ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ξένη Δημητρίου, η νέα Ρόζα Λούξεμπουργκ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Σάκη Μουμτζή

 

Αν οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης πιστεύουν πως ο ρόλος τους είναι κάνουν τους μαθητές τους λαϊκούς αγωνιστές, γιατί οι δικαστές να μην πιστεύουν πως η αποστολή τους είναι η κοινωνική αλλαγή; 

Νομίζω πως η διαστροφή των ρόλων που έχουν αναλάβει, από την Πολιτεία, συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες είναι μια από τις παθογένειες της κοινωνίας μας.  

Οι καθηγητές είναι επιφορτισμένοι να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Γι΄αυτό πληρώνονται από τους φόρους όλων των Ελλήνων. Και οι δικαστές πληρώνονται για να δικάζουν δίκαια, με βάση τους κείμενους νόμους. Ολα τα άλλα είναι νοσηρά συμπτώματα.

 

Σε αυτήν την κατηγορία των νοσηρών συμπτωμάτων εντάσσεται και η ανακοίνωση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου σχετικά με την απόπειρα κατά του Ι. Ντογιάκου. 

 Η κυρία Ξένη Δημητρίου, αν το έχετε καταλάβει, αφού μέσα σε μια αράδα εκφράζει την συμπαράσταση της στον συνάδελφό της, μετά ανοίγει έναν διάλογο με τους τρομοκράτες. Αναπτύσσει με, γυμνασιακού επιπέδου επιχειρήματα, το όραμά της για το πώς θα αλλάξει ο κόσμος, λες και αυτό μας ενδιαφέρει.

 

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. 

 Γιατί η κυρία εισαγγελέας, που μισθοδοτείται πλουσιοπάροχα από όλους τους Έλληνες, θεωρεί βέβαιο πως όλοι οι πολίτες–εργοδότες της θέλουν να αλλάξει η κοινωνία; 

Γιατί προβαίνει σε μια τοποθέτηση, πέραν των καθηκόντων της, και μάλιστα απευθυνόμενη προς τους τρομοκράτες με τρόπο μητρικό, σαν να γνωρίζει τα κίνητρα τους, με τα οποία όπως φαίνεται συμφωνεί.  

Κάτι μου θυμίζει. Εκείνον τον απίθανο τυπάκο του ΣΥΡΙΖΑ που είδε στους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη καλές προθέσεις.

 

Αλλά πώς κατάλαβε η κυρία εισαγγελέας τα κίνητρα των τρομοκρατών; 

Γιατί απέδωσε σε αυτούς αγαθές προθέσεις για τις οποίες αγωνίζονται με λάθος τρόπο, όπως η ίδια υποστηρίζει; 

Και αν οι προθέσεις τους είναι σκοτεινές, τι γίνεται;  

Αν ο Ι. Ντογιάκος στοχοποιήθηκε για τον χειρισμό του π.χ. στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, πού βρίσκεται το όραμα της κοινωνικής αλλαγής των τρομοκρατών στο οποίο πιστεύει και η κυρία Ξένη Δημητρίου;


Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας αυτήν την ανακοίνωση μια μόνο σκέψη έρχεται στο μυαλό μου. Δεν πάμε καλά. Δεν πάμε καθόλου καλά. 

Το επόμενο βήμα της κυρίας εισαγγελέως θα είναι...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Με αγάπη Η Ξένια σας !!!

Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Γιατί το κάνατε αυτό καλά μου παιδιά;  

Κι εγώ μαζί σας είμαι. 

Κι εγώ αγωνίζομαι για έναν καλύτερο κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχουν αδικίες, οι άνθρωποι θα ζουν αγαπημένοι σαν αδέλφια και ολονώνε οι πόρτες θα είναι ανοιχτές.  

Και μέσα απ' το μαγεριό θα μοσκοβολάει ζεστό ψωμί ζυμωμένο με τα ροζιασμένα αλλά τίμια χέρια της συντρόφισσας μάνας. 

Χωρίς κλειδωνιές, χωρίς αμπάρες στις ζωές μας, χωρίς μίσος στην καρδιά. 

Κι εγώ θέλω να τρέχουμε στα ολάνθιστα λιβάδια, να αγκαλιαζόμαστε, να τραγουδάμε για την ειρήνη, για τη συναδέλφωση των λαών, για τα σπαθιά που θα λυώσουμε και θα φτιάξουμε άροτρα να οργώσουμε τη γης, να φυτέψουμε τον σπόρο της ελπίδας.

 

Δεν γίνονται αυτά με ωρολογιακούς μηχανισμούς, αγαπημένα μου παιδιά. 

Γίνονται αν...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: «Πολιτικό μανιφέστο» δια χειρός Ξένης Δημητρίου

Ειδικού Συνεργάτη του Liberal.gr
 

Η αλήθεια είναι πως συνήθως οι ανακοινώσεις καταδίκης τρομοκρατικών επιθέσεων δεν ενέχουν θέση πολιτικοϊδεoλογικής στόχευσης της κοινωνίας, κυρίως όταν εκδίδονται από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Πολλώ δε μάλλον όταν η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αναφέρεται στην τρομοκρατική επίθεση που επιβουλευόταν τη ζωή ενός συναδέλφου της αντεισαγγελέα του Ανωτάτου Δικαστηρίου και της οικογένειάς του. Γιαυτό και η ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η κα Ξένη Δημητρίου, σχετικά με την τοποθέτηση βόμβας έξω από το σπίτι του Ισίδωρου Ντογιάκου, είναι αλήθεια πως ξένισε πολλούς:

«Σήμερα, ένα μέλος της εισαγγελίας μας, ο Ισίδωρος Ντογιάκος, η οικογένειά του αλλά και ο ανυποψίαστος πολίτης που πέρασε δίπλα από την παγιδευμένη με εκρηκτικό μηχανισμό μοτοσικλέτα κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους από ενέργειες ατόμων, που δεν έχουν καμιά δημοκρατική παιδεία, καμιά ωριμότητα, που κινούνται στο σκοτάδι και που δεν ξέρουν να βαδίζουν το δύσκολο ειρηνικό δρόμο για τη λύση των κοινωνικών προβλημάτων, που δεν είναι άλλη από τη συνεχή πάλη μας με θετικές πράξεις και με αγωνιστική επιχειρηματολογία να αλλάξουμε τον κόσμο.

Στο μόνο στο οποίο συμφωνούμε με αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν οδηγό και Θεό τους την ωμή βία, είναι, ότι ο κόσμος μας μπορεί και πρέπει να αλλάξει σε πολλά επίπεδα. Σε αυτό που διαφωνούμε, όμως, με αυτούς κάθετα και οριζόντια είναι ο τρόπος που αυτό πρέπει να γίνει».

 

Αυτό το πρώτο απόσπασμα από την ανακοίνωση μας μαθαίνει δυο πράγματα:


*Πως οι τρομοκράτες βαδίζουν στο λάθος δρόμο της ωμής βίας (την οποία καταδικάζει απερίφραστα για να είμαστε ακριβείς) για να αλλάξουν τον κόσμο. Δηλαδή, εν ολίγοις  έχουν επιλέξει τον λάθος, καταδικαστέο, αντιδημοκρατικό δρόμο, για να φτάσουν στο σωστά επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Δηλαδή οι άνθρωποι έχουν αγαθά κίνητρα στον δολοφονικό οίστρο τους.
 

*Μάθαμε επίσης  πως διαφωνούμε σε όλα μαζί τους αλλά συμφωνούμε πως πρέπει να αλλάξει ο κόσμος μας σε πολλά επίπεδα. Να συμφωνήσουμε και σε αυτό με μια διαφορά: Η εκπαιδευτική δυναμική των λόγων ενός ανώτατου εισαγγελέα  μπροστά σε μια δολοφονική πράξη προφανώς (θα έπρεπε) έπεται της εκφρασθείσας επιθυμίας του να εξιχνιάσει το έγκλημα, να εμπεδώσει αίσθημα ασφαλείας στους πολίτες και κυρίως στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Γιατί φοβισμένος (ή βομβαρδισμένος ) εισαγγελέας είναι δεδομένο πως θα προσφέρει κακές υπηρεσίες και αυτό είναι ευθύνη (και της) κας Δημητρίου να το αποτρέψει.

 

Η κα Δημητρίου αντ’ αυτού επιλέξει να …ευχηθεί «ειρήνη στον κόσμο» μιλώντας σαν...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Πάνος Καμμένος, ειδικότητα ενάγων

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

 

Δυσκολεύομαι να γράφω για πράγματα που αναμιγνύομαι προσωπικά αλλά θα κάνω μια εξαίρεση. 

Οταν επρόκειτο να εκδικαστεί για πρώτη φορά η εναντίον μου αγωγή του Πάνου Καμμένου για άρθρο που είχα γράψει στο Protagon, με συγκατηγορούμενούς μου το site και τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο Σταύρος Τσακυράκης, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε σπεύσει αφιλοκερδώς να μου παρασταθεί νομικά, είχε ήδη αρρωστήσει. Ετσι είχαμε αναγκαστεί να ζητήσουμε αναβολή για λόγους υγείας του συνηγόρου. Ο υπουργός Αμυνας προφανώς δεν γνώριζε λεπτομέρειες, άρα ήταν περίπου αναμενόμενη η παρεμπίπτουσα αποστροφή του στη Βουλή: «…και όταν σάς καλεί η Δικαιοσύνη, κύριε Θεοδωράκη, να έχετε το θάρρος να εμφανίζεστε στο δικαστήριο και όχι να κρύβεστε πίσω από ασθένειες δικηγόρων…» 

 Αυτή ήταν μια από τις αναρίθμητες μηνύσεις και αγωγές που είχε καταθέσει εναντίον δημοσιογράφων και πολιτικών ο κ. Καμμένος για διάφορες υποθέσεις που θεώρησε ότι θιγόταν –μάλιστα σε αυτές κατά δημοσιογράφων των «Νέων» και του «Φιλελεύθερου» ζήτησε και αυτόφωρη διαδικασία σύλληψης.  

Πασίγνωστος για την δικομανή ευθιξία του ο ρέκορντμαν των δικαστικών διώξεων υπουργός, είχε γίνει μόνιμος κάτοικος του πινακίου του Πρωτοδικείου και πολιτικό ανέκδοτο για την αγάπη του στα δικαστήρια.  

Προξενεί εντύπωση λοιπόν γιατί απέφυγε να επισκεφθεί τον αγαπημένο του προορισμό με αφορμή την πρόσφατη μήνυση εναντίον του για ψευδή καταμήνυση, των Χάρη Μάκα, Μιράντας Ξαφά και Ηλία Κανέλλη, και γιατί ο ο ίδιος ζήτησε (και πέτυχε) από την Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής (εννοούμε τη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πλειοψηφία) τη μη άρση της βουλευτικής του ασυλίας. 

Και αυτή η εντύπωση γίνεται πραγματική απορία αν ανατρέξει κανείς (ενδεικτικά) και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις που ο υπουργός απαρνήθηκε, ενώ είχε την ευκαιρία, την αγαπημένη του Ευελπίδων.  

Οπως σε κάποια μήνυση του Δήμου Καλλιθέας για υπόθεση σκαστών πολεοδομικών παραβάσεων στο κτίριο των γραφείων του κόμματός του (ιδιοκτησίας του πατέρα του), όταν ζήτησε και πέτυχε τη μη άρση της ασυλίας του γιατί οι συγκυβερνήτες του δέχτηκαν ότι επρόκειτο για πολιτική δίωξη (!). 

Οπως σε άλλη μήνυση, του επιχειρηματία Δημήτρη Γιαννακόπουλου, για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση από του βήματος της Βουλής, που πάλι έπεισε τους ευαίσθητους σε θέματα βουλευτικών προνομίων συναδέλφους του τού ΣΥΡΙΖΑ ότι το υβρεολόγιο ξεχείλισε στο πλαίσιο της άσκησης των πολιτικών του καθηκόντων.  

Οπως πάλι όταν είχε καταγγείλει την υποτιθέμενη απόπειρα εξαγοράς της βουλευτή του, κυρίας Ξουλίδου, για να μην ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας. Την υπόθεση υποτίθεται ότι γνώριζε από μηνών και κάποιος πολίτης τον πίστεψε και του έκανε μήνυση για παρασιώπηση εγκλήματος. Τότε η φιλική του πλειοψηφία κατάλαβε αυτό που ξέραμε οι υπόλοιποι, ότι η όλη υπόθεση ήταν για γέλια, πάντως εκείνος καλού κακού ζήτησε να μην αρθεί η ασυλία του, μήπως βρεθεί στο δικαστήριο να περιγράφει πώς μας εξαπάτησε προεκλογικά. 

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία όλο αυτό το περιέγραψε τότε επίσης ως πολιτική δίωξη. 

Οπως πολιτική δίωξη είχε θεωρήσει και τη μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση ενός αστυνομικού που υπηρετούσε στη Χίο, τον οποίο ο κ. Καμμένος κατά την επίσκεψή του στο χοτ-σποτ, είχε περιγράψει από το twitter ως επικεφαλής των αγανακτισμένων πολιτών μαζί με τους νεοναζί και επίσης πράκτορα της ΚΥΠ. Κρύφτηκε πάλι ο υπουργός πίσω από την ασυλία και δεν μάθαμε κι εμείς τι εννοούσε. 

Για να μην ξεχάσουμε και την περίπτωση που δεν επέτρεψε να κινηθεί εναντίον του ο Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε μαζί του το αίτημα της αντιπολίτευσης για σύσταση Προανακριτικής για την περίπτωση των συνομιλιών του με τον ισοβίτη του Κορυδαλλού, με σκοπό να επηρεάσει την κατάθεσή του. Κάτι που επαναλήφθηκε σε παρόμοιο αίτημα των βουλευτών της αντιπολίτευσης, στην υπόθεση της πώλησης πολεμικού υλικού για να βομβαρδίζουν αμάχους οι Σαουδάραβες, με τα 200.000 ορφανά βλήματα και τον μεσάζοντα φάντασμα.

 Δεν βλέπω να διαθέτει και πολύ από αυτό το θάρρος που ζητούσε από τον Σταύρο Θεοδωράκη ο Πάνος Καμμένος στην αντιμετώπιση των κατηγοριών εναντίον του στις δικαστικές αίθουσες – μόνο ως ενάγων κάνει τσαμπουκάδες.  

Λάστιχο οι αρχές του για τα δικαιώματα βουλευτών και πολιτών ενώπιον του Νόμου, παρά τις πάγιες ηθικολογικές του κορώνες για τους πολιτικούς που συγκαλύπτουν τις ανομίες τους κρυπτόμενοι πίσω από το νομικό ακαταδίωκτο. 

Ακόμα εκτατικότερο λάστιχο όμως είναι...

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η δίκη του «γκαουλάιτερ»

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Η ιστορία με την αγωγή του Νίκου Κοτζιά κατά της «Athens Review of Books» είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Δεν παύει όμως να είναι και απίστευτη. Και αν δούμε την ηγεσία του Αρείου Πάγου, μαζί με άλλους ανώτατους δικαστικούς, να ελέγχονται δικαστικά για κακοδικία, τότε θα είναι και μία περίπτωση μοναδική στα παγκόσμια χρονικά.  

Για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται λεπτομέρειες: 

Το περιοδικό δημοσίευσε επιστολή αναγνώστη που, αναφερόμενος στο πολιτικό παρελθόν του Νίκου Κοτζιά, τον χαρακτήρισε «πολιτικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού». Ο αναγνώστης σημείωνε στην επιστολή του ότι «δεν υπήρξε απλός θιασώτης και θαυμαστής, αλλά και διαπρύσιος διαφημιστής του καθεστώτος Χόνεκερ». 

Ο Νίκος Κοτζιάς κατέθεσε αγωγή, ζητώντας αποζημίωση 250.000 ευρώ. Τα μέσα ενημέρωσης ευθύνονται για τις κρίσεις των αναγνωστών που επιλέγουν να δημοσιεύσουν — το υπενθυμίζω προς αναγνώστες που διαμαρτύρονται για τη μη δημοσίευση σχολίων τους όταν αυτά περιέχουν χαρακτηρισμούς που μπορούν να θεωρηθούν υβριστικοί ή συκοφαντικοί. Ο κ. Κοτζιάς κέρδισε όλες τις δίκες. Του επιδικάστηκαν 27.000 ευρώ. Οι σχετικές αποφάσεις έκριναν ότι ο χαρακτηρισμός «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» είναι συκοφαντικός και όχι αξιολογική κρίση προς πολιτικό πρόσωπο. Μάλιστα το Εφετείο Αθηνών προσέδωσε υπερφυσικές ιδιότητες υπεραιωνόβιου στον Νίκο Κοτζιά. Η απόφαση του σημείωνε ότι «ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ», όμως «ούτε και από τα κείμενά του που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι προκύπτει ο θαυμασμός του για το εν λόγω απολυταρχικό καθεστώς και η διαφήμισή του». Επίσης το δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό του Νίκου Κοτζιά για τον υβριστικό χαρακτήρα της λέξης «γκαουλάιτερ». Παραπέμπει, λέει, στους ναζί. Όμως ο Δημήτρης Ψαρράς, της «Εφημερίδας των Συντακτών», υπενθύμισε, με άρθρο του, μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου ο «Ριζοσπάστης» χρησιμοποίησε τον όρο και μάλιστα επί ημερών Κοτζιά στο ΚΚΕ. 

Εν τέλει έχουμε να κάνουμε με πολιτικό πρόσωπο που, εκ θέσεως, εκτίθεται στην κριτική με αξιολογικούς όρους —αυτή τη θέση υιοθέτησε και το Πρωτοδικείο Αθηνών στη δίκη Καμμένου εναντίον Protagon και Ανδρέα Πετρουλάκη. 

Η «Athens Review of Books» κατέθεσε αίτηση αναίρεσης στον Αρειο Πάγο. 

Εκεί, όπως καταγγέλλει ο εκδότης της Μανώλης Βασιλάκης, η αρεοπαγίτης Πηνελόπη Ζωντανού, εισηγήθηκε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης, αλλά η ίδια καταψήφισε αργότερα την εισήγησή της. Στη συνέχεια επελέγη από την κυβέρνηση ως αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Και αργότερα χάκερ έκαναν επίθεση στο site του περιοδικού, όπου και εκτίθεντο, προς το διεθνές ακροατήριο, τα στοιχεία της υπόθεσης. Και ενώ το περιοδικό αναζητεί δικαίωση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Νίκος Κοτζιάς έχει δεσμεύσει τους λογαριασμούς της οικογένειας Βασιλάκη. 

Διότι, όλα και όλα, μόνο σταλινικός δεν υπήρξε. 

Τι και αν υποστήριξε, ως θεωρητικός του ΚΚΕ, το πραξικόπημα Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία;  

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχει γράψει και αυτό: «Η σοσιαλρεφορμιστική άρνηση του μη ειρηνικού δρόμου, δεν αποτελεί απλώς μία μονόπλευρη πρόσδεση στις ειρηνικές μορφές πάλης. Αντίθετα συνοδεύεται με μία άλλη λανθασμένη αντίληψη ότι ο ειρηνικός δρόμος είναι ο κοινοβουλευτικός». 

Ολα αυτά είναι λίγο ως πολύ γνωστά και επιτρέπουν στους πολίτες να διαμορφώσουν άποψη για πτυχές του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η Δικαιοσύνη στη χώρα μας. 

Από την άλλη, όμως, είναι και συναρπαστικά. 

Διότι εντός του προσεχούς διαστήματος αναμένεται να παρακολουθήσουμε μία δίκη μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. 

 Η ηγεσία του Αρείου Πάγου θα τεθεί ενώπιον Ειδικού Δικαστηρίου, κατά την εκδίκαση της αγωγής της «Athens Review of Books» για κακοδικία. 

Η δικάσιμος είχε οριστεί στις 6 Οκτωβρίου, στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ωστόσο η αλλαγή στην ηγεσία του ΣτΕ πάει πίσω τη διαδικασία — της δίκης θα προεδρεύσει η πρόεδρος του ΣτΕ.  

Νομικοί κύκλοι τονίζουν ότι αυτή είναι μία πρωτόγνωρη διαδικασία στα ελληνικά δικαστικά χρονικά και ενδεχομένως και του δυτικού κόσμου. Αλλά...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Nα τον χαίρεστε σύντροφοι...

Γράφουν οι "Γραμματεις και Φαρισαίοι"

 

Οταν ένας Ριζοσπάστης Αριστερός (ααχχααχχχααχχα) υπουργός κάνει Αισχρή Προπαγανδιστική Πλακίτσα πάνω σε Απανθρακωμένα Πτώματα και Χιλιάδες Πληγέντες με μοναδικό σκοπό να καλύψει και να συμψηφίσει την Ανικανότητα, την Αχρηστοσύνη, την Ολιγωρία, την Λιγοσύνη, την Αδιαφορία, την Ανευθυνότητα και το Κροκοδείλιο Ενδιαφέρον αυτής της κυβέρνησης, τότε αναρωτιέσαι αν η Ηλιθιότητα έχει ξεπεράσει την Καφρίλα ή ο Κυνικός Λαϊκισμός έχει υπερισχύσει της Αναίσχυντης Υπεράσπισης της Καρέκλας...

 

Τέτοιο χιουμοράκι σε κάνει να σκέφτεσαι αν πρέπει να θεσμοθετηθεί κάποιο είδος Ενδελεχούς Ψυχιατρικής εξέτασης σε όλους όσους ζητάνε ψήφο και θέλουν να ηγηθούν στην διαμόρφωση των πολιτικών πραγμάτων ΠΡΙΝ βρεθούνε στα ψηφοδέλτια, διότι το Ψυχοδιανοητικό Σύμπαν πολιτευτών σαν του Πολάκη Βρωμάει και Ζέχνει Εγκεφαλική Γάγγραινα και Σάπια Επαρση επειδή κατάφερε να πείσει μερικές χιλιάδες Αμνοερίφια να τον στείλουν στην Βουλή.

 

Το μόνο σίγουρο είναι πως μια Υγιής Κοινωνία, σε άτομα σαν τον Πολάκη, θα απαγόρευε κάθε ανάμειξη με τα κοινά και την πολιτική.
 

Θα του απαγόρευε ακόμα και...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: «Μα πόσο κτήνος είναι επιτέλους αυτός ο Πολάκης?»

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ


«Μα πόσο κτήνος είναι επιτέλους αυτός ο Πολάκης» αναρωτήθηκαν πολλοί συμπολίτες όταν είδαν την ανάρτηση του συντρόφου αναπληρωτή υπουργού Υγείας στο face το book στην οποία χρησιμοποίησε νεκρούς που το χώμα που τους σκεπάζει είναι ακόμα φρέσκο για να κάνει πλακίτσα. Στο ίδιο ποστ συνέκρινε και μια φωτιά σε μια τεράστια έκταση που καίει μέρες με μια φωτιά σε μικρή έκταση που έκαψε ώρες, αλλά το να είναι κανείς χαζός είναι πταίσμα μπροστά στο να είναι γουρούνι (ζητώ συγγνώμη από τα συμπαθέστατα και νοστιμότατα ζωάκια).


Σε περίπτωση που δεν είχατε την τύχη και τη χαρά να διαβάσετε το εν λόγω ποστ, είναι αυτό:

Προφανώς είναι μια ανάρτηση εξοργιστική και χυδαία, αλλά το ίδιο εξοργιστική και το ίδιο χυδαία όσο είναι σχεδόν κάθε παρέμβαση-εμφάνιση του συντρόφου Πολάκη.  


Από την κυνική εκ του ασφαλούς ομολογία για φορολογικές παραβάσεις, μέχρι τις απειλές για χώσιμο κάτω από τη Γη, ο Παύλος ο Πολάκης ήταν πάντα αυτό που καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας αυτό το ποστ (στο οποίο εκτός των άλλων –εντέχνως ή ανοήτως– ξανασυνδέει τη Ρένα τη Δούρου με τη φωτιά στο Μάτι σε περίπτωση που κάποιος είχε ξεχάσει τη σχέση). Ένας νταής που με χρυσαυγίτικο ύφος και ήθος κάνει όλη τη βρόμικη επικοινωνιακή δουλειά του Αλέκση (καταλαβαίνω ότι το «βρόμικο» στη συγκεκριμένη δουλειά είναι πλεονασμός, αλλά και η βρομιά έχει διαβαθμίσεις).

Γιατί ο Πολάκης δεν είναι ένας απλός ιδιώτης. 

Δεν είναι κάποιος γραφικός κουραδόμαγκας που ποστάρει και μιλάει έχοντας να δώσει λογαριασμό μόνο στον εαυτό του. 

Ο Πολάκης είναι εκλεγμένος βουλευτής Χανίων και ο αμετακίνητος αναπληρωτής υπουργός του Αλέκση. Είναι ο άνθρωπος που χωρίς δισταγμό είπε πως ο μόνος τρόπος να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές είναι να βάλουν κάποιους φυλακή, για να ακούσει λίγες μέρες μετά τον πρωθυπουργό του να δηλώνει ενθουσιασμένος πως προσχωρεί στο δόγμα Πολάκη.

Κατά συνέπεια η ερώτηση «πόσο κτήνος είναι επιτέλους ο Πολάκης» δεν έχει κανένα απολύτως νόημα και καμία απολύτως σημασία. Κτήνη γύρω μας υπάρχουν πολλά, αλλά τα περισσότερα φροντίζουν να κρύβουν τον κτηνώδη τους χαρακτήρα. Η διαφορά του Πολάκη με αυτούς δεν έχει να κάνει με το πόσο θρασύς και προκλητικός είναι, με το πόσο κτήνος είναι. Εχει να κάνει με το ότι δεν προσπαθεί να το κρύψει καθόλου. Κι αυτό όχι γιατί δεν μπορεί να το κρύψει. Ο άνθρωπος είναι χωμένος χρόνια μέσα σε κομματικούς μηχανισμούς, στα σάπια αυτά κομμάτια της κοινωνίας που χωρίς υποκριτικές ικανότητες δεν επιβιώνεις. Είναι βέβαιο ότι και αυτός, όπως όλοι οι όμοιοί του, μπορεί να κρύψει τα πάντα. Είμαι μάλιστα σίγουρος πως μπορεί να προσποιηθεί και τον ευγενή. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να προσποιηθεί μέχρι και ότι έχει τρόπους. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχει κανέναν λόγο να το κάνει.


Γιατί οι ψηφοφόροι του τον ψήφισαν ακριβώς για να είναι όπως είναι. 


Γιατί οι ψηφοφόροι του θέλουν έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να σεβαστεί ούτε τους νεκρούς.


 Και το ίδιο ακριβώς θέλει και ο αρχηγός του.  


Ο Πολάκης δεν ζητά πολιτικές διώξεις και δεν κάνει πλάκα με νεκρούς για να προκαλέσει ή να στεναχωρήσει. 


Ο Πολάκης ζητά πολιτικές διώξεις και κάνει πλάκα με νεκρούς για...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Πολλές φορές στο παρελθόν και όχι τώρα, μετά το μακάβριο αστείο που έκανε για τους νεκρούς στην Καλιφόρνια από την πυρκαγιά πολλοί, είναι εκείνοι που ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να βγάλει από την κυβέρνηση τον Παύλο Πολάκη.

 

Για να τελειώσει όμως κάποια στιγμή αυτό το αστείο θα πρέπει όλοι να ομολογήσουμε ότι τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Και αν υπάρξει αυτή θα είναι αποτέλεσμα συζήτησης των δύο ανδρών και θα εντάσσεται σε ένα άλλο σχέδιο που θα έχουν θέσει σε εφαρμογή.

 

Ο Τσίπρας και ο Πολάκης είναι φίλοι και μάλιστα πάρα πολύ καλοί και ο λαός μας έχει δίκιο να λέει «δείξε μου τον φίλο σου να σου πως ποιος είσαι».

 

Ο αναπληρωτής υπουργός υγείας λέει όσα θα ήθελε να πει ο πρωθυπουργός, αλλά δεν μπορεί να τα πει τόσο ωμά εξαιτίας της θέσης του. Αυτό αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο από την αποδοχή έστω και σιωπηρά των λόγων και των έργων του Πολάκη.

 

Ο υπουργός που δουλεύοντας για χρόνια στο Κρατικό Νίκαιας είχε πει ότι είναι ένα νοσοκομείο το οποίο είναι υπό την προστασία τους και πριν από μερικές ημέρες έπεσε η οροφή πάνω σε μία μητέρα που κοιμούνταν δεν είπε το παραμικρό για την συγκεκριμένη υπόθεση.

 

Αντίθετα έκανε ένα σχόλιο υπέρ της Δούρου με το χιούμορ που νομίζει ότι έχει ώστε να στρέψει αλλού τα βλέμματα.  

Η χρησιμότητα τέτοιων ανθρώπων σε κάθε κυβέρνηση που το μόνο που θέλει είναι να παραπλανά είναι χρησιμότατη.

 

Είναι ο άνθρωπος που θα βγει μπροστά για να πει πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν και στην συνέχεια αυτοί που πρέπει θα μετρήσουν αντιδράσεις και θα δουν αν τους παίρνει για να προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων που έχουν.

 

Για αυτό δεν θα πρέπει κανείς να κατηγορεί τον Πολάκη για καθετί που λέει ή κάνει καθώς ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τις πράξεις του είναι αυτός που τον έβαλε στη υπουργική καρέκλα. Από την στιγμή που ο Πρωθυπουργός αποδέχεται τέτοιες ενέργειες από έναν υπουργό του σημαίνει ότι όλα αυτά εκφράζουν και τον ίδιο και την κυβέρνησή του και αυτό είναι το μεγαλύτερο θέμα που προκύπτει από την συγκεκριμένη ιστορία.
 

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κυβερνάται με την φιλοσοφία Πολάκη και το ερώτημα αν αυτό είναι αποδεκτό ή όχι από τον λαό. 

Η απάντηση...

ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Το θολωμένο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα

Του Μανόλη Καψή

 

Μερικές φορές η επικαιρότητα λες και παίζει παιχνίδια. Κι αν δεν παίζει παιχνίδια, σίγουρα έχει χιούμορ.  

Να μόλις προχθές, ο Αλέξης Τσίπρας καθ οδόν για την πόλη του Φωτός, κήρυξε τον "αριστερό ανένδοτο" από το μπούνκερ των σοσιαλδημοκρατών στο Βερολίνο. Όλοι μαζί, βροντοφώναξε συγκινημένος, "σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, οικολόγοι και λοιποί προοδευτικοί, πρέπει να αποτρέψουμε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς και την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, που ανοίγει τον δρόμο στην ακροδεξιά".

 

Η σκέψη βέβαια είναι μάλλον πρωτόγονη. Περισσότερο με σύνθημα μοιάζει, παρά με ανάλυση. Η άνοδος των ακροδεξιών, ξενοφοβικών κινημάτων στην Ευρώπη, αποδίδεται από όλους σχεδόν τους σοβαρούς αναλυτές, σε ταυτοτικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την παγκοσμιοποίηση και τη μετανάστευση, και όχι- ή τουλάχιστον πολύ λιγότερο- με τις οικονομικές πολιτικές.

 

Όπως σημειώνει ο φιλόσοφος Ivan Krastev "η αποτυχία του φιλελευθερισμού να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό πρόβλημα, όχι η οικονομική κρίση ή η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, είναι που εξηγεί την αντιφιλελεύθερη στροφή του κοινού". (Βλ. Ivan Krastev, Μετά την Ευρώπη, εκδόσεις Παπαδόπουλος). Εν πάση περιπτώσει, το σύνθημα ήταν καλό για την περίσταση. Ποιος αντέχει άλλωστε τις αναλύσεις βραδιάτικα... Πόσο μάλλον από τον Αλέξη Τσίπρα στα αγγλικά.

 

Ευγενείς πάντως οι οικοδεσπότες, δεν του είπαν τίποτα για τον Πάνο Καμμένο, ούτε για τον Παύλο Πολάκη. Τους αρκεί που ο Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον αριστερό μεν, καθαρό δε μυαλό... Νομίζουν.

 

Την επομένη της επιστροφής του από το Παρίσι πάντως και λίγο πριν ξαναφύγει για ταξίδι ο Αλέξης Τσίπρας, οι ερευνητές του Κέντρου φιλελεύθερων μελετών Μάρκος Δραγούμης, παρουσίασαν μια ενδιαφέρουσα μελέτη για την ψήφο των κομμάτων την περίοδο 2012- 2018.


Ο αριστερός ΣυΡιζΑ πάντα θα μας εκπλήσσει...Όπως προκύπτει από την έρευνα, το κόμμα του "μπροστάρη" της αριστεράς και μαχητή της ακροδεξιάς, μάλλον είχε πάντα μια "θολούρα" όσον αφορά τα ιδεολογικά. Για παράδειγμα, την περίοδο 2015-2018 η δεξιά Νέα Δημοκρατία -λένε οι αναλυτές- ταυτίζεται στην κοινοβουλευτική της ψήφο σε μεγάλο βαθμό με τα κόμματα της κυβερνητικής πλειοψηφίας (κατά 57%), απ' ό,τι με την ομοίως αντιπολιτευτική Χρυσή Αυγή (37%) ή με το ΚΚΕ (35%). Δηλαδή η αντιπολίτευση ψηφίζει χοντρικά, τα νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Δεν ψηφίζει μαζί με τη Χρυσή Αυγή τουλάχιστον.


Τι έκανε ο ΣυΡιζΑ όταν εκείνος ήταν αντιπολίτευση; Το διάστημα 2012-2015; 

Ο ΣυΡιζΑ, αναφέρει η έρευνα, ταυτίστηκε στην κοινοβουλευτική του ψήφο με τη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ποσοστό μόλις 21%, ενώ με τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ κατά 70% και με τους ΑΝΕΛ κατά 69%. Δηλαδή ο ΣυΡιζΑ συνέπλευσε με τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ και κοινοβουλευτικά και στις πλατείες των αγανακτισμένων. Τις θυμάστε υποθέτω τις αριστερές κρεμάλες; Τα αριστερά συνθήματα "να καεί, να καεί το μπου@@@@ η Βουλή"...

 

Να ήταν το θολωμένο τους μυαλό; 

Να θυμηθούμε μήπως τον Νίκο Βούτση, τότε που έλεγε ότι δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι;  

Όταν η Χρυσή Αυγή υπολογιζόταν στις ψήφους για την απλή αναλογική; 

 Να θυμηθούμε τα ταξίδια του Πάνου Καμμένου με τους βουλευτές του ΣυΡιζΑ και της Χρυσής Αυγής, και τον Κασιδιάρη φάτσα κάρτα, στο Καστελόριζο και στα πέριξ;  

Να θυμηθούμε...

ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Ο "γερμανοτσολιάς" φιλούσε υπέροχα...

Του Κώστα Στούπα

 

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν δύσκολο για όσους υποστήριζαν την πάση θυσία παραμονή της χώρας στο Ευρώ με το σκεπτικό πως η έξοδος εκτός από ασύμφορη, θα ήταν καταστροφική οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά.


Τα "παπαγαλάκια" της κυβέρνησης τότε στον Τύπο και τα κοινωνικά  δίκτυα καθύβριζαν, λοιδορούσαν και στοχοποιούσαν. Όποιος μιλούσε για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος από το Ευρώ κατηγορούνταν πως κινδυνολογούσε και πως κατά πάσα πιθανότητα ήταν μισθωμένος από τους δανειστές που παρουσιάζονταν σαν δυνάστες της χώρας.

 

Η κυβέρνηση αφού έψαξε για δάνεια σε Κίνα, Ρωσία, Βενεζουέλα και βρήκε κλειστές πόρτες κατέφυγε σε ένα ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα, υποστηρίζοντας το ΟΧΙ με την προσδοκία να κερδίσει το ΝΑΙ προκειμένου να νομιμοποιήσει την επερχόμενη  πολιτική "κωλοτούμπα" του Καλοκαιριού του 2015.

 

Κέρδισε το ΟΧΙ με μεγάλη διαφορά οπότε αναλογιζόμενη τις συνέπειες της καταστροφής, μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης ψήφισε το τρίτο μνημόνιο.  

Στη συνέχεια στοχοποίησε τις εφημερίδες, τα κανάλια και τους δημοσιογράφους  που  υποστήριξαν το ΝΑΙ ανοιχτά και με επιμονή ως όφειλαν στον βαθμό που πίστευαν στις καταστροφικές συνέπειες της εφαρμογής της άλλης επιλογής.

 

Η υιοθέτηση των αντίθετων απόψεων και η δαιμονοποίηση όσων τις εξέφραζαν αποτελεί πάγια τακτική του κυβερνητικού συνασπισμού τα τελευταία χρόνια.

 

Πριν λίγες μέρες ο κ. Τσίπρας μιλώντας σε ακροατήριο των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών ανάφερε επί λέξει τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε ένα Grexit το 2015 και για τις οποίες προειδοποιούσε τότε ο κόσμος του ΝΑΙ.

 

Ανέφερε χαρακτηριστικά: "Όταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί ένας πρωθυπουργός, τον Ιούλη του 2015, αυτό που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησα τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται...

Συνεπώς η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος αυτής της ελίτ.
 

Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των μνημονίων της λιτότητας. Προτιμήσαμε λοιπόν έναν δύσκολο συμβιβασμό...".

 

Όποιος πριν το Καλοκαίρι του 2015 τολμούσε να αναφέρει πως το Grexit  θα επέφερε μια βίαιη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων βρισκόταν αμέσως στο στόχαστρο μιας τεράστιας μηχανής ψεύδους και απειλών. Μια μηχανή η οποία αντλούσε πολιτική νομιμοποίηση από τον κ.  Τσίπρα.

 

Από το 2015 μέχρι σήμερα έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια αλλά η ανάγκη επούλωσης των τραυμάτων στο σώμα της κοινωνίας κάνει αυτό το χρονικό διάστημα να μοιάζει σαν να 'χουν περάσει δεκαετίες.

 

Το ερώτημα που απομένει από όλη αυτή την τραγωδία που ξεκίνησε το 2010 και μετά το Καλοκαίρι του 2015 εξελίχθηκε σε Κωμωδία είναι...

ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Εκτός από αγράμματοι, είναι και ανιστόρητοι

Του Σάκη Μουμτζή

 

Η διάσημη πλέον δήλωση του πρωθυπουργού για τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, αν ήταν γραμμένη από κάποιον που γνώριζε λίγο καλά την Ελληνική γλώσσα, θα μπορούσε να σημαίνει πως οι κυρίαρχες ελίτ που ήταν υπεύθυνες για την σφαγή του Μεγάλου Πολέμου βοήθησαν, εξ αντικειμένου, στην άνοδο του ναζισμού.  

Αυτό που διαβάσαμε ως δήλωση του Τσίπρα, ήταν «περίπου Ελληνικά». Βέβαια τα Ελληνικά είναι μια δύσκολη γλώσσα με ιδιαίτερο πλούτο—πολλές λέξεις εκφράζουν την ίδια έννοια—και με αριστοτεχνική αρχιτεκτονική ( συντακτικό). Συνεπώς απαιτεί καλούς χειριστές.

 

Ας δεχτούμε, χάριν της συζητήσεως, πως αυτή η δήλωση ήταν μια από τις πολλές κακές στιγμές των λογογράφων του, ως προς την χρήση της γλώσσας. Όμως η καημένη η Ιστορία τι φταίει; Γιατί την κακοποίησαν; 

Αν δεν γνώριζαν τι συνέβη στην δεκαετία του 20, ας διάβαζαν. Ή αν βαριόταν να ανοίξουν κανένα βιβλίο, ας ρωτούσαν. Τόσους «φιλοσόφους» έχει η ριζοσπαστική Αριστερά, κάτι θα είχαν ακούσει για την γραμμή του σοσιαλφασισμού της Γ΄Διεθνούς.

 

Να πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

 

Η ηττημένη Γερμανία αναγκάσθηκε να υπογράψει την συνθήκη των Βερσαλλιών στις 28 Ιουνίου 1919. Με την συνθήκη αυτή αναγνώριζε πως αυτή ήταν η υπεύθυνη του πολέμου, έχανε περίπου το 13% των εδαφών της και τις αποικίες της, ενώ ουσιαστικά έγινε μια αποστρατιωτικοποιημένη χώρα. Οι πολεμικές αποζημιώσεις που υποχρεώθηκε να καταβάλει ήταν δυσβάστακτες.

 

Μετά την φυγή του Κάιζερ, στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας κυριάρχησε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Αυτήν την κυριαρχία την κατέγραψε και το συνέδριο των λαϊκών πληρεξουσίων που έγινε στις 16-20 Δεκεμβρίου 1918. Στις 19 Ιανουαρίου διεξήχθησαν εθνικές εκλογές στις οποίες ο συνασπισμός που ηγούνταν οι σοσιαλδημοκράτες κατέκτησε 329 από τις 421 έδρες του κοινοβουλίου το οποίο συνεδρίαζε στην Βαϊμάρη, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στο Βερολίνο. Αυτή η Βουλή ψήφισε το ομώνυμο Σύνταγμα, που κατοχύρωνε τα ατομικά δικαιώματα και το κράτος δικαίου.

 

Οι υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις οδήγησαν σε καθίζηση την γερμανική οικονομία που επέφερε την κατάρρευση του μάρκου μεταξύ των ετών 1920-1923. Μεγάλες μάζες αστών και μικροαστών εξαθλιώθηκαν και στράφηκαν πολιτικά στις δυνάμεις που επιζητούσαν την αναθεώρηση της συνθήκης των Βερσαλλιών. Τότε, η κυβέρνηση του Στρέζεμαν εισήγαγε το νέο μάρκο και έτσι σταθεροποιήθηκε η κατάσταση στην γερμανική οικονομία.


Τον Αύγουστο 1924 συνήλθε στο Λονδίνο η ομώνυμη διάσκεψη για να καθορίσει, με επιείκεια, τις δόσεις που οι Γερμανοί όφειλαν ως επανορθώσεις. Συγχρόνως, αμερικανικά κεφάλαια εισέρρευσαν στην γερμανική οικονομία συντελώντας στην σταθεροποίηση της και στην σταδιακή της ανάκαμψη.

 

Λίγο αργότερα ( 1928) στο έκτο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς ψηφίστηκε η γραμμή του σοσιαλφασισμού. Δηλαδή τα κομμουνιστικά κόμματα έκαναν την στρατηγική εκτίμηση πως η διεθνής σοσιαλδημοκρατία είναι πτέρυγα του φασισμού και πως ο φασισμός και η σοσιαλδημοκρατία είναι δίδυμα αδέρφια. Αυτή η γραμμή είχε εφαρμοσθεί από το ΚΚ Γερμανίας στις προεδρικές εκλογές του 1925 και δεν εκλέχτηκε ο υποψήφιος της δημοκρατικής παράταξης, επειδή οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να τον ψηφίσουν . Εξελέγη ο Χίντεμπουργκ με σχετική πλειοψηφία.

 

Μέχρι το κραχ του 1929 η γερμανική οικονομία είχε σταθεροποιηθεί. Στις εκλογές του 1928 για το Ράιχσταγκ οι ναζί έλαβαν μόλις το 2.6% των ψήφων. Μετά το κραχ και τον άμεσο επαναπατρισμό των αμερικανικών κεφαλαίων, η γερμανική οικονομία κατέρρευσε και οι άνεργοι, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ξεπέρασαν τα 6.000.000. Η συνέχεια είναι γνωστή. Πάντα στις μεγάλες οικονομικές κρίσεις αναδεικνύονται οι αντιθεσμικές –αντιδημοκρατικές δυνάμεις, που σαλτάρουν στην εξουσία.

 

Παρατηρούμε δηλαδή πως η άνοδος των ναζί οφείλεται στο κραχ του 1929, και όχι στην συνθήκη των Βερσαλλιών και στον Α΄Π.Π. Ενώ σημαντικότατο ρόλο στην κατάρρευση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης έπαιξε και η γραμμή του σοσιαλφασισμού της Γ’ Διεθνούς.

 

Αυτά που υποστήριξε ο πρωθυπουργός ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. 

Άλλωστε, είναι ανοησία να προσπαθεί να δώσει, με ένα τουίτ, ερμηνεία σε ένα ζήτημα για το οποίο έχουν γραφεί χιλιάδες βιβλία.

 

Επιμύθιο: 

Υπαρκτού συριζοκηφηνοκατσαπλιά ελληνισμού κωμωδία

Εθνικού σουργελαρά κωμωδία

Σαν σήμερα (14/11/ΧΧΧΧ)

1910: Η πρώτη απονήωση στην ιστορία της αεροπορίας. Ο αμερικανός πιλότος Γιουτζίν Ιλάι σηκώνει ένα αεροπλάνο από το κατάστρωμα του καταδρομικού «Μπέρμιγχαμ».

1919: Υπογράφεται στη Γαλλία η Συνθήκη του Νεϊγύ, που ρυθμίζει τις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις. Στην Ελλάδα παραχωρούνται η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη.

1926: Ιδρύεται η ΕΠΟ (Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) με μετατροπή της ΕΠΣΕ.

1989: Ο Μάνος Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων».

1949: Γεννιέται ο Βαγγέλης Γερμανός, τραγουδιστής και συνθέτης.

1954: Γεννιεται η Κοντολτσέσα (Κοντολίζα) Ράις, αμερικανίδα  υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

565: Πεθαίνει ο Ιουστινιανός (Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός), αυτοκράτορας του Βυζαντίου

2015: Πεθαίνει  σε ηλικία 69 ετών  από  καρκίνο στο συκώτι και στον οισοφάγο ο συγγραφέας Γιάννης Κακουλίδης.

ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟ" ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ο σκυθρωπός κορέκτατζης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

Κάθομαι και προσπαθώ να γράψω ένα κείμενο, αλλά διαρκώς βρίσκομαι σε αμηχανία με τις λέξεις. 

Να γράψω τη λέξη «πατρίδα» επιφυλάσσομαι, γιατί τη χρησιμοποιεί πολύ η Χρυσή Αυγή. 

Να γράψω τη λέξη «προβοκάτσια» που είναι κομουνιστική, με ξενερώνει. 

Να γράψω «έθνος» είναι ακροδεξιό, να πω «ταξικός» είναι αριστερό. 

Να πω «Γερμανοτσολιάδες» ή «κατσαπλιάδες» θα παρεξηγηθούν ουκ ολίγοι. 

Να γράψω «συντήρηση» δεν θα καταλάβουν ποιον εννοώ, εφόσον αρκετοί προοδευτικοί αποδεικνύονται συχνότατα αντιδραστικότεροι των συντηρητικών. 

Κι αν γράψω «Ευρώπη» τι θα εννοήσω; Την κανονική ή την Ευρώπη των λαών (τι σημαίνει αυτό;). Μήπως εκείνην της μυθολογίας; 

Αμηχανία. Τραβάω χειρόφρενο.

Δεν ξέρω τι να κάνω – ανάβω τσιγάρο, αν και δεν είναι κορέκτ.  

Να ακούσω ρεμπέτικο (α λα Ρουβίκωνα) για να περάσει η ώρα; Μα, το κυνήγησε άγρια η Αριστερά και μάλιστα ώς το 1974. Μετά προσπάθησε να το οικειοποιηθεί. Αναδρομικά ο Μάρκος έγινε σχεδόν οπαδός του Ζντάνοφ. Αλλά κι ο Μεταξάς κυνήγησε το ρεμπέτικο, τουλάχιστον την αμανέδικη εκδοχή του, κι έκλεισε τους τεκέδες. Οι της σοβαρής μουσικής το δυσφήμησαν επίσης. Ομως μετά ο Σουγιούλ έγραψε αρχοντορεμπέτικα και ο Γιαννίδης τα «Νέα της Αλεξάνδρας».  

Αρα τι να κάνω; Να ακούσω Τσιτσάνη και Μπαγιαντέρα ή για ορισμένους δεν είναι ακόμα κορέκτ; 

Το ρωτάω γιατί μας λένε κάποιοι πως πρέπει να γράφουμε κορέκτ, να ακούμε κορέκτ, να μιλούμε κορέκτ. Αλλιώς θα μας κακοχαρακτηρίσουν και ίσως μας κόψουν και το νερό απ" τ" αυλάκι.  

Παράδειγμα: αφότου ο Μίκης πήγε στο συλλαλητήριο είναι ορθόν να ακούω το «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις» ή μήπως θα με πούνε Μακεδονομάχο;  

Θα πεις, σε πειράζει να σε πούνε; 

Οχι βέβαια, απεναντίας. Από τίτλους που μας έχουνε χαρίσει άλλο τίποτε. Κάνουμε συλλογή. Είναι τιμητικό να γίνεσαι στόχος τους, να σε ψάχνουν μήπως και βρούνε κάτι, μια τρίχα μέσα στη σούπα, με τον παλιό, θερμό ζήλο της Στάζι. Αλλά πλέον στάζει από παντού. Kαι μπάζει. Σαν το παλιό σπιτάκι της Δραπετσώνας του Μίκη, που τώρα το βγάλανε κι αυτό σε πλειστηριασμό.

Απ" την άλλη τα περισσότερα αριστερά τραγούδια τα έγραψαν αστοί και τα τραγούδησαν αστοί. 

Να τα ακούω ή όχι; Ή μήπως να περιοριστώ στον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και στον Δάκη; 

Μπέρδεμα. Δεν γίνονται και συναυλίες διαμαρτυρίας για να ξέρουμε, πλέον, ποιους να ακούμε. Ούτε καν υπέρ των μεταναστών της Μόριας. Προφανώς διότι, όπως και στο Μάτι, όλα πάνε καλά εκεί – σκέτη Σαντορίνη. 

Πάνε; 

Το ρωτάω διότι σημασία έχει το κορέκτ που επισήμως είναι να καταπίνεις τους εβδομαδιαίους βιασμούς και τους φόνους στη Μόρια, να μισείς τα δύο τρίτα των Ελλήνων («Ποτέ μ" αυτούς», «Ή αυτοί ή εμείς», ποινικοποίηση της πολιτικής), αλλά να υποδύεσαι πως σε αποτροπιάζει μια λέξη για να κάνεις αφορολόγητα τον φιλάνθρωπο. Για ξεκάρφωμα. Για να ξεχνούμε τις περιπαθείς αγκαλιές με τον κ. Καμμένο.  

Ποιος είναι, λοιπόν, ειδικός στο κορέκτ να με βάλει στον σωστό δρόμο για τους μπαξέδες;

Τελικά μήπως αντί ρεμπέτικο να ακούσω αμερικάνικο ροκ, μιας και αίφνης αγάπησαν οι κυβερνητικοί τον Τραμπ και την πιο σκληρή μορφή αμερικανισμού – ίσα που προλαβαίνω, γιατί μετά τις εκλογές θα ξαναρχίσουνε τις πορείες στο αμερικάνικο προξενείο.  

Πάντως το σωστό είναι τώρα ο φιλοαμερικανισμός. Λατρεία για το ΝΑΤΟ. Και οφείλουμε να πορευόμαστε με βάση το κορέκτ και τη διαπαιδαγώγηση που ονειρεύεται να μας δώσει ο κ. Τσίπρας, όπως διάβασα στην επιστολή του προς τη μητέρα του άτυχου Ζακ: να μας διδάξει να μη λέμε ψέματα και να μην κάνουμε κωλοτούμπες. Θα τον υπακούσω εφόσον είναι ειδικός σε τέτοια ηθικά θέματα. Πρότυπο.

Απ" την άλλη δεν ξέρω τι υγιώς εθνικό να γράψω διότι δεν έχω λάβει και μερίδιο από μυστικά κονδύλια. 

Επίσης ο Σόρος με αγνοεί επιδεικτικά. (Σορο-λόπι). 

Τι να γράψω; 

Κάποιες λέξεις είναι αιχμάλωτες των κομμάτων και της Ιστορίας. Και πρέπει να ρωτάω κάθε τόσο διακινητές σανού αν πρέπει να χρησιμοποιήσω και πώς την τάδε ή τη δείνα λέξη, ποιες είναι ιδιοκτησία της ΧΑ και ποιες του ΚΚΕ, ποιες είναι ακόμα ελεύθερες, ποιες έχει οικειοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιες ανήκουν στη ΝΔ ή στους αναρχικούς. Οφείλω να ελίσσομαι για να μη με κακοχαρακτηρίσουν και μετά δεν θα τρώω με όρεξη τις πέρδικες. Να διαλέγω καλά μια λέξη, προσεκτικά, να την πλένω με καυστική ποτάσα και μετά, καθαρή, φρέσκια, να της δίνω άλλο νόημα και σχήμα σαν σε φυσητό γυαλί; Δύσκολο.

Αρα χρειάζομαι έναν καλό κορέκτατζη. Ειδικό στο κορέκτ. (Λογοκριτή – γραμμιτζή). Να μου λέει ποιες λέξεις είναι καπαρωμένες απ" τα κόμματα, ποιες ήδη μαντρωμένες, ποιες ακόμα διαθέσιμες. Και να μου λέει κυρίως αν κινδυνεύω να με πάρουν στα σοβαρά, καθότι αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους, όπως έλεγε ο Κοκτώ. (Κι αν δεν το είπε ο Κοκτώ, αλλά ο Κορτώ; Ή ο Αρτώ; Για μπες στο Ιντερνετ).  

Χρειάζομαι κάποιον που θα μου βάλει κομματικό κόφτη, φώτα οπισθοπορείας, θα μου...