περισσότερο την καρδιά αφορά την Αζίζα, τη μητέρα της μικρής που ταξίδευε μαζί της. Η Μπαχία εξηγεί πως, όταν ξαναπάτησε στο έδαφος, νόμιζε πως είχε πέσει από ένα φινλιστρίνι, πως το Αirbus είχε συνεχίσει την πτήση του και πως η μητέρα της την περίμενε ανήσυχη. Η πραγματική καταστροφή συνέβη γι΄ αυτήν την επομένη της διάσωσής της, όταν έμαθε την αλήθεια.

«Τώρα είμαι καλά», λέει η Μπαχία, «το να μιλώ για όλα αυτά δεν μου δημιουργεί πρόβλημα». Ωστόσο έχει ένα πρόβλημα με τους δημοσιογράφους: «Όταν επέστρεψα στη Γαλλία, με ακολουθούσαν παντού: στο νοσοκομείο και μετά στο σπίτι μου. Περίμεναν από κάτω, τηλεφωνούσαν ασταμάτητα, μερικοί έφτασαν να μου πουν ψέματα, ισχυρίστηκαν πως, αν δεν τους μιλούσα, θα έχαναν τη δουλειά τους».
Τότε ήταν που γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου, να αφηγηθεί η ίδια τα συμβάντα, αντί να βρίσκεται στο έλεος των δημοσιογράφων. «Όταν ήρθε σε επαφή μαζί μας ο εκδότης, είπα γρήγορα το ναι». Το βιβλίο κυκλοφόρησε αυτόν τον μήνα με τίτλο «Εγώ η Μπαχία, η επιζήσασα» (Μoi Βahia, la miraculee, εκδ. Jean-Claude Gawsewitch).
Σήμερα η Μπαχία ζει σ΄ ένα διαμέρισμα στο Κορμπέιγ-Εσόν, κοντά στο Παρίσι, με τον πατέρα της, τον Κασίμ, ο οποίος εργάζεται ως οδοκαθαριστής, και τα τρία αδέλφια της. Δεν έχει εφιάλτες και δεν βλέπει πια ψυχολόγο. «Εξακολουθώ να έχω φόβους όπως όλοι, ξέρω για παράδειγμα ότι θα πεθάνω, δεν αισθάνομαι ανίκητη», εξηγεί. Μόνο την ταινία που σκέπτεται να γυρίσει ο Στήβεν Σπίλμπεργκ με θέμα την περιπέτειά της δεν θέλει καθόλου. «Κανένας δεν μπορεί να αναπαραγάγει τον πόνο που αισθάνθηκα!», τονίζει. «Σας το λέω εγώ ότι δεν είναι δυνατόν!».

πηγη ΤΑ ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: