Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο
Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
Πολύ φοβάμαι πως 80 χρόνια ειρήνης και ευημερίας μάς έκαναν όχι μόνο να μην έχουμε απαντήσεις σε θεμελιώδη προβλήματα που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις, αλλά να μην κατανοούμε καν τις ερωτήσεις.
Η πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν είναι, δυστυχώς, ένα χαρακτηριστικό case study.
Ήταν επιθετική ή αμυντική ενέργεια;
Έπρεπε να γίνει ή μπορούσε να αποφευχθεί;
Ο δημόσιος λόγος γέμισε από βαρύγδουπα φληναφήματα που αναλύουν τα πάντα εκτός από το βασικό: τι κάνεις όταν ο γείτονας (που δεν είναι και τόσο γείτονας γιατί απέχει 1500 χιλιόμετρα, σαν η Ελλάδα να απειλείται, ας πούμε, από την Πολωνία) έχει ορκιστεί να σε εξοντώσει;
Ας δούμε, για παράδειγμα, τη γνώμη του πρωθυπουργού όπως την εξέφρασε σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον Νετανιάχου που έγινε, όπως μάθαμε, με πρωτοβουλία του δεύτερου, το Σάββατο. Σ΄ αυτήν, σύστησε στον Νετανιάχου "αποκλιμάκωση της έντασης" και επιλογή της "διπλωματικής οδού". Παράλληλα υποστήριξε την άποψη ότι το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Όταν το Ιράν το έχει βάλει αμέτι – μουχαμέτι να γίνει πυρηνική δύναμη και δεν έχει τιθασευτεί τα τελευταία 45 χρόνια από καμμία διπλωματική πρωτοβουλία, ούτε ακόμα από σκληρές διεθνείς οικονομικές κυρώσεις, θα το κάνει αυτό τώρα επειδή το είπε ο Κυριάκος;
Πώς υλοποιείται αυτό το "δεν πρέπει";
Φαντάζομαι το ύφος του πιο μπαρουτοκαπνισμένου πρωθυπουργού του πιο σοβαρού κράτους στον πλανήτη, ακούγοντας τις συμβουλές του κολλεγιόπαιδου που δεν τολμάει να αντιμετωπίσει ούτε τον Ρουβίκωνα.
Ακόμα όμως κι αν δεν ελέχθη τίποτε από αυτά, το ότι το Μαξίμου έστειλε δελτίο Τύπου με τέτοια πληροφορία, έχει εκτός από την κωμική και την τραγική του ανάγνωση: το να μην συνειδητοποιεί ο άνθρωπος που έχει τις τύχες της χώρας στα χέρια του το παράλογο και αντιφατικό των θέσεων που διατυπώνει δημοσίως δεν είναι μόνο ντροπή για τον ίδιο. Είναι απειλή για τη χώρα.
Κι επειδή το Μαξίμου "δίνει γραμμή" και είναι πολλοί όσοι, εκόντες – άκοντες, υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος, θεωρία που μεταφέρουν και στις δικές μας διαφορές με την Τουρκία, καταθέτω στον δημόσιο λόγο, όχι ένα άρθρο γνώμης, αλλά μια ξερή παράθεση γεγονότων, με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, από την οποία κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να διαπιστώσει πως η απόφαση του Ισραήλ ήταν η μόνη που μπορούσε να πάρει. Όχι με όρους μεγαλοϊδεατικού ηρωισμού, αλλά καθαρού, ανόθευτου ρεαλισμού.
Για να έχουμε, πρώτα, μια αίσθηση των μεγεθών:
Το Ισραήλ έχει έκταση περίπου όσο η Πελοπόννησος και το μισό είναι έρημος. Το Ιράν είναι 75 φορές μεγαλύτερο από το Ισραήλ, με 10πλάσιο περίπου πληθυσμό.
Το Ισραήλ, εκτός από φυσικό αέριο, δεν διαθέτει καμμία άλλη πλουτοπαραγωγική πηγή. Το Ιράν είναι ένα από τα πιο ευνοημένα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές κράτη στον κόσμο.
Δαβίδ και Γολιάθ σε σύγχρονη έκδοση. Αλλά, όπως είχε πει η Γκόλντα Μέιρ, οι Ισραηλινοί διαθέτουν ένα όπλο που μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ανίκητο: δεν έχουν πού αλλού να πάνε.
Γιατί το Ιράν εχθρεύεται το Ισραήλ; Ούτε κοινά σύνορα έχουν ούτε κάτι άλλο να χωρίσουν.
Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά η θέση του Ιράν για "εξάλειψη του Ισραήλ από τον χάρτη" έχει κυρίως θρησκευτικά κίνητρα. Το Ισραήλ ήταν ο καλύτερος σύμμαχος του Ιράν επί Σάχη. Όταν ανέλαβε ο Χομεϊνί, καθιέρωσε την αντισιωνιστική ρητορική ως βασικό πυλώνα του πολιτικού του λόγου. Στη θρησκεία, η έννοια του κακού, του Σατανά, παίζει σημαντικό ρόλο. Όταν η θρησκεία κάνει πολιτική πρέπει να διαμορφώσει αντίστοιχους ρόλους. Έτσι, ως Σατανάς ορίσθηκε το Ισραήλ και οι ΗΠΑ που το υποστηρίζουν. Οι μουλάδες συνδέουν την καταστροφή του Ισραήλ με τις προφητείες της θρησκείας τους: αυτή θα είναι η "τελική μάχη" πριν την έλευση του Μαχντί, του "μεσσία" του σιιτικού Ισλάμ.
Επιπλέον, ως φιλόδοξη περιφερειακή δύναμη, το Ιράν διεκδικεί την ηγεσία του ισλαμικού κόσμου, τουλάχιστον του σιιτικού, εργαλειοποιώντας το Παλαιστινιακό πρόβλημα. Αυτοπαρουσιαζόμενο ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων χρηματοδοτεί και εξοπλίζει ομάδες που έχουν ως στόχο την καταστροφή του Ισραήλ. Είναι αυτονόητο ότι το συμφέρον του Ιράν είναι να μην λυθεί ποτέ το Παλαιστινιακό, διότι τότε δεν θα έχει μοχλό πίεσης κατά του Ισραήλ και δεν θα μπορεί να το πολεμάει δι’ αντιπροσώπων.
Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα;
Μερικά χρόνια μετά την επικράτηση (1979) των μουλάδων, προς το τέλος της δεκαετίας του ’80. Βοηθήθηκε σε αυτό από Πακιστανούς που δούλευαν στο δίκτυο του A.Q. Khan. Ο Αμπντούλ Καντίρ Καν, που πέθανε το 2021, ήταν ο "Οπενχάιμερ" του Πακιστάν. Μεταλλουργός μηχανικός, εργαζόταν στην Ολλανδία στις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου της URENCO. Το 1975 έκλεψε κρίσιμες τεχνικές πληροφορίες, επέστρεψε στη χώρα του και ετέθη επικεφαλής του μυστικού πυρηνικού προγράμματός της. Στο τέλος της δεκαετίας του ’80, το Πακιστάν ήταν πολύ κοντά στην απόκτηση πυρηνικών. Ο Καν τότε άρχισε τις… εξαγωγές πυρηνικών, τροφοδοτώντας με τεχνογνωσία τους θεοκράτες δικτάτορες του Ιράν και αποδεδειγμένα άλλα δύο κράτη–παρίες: τη Λιβύη και τη Β. Κορέα. Με ένα παγκόσμιο δίκτυο, που λειτουργούσε ως "μαύρη αγορά” πυρηνικής τεχνολογίας, είχε επίσης επαφές με αρκετές χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Πότε πήρε χαμπάρι η Δύση ότι οι αγιατολλάχ ετοιμάζουν πυρηνική βόμβα;
CIA και Μοσάντ έβλεπαν πού το πήγαινε το Ιράν, αλλά δεν είχαν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, μέχρι το 2002, όταν Ιρανοί αντιστασιακοί (της οργάνωσης NCRI) αποκάλυψαν την ύπαρξη κρυφών πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Νατάνζ και στο Αράκ. Επί 15 τουλάχιστον χρόνια το Ιράν ανέπτυσσε πυρηνικά όπλα ουσιαστικά ανενόχλητο!
Πώς τα κατάφερε;
Πουλούσε (και εξακολουθεί να πουλάει) το παραμύθι ότι οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού είναι για παραγωγή ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς. Επειδή πάνω από το 60% της τεχνολογίας είναι το ίδιο, η πατέντα που ακολουθούσε ήταν να δηλώνει τις "νόμιμες" εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου, να πηγαίνουν εκεί οι επιθεωρητές του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA), να τα βρίσκουν όλα εντάξει, αλλά, παραδίπλα, σε υπόγειες μυστικές εγκαταστάσεις, να συνεχίζεται ο εμπλουτισμός με στόχο να φτάσει σε επαρκή επίπεδα για τη δημιουργία βόμβας.
ΣΗΜ: Το ουράνιο σε φυσική μορφή έχει μόνο 0,71% του σχάσιμου ισοτόπου U235. Tα άλλα ισότοπα που περιέχει δεν είναι σχάσιμα. Δεν κάνουν, δηλαδή, ούτε για βόμβα ούτε για σταθμό παραγωγής ενέργειας. Με μια εξαιρετικά πολύπλοκη και ακριβή τεχνολογία, η περιεκτικότητα σε U235 αυξάνεται σε 3% - 5% για ειρηνικούς σκοπούς. Όμως η βόμβα χρειάζεται U235 πάνω από 90% (HEU – Highly Enriched Uranium). Αυτό και στις δύο περιπτώσεις γίνεται με την ίδια τεχνολογία, με φυγοκεντρητές αερίου. Επίσης, οι αντιδραστήρες που χρησιμοποιούνται για παραγωγή ενέργειας παράγουν πλουτώνιο ως παραπροϊόν. Με ειδική επεξεργασία μπορεί να εξαχθεί σχάσιμο πλουτώνιο (Pu-239). (Αυτή τη μέθοδο χρησιμοποίησε η Ινδία για να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.) Για αυτό, ο IAEA διενεργεί επιθεωρήσεις σε όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής πυρηνικής ενέργειας.
Όμως υπήρχαν και άλλοι λόγοι της ολιγωρίας της Δύσης.
Το Ιράν ήταν εξασθενημένο από τον πόλεμο με το Ιράκ (1980–88) και δεν το θεωρούσαν σοβαρή απειλή. Κάποιοι, μάλιστα, περίμεναν "ομαλοποίηση” του καθεστώτος. Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία) είχαν σημαντικές εμπορικές σχέσεις με το Ιράν στη δεκαετία του '90 και δεν ήθελαν να το "ζορίσουν". Μόνο όταν το Ιράν έφτασε κοντά στην δημιουργία πυρηνικών όπλων και απείλησε την περιφερειακή ισορροπία, υπήρξε συντονισμένη αντίδραση.
Πώς αντέδρασε η διεθνής κοινότητα όταν έμαθε ότι το Ιράν ετοιμάζει ατομική βόμβα;
Ο ΟΗΕ, με την κλασική συνταγή: ψηφίσματα. Το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέδωσε 6 ψηφίσματα, "απαιτώντας" τον τερματισμό του εμπλουτισμού ουρανίου.
Τι τύχη είχαν;
Όπως όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Κουβάς. Πιο σοβαρά ήταν τα οικονομικά μέτρα που πήραν ΗΠΑ και Ε.Ε.: πάγωμα ιρανικών περιουσιακών στοιχείων, τραπεζικών λογαριασμών και πετρελαϊκών εσόδων, εμπάργκο όπλων, απαγόρευση εξαγωγών προς Ιράν, αποκλεισμός από το διεθνές τραπεζικό σύστημα SWIFT. Αυτό προκάλεσε πτώση των εξαγωγών πετρελαίου, με αντίστοιχη μείωση των εσόδων και έλλειψη φαρμάκων και προϊόντων τεχνολογίας. Ωστόσο το Ιράν συνέχιζε το πρόγραμμά του, αγνοώντας τη διεθνή πίεση. Μέχρι που το Ισραήλ (με τη συνεργασία των ΗΠΑ) ανέλαβε δράση. Με μια ευφυέστατη ενέργεια φύτεψε έναν ιό τύπου worm (Stuxnet) στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν καταστρέφοντας 1.000 φυγοκεντρητές. Την ίδια εποχή (2010 - 2011) η Μοσάντ εξόντωνε με εκρηκτικά 3 Ιρανούς πυρηνικούς επιστήμονες που είχαν κορυφαίο ρόλο στο πρόγραμμα. Το ότι δεν θα κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, το Ισραήλ το είχε αποδείξει πολύ νωρίτερα, όταν, το 1981, μαχητικά του πετώντας σε χαμηλό ύψος κάτω από τα ραντάρ έφτασαν μέχρι τα περίχωρα της Βαγδάτης και κατέστρεψαν τον πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak, ακυρώνοντας, άπαξ διά παντός, την προσπάθεια του Σαντάμ Χουσεΐν να αποκτήσει πυρηνικά. Την ίδια τύχη, με τον ίδιο τρόπο, είχε το 2007, μυστικός αντιδραστήρας της Συρίας κατασκευασμένος με βοήθεια της Βόρειας Κορέας. Η Συρία δεν έβγαλε "κιχ", διότι πώς να παραδεχθεί ότι προσπαθούσε κρυφά να φτιάξει πυρηνικά;
Υπάρχει κάτι, που οι δυτικοί υποβαθμίζουν και εγκλωβίζει τα θεοκρατικά καθεστώτα στο να εμμένουν στα σχέδιά τους, με κάθε τίμημα: όταν την κυβερνητική απόφαση την "πουλάς" στους πολίτες ως θέλημα Θεού, δεν μπορείς μετά να την αναιρέσεις! Οι μουλάδες επέμεναν πως έχουν "θείο" δικαίωμα να εμπλουτίζουν ουράνιο και να το κάνουν ό,τι θέλουν. Ένα παράθυρο ευκαιρίας για συνεννόηση δημιουργήθηκε όταν μετά τον σκληροπυρηνικό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ, εξελέγη το 2013 ο μετριοπαθής (τηρουμένων των αναλογιών) Χασάν Ρουχανί, με βασικό προεκλογικό σύνθημα την άρση των οικονομικών κυρώσεων. Έτσι, με τις ευλογίες του Ομπάμα, οι διαπραγματεύσεις με το πυρηνικό club (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα) και τη Γερμανία κατέληξαν, το 2015, στην JCPOA ("Συμφωνία της Βιέννης") με την οποία το Ιράν δεσμεύθηκε να κάνει το πυρηνικό του πρόγραμμα, ειρηνικό (χαμηλό επίπεδο εμπλουτισμού, λιγότεροι φυγοκεντρητές, απρόσκοπτοι διεθνείς έλεγχοι κ.λπ.).
Όμως, παρά τις διαθέσεις του Ρουχανί, κουμάντο στη θεοκρατία δεν κάνει ο πρόεδρος αλλά ο θρησκευτικός ηγέτης. Η συμφωνία δούλεψε ως "στάχτη στα μάτια". Ενώ οι κυρώσεις αίρονταν σταδιακά, το Ιράν διατήρησε την πυρηνική τεχνολογική του υποδομή, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να ξεφύγει. Αυτό έγινε από το 2018 και μετά, όταν οι ΗΠΑ, στην πρώτη θητεία Τραμπ, αποχώρησαν από την JCPOA.
Γιατί αποχώρησαν οι ΗΠΑ;
Η θρησκευτική ηγεσία του Ιράν, με επικεφαλής τον Αλί Χαμενεΐ, υπονόμευε τον Ρουχανί, που τον κατηγορούσε ως υπερβολικά φιλικό προς τη Δύση. Ο Χαμενεΐ και οι Φρουροί της Επανάστασης θεωρούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα σύμβολο κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας και αντιμετώπιζαν την JCPOA ως αναγκαίο κακό, όχι ως στρατηγική επιλογή. Ο Χαμενεΐ αποκαλούσε την JCPOA "test των προθέσεων της Δύσης". Δημοσίως τόνιζε ότι τη Δύση που "θέλει την παράδοση του Ιράν", "δεν μπορείς να την εμπιστευθείς". Τα ελεγχόμενα από τους μουλάδες ΜΜΕ του Ιράν παρουσίαζαν τον Ρουχανί και τον Ζαρίφ (ΥΠΕΞ) ως "υποχωρητικούς", "φιλοδυτικούς" μέχρι και "προδότες".
Να μην ξεχνάμε ότι στο Ιράν ο Πρόεδρος δεν ελέγχει ούτε τις ένοπλες δυνάμεις ούτε τις υπηρεσίες ασφαλείας και δεν έχει λόγο στη χάραξη εθνικής πολιτικής. Αυτά είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη, εν προκειμένω του Χαμενεΐ, και των Φρουρών της Επανάστασης. Οι μουλάδες ανέχθηκαν την πολιτική Ρουχανί ως προσωρινή τακτική για να αρθούν οι κυρώσεις. Τον θεωρούσαν χρήσιμο αλλά επικίνδυνο: χρήσιμο για να "αγοράσει χρόνο", επικίνδυνο επειδή έφερνε το Ιράν πιο κοντά στη Δύση.
Κι ενώ συμφωνούσαν υποκριτικά για αποκλιμάκωση της έντασης, την ίδια στιγμή ενίσχυαν με χρήματα και όπλα τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τους Χούθι, για να εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Ισραήλ και δυτικών στόχων, και συσσώρευαν βαλλιστικούς πυραύλους, που θα μπορούσαν να δεχθούν πυρηνικές κεφαλές. Το 2018, το Ισραήλ κατάφερε να αποκτήσει ιρανικά απόρρητα έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν ότι το Ιράν διατηρούσε στο ακέραιο τις στρατιωτικές πυρηνικές φιλοδοξίες του.
Μέχρι που στις εκλογές - παρωδία του 2021 (στις οποίες οι Φρουροί της Επανάστασης ακύρωσαν, χωρίς να δώσουν εξηγήσεις, όλες τις δημοφιλείς υποψηφιότητες που δεν ήταν του γούστου τους, με αποτέλεσμα η αποχή και οι άκυρες ψήφοι διαμαρτυρίας να φτάσουν σε ύψη ρεκόρ) εξελέγη Πρόεδρος του Ιράν, ο πρόεδρος του Ανώτατου (Ισλαμικού) Δικαστηρίου, Ιμπραήμ Ραϊσί, γνωστός ως "Χασάπης της Τεχεράνης" για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις εκτελέσεις εκτοντάδων Ιρανών αντιπάλων του θεοκρατικού καθεστώτος. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έκτοτε πάτησε γκάζι, που δεν σταμάτησε ο θάνατος του Ραϊσί με την πτώση του ελικοπτέρου του (αποδόθηκε επισήμως στις κακές καιρικές συνθήκες) ούτε η εκλογή του σημερινού προέδρου Μασούντ Πεζεσκιάν με τις αποψιλωμένες εξουσίες. Κουμάντο, είπαμε, κάνει το ιερατείο. Και βέβαια, η υποτροπή αυτή του Ιράν δεν προκάλεσε κανενός είδους κυρώσεις από τη διεθνή κοινότητα.
Το Ισραήλ ξαναέστειλε εν τω μεταξύ μήνυμα, ξεπαστρεύοντας, το 2020, με τηλεχειριζόμενο όπλο τον Μοσέν Φαχριζαντέχ, τον "πατέρα" του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, που το συνέχιζε μυστικά παρά τις διεθνείς συμφωνίες. Ταυτόχρονα έκανε σαμποτάζ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν προκαλώντας έκρηξη και πυρκαγιά σε υπόγεια πυρηνική μονάδα στο Νατάνζ και έναν χρόνο μετά μπλακ-άουτ, που προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε φυγοκεντρητές.
Ποιος είναι ο στόχος των πυρηνικών του Ιράν;
Η ολοσχερής καταστροφή του Ισραήλ. Το έχουν εκφράσει ξεκάθαρα όλοι οι ηγέτες του, ορίζοντάς το ως πολιτικό και θρησκευτικό συνάμα καθήκον.
Αγιατολλάχ Χομεϊνί (πατέρας του Ισλαμικού καθεστώτος): "Το Ισραήλ είναι καρκίνος που πρέπει να εξαλειφθεί."
Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ (πρόεδρος): "Το Ισραήλ πρέπει να σβηστεί από τον χάρτη."
Αχιατολλάχ Αλί Χαμενεΐ (ανώτατος ηγέτης): "Το Ισραήλ είναι παράνομο και καρκίνωμα που οφείλει να εξαλειφθεί." "Δεν θα υπάρχει ζώνη σιωνιστικού καθεστώτος στα επόμενα 25 χρόνια". Στις 3 Οκτωβρίου 2023, λίγο πριν την επίθεση της Χαμάς που οργανώθηκε από το Ιράν, δήλωσε ότι το Ισραήλ θα "εξολοθρευτεί από τα χέρια των Παλαιστινίων", ενώ στις 24 Μαΐου 2024, σε συνάντηση με ηγετική ομάδα της Χαμάς, μετά την επίθεση της 7/10 διαβεβαίωσε: "Η θεϊκή υπόσχεση για την εξάλειψη του σιωνιστικού όντος θα εκπληρωθεί."
Χουσεΐν Σαλαμί (αρχηγός των Φρουρών της Επανάστασης που σκοτώθηκε στις τελευταίες επιχειρήσεις του Ισραήλ): "Το Ισραήλ είναι "καρικατούρα καρκινώματος" που πρέπει να εξαλειφθεί, και μια ευρεία σύγκρουση θα προκαλέσει την τελική του εξάλειψη." "Ο στόχος μας είναι να εξαφανίσουμε το Ισραήλ από τον παγκόσμια πολιτικό χάρτη." Το 2024, σε δημόσιες ομιλίες του αποκάλυψε με νόημα ότι το Ιράν έχει πλέον την τεχνολογική και στρατιωτική ικανότητα για να εξαφανίσει το Ισραήλ από προσώπου γης."
Αν άκουγες αυτές τις απειλές κατά της οικογένειάς σου, αγαπητέ ειρηνιστή αναγνώστη, εσύ που είσαι "με τον άνθρωπο", τι θα έκανες;
Αν τις άκουγες, Κυριάκο, κατά της Ελλάδας, και ήξερες ότι ο εχθρός της έχει σχεδόν έτοιμες 10 ατομικές βόμβες (τόσες μπορεί να φτιάξει το Ιράν με το εμπλουτισμένο ουράνιο που διαθέτει), τι θα έκανες;
Θα συνιστούσες αποκλιμάκωση της έντασης και αξιοποίηση της διπλωματικής οδού;
(Μόνο σοβαρές απαντήσεις, παρακαλώ. Δεκτοί και άλλοι εκπρόσωποι του εθνικού ενδοτισμού.)
Πώς αντέδρασε η Δύση απέναντι σ΄ αυτές τις απειλές;
Με λόγια, όπως πάντα. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε ότι οι απειλές κατά κράτους παραβιάζουν το Χάρτη του ΟΗΕ και κάλεσε σε άμεση αποκλιμάκωση. Τα ίδια είπαν και οι άλλες δυτικές χώρες: "Το Ισραήλ έχει δικαίωμα άμυνας, αλλά πρέπει να αποφύγει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις." Πρέπει, πρέπει, πρέπει. Δηλαδή οι Ισραηλινοί να παρακολουθούν τις πυρηνικές βόμβες να ετοιμάζονται, να συσκευάζονται, να μπαίνουν στα βομβαρδιστικό και όταν τις δουν πάνω από τα κεφάλια τους, ε, τότε κάτι μπορεί να κάνουν! Όσο για το Ιράν, το κάλεσαν, όπως το καλούν από το 1979, για… διάλογο και αποφυγή της έντασης!
Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη, που πιστεύει ότι αυτό συνιστά αποτρεπτική πολιτική και εξασφαλίζει προστασία στο Ισραήλ από τον πυρηνικό όλεθρο;
(Μόνο σοβαρές απαντήσεις παρακαλώ.)
Τι αποτελέσματα είχε μέχρι σήμερα η διπλωματία που επικαλείται η διεθνής των πουρκουάδων που, δυστυχώς, κουμαντάρουν τις χώρες της Δύσης;
Κανένα! Αν ο εχθρός σου έχει αποφασίσει να πολεμήσει για να σε κατακτήσει ή να σε εξαλείψει από τον χάρτη, δυστυχώς πρέπει να πολεμήσεις κι εσύ. Δεν είναι πολεμοχαρής αυτή η άποψη, όπως νομίζουν όσοι δηλώνουν ειρηνιστές. Όλοι ειρηνιστές είμαστε. Για την εξασφάλιση της ειρήνης έγινε η ισραηλινή επίθεση στο Ιράν. Για την εξασφάλιση της ειρήνης στον κόσμο και για την απελευθέρωση του λαού του Ιράν πρέπει να ανατραπεί η δικτατορία των μουλάδων.
Μα, το Ισραήλ έχει ήδη ατομικά όπλα. Με ποιο δικαίωμα αντιδράει στην απόκτησή τους και από άλλους;
Με το δικαίωμα της επιβίωσης. Το Ισραήλ μολονότι είναι γνωστό ότι διαθέτει πυρηνικά όπλα (δεν το έχει επιβεβαιώσει, ούτε όμως το διαψεύδει) δεν απειλεί κανέναν, ούτε με αυτά ούτε με τα συμβατικά. Αν δεν συνέβαινε η κτηνωδία της 7/10, η Γάζα θα ήταν το ειδυλλιακό θέρετρο που τώρα ανακάλυψαν οι εικόνες του "πριν". Αν η διεθνής βοήθεια που έπαιρνε η Χαμάς τόσα χρόνια, πήγαινε στην ευτυχία και στην προκοπή του λαού της και όχι σε τούνελ – αποθήκες όπλων και σε πυραύλους, η Γάζα θα ήταν το Μονακό της Μέσης Ανατολής όπως ήταν κάποτε Ελβετία της Μέσης Ανατολής ο Λίβανος, πριν μπουκάρουν και τον ρημάξουν οι Παλαιστίνιοι. Αν οι Άραβες και οι άλλες ισλαμικές χώρες είχαν αποδεχθεί το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, δεν θα μιλούσαμε καν για Μεσανατολικό. Και σ΄ αυτόν τον πόλεμο, ενώ το Ιράν εξαπολύει πυραύλους εναντίον κατοικημένων περιοχών και αμάχων, το Ισραήλ, με πολύ μεγάλο κίνδυνο των στρατιωτών του που επιχειρούν επί ιρανικού εδάφους, πραγματοποιεί χειρουργικές επιθέσεις κατά πυρηνικών εγκαταστάσεων και συγκεκριμένων στελεχών της ιρανικής δικτατορίας. Θα μπορούσε με μια ατομική βόμβα στην Τεχεράνη να ξεμπλέξει μια και καλή από τους μουλάδες. Αλλά δεν το κάνει.
Σκέφτεστε μια ατομική βόμβα στα χέρια τζιχαντιστών;
Σκέφτεστε οι υπεύθυνοι της χρήσης τέτοιων όπλων να ακούν θεϊκές φωνές που τους διατάζουν να εξοντώσουν όσους περισσότερους απίστους μπορούν;
Σκέφτεστε πως ο κόσμος μας μπορεί να γίνει παρανάλωμα για να εκπληρωθεί μια προφητεία ενός αγράμματου καμηλιέρη του 7ου αιώνα;
Σκέφτεστε ένα ωραίο πρωί να μάθουν (όσοι επιζήσουν) ότι το Πακιστάν ή η Β. Κορέα, που είναι ήδη πυρηνικές δυνάμεις (το πώς και το γιατί είναι μεγάλη ιστορία), ξεκίνησαν πυρηνικό πόλεμο κατά του Σατανά ή του εχθρού, όποιος κι αν είναι αυτός (Ινδία, Νότια Κορέα, ΗΠΑ κ.λπ.);
Ευτυχώς οι 5 δυνάμεις που απέκτησαν πρώτες πυρηνικά όπλα κατάλαβαν τον κίνδυνο που συνεπάγονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα και υπέγραψαν την NPT (Non-Proliferation Treaty), τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων, που είναι σε ισχύ από το 1970, λέγοντας ουσιαστικά πως αυτά είναι πολύ επικίνδυνα παιχνίδια για να τα έχουν μικρά, ανεύθυνα και πεισματάρικα παιδιά. Θα τα έχουμε μόνο εμείς, οι μεγάλοι, που δεσμευόμαστε να μην τα χρησιμοποιήσουμε.
Βεβαίως υπάρχουν άλλες 4 χώρες, εκτός του club, που έχουν πυρηνικά: οι προαναφερθείσες και η Ινδία. Κι αυτό αυξάνει εκθετικά τον κίνδυνο.
Υπάρχουν και αρκετές ακόμα που δεν έχουν, αλλά βρίσκονται στο κατώφλι: κατέχουν την τεχνολογία, τις υποδομές και τα υλικά για να τα φτιάξουν, αν θελήσουν, σε μερικές εβδομάδες. Είναι "threshold nuclear states": Ιαπωνία, Γερμανία, Ν. Κορέα, Καναδάς, Βραζιλία, Αργεντινή και το Ιράν.
Καμμία από αυτές, εκτός από το Ιράν, δεν έχει πρόθεση να κατασκευάσει ατομικές βόμβες ούτε απειλεί κάποια άλλη χώρα στον κόσμο με εξάλειψη από τον χάρτη. Μόνο το Ιράν το κάνει αυτό.
Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ήξεραν ότι η ολοκλήρωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ήταν θέμα μερικών ημερών. Τι θα έπρεπε να κάνουν;
Όταν απειλείται ή ίδια σου η ύπαρξη, η υπομονή δεν είναι αρετή. Και η έννοια της άμυνας δεν μπορεί να περιορίζεται στην αντίδραση, μετά το χτύπημα του άλλου. Αν είναι πυρηνικό, δεν θα υπάρχει "μετά". Το Ισραήλ, περικυκλωμένο από εχθρικά κράτη και οργανώσεις που έχουν διακηρύξει ανοιχτά την πρόθεσή τους να το αφανίσουν, δεν έχει το προνόμιο της αναμονής. Αντίθετα, έχει την ηθική υποχρέωση να προλάβει αυτό που έρχεται. Η αναμονή μιας πυρηνικής επίθεσης είναι καθαρή αυτοκτονία.
Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή κάνει τη δύσκολη δουλειά για λογαριασμό όλων μας. Διότι ένα πυρηνικό Ιράν δεν θα ήταν απλώς άλλος ένας πυρηνικός παίκτης. Ένα φανατικό καθεστώς με ικανότητα μαζικής καταστροφής και με στρατηγική θεμελιωμένη στη θρησκευτική λύτρωση μέσω της σύγκρουσης με τον κόσμο των απίστων, είναι τρομακτική και μόνιμη απειλή για τον πλανήτη ολόκληρο.
Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι...
