...Και μετά την επιστροφή σοκ του «κανίβαλου της Φόρμουλα 1» Μίχαελ Σουμάχερ, σταματημένου στα πιτς από το 2006 κι αποφασισμένου να ζήσει μακριά από τους θορύβους, αποκλειστικά και μόνο με την ανάμνηση των 7 παγκόσμιων τίτλων του, ο κόσμος του αθλητισμού, με παρόμοια σχεδόν έκπληξη, χαρά και μεγάλο θαυμασμό χαιρέτισε και την επιστροφή του Γεβγένι Πλούσενκο. Του «τσάρου των πάγων», που ύστερα από τέσσερα χρόνια αδράνειας, μιας νέας ζωής και πολλών ακόμη, αλλά εντελώς άσχετων με το πατινάζ, το τάνγκο, την Tosca ή τις αξέχαστες νότες του «Νονού», τις θηλυπρεπείς, στενές, με πέρλες ή πούλιες χρωματιστές ενδυμασίες, αποφάσισε να ξαναπάρει ό,τι ήταν δικό του: τον 6ο ευρωπαϊκό του τίτλο, δέκα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη του φορά.
Και το κατέκτησε μάλιστα, έτσι τουλάχιστον εκτίμησαν οι ειδικοί, με τρόπο άκρως εντυπωσιακό: μ' ένα μοναδικό συνδυασμό τετραπλού toe loop, τριπλού toe, συν ένα τριπλό axel κι ένα τριπλό lutz (σ.σ. μακάρι να ξέραμε και τι ακριβώς γράφουμε...), που του απέφερε 91,30 βαθμούς, εν ολίγοις ένα ακόμη παγκόσμιο ρεκόρ και μια πολύ υψηλότερη επίδοση από εκείνη που το 2006, στο Τορίνο, του είχε χαρίσει το χρυσό μετάλλιο, δεύτερό του ολυμπιακό μετά το αργυρό του Σολτ Λέικ Σίτι (2002).
Στα 27 του σήμερα, ο «Μπαρίσνικοφ του πατινάζ» δεν κατέκτησε μόνο τον κόσμο του Ταλίν, σκηνικού έως την περασμένη Κυριακή του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος καλλιτεχνικού πατινάζ, αλλά, όπως ακριβώς και ο Σουμάχερ, κέρδισε το στοίχημά του με τη φύση ή με όλους εκείνους που τους θεωρούσαν ξεπερασμένους, για να μην πούμε «τελειωμένους».
Η αλήθεια είναι, κι αυτό όμως είναι σχετικό, πως ο Πλούσενκο, από το 2006 μέχρι την τωρινή, θριαμβευτική του επιστροφή δεν είχε κάνει και πολλά για να διαψεύσει τους επικριτές του. Κάνοντας αντιθέτως ό,τι ακριβώς μπορούσε για να τους επιβεβαιώσει. Χώρισε από τη μητέρα του παιδιού του, Μαρία Ερμακ, για τα μάτια της Ιάνα Ρουντκόβσκαγια, μιας από τις διασημότερες μάνατζερ τραγουδιστών της ποπ, την οποία και παντρεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κι επειδή είχε «τυφλωθεί» από τον έρωτά της είχε φτάσει στο σημείο να κάνει ό,τι ακριβώς τον διέταζε, αδιαφορώντας για την εικόνα και την προσωπικότητα που είχε χτίσει με πολύ κόπο κι ακόμη περισσότερες... τούμπες, στις παγωμένες πίστες. Μέχρι και στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision δέχτηκε να συμμετάσχει, δίπλα από τους Ντίμα Μπιλάν, Εντβιν Μάρτον, ως 3ο μέλος της νικηφόρας ομάδας (με το «Believe») που κατέβασε στο Βελιγράδι η Ρωσία.
Μετά μπλέχτηκε με την πολιτική, έκανε τα πάντα για να εκλεγεί βουλευτής της Duma της Αγίας Πετρούπολης, τελικά καταλήγοντας, όπως όλοι οι πολιτικοί, να μην κάνει απολύτως τίποτα, κοροϊδεύοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου.
«Το μυαλό μου πήγαινε συνεχώς στο πατινάζ», είπε ο «τσάρος» που προετοιμάζεται και για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ, βέβαιος για το 2ο χρυσό, έτσι όπως κι ο Σουμάχερ για τον 8ο τίτλο του. Δύο παράλληλες ιστορίες φαινομένων, μ' ένα είδος φυσικής προστασίας κατά της σκουριάς, που τους επιτρέπει να ξαναπάρουν μπρος, όποτε εκείνοι το θελήσουν, όσα χρόνια και να έχουν περάσει από την τελευταία τους φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου