ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Η κομμουνιστική φυλή

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

Προσαρμοσμένα αποσπάσματα από διάλεξη του Στρατή Μυριβήλη, με πρωτότυπο τίτλο «Ο Κομμουνισμός και το παιδομάζωμα» (1948)

Κάθε φορά που μια μεγάλη χαρά, ή μια θλίψη έρχεται να συνταράξει ως τις εθνικές του ρίζες έναν λαό, τα άτομα που τον αποτελούν αισθάνονται τη βιολογική ανάγκη να συμπλησιαστούν και να συνειδητοποιήσουν όσο περισσότερο μπορούν την ομαδική τους αλληλεγγύη.  

Το ίδιο γίνεται όταν ένας μεγάλος κίνδυνος σταθεί πάνω από το εθνικό σύνολο.

 

Τότε, κάθε άτομο υπακούει σε μια μυστική, κεντρομόλο δύναμη, που το σπρώχνει να συσπειρωθεί γύρω στην κοινή, την παλιά και αγαπημένη εθνική εστία. 

Το αποτέλεσμα είναι θαυμαστό. Το απομονωμένο άτομο αισθάνεται τότε μέσα του τη δύναμη της ομογένειας του συνόλου, ο καθένας γίνεται η συνισταμένη όλων των συγκλινουσών θελήσεων. Μπορεί τώρα πια να δεχτεί κατάστηθα όλη τη χαρά και όλη τη θλίψη της ομάδας. Μπορεί ο καθένας να αντικρίσει τη φοβέρα του κινδύνου με όλη την τρομερή δύναμη των ενωμένων συνειδήσεων...

 

Κάθε φορά που το Γένος σύσσωμο αισθάνεται αυτό το θαύμα, νοιώθει συγχρόνως πως καμμιά υλική δύναμη δεν μπορεί να το καταπονέσει και να το βάλει κάτω. Αυτό το ξέρουν καλά -καλύτερα από μας- όλοι οι εχθροί που κατά καιρούς επιχείρησαν να εξαφανίσουν την ελληνική φυλή που στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σε τούτον τον βράχο σαν τα δυνατά πουρνάρια επί τριάντα αιώνες. Οι παλιοί κατακτητές το ήξεραν από διαίσθηση. Οι σημερινοί το ξέρουν επιστημονικά. Γι' αυτό και εφαρμόζουν για την υποταγή των λαών ολόκληρο σύστημα μιας ψυχοτεχνικής, σατανικά σοφής, μελετημένης και πειραματισμένης επί χρόνια μέσα στα μυστικά εργαστήρια της ψυχολογίας των λαϊκών μαζών. Και γι' αυτό οι επιθέσεις τους εκδηλώνονται με λύσσα και μανία ενάντια σε όλους εκείνους τους παράγοντες που αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους για την εθνική μας ενότητα...

 

Γνήσιος κομμουνιστής, είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθιά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα του, όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας...

 Όταν αυτό κατορθωθεί, όταν η εθνική σημαία από σύμβολο ενότητας φτάσει να μεταβληθεί σε παλιοκούρελο μέσα στη συνείδηση του κατηχουμένου, τότε ο κατηχούμενος είναι ώριμος πια για να χτυπήσει το μαχαίρι στην καρδιά της πατρίδας του...

 

Ο κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου, όπως ακριβώς ήταν ο ναζί. 

Η νέα αυτή φυλή κατασκευάζεται σαν ένα είδος κουρελλά, από τα ρετάλια όλων των φυλών, όλων των λαών, όλων των εθνών. Η δύναμη που κινεί τη σατανική μηχανή του είναι το μίσος. 

Ο κομμουνιστής, για να προχωρήσει πρέπει να μάθει να μη λυπάται τον άνθρωπο. Για να γίνει αυτό πρέπει να πιστέψει πως το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι πια κακουργήματα μόνο, είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται και επιβάλλονται για έναν πιστό του κόμματος. Πως η ελευθερία του ατόμου είναι εφεύρεση των αστών, και πως η δημοκρατία, που ως τώρα σήμαινε το πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, σύμφωνα με το οποίο η πλειοψηφία ενός λαού καθόριζε τον τρόπο της ζωής της ολότητας των πολιτών, η δημοκρατία αυτή είναι μέθοδος τυραννίας. Η αληθινή δημοκρατία είναι η δικτατόρευση πάνω στην ολότητα μιας κομματικής μειονότητας συνωμοτικής, οπλισμένης, αποφασισμένης να σφάξει όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη με τη δική της.

 

Όλη αυτή η τερατώδης παιδαγωγική, στηρίζεται πάνω σε μια βάση μεσσιανικής ευτυχίας. Θα σφάξουμε, θα κάψουμε, θα βασανίσουμε, θα ατιμάσουμε, θα κλέψουμε, θα βιάσουμε για να κατασκευάσουμε τον μελλοντικό Παράδεισο της ανθρωπότητας... 

 Πότε αυτό; 

Άγνωστο. Κάποτε.  

Κάτι παρόμοιο ήταν και ο νέος τύπος ανθρώπου, που είχε επιτύχει να κατασκευάσει ο Ναζισμός όσο κρατούσε η δυναστεία του.

 

Η διαφορά ήταν, πως σ' εκείνον, η κυριαρχία επάνω στην ανθρωπότητα, που θα ήταν υποδουλωμένη στη «νέα τάξη», δεν στηρίζονταν σ' ένα κόμμα, αλλά σε μια προνομιούχο φυλή, που πέρασε ολόκληρη μέσα από το κατηχητικό σύστημα ενός κόμματος, και υπέστη «διαφοροποίηση». Δηλαδή έχασε τη συμπόνεση για τον άνθρωπο, και κατάργησε όλες τις βασικές αρχές πάνω στις όποιες στηρίχτηκε η ανθρωπότητα, για να κάμουν τις σχέσεις των ανθρώπων όσο γίνεται πιο ανθρώπινες.

Όταν ένας κατηχούμενος πάθει την κομμουνιστική διαφοροποίηση, είναι πια ώριμος να προδώσει τον τόπο του, τους δικούς του, τους φίλους του, τους γονείς του, κάθε τι που είναι δεμένο με την καρδιά και με το αίσθημα του ανθρώπου. 

Τότε πια, δεν έχει βούληση για να θέλει. Άλλος, θέλει για λογαριασμό του. Αυτός, απλώς εκτελεί. Δεν έχει δικαίωμα να σκέφτεται και να αποφασίζει. Η σκέψη και ο στοχασμός είναι δικαιώματα του κόμματος. Το κόμμα είναι ο εγκέφαλος και η καρδιά της νέας φυλής των ανθρώπων του Κομμουνισμού.

 

Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. 'Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι ‘Έλληνας. Γι' αυτό και το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.  

'Όταν κάποτε καταλάβουν αυτό το απλό και αδιαφιλονίκητο πράγμα τα κράτη, θα αφαιρέσουν αμέσως την εθνική υπηκοότητα από όλα τα άτομα που ανήκουν στη νέα κομμουνιστική φυλή. 

Όσο δεν το κάνουν, και όσο δεν συγκεντρώνουν όλα αυτά τα άτομα έξω από τα εθνικά σύνορα, και έξω από την εθνική κοινωνία θα έχουν τον εχθρό μέσα στα τείχη, για να υπονομεύει το φρούριο της ειρηνικής των ζωής από μέσα. 

Οι δημοκρατίες εξακολουθούν ακόμα να καθοδηγούνται στις πολιτικές πράξεις τους από την κεκτημένη ταχύτητα των προπολεμικών συνθηκών της κοινωνικής ζωής. Δεν τολμούν να κινηθούν αποφασιστικά και εγκαίρως για τη σωτηρία των λαών. Γιατί, επί πολλά χρόνια έζησαν καλλιεργώντας στους πολίτες των τη συνείδηση της ελευθερίας της σκέψεως, που τόσο αίμα χύθηκε για να την κατακτήσουν οι λαοί, και σήμερα έγινε η αδύνατη πλευρά της υπάρξεώς των.

 

Η κομμουνιστική φυλή το ξέρει αυτό και μεταχειρίζεται τους ελεύθερους θεσμούς των δημοκρατιών, για να καταστρέψει την ελευθερία τους. Με τον ίδιο τρόπο μεταχειρίζεται την ειρηνοφιλία των δημοκρατιών για να καταστρέψει την ειρήνη τους.

 

Η κομμουνιστική φυλή, ζει μια ζωή τερατώδη, αληθινά, πραγματικά μεταφυσική. Ο κομμουνιστής, ο διαφοροποιημένος πια κομμουνιστής, δεν βλέπει όπως βλέπουν όλοι οι άνθρωποι, δεν ακούει όπως ακούν οι άλλοι, δεν διαβάζει όπως διαβάζουν οι άλλοι. 

Εκατόν είκοσι χιλιάδες υπολογίζονται οι άοπλοι και αθώοι άνθρωποι που σφάχτηκαν από τους κομμουνιστές της Ελλάδος, από τα χρόνια της Κατοχής ως το 1948. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, κοριτσάκια, βρέφη. Μόνο γιατί επέμειναν να είναι Έλληνες αδιαφοροποίητοι...

 

Ο Άρης Βελουχιώτης το είχε διακηρύξει αφελέστατα: 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Είμαστε και θα παραμείνουμε ένας ορθόδοξος λαός.

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης πιστεύει ότι δεν είμαστε ένας ορθόδοξος λαός, αλλά ένα σύγχρονο κράτος. 

Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί το ένα αποκλείει το άλλο. Η Μ. Βρετανία θεωρείται σύγχρονο κράτος, αλλά ο βασιλεύς ή η βασίλισσα είναι πάντοτε επικεφαλής της επικρατούσης θρησκείας και 26 αγγλικανοί επίσκοποι ή απλοί κληρικοί μετέχουν βάσει νόμου στη Βουλή των Λόρδων.

 

Προ ολίγων ετών στην Ιταλία προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση, διότι μία άθεη μητέρα προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα να μην υπάρχει στις σχολικές αίθουσες ο Εσταυρωμένος Ιησούς. Ολοι οι πολιτικοί της Ιταλίας, ακόμη και η κομμουνίστρια βουλευτής Νατάλια Γκίνσμπουργκ, τάχθηκαν υπέρ του Εσταυρωμένου ως θεμελίου της εθνικής και της πολιτιστικής ταυτότητας της χώρας. Το δικαστήριο, μετά τη συγκλονιστική αντίδραση των Ιταλών, δέχθηκε να αλλάξει την αρχική ετυμηγορία του. Τελικά, με διευρυμένη σύνθεση, αποφάσισε ότι είναι δικαίωμα της Ιταλίας να αναρτά τον Εσταυρωμένο σε όλες τις σχολικές αίθουσες, διότι ο χριστιανισμός αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της εθνικής ταυτότητας της χώρας.  

Δεν είναι σύγχρονο κράτος η Ιταλία; 

Ή μήπως είναι αντιδραστικός θεσμός το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου;

 

Στην πατρίδα μας η Ορθοδοξία αποτελεί τη ρίζα μας, το σπίτι μας, την ιδιοπροσωπία μας. Το παρατηρούν πολλοί ξένοι, όπως ο αείμνηστος Γάλλος λογοτέχνης Ζακ Λακαριέρ, ο οποίος προ περίπου 15 ετών είχε διαπιστώσει: «Ο Ελληνας μέσα στην Ορθοδοξία νιώθει σαν στο σπίτι του». Ο αείμνηστος Βρετανός βυζαντινολόγος Στίβεν Ράνσιμαν έγραψε στον επίλογο του σπουδαίου βιβλίου του «Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία»: «Κατά τη διάρκεια των σκοτεινών αιώνων η Ορθοδοξία διεφύλαξε τον Ελληνισμό. Αλλά και χωρίς την ηθική δύναμη του Ελληνισμού η ίδια η Ορθοδοξία πιθανόν να είχε μαραζώσει»!
 

Οι πρόγονοί μας, που αγωνίστηκαν για να μας ελευθερώσουν από τον τουρκικό ζυγό, θεωρούσαν την ορθόδοξη πίστη απαραίτητο όρο επιβιώσεως του Ελληνισμού.

 

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας το 1838 στους μαθητές του πρώτου Γυμνασίου της Αθήνας, τόνισε: «Οταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος». 

Και ο πρώτος κυβερνήτης της ελευθέρας Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, απαντούσε ως εξής στους δυτικούς πολιτικούς και διπλωμάτες όταν τον ρωτούσαν ποιοι είναι οι σύγχρονοι Ελληνες: «Το Ελληνικόν Εθνος σύγκειται εκ των ανθρώπων, οίτινες από της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την Ορθόδοξον Πίστιν και την γλώσσαν των Πατέρων αυτών λαλούντες».

 

Οσοι παρερμηνεύουν την ταυτότητά μας...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Σημαδεύοντας την καρωτίδα της Δημοκρατίας (Με event στο FB και "Je suis" δεν αντιμετωπίζεις τους ισλαμοφασίστες)

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Θάνου Τζήμερου  

Πας σε ένα κάλεσμα, Παρασκευή βράδυ. Στο τραπέζι είναι και κάποιοι που τους γνωρίζεις πρώτη φορά. Σου κάνει εντύπωση πως μία συνδαιτυμόνας παραγγέλνει σαλάτα αλάδωτη. Κάτι υποψιάζεσαι και, όταν η κουβέντα έρχεται στην κρίση, επιβεβαιώνεσαι: η κυρία βρίσκει την ευκαιρία να πει ότι γίναμε έτσι γιατί απομακρυνθήκαμε από τον Θεό. Και εξηγεί ότι επειδή Παρασκευή σταυρώθηκε ο Κύριος, νηστεύουμε "σταυρώvοντας” με τη νηστεία μας τον κακό εαυτό μας, για να μας ελεήσει τους ανάξιους, όπως ελέησε τον σταυρωμένο ληστή.

 

Τι καταλαβαίνεις; 

Ότι είναι θρήσκα. Πιθανόν κι οι άλλοι της παρέας να πιστεύουν. Αλλά βλέπεις ότι τρώνε λάδι την Παρασκευή. Τρώνε και παϊδάκια. 

Θα τους ονόμαζες μετριοπαθείς, εκκοσμικευμένους Χριστιανούς, έτσι δεν είναι; 

Θα ονόμαζες την αλάδωτη κυρία, θεούσα, έτσι δεν είναι; 

Θα την ονόμαζες και φανατική; 

Ναι, αν συνέχιζε το κήρυγμα σε όλη τη διάρκεια του δείπνου, σαν τους Γιαχωβάδες. Διαπιστώνεις όμως ότι δεν την τραβάει την κουβέντα. Κάθεται ήσυχη με την σαλατούλα της και παρακολουθεί αποστασιοποιημένα τις κουβέντες των άλλων. 

Ενοχλεί; 

Καθόλου. Βέβαια, μάλλον δεν έχεις κίνητρο να ανταλλάξετε τηλέφωνα, αλλά γιατί να σε πειράζει το τι θα φάει ο άλλος, όταν η μόνη διαφορά του από σένα είναι αυτή;

 

Τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι, αν εδώ και δύο δεκαετίες φανατικοί χριστιανοί ανατιναζόντουσαν, γάζωναν με αυτόματα τους απίστους ή έπεφταν με αυτοκίνητα σε ανυποψίαστους περιπατητές. Τότε θα κοιτούσες με ανησυχία την κυρία, με φόβο τη φουσκωμένη τσάντα της, και θα ρωτούσες τον διπλανό: "Την ξέρεις αυτή;” προσπαθώντας να καθησυχάσεις τον εαυτό σου από την πιθανότητα να βρεθείς το ίδιο βράδυ στην κόλαση. Έτσι δεν είναι;

 

Ο φανατικός δεν έχει ταμπέλα "Είμαι φανατικός και σκοπεύω να σας σκοτώσω”. Και μάλιστα, αν η θρησκεία του τού επιτρέπει να πει ψέματα, θα δηλώσει λίγο πριν πυροδοτήσει τα εκρηκτικά "είμαι μετριοπαθής και πιστεύω στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων”. 

Ο μόνος τρόπος να επισημάνεις τον φανατικό είναι από τις συνήθειές του. Από το πόσο δηλαδή η θρησκεία κατευθύνει τη σκέψη και τις πράξεις του.

 

Ισλάμ και Χριστιανισμός έχουν μια ουσιώδη θεωρητική διαφορά που μας εμποδίζει να καταλάβουμε το μέγεθος του κινδύνου: την τιμωρία του απίστου ο Χριστιανισμός την αφήνει στη "ρομφαία του Κυρίου”, όταν αποφασίσει να ασχοληθεί ξανά με τα εγκόσμια. Το Ισλάμ, στους στρατιώτες του Αλλάχ.  

Ακόμα και ο πιο φανατίλας Χριστιανός δεν υπάρχει περίπτωση, όχι να διαπράξει έγκλημα στο όνομα του Θεού του, αλλά ούτε καν να το σκεφτεί. 

Ο μουσουλμάνος αυτό το μαθαίνει από μικρό παιδί ως βασική εντολή του Κορανίου. Και μαθαίνει επίσης ότι οφείλει να έχει στάση αναμονής μέχρι οι συνθήκες να ωριμάσουν για τον πόλεμο του Αλλάχ, καθώς τη γη την έδωσε ο Αλλάχ στους πιστούς του και όλοι οι άλλοι πρέπει να εξισλαμισθούν ή να θανατωθούν. Από τους πιστούς όμως, όχι από το χέρι του Αλλάχ σε κάποια μουσουλμανική "Δευτέρα Παρουσία". 

Άρα ο θρήσκος, μη εκκοσμικευμένος μουσουλμάνος, είναι υποστηρικτής, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, της βίας κατά των απίστων. Σ΄ αυτό το ανατριχιαστικό συμπέρασμα καταλήγουν και όλες οι έρευνες που έγιναν σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ευρώπης.

 

Έχω δημοσιεύσει εδώ συγκλονιστικά στοιχεία που τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποκρύπτουν, που αποδεικνύουν ότι το 10% περίπου του συνόλου των μουσουλμάνων ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ισλαμιστών. 

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό σε αριθούς: 

300.000 μουσουλμάνοι, μόνο στη Μεγ. Βρετανία, θα μπορούσαν να διαπράξουν εγκλήματα κατά των πολιτών των χωρών τους!  

Αλλά είναι μόνο αυτοί επικίνδυνοι;  

Όχι βέβαια! Στη Μεγ. Βρετανία, περίπου 1.300.000 μουσουλμάνοι θέλουν η σαρία να εφαρμοστεί ως παράλληλο νομικό σύστημα και οι 900.000 από αυτούς θέλουν η Βρετανία να γίνει Ισλαμικό κράτος και η σαρία να επιβληθεί στους πάντες, μουσουλμάνους και μη. Το εφιαλτικό είναι ότι οι νέες γενιές είναι σε διπλάσιο ποσοστό φανατικοί και ριζοσπαστικοποιημένοι σε σχέση με τους γονείς τους. Αν με την εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού των μουσουλμάνων, λόγω αθρόων γεννήσεων και μετανάστευσης, σε μερικές δεκαετίες αποκτήσουν πληθυσμιακή υπεροχή, δεν θα αργήσει η μέρα που στις κεντρικές πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων θα βλέπουμε μαστιγώσεις, ακρωτηριασμούς και λιθοβολισμούς για μοιχεία. Το Ιράν που ήταν εντελώς δυτικότροπο κράτος μετατράπηκε σε ισλαμική δικτατορία σε έναν μόλις χρόνο.

 

Η Ευρώπη υφίσταται εδώ και 15 χρόνια επίθεση. Είναι σε πόλεμο. Μόνο που αυτός ο πόλεμος δεν μοιάζει με κανέναν από όσους έχει ζήσει η ανθρωπότητα. Άρα και η αντιμετώπισή του, πολιτική και νομική, θα πρέπει να είναι διαφορετική. 

Η Ευρώπη χρειάζεται νέα νομικά εργαλεία. Ο νομικός μας πολιτισμός δεν ποινικοποιεί τις ιδέες αλλά μόνο τις πράξεις. Κι έτσι θέλουμε να μείνει, διότι αν αρχίσουμε να ποινικοποιούμε τις ιδέες θα φέρουμε μια ώρα αρχύτερα τον μεσαίωνα που προσπαθούμε να αποφύγουμε. Όμως εδώ υπάρχει ένα παράθυρο που πρέπει να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Κάποιες ιδέες δεν μένουν ιδέες. Γίνονται πράξεις που αποκαλύπτουν τον φανατικό. Δύο απ’ αυτές είναι εύκολα ανιχνεύσιμες: το φαγητό και το ντύσιμο.

 

Για το ντύσιμο έχω γράψει τις προτάσεις μου στο άρθρο "Η χημειοθεραπεία της μαντήλας”. 

Σ΄ αυτό το άρθρο εστιάζω στο φαγητό. Αυτός που δεν τρώει κρέας παρά μόνο από ζώο σφαγμένο με το τελετουργικό της θρησκείας του είναι φανατικός, τελεία και παύλα. 

Δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και υποψήφιος τζιχαντιστής. Σημαίνει όμως ότι, πρώτον, παίρνει τοις μετρητοίς τις επιταγές του Κορανίου, άρα και τις εντολές για σφαγιασμό των απίστων και, δεύτερον, στην οικογένειά του υπάρχει ένα αυστηρό θρησκευτικό κλίμα το οποίο πάει πακέτο και με άλλες ασύμβατες με τον δυτικό πολιτισμό συνήθειες: καταπίεση της γυναίκας (ο ένας στους 3 μουσουλμάνους της Βρετανίας θεωρεί σωστό η γυναίκα να εξαναγκάζεται να υπακούει στις διαταγές του άντρα της, στις οποίες περιλαμβάνεται, ως διαταγή, και το σεξ) καταπίεση των παιδιών ειδικά των κοριτσιών, εγκληματικά, κυριολεκτικά, ήθη (ο ένας στους 10 μουσουλμάνους της Βρετανίας θα σκότωνε ένα μέλος της οικογένειάς του για λόγους τιμής, με το ποσοστό στους νέους να διπλασιάζεται: ένας στους 5) και άρνηση του ερωτικού αυτοπροσδιορισμού (το 61% των μουσουλμάνων της Βρετανίας πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να τιμωρείται). Σημαίνει ότι, ακόμα κι αν δεν είναι ο ίδιος, δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για να εκθρέψει τζιχαντιστές.

 

Θέλουμε τέτοιας ποιότητας συμπολίτες; 

Όχι, βέβαια! Και είναι τουλάχιστον αντιφατικό η Ευρώπη που έχει κάνει σημαία της τα ατομικά δικαιώματα να τα αγνοεί τόσο κατάφωρα όταν καταπατούνται βάναυσα στο εσωτερικό κοινωνικών ομάδων, ενώ ταυτόχρονα τα επικαλείται ως άλλοθι για την απραξία της απέναντι στον ισλαμικό κίνδυνο!

 

Η σφαγή ζώων σύμφωνα με το θρησκευτικό τελετουργικό (το ισλαμικό αλλά και το εβραϊκό) είναι ασύμβατη και με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μολονότι ακόμα οι σχέσεις μας με τα ζώα δεν είναι αυτές που θα έπρεπε, η νομοθεσία τα προστατεύει ακόμα και τη στιγμή της σφαγής, ζητώντας το ζώο (εκτός των πουλερικών) να αναισθητοποιείται πριν γίνει τροφή για το ανθρώπινο είδος.
 

Κι αντί αυτό να αποτελέσει "πάτημα” για να κάνει τη ζωή δύσκολη για τους φανατικούς, άρα και την Ευρώπη μη επιθυμητό προορισμό, έρχεται η ίδια η Ε.Ε. και βάζει εξαιρέσεις σχετικά με τη σφαγή ζώων "στο πλαίσιο λατρευτικών τύπων” με την οδηγία της 1099/2009 την οποία υιοθέτησε φέτος και η Ελλάδα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 951/44337/2017 - ΦΕΚ 1447/Β/27-4-2017. Έτσι, βοοειδή και αιγοπρόβατα, σφάζονται με μαχαίρι χωρίς αναισθησία, κρεμασμένα ανάποδα, και σπαρταρούν επί αρκετά λεπτά βλέποντας το αίμα τους να χύνεται στο πάτωμα μέχρι να πεθάνουν. Ο σφαγέας πρέπει να κόψει την καρωτίδα, τη σφαγίτιδα φλέβα και την τραχεία αλλά να μην πειράξει τον νωτιαίο μυελό. Το ζώο αντιλαμβάνεται κάθε λεπτομέρεια του θανάτου του και ακούει τα "ιερά κείμενα” που του διαβάζει ο ιμάμης ή ο ραβίνος την ώρα που ζει τις δραματικές τελευταίες στιγμές του.

 

Αξίζει να μάθουμε τις λεπτομέρειες της απόφασης της Ε.Ε διότι αποκαλύπτουν πολλά: 

Το άρθρο 26, παράγραφος 1 δεν καθιστά την εφαρμογή της υποχρεωτική από τα κράτη μέλη, κάτι που σπανιότατα συμβαίνει σε κανονισμούς της Ε.Ε.  

Αναφέρει επί λέξει: "Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρούν σε ισχύ εθνικούς κανόνες που αποσκοπούν να εξασφαλίσουν ευρύτερη προστασία των ζώων κατά τη θανάτωσή τους και οι οποίοι ίσχυαν κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού." Ακόμα κι αν τα κράτη δεν είχαν τέτοιους κανονισμούς, η οδηγία της Ε.Ε. με την επόμενη παράγραφο του άρθρου τους δίνει κάθε δικαίωμα να θεσπίσουν στο μέλλον.

 

Η ελληνική νομοθεσία (Ν. 1197/1981) απαγορεύει κάθε είδους σφαγή χωρίς να προηγηθεί αναισθητοποίηση του ζώου. Μάλιστα με νεότερο νόμο (Ν. 4235/2014), επιβάλλονται αυστηρότατες κυρώσεις στους παραβάτες: α) φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή από 5.000 ευρώ έως 15.000 ευρώ β) διοικητικό πρόστιμο 30.000 € μετά την καταδίκη για βασανισμό ζώου.

 

Γιατί όμως η Ε.Ε. έκανε τα "στραβά μάτια” για τα δικαιώματα των ζώων με τον συγκεκριμένο κανονισμό; 

Και γιατί η Ελλάδα, επί ΣΥΡΙΖΑ, με την έντονη υποτίθεται φιλοζωική τάση, έσπευσε να τον υιοθετήσει; 

  

Πρώτον διότι η καθημερινή τροφοδοσία δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών έχουν κάνει αναγκαία για τις εταιρείες κέτερινγκ την απόκτηση πιστοποίησης χαλάλ. Οι πρώτες (χιλιάδες) μερίδες φαγητού που παρασκευάστηκαν για τους μετανάστες από τη φορολογία του Ευρωπαίου και του Έλληνα πολίτη πετάχτηκαν στα σκουπίδια, επειδή είχαν κρέατα που δεν ήταν χαλάλ. 

Δεύτερον διότι ήταν ευκαιρία να νομιμοποιήσει τα χιλιάδες παράνομα σφαγεία που – ακόμα και μέσα σε διαμερίσματα! – εφάρμοζαν, χρόνια τώρα, τις τεχνικές χαλάλ. Το να τα κλείσει και να επιβάλει τις προβλεπόμενες ποινές, ούτε σκέψη! Πας κόντρα στο Ισλάμ; 

Τρίτον, διότι πρόκειται για μια τεράστια αγορά – ευκαιρία για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, όχι μόνο για προώθηση προϊόντων στους μουσουλμάνους που ζουν στα εδάφη της Ε.Ε., αλλά και για εξαγωγές. Η συνολική αξία των τροφίμων της ισλαμικής οικονομίας υπολογίζεται ότι το 2019 θα φτάσει τα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια! Η αγορά των τροφίμων κοσέρ είναι μικρότερη αλλά διόλου ευκαταφρόνητη: πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

 

Είναι προφανές πως όταν μία κοινότητα γίνει πολυπληθής και επιμένει να αγνοεί τον νόμο, αποκτάει οικονομική δυναμική (για να μην μιλήσουμε για την πολιτική δύναμη) που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την εφαρμογή του. Δηλαδή, υπέρ του χαλάλ δεν πιέζουν μόνο οι μουσουλμάνοι φανατικοί αλλά και οι οικονομικοί κύκλοι που εμπλέκονται στην παραγωγή του. Το ίδιο ισχύει με την βιομηχανία παραγωγής ισλαμικών ενδυμάτων: αυτοί που ράβουν μπούργκες έχουν κάθε συμφέρον να συνεχίσουν να φοριούνται.

 

Η εξαίρεση από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς της "λατρευτικής σφαγής” ήδη έχει μπάσει τη σαρία στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα, καθώς εγκαθιδρύει δύο νομικά πλαίσια: 

Σεβασμός των δικαιωμάτων των ζώων όταν πρόκειται για τη χριστιανική (ή την άθρησκη) αγορά, και μη σεβασμός όταν πρόκειται για την ισλαμική και την εβραϊκή!  

Και ρωτάω: πόσο νερό στο κρασί της μπορεί να βάλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία;  

Θα φτιάξουμε και σφαγεία σκύλων αν κάποιος Κινέζος έχει την έμπνευση να το πλασάρει ως λατρευτικό τύπο σφαγής; 

Θα επιτρέψουμε και τους γάμους με 6χρονα κορίτσια ως… λατρευτικό αστικό δίκαιο, καθώς αυτή ήταν η ηλικία της γυναίκας του προφήτη; 

 

Αν λοιπόν η Ευρώπη θέλει να χτυπήσει το καρκίνωμα που τρώει τα σωθικά της και λέγεται ισλαμικός φανατισμός θα πρέπει, όσο κόστος κι αν έχει αυτό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Η «ανοιχτή κοινωνία» σκοτώνει

Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

 

(...) Τα συνθλιμμένα σώματα των παιδιών στη Βαρκελόνη από τους ισλαμιστές δολοφόνους ξεβράκωσαν για άλλη μία φορά τις ευρωπαϊκές ηγεσίες και τη δική μας. 

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο ελαττωματικός Μελάτος ένοικος της Πειραιώς είχαν το στοιχειώδες θάρρος να πουν τις δύο λέξεις: ισλαμική τρομοκρατία. Από τις φοβικές «πολιτικά ορθές» ανακοινώσεις τους θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως οι δράστες της σφαγής, που έχει θύματα και Ελληνες, είναι Εσκιμώοι ανιμιστές ή Γιαπωνέζοι ταοϊστές.

 

Δεν είναι.  

Είναι μουσουλμάνοι. Και δεν είναι «ψυχασθενείς», κάποιοι «φανατικοί». Αυτό είναι το know how της θρησκείας τους στην απόλυτη εφαρμογή. Αυτό σε μεγαλύτερη κλίμακα συνεθλίβη στο Πουατιέ από τον Κάρολο Μαρτέλο και στα τείχη της Βιένης από τον Ευγένιο της Σαβοΐας. Αυτοί μας κατείχαν 400 χρόνια, αφού εφάρμοσαν Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ), και αυτούς διώξαμε με το σπαθί και το ντουφέκι πίσω στην Ασία «για του Χριστού την Πίστη Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία». 

Η ελευθερία μας δεν κινδυνεύει αφηρημένα από κάποιους, κινδυνεύει από το μαχητικό Ισλάμ. Και η Ελευθερία μας ανήκει σε μας. Κανένα δικαίωμα δεν οφείλεται στους εχθρούς της, στους εχθρούς μας.

 

Η επέλαση της ισλαμικής τρομοκρατίας οφείλεται στην παρουσία τους ανάμεσά μας. Αν δεν ήταν εδώ, δεν θα μπορούσαν να μας βλάψουν. Λίγοι φανατικοί από τις όλο και διευρυνόμενες κοινότητές τους αρκούν για να μας βουτάνε στο ίδιο μας το αίμα.
 

Οφείλουμε λοιπόν...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ: Συριζόπληκτε ισλαμολαθρολάγνε "εξυπνότερε λαέ του κόσμου" δες την μετατροπή της Σουηδίας σε ΜΑΧΜΟΥΤΟ-ΓΚΕΤΟ και περίμενε με το καλό λίαν συντόμως και τα δικά σου τα χαμπέρια!

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Σύντροφοι κάποιον πρώην κομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδη τον έχετε ακουστά?

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Η αμήχανη στιγμή που ούτε οι Εσθονοί δεν του δίνουν σημασία

Του Αντώνη Πανούτσου

Η ανακοίνωση του Σταύρου Κοντονή για την άρνηση συμμετοχής της Ελλάδας σε συνέδριο για τα εγκλήματα του κομμουνισμού τυπικά γράφτηκε για το εξωτερικό. Στην ουσία απευθύνεται στο εσωτερικό. Στον Περισσό και τα Εξάρχεια ή οπουδήποτε μετριέται με το χρώμα της. Είναι και ο λόγος που στην ανακοίνωση η λογική, η ιστορία και η εικόνα της χώρας γίνονται παράπλευρες απώλειες. Κάτι που ελάχιστα πρέπει να απασχόλησε τον Κοντονή.

Αφού δεν είναι γελοίο ο Κοντονής να έχει εύλογα ερωτηματικά πως ήρθε στην Εσθονία να διοργανώσει εκδήλωση για τα εγκλήματα του κομμουνισμού.  

Τρεις φορές το 1919, το 1940 και το 1944 η Εσθονία είδε τον Ερυθρό Στρατό. Την πρώτη φορά οκτώ χιλιάδες επιφανείς πολίτες της χώρας συνελήφθησαν εκ των οποίων οι δύο χιλιάδες εκτελέστηκαν. Την τελευταία 2,5% του πληθυσμού κατέληξε στα γκουλάγκ.  

Για πιο θέμα να διοργανώσουν εκδήλωση οι Εσθονοί; Για την επανασύσταση της κεντροαριστεράς;

Επίσης, σύμφωνα με τον Κοντονή, «τα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα» μπορεί να «κατέγραψαν τον στρατό της ΕΣΔΔ ως τον απελευθερωτή της Ευρώπης και των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ως λυτρωτή από την φρίκη του Ολοκαυτώματος». Στο δικό του όμως βιβλίο ιστορίας. Στων υπολοίπων η Δυτική Ευρώπη απελευθερώθηκε από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους και η Ανατολική από τους Σοβιετικούς. Επίσης η Αγγλία και η Αμερική έφεραν το βάρος του πολέμου στον Ειρηνικό με τη Σοβιετική Ένωση να κηρύσσει τον πόλεμο στην Ιαπωνία μια εβδομάδα πριν την παράδοσή της.

Στο ότι το συνέδριο στην Εσθονία «αναβιώνει το ψυχροπολεμικό κλίμα που τόσα δεινά έφερε στην Ευρώπη», όπως είπε στην ανακοίνωσή του ο Κοντονής, θα είχε ενδιαφέρον αν προσέθετε και τα κράτη. Χωρίς να θέλω να σοκάρω τον Κοντονή, όπως και το τανγκό ο ψυχρός πόλεμος χρειάζεται δύο πλευρές. Στην Ευρώπη η μία πλευρά τελείωσε κάπου στο '90. Αντίθετα με τον ΣΥΡΙΖΑ που ο Γράμμος και το Βίτσι έγιναν χθες, για την Ευρώπη που προχωράει το '90 και ο κομμουνισμός είναι αρχαία ιστορία.

Ένα αστείο σημείο της ανακοίνωσης είναι ότι πριν από δύο μήνες η αριστερά είχε βγει από τα ρούχα της όταν ο Στάθης Καλύβας σε άρθρο του για τη δικτατορία είχε γράψει: «Πολλές τέχνες άνθησαν και η νεολαία προσέγγισε μαζικά τα δυτικά πρότυπα διασκέδασης, κατανάλωσης και ζωής. Η κοινωνία του 1974 μικρή σχέση είχε με αυτή του 1964». Η φράση είχε ξεσηκώσει θύελλα αγανάκτησης της αριστεράς. Υποθέτω όχι ανάλογη με την αγανάκτηση που θα δημιουργήσει η σκέψη του Κοντονή ότι «Ο κομμουνισμός, αντίθετα, γέννησε δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα, ένα εκ των οποίων υπήρξε ο ευρωκομμουνισμός, ο οποίος γεννήθηκε μέσα σε κομμουνιστικό καθεστώς, την περίοδο της Άνοιξης της Πράγας». Όπου η εισβολή των σοβιετικών τανκς και η δολοφονία 82 ατόμων στην Άνοιξη της Πράγας μπορούν να εξεταστούν σαν συνεισφορά των σοβιετικών στη γέννηση του ευρωκομμουνισμού.

Η ανακοίνωση του Σταύρου Κοντονή εντάσσεται στην τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να διαιρεί την Ελλάδα. Αν είναι για τον Γράμμο και το Βίτσι ή τα εγκλήματα του κομμουνισμού στην Εσθονία ενδιαφέρει λιγότερο από το γεγονός. Στη φαντασίωση να παρουσιάζεται η Ελλάδα σαν το μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται στην ΕΕ. Μόνο που...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Αριστερίλα...

Γράφει το ANTINEWS

H Ελλάδα έχει καταντήσει ένα τεράστιο Δελφινάριο όπου καθημερινά παίζεται μια κακόγουστη επιθεώρηση με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Κάθε βδομάδα του καλοκαιριού κι ένα γελοίο θέμα αναδείχθηκε από τους Συριζαίους υπουργούς και τα στελέχη του παρασύροντας και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Έτσι, ασχολούμαστε όλοι με ήσσονος σημασίας θέματα την ίδια στιγμή που η σφαγή των μνημονίων συνεχίζεται. Βεβαίως, όλα τα θέματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν συγκεντρώνονται σε ένα κι αυτό δεν είναι άλλο από την απαξίωση της Ελλάδας μας.

Οι κινήσεις του Τσίπρα και της παρέας του είναι και στοχευμένες και αλλοπρόσαλλες ταυτόχρονα. Η πλάκα είναι ότι βλέπουμε από τη μια να υπογράφουν με το δεξί όλα τα μνημόνια και να χαιρετούν τους δανειστές καλύτερα κι από τους… νεοφιλελεύθερους και από την άλλη να σηκώνουν το αριστερό χέρι με σφιγμένη γροθιά και να το παίζουν επαναστάτες και αριστεροί.  

Άραγε σε ποιους απευθύνονται και τι θέλουν να κερδίσουν;

Πόσες ψήφους θα πάρουν με το να καταργούν την προσευχή και να ακυρώνουν την ορθοδοξία; 

Πόσες θα πάρουν με το να μην καταδικάζουν το καθεστώς Μαδούρο και πόσες με το να μην αποδέχονται ότι υπήρχε και ο Σταλινισμός στην παγκόσμια ιστορία;

Θα κερδίσουν ψήφους από το ΚΚΕ;  

Υπάρχουν τόσοι πολλοί… προοδευτικοί στην Ελλάδα που θα σπεύσουν να στηρίξουν τις ανοησίες του Τσίπρα;  

Πολύ αμφιβάλλουμε, όπως αμφιβάλλουμε και με το γεγονός ότι μπορούν όλα αυτά να λειτουργήσουν ως «αριστερό άλλοθι» ώστε να δικαιολογηθούν οι κωλοτούμπες και οι οσφυοκαμψίες των επαναστατών του γλυκού νερού.

Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε άλλο με τα θέματα των ημερών. Με τους τσακωμούς για το αν ο Χίτλερ ή ο Στάλιν προκάλεσαν περισσότερο πόνο. Αυτή η σύγκριση είναι ανόητη διότι μπορεί ο Ναζί να ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας στην ιστορία του πλανήτη, όμως, αυτό δεν αθωώνει και τα σταλινικά εγκλήματα. Τελεία και παύλα, η χαζομάρα με τους ανιστόρητους της αριστεράς πρέπει να τελειώσει. Ο κόσμος έχει μυαλό και ξέρει τι προσέφερε και που εγκλημάτησε ο κομμουνισμός τα προηγούμενα χρόνια.

Αυτό που έχει νόημα να ασχοληθούμε ίσως χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης.  

Γιατί η κυβέρνηση των πολιτικών και οικονομικών εγκληματιών επιμένουν να προσβάλουν την Ελλάδα και να την δυσφημούν στο εξωτερικό; 

Γιατί αγκαλιάζουν τον Μαδούρο και γιατί θυμήθηκαν τον σφαγέα Στάλιν ανοίγοντας ουσιαστικά από μόνοι τους τη θεωρία των δύο άκρων;  

Κανείς δεν τους προκάλεσε και ο Κοντονής θα μπορούσε να πάει στην Εσθονία, να παραθέσει τις απόψεις του και τις διαφωνίες του και να μην ανοίξει… μύτη.

Η απάντηση είναι ότι ...

"Υπαρκτού κομμουνισμού ΣΥΡΙΖΑίικη κωμωδία"

Σαν σήμερα (22/8/ΧΧΧΧ)

1864: Δώδεκα κράτη υπογράφουν τη Συνθήκη της Γενεύης, με την οποία ιδρύεται ο Ερυθρός Σταυρός.

1941: Τα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας φτάνουν προ των πυλών του Λένινγκραντ. Θα πολιορκήσουν την πόλη έως τον Ιανουάριο του 1944.

1962: Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του γάλλου προέδρου Σαρλ ντε Γκολ.

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Να μιλήσουμε επιτέλους, για Κομμουνισμό στην Ελλάδα;

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Δύο βασικές αρχές καθορίζουν τη στάση μας στον δημόσιο βίο: η εξουσιομανία και η διαρκής αναζήτηση του «μεταφυσικού». Κατά συνέπεια, κάνουμε τα πάντα για να μην χάσουμε την εξουσία και επιπλέον, επιδιώκουμε να εξωραίσουμε την ανεπάρκεια της πραγματικότητας με ουτοπικές αναζητήσεις.

Όλα ξεκινούν από την ιστορική μας συνήθεια να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Αφήνουμε επομένως, τους μύθους και τα ψέματα να εξελίσσουν την αφήγησή τους στον χρόνο, πολλαπλασιάζοντας τα θύματα των γενεών. Κι όλα αυτά για να μην διακινδυνεύσουμε την αποδοχή ενός φαντασιόπληκτου κοινού που θα μας στερήσει την αναγνώριση.

Η επιστολή Κοντονή στους Εσθονούς με την οποία δεν αποδέχεται τα εγκλήματα των Κομμουνιστών στην Ευρώπη, αποτελεί μια καλή αφορμή να ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα για τον Κομμουνισμό στην Ελλάδα. Κάτι που δεν έγινε ποτέ μέχρι τώρα και που προκαλεί στους Έλληνες τεράστιες απώλειες στο σημερινό δημοκρατικό τους αφήγημα.

Βεβαίως, η συγκυρία δεν είναι η ιδανική. Δυστυχώς για όλους μας, οι ηγέτες που βίωσαν την Αριστερά του Εμφυλίου και της μεταπολεμικής Ελλάδας δεν υπάρχουν πια. Στη θέση τους, βρίσκονται κακόγουστες καρικατούρες που η μόνη τους σχέση με το παρελθόν είναι η ξεδιάντροπη καπηλεία και ο εκχυδαισμός. Επίσης, δεν υπάρχουν πια ούτε σοβαροί υποστηρικτές της αστικής δημοκρατίας για να ξεκινήσουν τον διάλογο, βασισμένοι στην εμπειρία. Ούτε ο Φλωράκης ζει ούτε ο Κύρκος ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ούτε και ο Παύλος Μπακογιάννης.

Ο Μπακογιάννης δολοφονήθηκε ακριβώς για αυτόν το λόγο, Για να μην συμφιλιωθούν οι Έλληνες. Γιατί κάθε θετικό αποτέλεσμα, θα έβαζε ταφόπλακα στα σχέδια της Αριστεράς να καταλάβει την εξουσία και να καταλύσει την αμαρτωλή αστική δημοκρατία! Η πρόσφατη παράκρουση του γιού Κουφοντίνα ως απάντηση στον Περιφερειάρχη Μπακογιάννη το επιβεβαιώνει.

Αν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, αν η μόνη διέξοδος για τους συμπαθούντες τον Κομμουνισμό, είναι η αναβίωση του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά ελληνικά, ποιες λύσεις υπάρχουν;

Πρώτον, πρέπει να μας απασχολήσει για ποιο λόγο διατηρείται διαχρονικά, η συμπάθεια. Πρέπει κάποια στιγμή, να το εξηγήσουμε ως κοινωνιολογικό και πρωτοφανές στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, φαινόμενο. 

Δεύτερον, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την στάση της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Να θυμίσω εδώ ότι οι Έλληνες ευρωβουλευτές της ΝΔ, το 2009, απείχαν από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που καταδίκαζε τα εγκλήματα των Ναζιστών και των Κομμουνιστών- οι υπόλοιποι των άλλων ελληνικών κομμάτων ψήφισαν κατά…

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Βιώνουμε μία ιδεώδη μαζική διπολική διαταραχή:

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Δύο επέτειοι μαζί! Μας διδάσκουν κάτι τα συμβάντα με τον Μαδούρο, τον Γράμμο και τους Εσθονούς;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΦΑΝΗ ΟΥΓΓΡΙΝΗ

Στις 21 Αυγούστου 1940 πέθανε ο Λέων Τρότσκι, θύμα προφανώς του Στάλιν λόγω της επιμονής του στην αναγκαιότητα της Διαρκούς Επανάστασης. 

 Στις 21 Αυγούστου 1968 οι Σοβιετικοί με μερικούς συμμάχους τους εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία. 

 Το κοινό στοιχείο των δύο γεγονότων είναι μάλλον προφανές. Και στις δύο περιπτώσεις η ιδεολογική  ορθοδοξία έδρασε βίαια με σκοπό την εξάλειψη αιρετικών εκδοχών ενός θεωρητικού μοντέλου που βασίζεται στην Λενινιστική ερμηνεία των γραπτών των Μαρξ και Έγκελς.  

Αν όμως οι δύο αυτές επέτειοι συμπίπτουν ημερολογιακά, δεν διαφέρουν ουσιαστικά από αμέτρητες άλλες, σε όλο τον πλανήτη, οι οποίες αφορούν θύματα της απόλυτης νοοτροπίας που χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι οι παραπάνω καταδικασμένες τάσεις δεν ήταν και τόσο ανατρεπτικές.  

Οι μεταρρυθμίσεις του Ντούμπτσεκ, γνωστές ως Άνοιξη της Πράγας, είχαν ομοιότητες με την Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν, μετά το 1924. 

Η δε τροτσκιστική επαναστατικότητα πρακτικά υιοθετήθηκε από την ΕΣΣΔ μετά τον Β' ΠΠ, στα πλαίσια της αύξησης επιρροής της σε όλα τα μήκη και πλάτη.  

Η ορθότητα όμως αυτών των απόψεων μικρή σημασία είχε. Ζητούμενο του Σταλινισμού, δηλαδή του προτύπου που επικράτησε στους σοσιαλιστικούς... παραδείσους, ήταν  η απόλυτη υποταγή στα εδίκτα της κομματικής ιεραρχίας. Κάθε κριτική ήταν ύποπτη ρεβιζιονισμού ή-ακόμη χειρότερα-αντεπανάστασης. Αν δεν ήθελε κανείς να βρεθεί σε κάποιο είδος γκούλαγκ θα έπρεπε να κρατά το στόμα του κλειστό. Μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς απόλυτης έλλειψης ενδοσκόπησης είναι ν' απορεί κανείς για την μακροβιότητα του κρατικού αυτού μοντέλου.

Πόσο τραγικό, χάρη κυρίως στους διχαστικούς Συριζαίους να είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που ασχολούνται με τέτοιες αρχαίες ιστορίες. 

Ο κόσμος πετά όλο και πιο ψηλά, αγκαλιάζοντας μαζικά τα ευεργετήματα των νέων τεχνολογιών, της πράσινης ενέργειας, της ανακύκλωσης και της συνεχούς διάδοσης των ιδεών, κι εδώ υπερασπιζόμαστε τους φονιάδες του Κατύν και τους ηττημένους του '49. 

Οι σύγχρονοι Έλληνες κομμουνιστές, εντελώς ανασφαλείς για το μέλλον, αρνούνται ακόμη και τα προφανή. Αρνούνται να αποδεχθούν πως η ιδεολογία τους προκαλεί εγγυημένη οικονομική καταστροφή, πως χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο εγκαθίδρυσης στυγνών απολυταρχιών, και πως στο όνομα αυτής σφαγιάστηκαν εκατομμύρια αθώοι, συχνά κατηγορούμενοι ως «αντιδραστικοί» επειδή απλά πίστευαν στην ατομική ανέλιξη, ιδιοκτησία και ευδαιμονία.  

Το ότι ο Στάλιν αμύνθηκε έναντι του πρώην συμμάχου του Χίτλερ μικρή σημασία έχει, φέρθηκε βάναυσα στα δικά του στρατεύματα, ενώ αργότερα αξιοποίησε τον πόλεμο ως ευκαιρία κατάληψης όλης της Ανατολικής Ευρώπης. 

Ο δε ισχυρισμός τους πως ο κομμουνισμός είναι ανθρωπιστικός είναι πραγματικά κωμικός, κάθε μεσσιανικό ρεύμα το ίδιο πρεσβεύει, είτε πρόκειται για τους ναζί είτε για το Ισλαμικό Κράτος. Σχεδόν όλες οι μεγάλες σφαγές της ιστορίας έγιναν υπέρ υψηλών ιδεωδών, από ψύχρα κτήνη με... καλές προθέσεις.

Αν ίσως η πρωτοβουλία του αμετανόητου σκληροπυρηνικού ΚΚΕ για μουσείο ΔΣΕ είναι κάπως ερμηνεύσιμη, η στάση των Κοντονή και Γιαννακάκη εκπλήσσει ορισμένους, ως συνήθως.  

Δεν είναι παλιοί  Συνασπισμίτες, παλιοί  Ευρωκομμουνιστές; 

Τι δουλειά έχουν να υπερασπίζονται αυτά που είχε πρωτοκαταδικάσει ο Κύρκος πριν σχεδόν πενήντα χρόνια;  

Ε λοιπόν, αποδεικνύεται και πάλι ότι τα άλλοτε κόσμια μέλη του ΚΚΕ Εσωτερικού έχουν εξαλειφθεί πλέον από τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Το κόμμα του Αλαβάνου μάλλον τροτσκιστικό θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται, κι αποτελεί τραγική ειρωνεία το ότι σήμερα σπεύδει να υπερασπιστεί τον δολοφόνο του ήρωα του.  

Όμως τί γίνεται με τους πρώην πασόκους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αυτοί δε θα ‘πρεπε να ωθούν προς την Σοσιαλδημοκρατία; 

 Πρώτο, πολλοί πράσινοι ήταν βολεμένοι ακροαριστεροί, που τώρα θυμήθηκαν τα ριζοσπαστικά νιάτα τους.  

Δεύτερο, αν μελετήσετε το μεσοπολεμικό  δόγμα των Κοινωνικών Μετώπων θα διαπιστώσετε πως η συστράτευση με την κεντροαριστερά είναι απόλυτα αποδεκτή επιλογή στα πλαίσια της προσπάθειας εγκαθίδρυσης Δικτατορίας του Προλεταριάτου, ενώ το μετέπειτα δόγμα των Εθνικών Μετώπων ενθάρρυνε και την συνεργασία με την Δεξιά (βλέπε ΑΝΕΛ).

Μα γιατί όμως μόνο στην Ελλάδα από τα προηγμένα κράτη να διασώζονται αυτές οι πεποιθήσεις;  

Προφανώς επειδή μπορούν, καθώς το επέτρεψαν, σχεδόν το ενθάρρυναν οι αντίπαλοί τους. 

 Πρώτα ο Καραμανλής το '74 και αργότερα ο Μητσοτάκης το '90 στάθηκαν ιδιαίτερα καλοπροαίρετα απέναντι στους διαδόχους του Ζαχαριάδη. Τους προσέφεραν ηθική και θεσμική νομιμοποίηση χωρίς να απαιτήσουν αυτοκριτική για τον εμφύλιο και αποκήρυξη των αντιδημοκρατικών στόχων τους. Ενδιάμεσα ο επιπόλαιος αστός Παπανδρέου αγιοποίησε τον ΕΛΑΣ και τον Βελουχιώτη.  

Κι έτσι, με μπόλικα χρήματα στο ταμείο και με την Παιδεία, τον Τύπο και τον Πολιτισμό υπό τον έλεγχό τους, οι καθ' ημάς κομμουνιστές παρέμειναν ακμαίοι και δραστήριοι παρά την πτώση των πατρώνων τους, μέχρι τη στιγμή που οι πιο ριψοκίνδυνοι απ' αυτούς έγιναν και κυβέρνηση, ελέω Μνημονίων.

 

 

Μας διδάσκουν κάτι τα συμβάντα με τον Μαδούρο, τον Γράμμο και τους Εσθονούς; 

 

 

Πολλά και τίποτα. Μας θυμίζουν πως...

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΠΛΗΚΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Συριζα και σταλινισμός.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Είναι γνωστό ότι ο Συριζα αποτέλεσε ένα συνονθύλευμα αστέγων πολιτικών τάσεων που ξεκινούσαν από διαφωνούντες του ΚΚΕ και κατέληγαν στο ΠΑΣΟΚ και ριζοσπαστικά αριστερά ρεύματα. Με σημαντική και κυρίαρχη την τάση της, πάλαι ποτέ λεγόμενης, «Ανανεωτικής Αριστεράς». Μήτρα, δε, των ρευμάτων της «Ανανεωτικής Αριστεράς» υπήρξε το ΚΚΕεσ.

Τι διαφοροποιούσε το ΚΚΕες, στην Ελλάδα, και το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα γενικότερα;

Η καταγγελία της έλλειψης δημοκρατίας στα καθεστώτα του υπαρκτού- τότε- σοσιαλισμού, κυρίως στην ΕΣΣΔ, και η αντίθεσή τους στις ολοκληρωτικές μεθόδους και τα γκουλάγκ. Δηλαδή, στα εγκλήματα που διέπραξαν τα ορθόδοξα κομμουνιστικά καθεστώτα.

Και τα δύο στοιχεία υπήρξαν κεντρικό θέμα κριτικής αναφοράς και άλλων αριστερών διανοουμένων, όπως ο Καστοριάδης αλλά και πολλών ευρωπαίων. Μάλιστα, ο Καστοριάδης, χαρακτηρίστηκε, επανειλημμένως, από τον ορθόδοξο κομμουνισμό ως πράκτορας του Ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, με αφορμή την πρόσκληση της Εσθονίας σε συνέδριο για την καταγγελία των κομμουνιστικών εγκλημάτων, η κυβέρνηση του Συριζα αρνείται τη συμμετοχή.

Το αφελές ερώτημα είναι: ο Συριζα αρνείται ότι διεπράχθησαν εγκλήματα στα κομμουνιστικά καθεστώτα και δεν συμμετέχει στο συνέδριο;  

Αν ναι...