ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Φονιάδες των λαών - H υπέροχη σουρεαλιστική γελοιότητα της επίσκεψης του εθνικού μας φλωροτούμπα στις ΗΠΑ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που πατάει Λευκό Οίκο ενώ προηγουμένως είχε σύρει τα αρβυλάκια του έξω από την αμερικανική πρεσβεία. 

Ο ίδιος και η Περιστέρα είναι τα μοναδικά πρώην μέλη της ΚΝΕ που φιλοξενούνται από αμερικανό πρόεδρο. 

Επίσης είναι η πρώτη φορά που έλλην πρωθυπουργός συναντάται με πρόεδρο των ΗΠΑ και η «Αυγή» δεν έβγαλε εξανθήματα στο πρωτοσέλιδο, δεν υπάρχει ένα άρθρο του Θανάση του Καρτερού για να μας θυμίσει το παγωμένο βλέμμα των παιδιών που σκότωσαν οι αμερικανικές βόμβες. (Αλήθεια, πήγε ο Θανάσης στην Ουάσινγκτον;) Εδώ πλέον βλέπουμε τον Τραμπ στην πρώτη σελίδα της «Αυγής» να καταδικάζει την επιθετικότητα του Ιράν. Πριν από λίγα χρόνια ο τίτλος θα είχε να κάνει με ματωμένα νύχια γερακιών. Τώρα ο Ντόναλντ ο Τραμπ και ο Αλέξης ο Τσίπρας είναι, απλώς, «οι δύο ηγέτες». 

Δεν αποκλείεται βέβαια να βγάλει ανακοίνωση κανένας περίεργος τομέας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αυτό να συμβεί, θα είναι κομμάτι ενός γραφικού πρωτοκόλλου. Τα παιδιά που γράφουν σεντόνια αναλύσεων στην αμερικανική πρεσβεία πρέπει να το διασκεδάζουν, κάτι τέτοια αρέσουν στους Αμερικανούς. Και όλο αυτό είναι χαριτωμένο, σου δείχνει ότι η ζωή είναι πιο γενναιόδωρη από τη φαντασία και πιο αστεία από την κωμωδία. 

Καμιά φορά είναι να απορείς πού πήγε και κρύφτηκε ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Εδώ τώρα ο Αλέξης μπορεί να τους δώσει ολόκληρη την Κρήτη για αεροπλανοφόρο και όχι απλώς δεν ανοίγει μύτη, αντιθέτως ανοίγουν στόματα από το χασμουρητό. Ακόμα και ο «Ριζοσπάστης» έχει κατεβάσει την ένταση δυο-τρία κλικ πιο κάτω: «Επικίνδυνο ταξίδι με ανταλλάγματα που δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα» – με περισσότερο πάθος θα έγραφαν για τροχαίο. Τι απέγινε λοιπόν ο αγνός παραδοσιακός και γραφικός αντιαμερικανισμός;  

Πού πήγε εκείνο το πάθος που έκανε τη Βασιλίσσης Σοφίας να στενάζει και τις αμερικανικές σημαίες στάχτη στα χέρια παιδιών με τζάκετ και τζιν αμερικανικής επωνυμίας; 

Πώς διάολο συγχωρέθηκαν από το σοφό ελληνικό λαό οι φονιάδες των άλλων λαών;

Δεν είναι δα και δύσκολο να εξηγήσεις την ένταση του αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. 

Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς έκανε αυτονόητη την επιλογή στρατοπέδου στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Επίσης η στήριξη των Αμερικανών προς τη χούντα επιβεβαίωσε και ενίσχυσε τα ερείσματα του αντιαμερικανισμού.  

Η πορεία που γίνεται κάθε Νοέμβριο στην αμερικανική πρεσβεία δείχνει βέβαια και τη βολική ροπή που έχουμε προς τους αφορισμούς εις βάρος των ξένων. Για την κρίση φταίνε οι Γερμανοί και για τη χούντα οι Αμερικανοί. Άλλωστε θα ήταν εξαιρετικά αμήχανο αν η πορεία του Πολυτεχνείου είχε προορισμό το Πεντάγωνο – ήταν έλληνες αξιωματικοί αυτοί που έκαναν το πραξικόπημα και έδωσαν τις εντολές στα τανκς.  

Ναι, αλλά ο αντιαμερικανισμός πού πήγε;  

Ξέφτισε ως μόδα. Η αφήγηση ατόνησε, κάποιες λέξεις όχι μόνο δεν ακούγονται με ένταση, αλλά έχασαν και το νόημά τους. 

Σε μεγάλο βαθμό τα λαϊκά αιτήματα έχουν περιοριστεί στα πιο γήινα: σε καλούς μισθούς, αξιοπρεπείς συντάξεις, ασφάλεια και ασφάλιση. Οι περισσότεροι πλέον θέλουν να ζουν αξιοπρεπώς σαν Αμερικανοί.  

Αυτό δεν είναι κακό, ούτε ντροπή. Είναι η φυσιολογική, η ενστικτώδης εξέλιξη των πραγμάτων. Ε, και μετά ήρθαν οι Γερμανοί. Είναι καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο έγινε η εθνική κωλοτούμπα. Η Αμερική έγινε αποκούμπι, ο υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου φίλος και ο Ομπάμα ο πρόεδρος που θέλει να αντιμετωπίσει το ελληνικό χρέος σαν την τυχερή γαλοπούλα του Thanksgiving. 

Έχει, λοιπόν, μία υπέροχη σουρεαλιστική γελοιότητα αυτό το πρωθυπουργικό ταξίδι:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το γέλιο του εθνικού μας φλωροτούμπα

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Τα αμερικανικά μέσα δεν παραλαμβάνουν τα non paper του Μαξίμου και έτσι αυτό που συγκράτησαν από τη συνάντηση Τραμπ-Τσίπρα δεν ήταν τα λόγια του αμερικανού προέδρου για τις επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί έπαιξαν κυρίως με το χαριτωμένο στιγμιότυπο της κοινής συνέντευξης Τύπου, κατά την οποία ο δημοσιογράφος έβαλε τον Αλέξη Τσίπρα ενώπιον των δηλώσεων που είχε κάνει για τον «διαβολικό» Ντόναλντ Τραμπ.

Ο δικός μας συνελήφθη αμήχανος, αφού κάτι τέτοια δεν γίνονται στα μέρη μας.  

Αν έλληνας δημοσιογράφος δοκίμαζε να φέρει σε δύσκολη θέση ηγέτη που φιλοξενείται στο Μαξίμου, από το πρωί της επομένης δεν θα μπορούσε να περάσει ούτε έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο.  

Το αυτό ισχύει αν δοκιμάσεις να βάλεις τον σημερινό Τσίπρα δίπλα στον εαυτό του από την εποχή της αντιπολίτευσης. 

Στην καλύτερη περίπτωση θα εισπράξεις μία υποτιμητική απάντηση και τη γεύση που αφήνουν τα περσινά ξινά σταφύλια. Εδώ το θράσος δεν είναι, απλώς, πολιτική άποψη. Είναι και θέση που, άμα λάχει, τεκμηριώνεται με τσαμπουκά από τους Τζανακόπουλους. Στην Αμερική, όμως, είναι αλλιώς.

«Διαπίστωσα από τη συνάντησή μου με τον πρόεδρο ότι ο τρόπος που προσεγγίζει την πολιτική μπορεί μερικές φορές να μοιάζει διαβολικός αλλά γίνεται για το καλό». 

Μεταξύ μας, ήταν η καλύτερη δυνατή απάντηση που μπορούσε να δώσει μετά τα βλακώδη που δήλωσε κατά την προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ -δεν είχε πει η Μέρκελ κουβέντα, αλλά βγήκε ο Τσίπρας και κελαηδούσε.

Ομως βλέποντας ξανά και ξανά το ίδιο στιγμιότυπο, έχεις...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η μαγκιά του μαγκίτη είναι ευθέως αντίστροφη από την απόσταση από τον μαγκιζόμενο - Oι στιγμές που ξεχωρίζουν τους επαναστάτες από τις φλωρούμπες.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Αντώνη Πανούτσου

 

Πριν κάτι δεκαετίες ένας φίλος μου είχε πει ότι την «Παναγία» εύκολα την λες αλλά δύσκολα την παίρνεις πίσω. Δεν πρέπει να μοιραζόμαστε την φιλία του με τον Αλέξη Τσίπρα, διαφορετικά στην πορεία του στην εξουσία θα είχε αποφύγει τις ανέμελες παπαριές που σήμερα βρίσκει μπροστά του. Παράδειγμα οι δηλώσεις του Μαρτίου του 2016 για τον Trump και τις ιδέες που εκπροσωπεί και το κακό που θα μας βρει αν γίνει πρόεδρος. Για τις οποίες κάποιος αμερικανός δημοσιογράφος, προφανώς βαλτός από τη ΝΔ, τη διεθνή αντίδραση και τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, ζήτησε από τον Τσίπρα να πάρει θέση. Είναι οι στιγμές που ξεχωρίζουν τους επαναστάτες από τις φλωρούμπες.

 

Ο Trump δεν άφησε τον Τσίπρα να απαντήσει. Τέντωσε το πηγούνι έτσι όπως μόνο αυτός, η Ζωή και ο Μπενίτο μπορούν και είπε in mock anger. «Μακάρι να το ήξερα πριν την ομιλία μου».  

Εκείνη τη στιγμή μπροστά από τα μάτια του Τσίπρα πρέπει να πέρασε η ζωή του Τσε. Οι μέρες στη Σιέρα Μαέστρα, οι αγώνες στην Κεντρική Αμερική, ο θάνατος από τα όπλα της CIA στη Βολιβία. Μετά πρέπει να έπαιξε άλλο έργο. Το Μαξίμου, οι βόλτες με το πρωθυπουργικό τζετ, η πρωθυπουργική ζωή. Το δεύτερο έμοιαζε καλύτερο. Ο Τσίπρας το συμμάζεψε. Μίλησε για την αξία της δημοκρατίας και της ελευθερίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα, ότι είναι μια βασική αξία που διατρέχει την κουλτούρα και την αμερικάνικη παράδοση και ότι ο Trump είναι συνεχιστής αυτών των αξιών. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που το «κουλτούρα» και το «Trump» έμπαιναν στην ίδια πρόταση. 

Η κανονική συνέχεια κανονικά θα ήταν η έμπρακτη εφαρμογή του δόγματος Hanns Johst «Όταν ακούω την λέξη κουλτούρα βάζω το χέρι μου στο περίστροφο». Ο PotUS όμως ήταν σε γενναιόδωρο mood. Συνέχισε να κοιτάζει το άπειρο σε πόζα Μπενίτο έχοντας κάνει την καλή πράξη της ημέρας, να μην ντύσει τον δικό μας στα πορτοκαλιά.


Εκτός όμως από την αρχή της Παναγίας, υπάρχει και το αξίωμα της τζάμπα μαγκιάς: 

Ορίζει ότι η μαγκιά του μαγκίτη είναι αντιστρόφως ανάλογη από την απόσταση από τον μαγκιζόμενο.  

Το αξίωμα αποδείχθηκε χθες όταν ο νουνεχής Διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Ζαχαριάδης, αναφερόμενος στη συνάντηση Τσίπρα - Trump και την πορεία στο Πολυτεχνείο είπε «Είναι αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φωνάζει στην πορεία του Πολυτεχνείου "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Η πορεία αυτή έχει συγκεκριμένο μήνυμα. Έχουμε συγκεκριμένη θέση για το θέμα και δεν την αλλάζουμε. Το σύνθημα κατά των Αμερικανών στο Πολυτεχνείο αναφέρεται σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα συνομιλούμε σήμερα με τις ΗΠΑ». 

Αφού άλλο να μιλάς με τον Trump στην Αμερική και να τον λες συνεχιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας και άλλο να τα λες στην Αθήνα. 

Άλλο ότι μερικές αρχές παραμένουν σταθερές. Όπως η έλλειψη πολιτικής μόρφωσης.  

Μην γνωρίζοντας το όνομα του κινέζου προέδρου Xi Jinping, ο Ζαχαριάδης όταν αναφέρθηκε στις συναντήσεις του Τσίπρα με ξένους ηγέτες είπε:

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Συγκλονιστική εξέλιξη: Ο Τραμπ παραιτείται και γράφεται στην ΚΝΕ

Γράφει ο aNameToCome

Σε τεράστια επιτυχία εξελίσσεται η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες αφού το σχέδιο της ανατροπής του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν έχει γίνει αντιληπτό και όλοι νομίζουν ότι ο ριζοσπάστης ηγέτης βρίσκεται στην υπερδύναμη τάχα για να συσφίξει τις σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και να προσελκύσει επενδύσεις. 

Όμως ο Αλέξης, πασίγνωστος για την σταθερότητα των απόψεων του (kolotoumba) δεν αλλάζει γνώμη, και συνεχίζει να εργάζεται για την επικράτηση των ονείρων του για ένα δικαιότερο κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι. 

Όπως έχει ήδη εξηγήσει ο Τσίπρας, καμιά φορά χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα πίσω και να ακολουθήσεις μια τακτική υποχώρηση αλλά αυτό γίνεται μόνο προσωρινά και μόνο για να πάρεις δυνάμεις για να συνεχίσεις τον τίμιο αγώνα για τον σοσιαλισμό. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν εντάσσεται και το παπιγιόν του Τέρενς Κουίκ ο οποίος συνοδεύει τον αρχηγό του Πάνο Καμμένο και οι δύο μεταμφιεσμένοι αντάμα σαν βλαχοδήμαρχοι κλόουν γυρίζουν από δεξίωση σε δεξίωση ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του FBI και της CIA.  

Τελικά οι Αμερικανοί είναι φονιάδες των λαών ή επενδυτές που παρακαλάμε να έρθουν στη χώρα; 

 Η καθιερωμένη πορεία διαμαρτυρίας προς την Αμερικανική πρεσβεία θα γίνει φέτος ή θα προτιμηθεί πάρτι στο TGI Friday's; 

Όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν με την ολοκλήρωση της επίσκεψης Τσίπρα στο Λευκό Οίκο. Αναμένουμε με αγωνία.  


Πάντως πληροφορίες λένε ότι...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αλέξης Τσίπρας, ο πιο φανατικός οπαδός του Τραμπ!

Toυ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ

Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Στις ΗΠΑ.

Η πολυαναμενόμενη (από εκείνον) συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ είχε ευθύς εξ αρχής ένα αποτέλεσμα. Μία συμφωνία για την αναβάθμιση των μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, τα τελευταία από τα οποία, αξίζει να θυμόμαστε, είχε αγοράσει η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.

Ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος ο Προεδρος των ΗΠΑ έθεσε το ζήτημα δημοσίως, πριν και μετά την συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας ήταν πρωτοφανής.

Είπε ορθά κοφτά ότι αυτό τον ενδιαφέρει, έστειλε και τον λογαριασμό, ο οποίος είπε ότι φτάνει τα 2,4 δισ. και υπογράμμισε ότι μέσω της συμφωνίας αυτής θα δημιουργηθούν πολλές θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, κάτι που προφανώς είναι πολύ θετικό για την οικονομία της.

Κατά τα λοιπά, υπάρχουν και οι συμφωνίες για τις βάσεις, την υπάρχουσα της Σούδας και ό,τι άλλο προκύψει, ενδεχομένως και με την παραχώρηση μίας νέας κάπου στο Αιγαίο, τα ευχολόγια για το χρέος και οι παροτρύνσεις για τις μεταρρυθμίσεις.

Ισως όμως το πιο εξωφρενικό στην συνάντηση αυτή -και το στοιχείο που γεννά τις μεγαλύτερες απορίες- είναι το γεγονός ότι...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΜΠΑΤΗΡΙΣΤΑΝ: Ανήκομεν –και– εις τας Ηνωμένας Πολιτείας!

Του Γιάννη Σιδέρη

 

Διερωτόμασταν σε προηγούμενο σημείωμα, αν ο Αλέξης Τσίπρας θα πει το δικό του «ανήκομεν εις την Δύσιν»; με την επίσκεψή του στις ΗΠΑ. 

Τελικά το είπε και υπερθεμάτισε. Ανήκουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες!  

 

Ας ελπίσουμε οι συζητήσεις σε επίπεδο υπουργών και τεχνοκρατών των δύο χωρών, που θα συνεχιστούν, να είναι περισσότερο επιτυχείς, από την πολυδιαφημισμένη «ιστορική» συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού με τον αμερικανό πρόεδρο, ώστε να μην αναφωνήσουμε στο τέλος της επίσκεψης «άνθρακες ο θησαυρός».

 

Σαφώς δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο των συζητήσεων, δεν γνωρίζουμε αν ειπώθηκαν πράγματα που δεν λέγονται και τα οποία θα φανούν στο επόμενο διάστημα. Εξ αυτού διατηρούμε επιφυλάξεις.

 

Ωστόσο, το συμπέρασμα που βγαίνει από τις κοινές δηλώσεις των δύο ηγετών είναι πως η συνάντηση ήταν πλήρης επιτυχία για τον Trump, και αντίστοιχη αποτυχία για την ελληνική πλευρά. 

Ο αμερικανός πρόεδρος πήρε όσα ήθελε, ενώ δεν δεσμεύτηκε στο παραμικρό, παρά μόνο με μια αόριστη διαβεβαίωση ότι μας στηρίζει στο θέμα του χρέους (μόνο που διαβεβαιώσεις πολύ πιο θερμές, αλλά και παρεμβάσεις προς την Merkel για το θέμα, είχε κάνει και ο προηγούμενος πρόεδρος, B. Obama, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, για τον απλούστατο λόγο ότι τα λεφτά τα έχουν βάλει οι ευρωπαίοι).

 

Αντιθέτως, το χρέος μας μάλλον θα αυξηθεί κατά 2,4 δισ., καθώς με την αναβάθμιση των F-16 θα ενισχυθούν οι θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, όπως είπε και ο κ. Trump! (σημειολογικώς ακούγεται και σαν μπλακ χιούμορ, ο πρόεδρος της υπερδύναμης να ευχαριστεί την πτωχευμένη Ελλάδα, γιατί θα ενισχύσει τις θέσεις εργασίας στη χώρα του). Πάντως σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές, τα 2,4 δισ. δεν είναι καθαρά ελληνικά χρήματα. Τα ελληνικά κεφάλαια ανέρχονται μόνο σε 1 δισ. και το υπόλοιπο 1,4 δισ. αφορά την συμμετοχή των αμερικανών.

 

Εκτός των F-16, ο αμερικανός πρόεδρος πήρε την αναβάθμιση της Σούδας, και μάλιστα το μάθαμε δια στόματος του έλληνα πρωθυπουργού: «Γίνεται πολύ καλή δουλειά εκεί και πιστεύω ότι πρέπει να αναβαθμιστεί»!  

Υποτίθεται, για κάποιους κυβερνητικούς δημοσιολόγους ότι η Βάση θα ήταν ένα από τα πολλά θέματα, και όχι το κυρίαρχο στις συνομιλίες. Όμως αποδείχτηκε κυρίαρχο, ενώ η αναβάθμισή της μας εντάσσει καίρια σε ενδεχόμενες εμπλοκές που ξεπερνούν την εμβέλεια και τις αντοχές μας ως χώρα.


Η γεωστρατηγική σημασία της Βάσης είναι υψίστη. Πρόκειται για ένα λιμάνι κατάλληλο να δεχθεί έως και τον ελλιμενισμό αεροπλανοφόρου. Τα ηλεκτρονικά της «μάτια» επιτηρούν ένα τεράστιο χώρο που εξαπλώνεται από το Γιβραλτάρ και φτάνει μέχρι το Αφγανιστάν και τις απαρχές, τουλάχιστον, της Κίνας. Και τώρα με την απόφαση Trump να μην επικυρώσει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ενδεχομένως να γίνουμε ουσιαστικό μέρος της αμερικανοϊρανικής διένεξης (να θυμίσουμε ότι το Ιράν είχε δηλώσει πως οι βαλλιστικοί πύραυλοί του μπορούν να φτάσουν ως την Κρήτη. Πολλοί ξαφνιάστηκαν, το εξέλαβαν ως ανθελληνική δήλωση, αλλά η δήλωση αφορούσε την Σούδα).

Επίσης, ο αμερικανός πρόεδρος βρήκε κατάλληλο υποδοχέα του σχιστολιθικού πετρελαίου που θέλει να πουλήσει στην Ευρώπη. Και αυτό το μάθαμε δια στόματος του έλληνα πρωθυπουργού.

 

Ο κ. Τσίπρας ήταν πολύ θερμός στις προσφωνήσεις του, αλλά ενώ παρουσίασε τη χώρα μας ως πιστό στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ, δεν εισέπραξε καμία διαβεβαίωση. Άκουσε από τον κ. Trump τους συνήθεις ύμνους - που του είχαν γράψει οι επιτελείς του - για τον αρχαίο ημών πολιτισμό, το λίκνο της δημοκρατίας, και άλλα ωραία και άχρηστα.

 

Σε προηγούμενο σημείωμά μας, είχαμε χαρακτηρίσει λάθος να δεχθεί η κυβέρνηση ως ανταλλάγματα για την Σούδα, στρατιωτικό εξοπλισμό. Θα έπρεπε να επιμείνει στη γεωστρατηγική ασφάλεια που μπορούν και πρέπει ως συμμαχική χώρα, να παράσχουν οι ΗΠΑ, σε σχέση με τα Βαλκάνια, και τους αλυτρωτισμούς που αναπτύσσονται, καθώς και τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας. Φευ δεν πήρε τίποτε εκ των δύο.

 

Μάταια προσπαθούσε ο κ. Τσίπρας να αναφερθεί στην ανάγκη...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΜΠΑΤΗΡΙΣΤΑΝ: Το μήνυμα της Αριστερής νέας «αγοράς του αιώνα»

Ο πρωθυπουργός ολοκληρώνει σήμερα την επίσημη επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας στις αποσκευές του ένα «συμβόλαιο» για αγορά εξοπλιστικού προγράμματος μέσω αναβάθμισης των F-16 ή και προμήθειας νέων μαχητικών αεροσκαφών.

Το αποκάλυψε, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου, ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, ως γνήσιος μπίζνεσμαν, έβαλε στο τραπέζι των διμερών συζητήσεων τη νέα «αγορά του αιώνα».

Από την άλλη πλευρά, όμως, πέρα από τα ευχολόγια και τα θερμά λόγια του προέδρου Τραμπ για τις προσπάθειες της Ελλάδας, δεν υπήρξαν απτά δείγματα και για αμερικανικές επενδύσεις στη χώρα μας σε διμερές επίπεδο. Για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν υπήρξε και ελληνική επιχειρηματική αποστολή που να συνοδεύει τον πρωθυπουργό, προκειμένου να κλείσει συμφωνίες, όπως για παράδειγμα έπραξε ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν στο πρόσφατο ταξίδι του στην Ελλάδα.

Η προαναγγελία ενός θηριώδους προγράμματος δαπάνης για εξοπλισμούς στέλνει λάθος μήνυμα στο εσωτερικό της χώρας, όπου τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν αντέχουν άλλη λιτότητα, αλλά και στους Ευρωπαίους εταίρους που, μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έχουν υπό επιτροπεία τη χώρα μας για την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ο πρόεδρος Τραμπ μίλησε για ελάφρυνση του χρέους, ωστόσο οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία έκθεση στο ελληνικό χρέος, ούτε τα δάνεια που έχουν δώσει μέσω του ΔΝΤ κινδυνεύουν με κούρεμα.

Η Ελλάδα σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης δέχεται να προχωρήσει σε μια υψηλή δαπάνη για την ανανέωση του στόλου των μαχητικών αεροσκαφών της. Αλήθεια, όμως, πώς θα πείσει τους Ευρωπαίους δανειστές ότι χρειάζεται ουσιαστική βοήθεια στο ζήτημα του χρέους και δημοσιονομική χαλάρωση, όταν προχωρά σε μια τόσο πολυδάπανη αγορά; 

Και, αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Εν τη παλάμη (του) και… ο Τραμπ εβόησεν

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Οταν συναντώνται δύο κατ’ εξοχήν εκφραστές του πολιτικού κυνισμού, όπως ο Ντοναλντ Τραμπ και ο Αλέξης Τσίπρας, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να αποτυπώνεται αμέσως και με τον πιο κυνικό τρόπο. Και το αποτύπωσε, φυσικά, ο ισχυρός από την πρώτη στιγμή που πήρε το λόγο.

Λοιπόν, το μοναδικό χειροπιαστό αποτέλεσμα της επίσκεψης Τσίπρα στις ΗΠΑ ήταν αυτό που ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε να αναφέρει δύο φορές: η αναβάθμιση των ελληνικών αεροπλάνων F16. Η οποία μπορεί να αποφέρει στις αμερικανικές εταιρείες έως και 2,4 δισεκατομμύρια. Ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα της κρίσης, με το 40% του πληθυσμού της στα όρια της φτώχειας, θα συμβάλει στην αύξηση των θέσεων εργασίας στην υπερατλαντική σύμμαχο.  

Ο Πάνος Καμμένος θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας και δεν θα χρειασθεί να πεταχθεί μέχρι το Λας Βέγκας για να πνίξει τον πόνο του σε καμιά ρουλέτα. 

Ο αριστερός συνοδοιπόρος του στην εξουσία δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να τον συναγωνιστεί σε φιλο-τραμπισμό: από το περυσινό «ελπίζω να μη μας βρει κι αυτό το κακό»(εδώ) στο χτεσινό «η προσέγγιση του προέδρου Τραμπ στα πράγματα γίνεται για καλό»!

Ετσι δεν γίνεται στην πολιτική; 

Διαχρονικά δεν αγοράζουμε (και) από τους Αμερικανούς, προσδοκώντας πότε επενδύσεις και πότε στήριξη έναντι της Τουρκίας;  

Οντως, έτσι γίνεται. Αλλά, διάβολε, υποτίθεται ότι σήμερα έχουν αλλάξει κάποια πράγματα:

– Η Ελλάδα, μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, είναι οι τρεις χώρες της περιοχής, στις οποίες (υποτίθεται ότι) θέλουν να βασιστούν οι ΗΠΑ.

– Η Τουρκία τούς κάνει τσαλιμάκια πότε με τη βάση του Ιντσιρλίκ και πότε με τον Πούτιν, από τον οποίο πάει να ψωνίζει οπλικά συστήματα, πρωτοφανές για χώρα του ΝΑΤΟ.

– Η Ελλάδα διαθέτει τη βάση της Σούδας. Η σημασία της οποίας(μας λένε ότι) έχει αναβαθμιστεί.

Αυτή Ελλάδα, η αναβαθμισμένη γεωστρατηγικά (έτσι δεν μας λένε;), δεν δικαιούται να της αναβαθμίσουν οι ΗΠΑ τα αεροπλάνα της δωρεάν; Τι είναι δυόμισι ψωρο-δισεκατομμύρια για την υπερδύναμη; 

Για την Ελλάδα είναι η περικοπή των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων μαζί.

Αλλά δεν πρέπει να είμαστε μίζεροι. 

Ο Τσίπρας...

"Υπαρκτου ΑριστεροΣυριζοΞεφτιλαρόπληκτου ελληνισμού κωμωδία"

"Διεθνής ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητη κωμωδία"

"Διεθνούς ΑριστεροΣΥΡΙΖΑίικου τσαρλατανισμού κωμωδία" (2) - Αυτός ο απερίγραπτος τύπος ήταν κάθε χρόνο έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία και φώναζε "ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ"

"Διεθνούς ΑριστεροΣΥΡΙΖΑίικου τσαρλατανισμού κωμωδία"

"Επίγεια κωμωδία" και "Μ@κ@κ1@ τogether ("Κλασική"ανάρτηση που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αφιερωμένη πάντα εξαιρετικά σε κάτι ΟΨΙΜΑ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ" ΠΕΛΑΤΕΣ )

36 χρόνια απο την μετοίκηση του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΑΒΙΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑΣ στο Ελλαδιστάν

Σαν σήμερα (18/10/ΧΧΧΧ)

1925: Με αφορμή ένα μικρό συνοριακό επεισόδιο, ξεσπά πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, που θα διαρκέσει μία εβδομάδα και θα κοστίσει τη ζωή 50 ανθρώπων.

1971: Ο Γεώργιος Γρίβας - Διγενής ιδρύει στην Κύπρο την ΕΟΚΑ Β' και προκαλεί την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

1979: Η Σουηδική Ακαδημία τιμά με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.

1981: Το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του κερδίζουν τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48,06%, έναντι 35,86% της ΝΔ και 10,93% του ΚΚΕ.

1918: Γεννιεται ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πολιτικός από τα Χανιά, πρωθυπουργός (1990 - 1993) και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

1920: Γεννιέται η Μελίνα Μερκούρη

1931: Πεθαίνει ο Τόμας Έντισον, επιχειρηματίας και εφευρέτης με 1093 πατέντες στο ενεργητικό του. Μεταξύ άλλων, ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, το γραμμόφωνο και τον τηλέγραφο.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Πράξη, κ. Τσίπρα, όχι λόγια

Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Είμαι από αυτούς που θεωρούν θετικό γεγονός την πτήση του πρωθυπουργού με μαχητικό της Π.Α. στο βόρειο Αιγαίο.  

Κάθε πρωθυπουργός πρέπει να το κάνει μια φορά, όπως επίσης να αφιερώνει χρόνο βλέποντας από κοντά την εκτέλεση της αποστολής από όλους τους προκινδυνεύοντες για την προάσπιση της Ελευθερίας μας. 

Να μπει σε υποβρύχιο, σε πλοίο της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών, να δει πώς ζουν, εκπαιδεύονται και φυλάνε την Πατρίδα οι Αλεξιπτωτιστές, οι Καταδρομείς, οι Βατραχάνθρωποι, οι μονάδες της προκάλυψης και τα πληρώματα των πολεμικών μας. Κάθε πρωθυπουργός πρέπει να έχει στενή επαφή, να γνωρίσει βιωματικά τον σκληρό πυρήνα της Εθνικής Κυριαρχίας, τη Φρουρά, το ένοπλο χέρι του Εθνους.

 

Και ήταν επίσης καλά τα τιμητικά λόγια του για τους αετούς μας.  

Δεν μπορεί, εκεί στη δύναμη της απογείωσης, με το στομάχι κόμπο από τα g στους ελιγμούς και στην απίστευτη αίσθηση της μετάκαυσης ανάμεσα στον λευκό αφρό του κύματος και στο γαλάζιο του ουρανού της Ελλάδας, ακόμη κι αυτός, ο γαλουχημένος στην ΚΝΕ και τη μαρξιστική ψευδοθρησκεία, θα πήρε μια μυρωδιά από την αμείλικτη πραγματικότητα της Αποστολής και των κινδύνων της, που για κάποιους επίλεκτους είναι η καθημερινή τους ρουτίνα, όχι πάντως «άλλη μια μέρα στο γραφείο». Και έχουν νεκρούς πίσω τους, όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στην ειρήνη.

 

Οι πιλότοι μας, όπως επίσης τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων και τα πληρώματα των υποβρυχίων, παίρνουν κάποια επιδόματα για τους κινδύνους αυτούς, πτητικά, αλεξιπτωτιστού, βατραχανθρώπου κ.λπ.
 

Είναι μια μικρή υλική αμοιβή και κίνητρο και μια αναγνώριση για αυτό το ξεχωριστό που κάνουν και εμπεριέχει ως καθημερινότητα κίνδυνο ζωής μεγαλύτερο από τις λοιπές, καθ’ όλα άξιες τιμής κι αυτές, ειδικότητες.  

Αυτά τα επιδόματα δεκαετίες τώρα προσαυξάνουν συνυπολογιζόμενα και τη σύνταξη των στελεχών αυτών όταν αποστρατεύονται.

 

Αυτόν τον μήνα, όμως, οι απόστρατοι πιλότοι της Π.Α. και τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων είδαν τη σύνταξή τους πετσοκομμένη κατά τουλάχιστον 200-250 ευρώ, λόγω του περιβόητου άρθρου 13 του νόμου Κατρούγκαλου, και με την αναδρομικότητα το πετσόκομμα θα φτάσει μέχρι και τα 500 ευρώ τον μήνα.

 

Διαβάζω πως ο Α/ΓΕΑ και ο Α/ΓΕΕΘΑ, πιλότος και βατραχάνθρωπος αντίστοιχα, έχουν θέσει το θέμα.

 

Κύριε Τσίπρα, όχι μόνο λόγια, λοιπόν. Αν οι δηλώσεις σας είναι ειλικρινείς, αν εννοούσατε τον θαυμασμό που εκφράσατε με τις δηλώσεις σας, απόρροια της μικρής και βαθιά εντυπωσιακής εμπειρίας σας στο κόπκιτ του F-16, τότε...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Ο εξαγνισμός του ΔΝΤ: Από «οικονομικός δολοφόνος», σύμμαχος του Αλέξη

Του Βασίλη Γεώργα

Να δείτε που ο κόσμος θα γυρίσει ανάποδα έπειτα από τη μεταμεσονύχτια συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Christine Lagarde στην Ουάσινγκτον.

Αντί για τα πλακάτ με το σύνθημα «στα τσακίδια ΔΝΤ», οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα ψάχνουν από αύριο να στρώσουν κόκκινο χαλί για τη θριαμβευτική επάνοδο του Ταμείου στην Ελλάδα καθώς σύμφωνα με το νέο κυβερνητικό αφήγημα το Ταμείο δεν επιστρέφει για να ζητήσει νέα μέτρα αλλά για να συνδράμει στην έξοδό μας από το Μνημόνιο και να «αντιδικήσει» με την ευρωζώνη προς όφελος της Ελλάδας στα μέτωπα των πλεονασμάτων, του χρέους και του τερματισμού της λιτότητας…

Σαν να πρόκειται για μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη, η κυβερνώσα Αριστερά θα εξαγνίσει το ΔΝΤ στην κολυμπήθρα του εθνικού συμφέροντος. Και με νονούς τον Καμμένο και τον Τσίπρα, θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα να το αναβαπτίσει από εκπρόσωπο της διεθνούς των «οικονομικών δολοφόνων», σε πολύτιμο σύμμαχο της Ελλάδας που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά μας απέναντι στις αντιδραστικές φωνές των Γερμανών που  δυσφορούν με το διαρκές αίτημα αναδιάρθρωσης του χρέους. Υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό.  

Ο πρώτος είναι ότι χωρίς το ΔΝΤ που είναι ο εγγυητής των διεθνών κεφαλαίων δεν υπάρχει καμία πιθανότητα επιτυχούς εξόδου στις αγορές για την Ελλάδα, και ο δεύτερος ότι χωρίς το Ταμείο οι ευρωπαίοι δανειστές θα στηλώσουν ακόμη περισσότερο τα πόδια αναζητώντας πρόσθετες εξασφαλίσεις.

Η μεταστροφή της κυβέρνησης προς το ΔΝΤ έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και μερικά 24ωρα, αλλά στην πραγματικότητα υπαγορεύτηκε αμέσως μετά το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών όταν διαφάνηκε ότι ο νέος συνασπισμός Merkel-Φιλελεύθερων θα κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα σε σύγκριση με την κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών- Σοσιαλδημοκρατών. Σηματοδοτήθηκε δε από τις διφορούμενες δηλώσεις του Thomsen ότι δεν θα είναι το ΔΝΤ που θα ζητήσει πρόσθετα μέτρα για το 2018 (σ.σ: θα τα ζητήσει η Ευρώπη;) παρότι προβλέπει εκτροχιασμό 1,5 δισ. ευρώ στους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων, και επιβεβαιώθηκε μέσω της πανηγυρικής υποδοχής που επιφύλαξαν κυβερνητικά στελέχη στις δηλώσεις Lagarde ότι το ΔΝΤ παραμένει αταλάντευτο στις θέσεις του για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Στο Μαξίμου το πρώτο που έσπευσαν να διαρρεύσουν είναι ότι το ΔΝΤ όχι μόνο δεν ζητά νέα μέτρα πέραν των όσων έχουν ήδη ψηφιστεί για το 2019-2020, αλλά επιδιώκει να επισπεύσει τις συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους ώστε αυτή να αποφασιστεί τον προσεχή Φεβρουάριο –αντί του καλοκαιριού- στο πλαίσιο της αξιολόγησης του δικού του προγράμματος με την Ελλάδα.

Το δεύτερο ήταν ότι η συνολική στάση του Ταμείου (μέτρα, χρέος, τράπεζες κλπ.) αποτελεί τη βάση για μια «ισχυρή συμμαχία» Ελλάδας-ΔΝΤ απέναντι σε μια Ευρώπη που έχει πολύ πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις για την οικονομίας αλλά και πιο αυστηρές θέσεις ως προς τις δημοσιονομικές επιδόσεις της Ελλάδας, θεωρώντας την ανάπτυξη και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ως κλειδί για την βιωσιμότητα του χρέους.

Κάτι μας λέει ότι θα ζήσουμε και πάλι μεγάλες στιγμές, αντίστοιχες με αυτές της περσινής διαπραγμάτευσης όπου τη Δευτέρα η κυβέρνηση ήταν με τους ευρωπαίους κατά των πρόσθετων μέτρων, και την Τρίτη με το ΔΝΤ υπέρ της μείωσης του χρέους. Μέχρι που από το διαρκές πινγκ – πονγκ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και το χρέος αναγκαστήκαμε να ξεχάσουμε και τα προκαταβολικά μέτρα των 5,5 δισ. ευρώ να ψηφίσουμε. 

 

 

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην τελευταία χρονιά του Μνημονίου δεν σημαίνει ότι τα πράγματα θα είναι ευκολότερα μόνο και μόνο επειδή όλοι θα ήθελαν το πρόγραμμα κάποια στιγμή να τελειώσει και η Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές. Το αντίθετο συμβαίνει καθώς...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Το τέλος της πλάνης

Σήμερα η συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα, την οποία περιμενε πώς και πώς η κυβέρνηση της Αριστεράς. Μια φιλοφρόνηση από τον σκληρό Ρεπουμπλικάνο εθνικιστή και δισεκατομμυριούχο Ντόναλντ Τραμπ θα δονήσει με κύματα χαράς και ενθουσιασμού τις καρδιές των μελών της ελληνικής κυβερνητικής κουστωδίας.

Κοντολογίς, η πορεία του Πολυτεχνείου φέτος δεν κατέληξε στην αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, αλλά πήγε κατευθείαν, από μήνα Οκτώβριο, στον Λευκό Οίκο, στην Ουάσινγκτον. Χωρίς φωνές, μαχητικά συνθήματα και υψωμένες γροθιές, αλλά με διάπλατα χαμόγελα, κοπλιμέντα και κλισέ φράσεις που έχουν αποστηθίσει οι ενδιαφερόμενοι για τη «στρατηγική συνεργασία», τη «γεωπολιτική σημασία» της χώρας μας και την «ενεργειακή πολιτική» που μπορεί να εμπεδώσει το «κλίμα συνεργασίας και ασφάλειας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο».

Για να ηττηθεί η Αριστερά στην Ελλάδα χρειάστηκε να διαδραματιστούν τρία επεισόδια στο αιματοβαμμένο ιστορικό σίριαλ που παρακολουθούμε - και στο οποίο πρωταγωνιστούμε θέλοντας και μη. 

Η πρώτη φάση ήταν η ένοπλη αναμέτρηση. Το 1949 το ΚΚΕ συνετρίβη από τον εθνικό στρατό αλλά άφησε το... όπλο παρά πόδα. 

Η δεύτερη φάση ήταν το 1989, όταν κατέρρευσε ο κόσμος που δαχτυλόδειχναν σαν επίγειο παράδεισο οι αριστεροί στην Ελλάδα και στον κόσμο. 

Ο τρίτος γύρος και -καθώς φαίνεται- ο τελικός ήταν το 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας πετούσε το επαναστατικό «αμπέχονο» και την «ντουντούκα» του δημοψηφίσματος για να πει το ταπεινωτικό «ΝΑΙ» στις αξιώσεις των Γερμανών.

Λίγες συλλογικότητες πρέπει να έχουν ακυρωθεί, διαψευστεί, ματαιωθεί και αποδειχθεί τόσο πεπλανημένες όσο η ελληνική Αριστερά. Οι ήττες της είναι κατακλυσμικές, απόλυτες, ατιμωτικές. 

Κι όμως, επιμένει. 

Κι όμως, διαρκώς επανέρχεται και συγχαίρει εαυτόν για τους «αγώνες» της.

Οι μόνοι που την πιστεύουν είναι κάποιοι αφελείς που αυτοπροσδιορίζονται ρομαντικοί και ορισμένοι επιφανείς της ελληνικής Κεντροδεξιάς που καταντούν ουραγοί των ηττημένων και αναμένουν από τους οπαδούς μιας ουτοπίας να λάβουν εύσημα για τη... δημοκρατικότητά τους!

Το μόνο πράγμα που συντηρεί τον ανύπαρκτο μύθο της ελληνικής Αριστεράς είναι...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Γιου φάουλ;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Θανάση Χειμωνά

Στον εμβληματικό σατιρικό δίσκο «Πατάτες» που κυκλοφόρησε στις αρχές τις δεκαετίας του ’80 ο Χάρρυ Κλυνν, κάνοντας χιουμοριστική αναφορά στην είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, είχε βάλει τον Στέλιο Καζαντζίδη να τραγουδάει στα αγγλικά. Έλεγε, με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή ο Κλυνν-Καζαντζίδης:

«Άι εμ αλόουν εντ γιου αρ γουιδ ανάδερ

Στάκαμαν μάι ντάρλινγκ ορ άι γουιλ τζαμπ γουρ μάδερ».

Ήταν η εποχή που ο τεράστιος Νίκος Βαμβακούλας διαφωνώντας με σφύριγμα ξένου διαιτητή που του είχε πει: “You. Foul” είχε αναρωτηθεί έκπληκτος δείχνοντας τον εαυτό του: «Γιου φάουλ»;

Έχουν περάσει τρεισήμισι δεκαετίες από τότε. Για την απερίγραπτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όμως είναι σαν χθες…

Όπως φαίνεται ο υπουργός Άμυνάς  μας, ο Πάνος ο Καμμένος, είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη φιλική σχέση με την Ολλανδέζα ομόλογό του, Τζίνιν Χένις, η οποία αποτελεί πλέον παρελθόν για την ολλανδική κυβέρνηση. Συγκινημένος λοιπόν τουίταρε: «You was the best Minister of Defence. Jeanine your country need you, all Europeans and NATO MOD knows your hard work and we wait you back».

Αγγλικά επιπέδου «Come with me για να την βρεις» του #2 της κυβέρνησής μας. Το κακό μάλιστα είναι πως στο τουίτ του ο Πανούλης  τάγκαρε την μικρή Ολλανδέζα. Κάτι που σημαίνει πως τόσο εκείνη όσο και κάποια εκατομμύρια άλλοι ευρωπαίοι διάβασαν την αλλόκοτη τούτη δήλωση συμπαράστασης.

Φυσικά, το θέμα μας δεν είναι ένα ανορθόγραφο τουιτ. Ωστόσο, μέσα στους 140 αυτούς χαρακτήρες απεικονίζεται όλη η προχειρότητα, η ανικανότητα και η αμορφωσιά της ελληνικής κυβέρνηση. 

Δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία οι δύο επικεφαλής ενός κράτους να μη γνωρίζουν έστω τα βασικά της αγγλική γλώσσας. 

Θα μου πείτε εδώ δε κατέχουν καλά καλά την ελληνική γλώσσα.

Δεν πειράζει όμως. Είπαμε: Το μότο του ΣΥΡΙΖΑ είναι το: 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Τσίπρας, Καμμένος και do you like μαμαζέλ the Greece

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΚΟΣΜΑ ΒΙΔΟΥ

Βάζω στην αναζήτηση της Google δύο λέξεις – κλειδιά: «Τσίπρας + Αγγλικά».  

Βρίσκομαι μπροστά σε δεκάδες σελίδες: «Τα αγγλικά του Τσίπρα στην Μπριζίτ», «Τα αγγλικά του Τσίπρα στις Βρυξέλλες», «Τα αγγλικά του Τσίπρα στη Ρώμη», «Κάντε ένα διάλειμμα και απολαύστε για λίγο τον Τσίπρα να μιλά αγγλικά», «Η αγγλική προφορά του Τσίπρα έβαλε φωτιά στο Twitter», «Το “καρφί” του Μητσοτάκη στον Τσίπρα για τα αγγλικά του», «Ο Καμμένος “έπαθε” Τσίπρα». Μέσα σε όλα αυτά τα βγαλμένα από την πολιτική ζωή του τόπου ανέκδοτα νέας κοπής, και το αστείο από την ανάποδη: «Ο Τσίπρας μιλάει ελληνικά με αγγλική προφορά». Γιατί και αυτό έχει συμβεί.

Τι να λέμε; 

Είναι εύκολο να γίνεις περίγελος όταν όλα τα φώτα είναι στραμμένα επάνω σου. Πολύ εύκολο (και μερικές φορές πολύ άδικο). Δεν είναι ανάγκη να γλιστρήσεις και να σωριαστείς κάτω, όπως είχε συμβεί στη Φάνη Πάλλη – Πετραλιά. Ούτε καν να τρέχεις σαν τρελός για να καταθέσεις υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματός σου, όπως έκανε ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ούτε να πηγαίνεις στον Αγιασμό των Υδάτων και να κάθεται πάνω στο κεφάλι σου ένα περιστέρι, όπως συνέβη στον Γιώργο Καρατζαφέρη. Αρκεί να ανοίξεις το στόμα σου και να σου φύγει η λάθος λέξη.

Ακόμα και λάθος να μην κάνεις, είναι αρκετή η υπερβολή στην προφορά, η υπερβολή που χρησιμοποιούν καμιά φορά οι γνωρίζοντες ξένες γλώσσες Ελληνες για να δείξουν πόσο καλά τις κατέχουν: Οι «Ράδιο Αρβύλα» έχουν χαρίσει άφθονο γέλιο στο κοινό τους προβάλλοντας βιντεάκια όπου η Ντόρα Μπακογιάννη μιλάει άπταιστα γερμανικά. Για να θυμηθούμε και το στιγμιότυπο με τα «Σσσοκολατάκια» (παχύ – παχύ το σίγμα), το οποίο όμως έδωσε στη βουλευτίνα της ΝΔ την ευκαιρία να αυτοσαρκαστεί κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Πώς; «Ανεβάζοντας» φωτογραφία της ίδιας με ένα κουτί σοκολατάκια και γράφοντας «Σσσσσσσοκολατάκια του γραφείου για τις γιορτές που έρχονται!».

Όμως, η Μπακογιάννη βρέθηκε να «απολογείται» για προφορές στις οποίες στην πραγματικότητα δεν έκανε λάθος, σωστά τις έλεγε. Αντιθέτως, τους τελευταίους μήνες ο Αλέξης Τσίπρας σχολιάζεται διαρκώς για την κακή, κάκιστη προφορά του στα Αγγλικά, μια γλώσσα που περιμέναμε πως θα κατείχε καλύτερα.  

Από δίπλα, ο Πάνος Καμμένος τουϊτάρει σε άψογα ελληνοαγγλικά, σε μια προσπάθεια να επαινέσει  δημοσίως την αποχωρήσασα υπουργό Άμυνας της Ολλανδίας Jeanine Hennis: «You was the best Minister of Defence. Jeanine your country need you, all Europeans and NATO MOD knows your hard work and we wait you back».  

Φταίνε και τώρα, όπως και στην περίπτωση Τσίπρα, οι κακοί και φθονεροί χρήστες των μέσων μαζικής δικτύωσης που έστησαν πάρτι με τα φαρμακερά σχόλιά τους, γύρω από την αδυναμία του να συντάξει σωστά μία φράση στην αγγλική;

Ας δεχτούμε πως για έναν πολιτικό δεν είναι απαραίτητο να μιλάει αγγλικά. Ανθρωπος είναι, μπορεί να μην έχει ταλέντο στις ξένες γλώσσες, μπορεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο να μην κατάφερε να τα μάθει την εποχή που έπρεπε και τώρα να μην έχει το χρόνο και το μυαλό, μπορεί να τα ξέχασε… Για τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πάντα οι διερμηνείς. Ακόμα και αν κάποιοι σε ειρωνευτούν που θα χρησιμοποιήσεις διερμηνέα, σίγουρα δεν θα μπορούν να σε κοροϊδέψουν όπως θα κάνουν όταν αρχίσεις τα «you was the best» και «you is the better».  

Πραγματικά απορώ γιατί οι πολιτικοί μας αντί να καταφεύγουν στις εύκολες και αποδεκτές (και από το πρωτόκολλο) λύσεις (στην περίπτωση του κυρίου Καμμένου δεν υπήρχε κανένας συνεργάτης του ικανός να διορθώσει τα λάθη της ανάρτησης;) επιμένουν να μιλάνε αγγλικά επιπέδου «do you like μαμαζέλ the Greece». 

Εξακολουθούν να επικοινωνούν με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους χρησιμοποιώντας τη «διάλεκτο» του Greek «καμάκι».  

Μήπως επειδή πιστεύουν πως...