ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ελμερ Φαντ

Της ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
 

Στο Κινάλ συννέφιασε και στο Ποτάμι βρέχει, άλλος αγάπη έχασε κι άλλος αγάπη έχει. Από την δυσάρεστη θέση στην οποία ευρίσκομαι, μόνον τους Ανέλ διακρίνω να κρατάνε  ομπρέλα και τα μπόσικα σε στιβαρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, αχαχούχα. Στην αναμπουμπούλα απάνω, να σου κι η ΧΑ που άδραξε την ευκαιρία να ανασυσταθεί: το σεβαστόν προεδρείον επικυρώνει την επανένταξη του βουλευτή κ. Βαρβαρούση... 

Στο Θεό σας κύριε Βούτση μου! Πώς το βαστάτε; Δεν τις σκυλοβαρεθήκατε αυτές τις τυπικούρες; Πάω στοίχημα ότι η μόνη διαδικασία που θα κλείσει τετραετία, θα είναι τελικά η Δίκη της ΧΑ.

 

Σε συνθήκες βιβλικού κατακλυσμού το πιο σωστό θα ήταν να κάνει κανείς την πάπια. Να μην επικαλείται φέρ' ειπείν θέματα αρχών γιατί υπάρχει κίνδυνος να εκτεθεί.  

Γι' αυτό τη θέλαμε την Απλή Αναλογική, την άδολη αυτή παιδίσκη; 

Για να ευεργετηθούν αλαφιασμένα μικροκόμματα που σκόρπισαν με την πρώτη μπαταριά που τους έριξε ο Ελμερ Φαντ; 

Τώρα που το σκέφτομαι, ολόιδιος: τσουπωτός, βραχύσωμος, τσαμπουκαλεμένος. Αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ καλά κάνει ο Τσίπρας που βαράει τη Δημοκρατία στο ψαχνό. Είναι μέχρι να πέσει η πρώτη βουρδουλιά. Μετά, λένε πως δεν καταλαβαίνεις Χριστό.  Μουδιάζεις ολόκληρος, αναισθητοποιείσαι, κι αρχίζουν οι παραισθήσεις. Σου φαίνεται ότι ο χαμός γίνεται για το Μακεδονικό ενώ στην πραγματικότητα γίνεται για την επαναχάραξη του κοινοβουλευτικού τοπίου. 

Ξέρετε πόσα κόμματα λειτουργούσαν νομίμως στη Σοβιετική Ενωση; 

 Να μη σας πω καλύτερα. Κάθε νοματαίος και κόμμα. 

Να σας τους γνωρίσω: από 'δω οι χρήσιμοι ηλίθιοι, και πιο δίπλα οι βολικοί μουλωχτοί και οι εκ πεποιθήσεως ρουφ...(γκάρντεν). Ακολουθούν τα συνήθη κομματόσκυλα, τα πρόθυμα γατάκια, τα άεργα ακάρεα κομματικών γραφείων και το μικρό φιδάκι ο Διαμαντής. 

Ολοι αυτοί τι μας κάνουν; 

Μα την μεγάλη κεντροαριστερή κολυμβήθρα για την οποία προαλείφεται  ο Τσίπρας και το πνεύμα του εν είδει περιστεράς! 

Εκεί μέσα...

ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Τσίπρας μετά τον ΓΑΠ θα πάρει «αγκαλιά» και τον Σημίτη

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

«Εχει ξεπεράσει πια και τη Θάτσερ, έχει ξεπεράσει και τον Πινοσέτ και φαίνεται τελικά ότι, προκειμένου να κρατηθεί λίγο ακόμα στην εξουσία, είναι αδίστακτος. Ο,τι του ζητήσουν θα το εξαγγείλει». Ολες οι παραπάνω βαριές κουβέντες που είχαν ειπωθεί το 2011 αφορούσαν στον Γιώργο Παπανδρέου. 

Το ζήτημα είναι ποιος τις είχε εκστομίσει.  

Ποιος άλλος; Ο Αλέξης Τσίπρας.


ΠΟΙΟΣ το φανταζόταν ότι τώρα το Μαξίμου θα πανηγύριζε επειδή ο ΓΑΠ συντάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών. Μετά τις αγκαλιές με τον Καμμένο, λέτε να δούμε και αγκαλιές Τσίπρα – ΓΑΠ;  

Ολα να τα περιμένει κανείς από τον «αδίστακτο» πρωθυπουργό της κωλοτούμπας.

 

ΓΙΑΤΙ δεν είναι ότι από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακότερος όλων. Είναι πως σε κάθε ευκαιρία καταγγέλλει το παλαιό πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε σαράντα χρόνια και κατέστρεψε τη χώρα. Συγγνώμη, αλλά ο ΓΑΠ πού ανήκει; Στο «νέο»;

 

Ο Τσίπρας τη μια μέρα κατεβαίνει στη Βουλή και κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. για τη χρεοκοπία, τη διαφθορά και τη διαπλοκή και την άλλη νιώθει δικαίωση επειδή τον στηρίζει ο ΓΑΠ στο Σκοπιανό. Ενώ πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε με τον μισό ΣΥΡΙΖΑ και όλο το παλαιό ΠΑΣΟΚ στο σπίτι του Αντώνη Λιβάνη.

 

ΚΑΙ επειδή κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ… εκλιπαρούν τον Σημίτη να εκφράσει δημόσια τη θέση του υπέρ των Πρεσπών, αυτό κι αν θα ήταν τέλειο. Ε ρε γέλια που θα ρίχναμε. Από τη μια να προσπαθούν να υπονοούν ότι «έπαιρνε μίζες» για τα εξοπλιστικά και να θέλουν να τον καθίσουν στο εδώλιο και από την άλλη να θέλουν να τον πάρουν κι αυτόν αγκαλιά για το Σκοπιανό.  

Μακάρι, λοιπόν, να βγει και ο Σημίτης να πει ότι στηρίζει τις Πρέσπες. Ετσι, για να τελειώνουν όλα τα παραμύθια.

 

ΕΤΣΙ κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γεμίσει ένα σωρό πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από τον Ραγκούση και τη Μαριλίζα μέχρι τον Κουρουμπλή και τον Παμπούκη. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, πάνω από το 90% όσων ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ήταν επί πάρα πολλά χρόνια ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.

 

ΤΩΡΑ λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ… πασοκοποιήθηκε πλήρως, ας κατέβουν όλοι μαζί αγκαλιά στις εκλογές να γελάσουμε. Και στο παρελθόν ανήκαν στην ίδια όχθη. Μαζί δήλωναν την αντίθεσή τους στην πώληση της Ολυμπιακής, στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, στην αξιοποίηση του Ελληνικού. Μαζί προστάτευαν και συνεχίζουν να προστατεύουν ένα αναχρονιστικό και αντιπαραγωγικό Δημόσιο.

 

ΑΣ βαδίσουν πλάι πλάι. Τι πιο ωραίο τρολάρισμα από το...

ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αγαπημένο μου (κεντροαριστερό) πλυντήριο

Toυ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Ας αρχίσουμε με μια αλληγορία. Ο καλός μηχανικός, ο Αλέξης -«είμαι μηχανικός και ξέρω»- Τσίπρας, στην Κεντροαριστερά φαίνεται.  

Ο μηχανικός (της εξουσίας) Αλέξης δουλεύει λοιπόν νυχθημερόν για να χτίσει το περίλαμπρο οικοδόμημα της Νέας Κεντροαριστεράς. 

Τα υλικά που έχει στη διάθεσή του δεν είναι και τα καλύτερα —η τσιμεντοκονία Πολάκη δεν δένει καλά— αλλά πρέπει να προχωρήσει γοργά ώστε μετά να μπορεί να απολαύσει το έργο τελειωμένο παρέα με τον κυρ Αλέκο Φλαμπουράρη και τον πιστό του Βερναρδάκη. 

Για να μη χαθούμε σε συμβολισμούς ας το πούμε απλά. Αυτό που χτίζει ο κ. Τσίπρας -το οικοδόμημα- μέσα από το επιθετικό φλερτ προς την Κεντροαριστερά είναι το νέο του προσωπείο. Αυτό του μετριοπαθούς σοσιαλδημοκράτη ηγέτη. Και για να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια απαιτούνται κεντροαριστεροί. Κατά προτίμηση σοβαροί και αξιόλογοι άνθρωποι οι οποίοι θα νομιμοποιήσουν το εγχείρημα. 

Ο μηχανικός θα προτιμούσε να δουλέψει με σοβαρούς ανθρώπους αλλά αν δεν βρεθούν υπάρχει πάντα λύση: ποσότητα αντί για ποιότητα. Χτίζεται κι έτσι. Είναι μηχανικός και ξέρει… 

Η Συμφωνία των Πρεσπών και η αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση προβάλλεται ως η ιδανική ευκαιρία για rebranding. Αλλά όπως θα σας πουν και οι διαφημιστές, για να το πετύχεις αυτό δεν αρκεί να αλλάξεις την ταμπέλα του μαγαζιού. Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αν ξύσει κάνεις κάτω από την επιφάνεια θα ανακαλύψει ότι η νέα κυβέρνηση Τσίπρα, σε συνεργασία με την Νέα Ελληνική Ορμή (ΝΕΟ) της Κατερίνας Παπακώστα και την Πυρίκαυστο Ελλάδα του Κώστα Ζουράρι, δεν διαφέρει και πολύ σε σχέση με την παλιά. Αν μιλούσαμε για θεατρικό έργο ο τίτλος θα ήταν «Εγκλημα χωρίς τιμωρία. Και χωρίς συγγνώμη». 

 Ας έλθουν στη σκηνή οι κεντροαριστεροί. Ο ρόλος τους είναι να ξεχνούν. Για παράδειγμα τη στοχοποίηση του Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Ο τελευταίος λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του από αδίστακτους τρομοκράτες. Αλλά η αντίδραση του Τσίπρα ήταν κάτι σαν πολιτική πράξη. Ή καλύτερα σαν διαστροφή της έννοιας της πολιτικής πράξης. Πρώτα δεν πήγε να τον δει στο νοσοκομείο και μετά τον στοχοποίησε εκ νέου στο αλήστου μνήμης διάγγελμα της Ιθάκης.  

Θα τα συζητήσει φαντάζομαι όλα αυτά ο Πρωθυπουργός με τους νέους κεντροαριστερούς φίλους του. Ενας ένας εμφανίζονται. Η συνέντευξη Παπανδρέου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ζέστανε το Σάββατο τις καρδιές τους. Σχεδόν πήραν τα μυαλά τους αέρα. 

Ομως πέρα από τις Πρέσπες, ο κ. Παπανδρέου μίλησε -πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου- εναντίον του διχασμού και υπέρ της ενότητας. Δεν γίνεται να αποκαλούμε ο ένας τον άλλον μειοδότη. Απλά και ξεκάθαρα. Περιέργως, η εμφάνιση στο κάδρο ενός ακόμη πρώην Πρωθυπουργού στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία μας θυμίζει πόσο σκληρή είναι η δουλειά που έχουν μπροστά τους οι κεντροαριστεροί που αγκαλιάζουν ασμένως τον κ. Τσίπρα. Για να χτιστεί το προσωπείο που επιθυμεί, αυτό του μετριοπαθούς και υπεύθυνου ηγέτη, εκείνοι θα πρέπει να ξεχάσουν και κάτι ακόμη. Οτι ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον κ. Παπανδρέου προδότη επειδή προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις -το 2011 το Υπερταμείο του Τσίπρα δεν μπορούσαμε καν να το φανταστούμε… Ευκαιρία λοιπόν να διαβάσουν τι έλεγε ο κ. Τσίπρας για τον κ. Παπανδρέου πριν βυθιστούν στη λήθη.  

Και για μην υπάρχουν παρεξηγήσεις το απόσπασμα είναι από την «Αυγή»  Σε δημοσίευμα με τίτλο, «Αλ. Τσίπρας: Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σημαίνει εσχάτη προδοσία», στις 30.09.2011, σημειώνονται μεταξύ άλλων τα εξής:  

ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Lame duck Tsipras…

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΗ

Στις ΗΠΑ, όταν ο Πρόεδρος διάγει τους τελευταίους μήνες της θητείας του, αποκαλείται lame duck, ελληνιστί, "κουτσή πάπια".

Με τον όρο αυτό υποδηλώνεται ότι ο Πρόεδρος διαθέτει πλέον περιορισμένη αποτελεσματικότητα στην άσκηση της εξουσίας καθ' ότι όλοι προσβλέπουν στον διάδοχό του.

Είναι, πλέον, προφανές ότι ο Τσίπρας, εφεξής, θα είναι ένας ανίσχυρος πρωθυπουργός.

Όχι μόνον επειδή απώλεσε τον, επί τετραετία, πιστό συνοδοιπόρο του, αλλά επειδή πλέον προΐσταται μιας κυβέρνησης μειοψηφίας και οι εμβαλωματικές και ευκαιριακές πλειοψηφίες του, όλο και περισσότερο, θα προκαλούν το κοινό αίσθημα.

Όπως καταγράφουν όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, η κυβέρνηση αυτή έχει, προ πολλού, απωλέσει την λαϊκή υποστήριξη και βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με τη βούληση του ελληνικού λαού.

Επίσης, το άστρο του ίδιου του πρωθυπουργού δύει μέσα σ' ένα περιβάλλον αναξιοπιστίας, αναποτελεσματικότητας και περιφρόνησης προς τους θεσμούς και την δημοκρατία την ίδια.

Είναι, άραγε, τυχαίο ότι...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητων σουργελαράδων κωμωδία

Εθνικών κατσαπλιάδων κωμωδία

Σαν σήμερα (22/1/ΧΧΧΧ)

1830: H Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος βάσει του Πρωτόκολλου του Λονδίνου.

1842: Επίσημη έναρξη εργασιών για την Εθνική Τράπεζα με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου.

1889: Ιδρύεται η δισκογραφική εταιρεία Columbia στη Νέα Υόρκη .

1987: Ο αμερικανός πολιτικός Μπαντ Ντουάιερ αυτοκτονεί μπροστά στις κάμερες

1788: Γεννιέται ο Λόρδος Βύρων,

1942: Γεννιέται ο Μίμης Δομάζος, ο στρατηγός του ελληνικού ποδοσφαίρου.

1977: Πεθαίνει ο συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης

1994: Πεθαίνει ο Τέλι Σαββάλας

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: O ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο τέρας του

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
 

Από όλες τις συριζαϊκές κωλοτούμπες, από όλα τα ξεβρακώματα της Πρώτης Φοράς Αριστεράς, νομίζω πως το πιο κωμικό είναι αυτό στο οποίο οι σύντροφοι καταγγέλουν τις απειλές τις οποίες δέχονται και διαμαρτύρονται επειδή τα ωραία τους προσωπάκια κοσμούν αφίσες με καθόλου κολακευτικό για τους εικονιζόμενους κείμενο. 

Το κωμικό, φυσικά, δεν είναι ότι κάποιοι συμπολίτες απειλούνται, ούτε ότι κάποια ορκ τύπωσαν και κόλλησαν αφίσες με τη λέξη «προδοσία» (αγαπημένη λέξη των ορκ όλων των ιδεολογίων και παρατάξεων).  

Το κωμικό είναι ότι οι διαμαρτυρόμενοι είναι οι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν τις απειλές, τους τραμπουκισμούς και τις αφίσες με τις φάτσες όσων ο ΣΥΡΙΖΑ και η παρέα των «αγανακτισμένων» δεν γούσταραν, προκειμένου να στογγυλοκάτσουν στις αναπαυτικές καρέκλες της εξουσίας.

 

Δεν γνωρίζω αν τα κλαψουρίσματα και οι κολοκοτρωναίικες κορώνες θάρρους είναι προϊόν κάποιας μαζικής αμνησίας που χτύπησε τα συριζαϊκά κεφαλάκια ή του γνωστού τους θράσους, αλλά φοβάμαι πως θα ήταν καλύτερα να σκουπίσουν τα δάκρυα και τις μυξούλες τους, να χαμηλώσουν λίγο τη φωνούλα και το κεφαλάκι τους και να προσπαθήσουν, όσο επίπονο για το συμφέρον τους κι αν είναι, να θυμηθούν την περίοδο που ξεκίνησε από την ημέρα που ο νέος τους φίλος, Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο και τελείωσε την επομένη του δημοψηφίσματος του 2015. Αν το κάνουν, θα θυμηθούν όλα αυτά που κανένας (εξαιρώ τους πολύ αφελείς και όσους έχουν λαμβάνειν από τον Αλέκση και την κυβέρνηση του) δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχάσει.


Θα θυμηθούν τα συλλαλητήρια των αγανακτισμένων στα οποία ξημεροβραδιάζονταν αγκαλίτσα με τα ορκ της Χρυσής της Αυγής. Τα ίδια ορκ με τα οποία πλάι-πλάι, το Καλοκαίρι του 15, βροντοφώναξαν το μεγάλο «ΟΧΙ» στην πραγματικότητα και τη λογική.  

Θα θυμηθούν τα νταηλίκια και τα γιαουρτώματα στους κυβερνητικούς αντιπάλους τους. Τα τουίτ των συντρόφων που ενημέρωναν τα τάγματα εφόδου που τρώει ο Πάγκαλος ή ο ΓΑΠ. 

Θα θυμηθούν εκείνα τα συνθήματα που έλεγαν «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και «ή εμείς ή αυτοί» με τα οποία κατέβηκαν στις εκλογές. 

Θα θυμηθούν όλες τις φορές που από το στοματάκι τους και το πληκτρολόγιο τους βγήκαν οι λέξεις «προδότης», «γερμανοτσολιάς», «χούντα», «ψόφος» και όλες οι άλλες οι ωραίες λεξούλες που κοσμούσαν τον αγώνα τους για εξουσία. 

Και θα θυμηθούν όλες τις φορές που τα μεγαλοστελέχη τους, νυν υπουργοί, αφού πρώτα «καταδίκαζαν» βιαστικά και ανόρεκτα τους τραμπουκισμούς εναντίον των πολιτικών τους εχθρών (οι άνθρωποι αυτοί δεν αναγνωρίζουν αντιπάλους) εξηγούσαν γιατί οι τραμπουκισμοί ήταν αναπόφευκτοι και περιέγραφαν τον τρόπο με τον οποίο τα θύματα είχαν προκαλέσει την «δίκαιη λαϊκή οργή».

 

Κι όταν θυμηθούν όλο το (πολύ κοντινό) παρελθόν τους, θα τους εξηγήσουμε ότι δεν είναι αυτό η αιτία που οι καταγγελίες και τα δάκρυα τους αντιμετωπίζονται με χλευασμό και θυμό. Θα τους  εξηγήσουμε ότι ο λόγος που κανείς δεν θέλει να τους απλώσει ένα χέρι βοηθείας τώρα που έχουν στριμωχτεί στη γωνία από την «δίκαιη λαϊκή οργή», δεν είναι το ελεεινό παρελθόν τους, αλλά το εξίσου ελεεινό τους παρόν.  

Γιατί οι σύντροφοι, ακόμα και τώρα...

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ρεαλισμός και ρεταλισμός

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ (Σφάζει με το βαμβάκι τους ΣΥΡΙΖΝΕΛέητους εθνικούς κατσαπλιάδες...)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ

 

Ωδινεν τόσες δεκαετίες το όρος της μεταπολίτευσης και τελικώς έτεκεν μυν. Και τι μυν, ε, από σπασμένο μπράτσο μποντιμπιλντερά. Ετεκεν επιτέλους αυτή την κυβέρνηση των ηθικώς αρίστων, των μεγάλων πατριωτών, των βράχων στα κρημνά της αρετής, που δεν δέχονται καμία συναλλαγή, καμία αποστασία και δωσιλογισμό, (μεγάλη Μέρκελ), καμία προδοσία ιδεολογικών αρχών, που δεν ανέχονται όχι μύγα στο σπαθί τους αλλά ούτε καν ανωφελές κουνούπι απ' τον Νείλο.

 

Η καλύτερη κυβέρνηση μακράν - εννοείται από ηθική και αισθητική άποψη. Και είναι λογικό αφού εδώ και καιρό μονοπωλεί το κυνικό πλεονέκτημα ασχέτως αν δεν περιέλαβε στους κόλπους της τον κ. Πετσίτη ακόμα, κάτι που ελπίζουμε να συμβεί σύντομα.

 

(Και εφόσον υπουργοποιηθεί και ο κ. Μιχελογιαννάκης, με τον οποίο επίσης παρατηρείται κάποια καθυστέρηση αξιοποίησης, παρά τις γκουρμέ απεργίες πείνας που έχει κάνει. Αλλά δεν πειράζει αφού τουλάχιστον υπουργοποιήθηκε ταξικώς η κ. Νοτοπούλου).

 

Η νέα κυβέρνηση θα λειτουργήσει με ξεχωριστή αποτελεσματικότητα, μεγαλύτερη εκείνης με την οποία λειτουργεί ήδη ο σταθμός Συντριβανίου του μετρό Θεσσαλονίκης που εγκαινιάστηκε πρόσφατα, με ρεφλέξ αστραπιαία, ανάλογα εκείνων που είδαμε στο Μάτι, και ενώ θα πασκίζει να βρει ποιος χρηματίστηκε με τη Novartis θα χρηματίζει η ίδια καθημερινώς διάφορους με μερίσματα, μήπως και την ψηφίσουν - αλλά αυτό δεν λέγεται διαπλοκή, όχι. Λέγεται ανακατανομή, με ξένα λεφτά βεβαίως και πάντα. (Το νοστιμότερο κατσικάκι είναι το κλεμμένο).

 

Κι ενώ η κ. Παπακώστα θα επικαλείται τον Καραμανλισμό (επειδή ακριβώς δεν ζει ο Καραμανλής, αλλιώς δεν θα τολμούσε) και ο Παπαχριστόπουλος θα οδηγείται στον δρόμο της πατρίδος συμβουλευόμενος την ανεμίζουσα κόμη του, και ο Δανέλλης θα ζει εντός του κι αναδρομικά την δόξα της κυβέρνησης του Βουνού (πίνοντας τσάι του βουνού) κι ο Ζουράρις θα εκποιεί δεκαετίες και πολλά βιβλία εθνικοφροσύνης (Χέσε το ή μαχέσαιτο) για λίγη μεταχειρισμένη δόξα εκ του Lidl, κι ενώ ο Κουίκ δεν μπορεί ακόμα να πιστέψει πως έγινε υφυπουργός - ξεναγός του εαυτού του, το όλο σχήμα θα πλέει πλησίστιο προς την τελική επανάσταση και την δόξα.

 

Ηδη αναγγέλθηκε η «αριστερή στροφή». Η μέρα της μεγάλης ανατροπής πλησιάζει, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με τέτοια θηριώδη επαναστατικά στελέχη που διαθέτει πλέον η νέα κυβέρνηση; 

Ηρθε η ώρα της επαλήθευσης των δεσμεύσεων που ελήφθησαν στους Κορυσχάδες - που λέει και η Δούρου, έτερη αυτή Πασιονάρια των μεγάλων οραμάτων και των χειμάρρων. 

 Η καλύτερη κυβέρνηση (μακράν) έχει πάρει μπρος και οι αστοί ωχριούν από φόβο, το κεφάλαιο κλονίζεται, η Ευρώπη τρέμει σύγκορμη και ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός έχει πανικοβληθεί. Οι πολυεθνικές ήδη κρύβουν τα λεφτά τους στις μαξιλαροθήκες για να μην τους τα πάρει ο Σκουρλέτης.

 

Ο Λένιν, αν ζούσε (ευτυχώς μετέστη), θα είχε σίγουρα ξετρελαθεί με αυτή την νέα αντίληψη περί διαλεκτικής - ίσως να είχε ξεριζώσει και τις τρίχες από δυσπρόσιτα σημεία του σώματός του πασκίζοντας να καταλάβει τις βαθύτερες διασυνδέσεις του νέου σχήματος με τον ιστορικό υλισμό. Το πώς ας πούμε ο Κουίκ σχετίζεται με τον Φόιερμπαχ και ο Καμμένος με τον Κάμενεφ. Προηγουμένως, βέβαια, έχει ήδη τρελαθεί ο Ντίνος γράφοντας από καιρό προφητικά εκείνον τον στίχο: «Καημένε Μακρυγιάννη τζάκισες το χέρι σου για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα».

 

Αν ρωτούσες τον Εφιάλτη και αυτός την συνείδησή του θα επικαλούνταν. Δεν ξανάγινε. Κι ούτε θα ξαναγίνει τέτοιο ηθικό πλεονέκτημα. Συρταρωτοί βουλευτές, πτυσσόμενοι, ελατοί, βάλε - βγάλε, και υπουργός από εν ενεργεία. Καημένε χαμένε ανθυπολοχαγέ της Αλβανίας αν ήξερες τι μέλει γενέσθαι - ενώ αν γνώριζε τι θα συμβεί με το Μακεδονικό από τότε ο Ιων Δραγούμης, ίσως θα προτιμούσε να γίνει ο Ιων Τυρταίος. Κι ο Γερμανός Καραβαγγέλης τώρα θα έπαιρνε κανένα κατάστημα «Γερμανός» για να είναι στην καρδιά της τεχνολογίας. Ποιος θα τον κατηγορούσε;

 

Μη γελάς, μη γελάς, εδώ ΕΑΜ ΕΛΑΣ και Λάκης Γαβαλάς. Τώρα θα δούμε την πραγματική αριστερή στροφή. Τώρα που βρέθηκαν τα κατάλληλα επαναστατικά στελέχη (Κουίκ, Παπακώστα, Κόκαλης, Λαυρέντης Διανέλος - ή Δανέλλης) και που ενωμένοι όλοι, μια σιδερένια γροθιά από χαρτί υγείας, ή ένα σύννεφο με παντελόνια που λέει ο Βλαδίμηρος, θα πορευτούν υπέρ της εργατικής τάξης. Τώρα θα γίνει η πραγματική ρήξη με τους αγροτοτσιφλικάδες, τους αστικοφιλελεύθερους και τις άλλες στρούγκες της αντίδρασης που ρουφούν τον τίμιο ιδρώτα του λαού - ήρθε η ώρα των Καμένων Βούρλων. (Και με την συμπαράσταση του μπαρμπα-Φανούρη σε προοδευτική κατεύθυνση - μην το ξεχνούμε).

 

Τώρα, δε, που πήγε κι ο Φωκάς («Εχασα τέτοιο κελεπούρι;» δήλωσε ο Λεβέντης) στον Φλαμπέ, αλλάζουν και οι συσχετισμοί - ήταν ο μόνος που έλειπε απ' το γαϊτανάκι. Που σημαίνει ότι ζούμε ηρωικές στιγμές ηθικού πλεονεκτήματος, βαθύτατης συνοχής του νέου κυβερνητικού σχήματος, που είναι πια γκρο μπετόν ιδεολογίας. 

Μένει να δούμε...

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ντροπή! Και φόβος!

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
 

Πώς το κάνατε αυτό; Πώς ενεργήσατε όπως δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου!  

Ποιος σας δίνει το δικαίωμα; 

Τι πολίτευμα έχουμε;  

Πώς καταντήσατε Αντουανέτες περίκλειστες στα Μέγαρα της πρόσκαιρης εξουσίας σας και φτύνετε το πόπολο; 

Πώς χρησιμοποιείτε την υπεροχή σας επάνω σε πολίτες με τέτοιο σαδισμό και εγκληματική ελαφράδα; 

Θαρρείτε ότι καπαρώσατε την εξουσία στην αιωνιότητα, ως Βασιλιάδες της Αιγύπτου; 

Θυμάμαι τα Ρουβικωνόπαιδα ότι είχαν υποδεχτεί τις Γεροβασίλη-Παπακώστα στα νέα τους καθήκοντα, με μια ατάκα εξαιρετικά λεπτού χιούμορ «Δεν λυπάσαι ρε Αλέξη, την Όλγα;». 

Ρωτάω σήμερα, το υπόλογο δίδυμο εγγύησης της ασφάλειάς μας… Δεν λυπηθήκατε, δεν σεβαστήκατε αυτό το ειρηνικό πλήθος; Πώς διανοηθήκατε να ρίξετε χημικά; 

Πώς έχετε αποσυνδεθεί τόσο, από το τερατωδώς ευφυές «γυναικείο ένστικτο» και δεν αντιλήφθηκε το «μέσα σας», ότι αυτή η ενέργεια ισούται με έγκλημα και θα αποβεί μόνο εναντίον σας;  

Ποιους είχατε μωρέ απέναντι; 

 Τι ράτσα ταύρων είστε σεις που σας ερεθίζει τόσο το μπλε; 

 Είναι δυνατόν σε τούτη τη χώρα να κυκλοφορεί ασφαλής ο Κουφαντίνας και αντιθέτως να τρέμει το φυλλοκάρδι τόσων πολιτών γιατί τόλμησαν… Τόλμησαν… Να εκφέρουν ειρηνικά την αντίθεσή τους στο φιρμάνι σας. 

Φιρμάνι κανονικό το Μακεδονικό. 

Καταπατήσατε κάθε «σειρά» Δημοκρατίας. 

Φτύσατε όλα τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς. 

Δεν ενημερώσατε τους πολίτες. 

Πήρατε το θέμα στα χέρια σας, σεις που παραδώσατε την περιουσία μέχρι και αρχαιολογικών χώρων, για 90 χρόνια σε χέρια μη Ελλήνων, με τέτοια αυτοπεποίθηση νίκης… Ο βασιλιάς των ψευδαισθήσεων, βούτηξε και σε άλλη μια! Oτι θα ήταν ένας θρίαμβος το Μακεδονικό άρα μην και μοιραστεί τη δόξα του! Και μεταξύ μας, πώς να μην;  

Σεις, είδατε ανθρώπους μπροστά σε ΑΤΜ. Σιωπή! 

Σεις, αλλάξατε ταχυδακτυλουργικά το ΟΧΙ σε ΝΑΙ… Σιωπή! 

Μάνδρα. Σιωπή! 

Μάτι. Σιωπή! 

Συνηθίσατε στη μη αντίδραση.  

Εδώ όμως;  

Κάθε σας ενέργεια ήταν και είναι πετρέλαιο σε φωτιά. Και τώρα; 

Όλοι αυτοί που συνέρρευσαν από κάθε σημείο της χώρας… Oλοι αυτοί τι; Ακραίοι; Πειραγμένοι; Μισοπολίτες; Αποσυνάγωγοι;  

Κι αν έτσι, τι θα τους κάνετε; Γίνεται delete σε πολίτες; 

Τόσο «ευκολάκι» προβοκάτσια!  

Μα για τόσο χαζούς μας περνάτε; 

Αγωνιωδώς αναζητάτε «παρατράγουδα» ανάμεσα σε πλήθος λαού για να ζουμάρετε πάνω τους, σεις η αγκαλιά κάθε λογής παραδόπιστου παρατράγουδου. Ευτυχείς εντοπίζεται φουστανελάδες, σταυροφόρους, κανέναν γραφικό παπά, καμία πατριδοχτυπημένη… Μην ταλαιπωρείστε. Πάντα θα υπάρχουν. Αλλά δεν ήρθε η ώρα πια να εντοπίσετε και τους άλλους. Τους υγιείς νοικοκυραίους; Τους μόνους αληθινούς μάγκες επαναστάτες από ιδρύσεων κράτους! 

Που παρά τις τεράστιες αντιξοότητες… Eστησαν δουλειές και ζωές αξιοπρεπείς. 

Που δεν τα παράτησαν και πάλεψαν λυσσαλέα, αν και μάταια, με φαντάσματα γραφειοκρατίας, κρατικοδίαιτους υπάλληλους των «φακελακίων», αντικρουόμενους νόμους, φορολογίες που άλλαζαν σαν πουκάμισα, αργοκίνητη δικαιοσύνη. Φρένα σε κάθε τι που περιλάμβανε έμπνευση, όνειρο και υγεία. Πώς μάχονταν την ματαιότητα! Και πότιζαν, ένα ξηρασίας σύστημα για να ρουφάνε άχρηστοι γελοίοι, πριν από σας, που τους αντιγράψατε άριστα και σεις, κάθε σταγόνα νερού. 

Όλοι αυτοί οι πολίτες δούλευαν, όσο οι λοιποί έκλειναν δρόμους με ταμπέλες «Πεινάμε!» και εξασφάλιζαν επίδομα «Πρόσκαιρης προσέλευσης στην εργασία».  

Σπούδαζαν, όσο μπούληδες μπαμπακα-δίαιτοι μαθητές και φοιτητές υποδύονταν τους επαναστάτες της δεκάρας. 

Eφτυναν αίμα, όσο πολιτικοί καμώνονταν τους Τσε Γκεβάρα στην πλάτη τους, τσαλαβουτώντας στους κόπους τους. 

Ξέρετε πόσοι τέτοιοι νοικοκυραίοι ήταν στη συγκέντρωση; Πώς τους το κάνατε αυτό; 

Τόσο «ευκολάκι» προβοκάτσια; Ντροπή. Και φόβος. 

Απορώ...

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Και η σημαία κρύφτηκε από ντροπή...

Του Ηλία Ψυχογιού

https://www.facebook.com/elias.psichogios

 

Το χθεσινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για το θέμα της Μακεδονίας ήταν, αν όχι το μεγαλύτερο που εχει γίνει ποτέ, σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα.

 

Φυσικά, οι αναφορές της αστυνομίας για 60.000 συγκεντρωμένους, μόνο γέλια προκαλούν και τίποτα περισσότερο. Εξήντα χιλιάδες άνθρωποι χωρούν στο κάτω μέρος της πλατείας, μπροστά στην εξέδρα. Υποθέτω πως το αδιαχώρητο μέχρι το Χίλτον, μάλλον ανταποκρίνεται σε πολύ, μα πολύ μεγαλύτερα νούμερα...

 

Το ότι τα επεισόδια ξεκίνησαν από προβοκάτορες «αντιεξουσιαστές» υποστηρικτές της κυβέρνησης (αντιεξουσιαστές που στηρίζουν την εξουσία, πρώτη φορά βλέπει ο κόσμος!), μάλλον είναι αυταπόδεικτο. Αν ήταν όντως αντιεξουσιαστές, θα άφηναν το συλλαλητήριο να εξελιχθεί και να συνεχίσει να μαζεύεται κόσμος μέχρι το βράδυ, ώστε να αντιταχθούν στην εξουσία που _υποτίθεται_ πως τόσο μισούν.

 

Επίσης, το γεγονός ότι οι γραφικότητες,  που πάντα υπάρχουν σε λαοσυνάξεις, ήταν κατά πολύ λιγότερες και ηπιότερες από τις γελοιότητες Τσακαλώτου, Κατρούγκαλου και Βαρουφάκη στην πλατεία των «αγανακτισμένων», αποδεικνύει πως η αγάπη για την πατρίδα πολλές φορές σε προστατεύει απ’ το να γίνεσαι γελοίος. Οι εμμονές όμως και η θεσηθηρία σε κάνουν σίγουρα αριβίστα...

 

Το εξοργιστικότερο όλων, όμως, της χθεσινής συγκέντρωσης ήταν ότι η αριστερά, η κυβερνώσα πλέον αριστερά, κατάφερε, εκτός των άλλων, να ευτελίσει στα μάτια μας άλλο ένα σύμβολο: τη στολή του έλληνα αστυνομικού.

 

Η ρίψη δακρυγόνων μέσα στο ειρηνικά συγκεντρωμένο πλήθος, όπου υπήρχαν μικρά παιδιά και γέροντες, επ’ αφορμή 50 προβοκατόρων, τους οποίους, στην ακραία περίπτωση που η ασφάλεια δεν ξέρει ήδη τα ονόματά τους, τα ΜΑΤ μπορούσαν να τους «μαζέψουν» σε 5 λεπτά, καταδεικνύει τον υποβιβασμό των αστυνομικών σε απλούς δημόσιους υπαλλήλους.

 

Ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή «να πέσουν τα δακρυγόνα», ενήργησε απλώς δημοσιοϋπαλληλίστικα (με την κακή έννοια του όρου) και όχι ως επιτελικός αξιωματικός.

 

Ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή να «πνιγούν» γυναίκες, παιδιά και γέροντες από τα δακρυγόνα, κατά πάσα πιθανότητα ΔΕΝ θα δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί χθες βράδυ, αφού αυτά είναι αναμενόμενα από αστυνομικό που σκέφτεται σαν κλητήρας.

 

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναρωτηθώ, ούτε και σε σας θέτω ερώτημα για το αν αισθάνεται ντροπή ή όχι. 

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι μια περίεργη εναλλαγή ρόλων και η στολή του έλληνα αστυνομικού πάντα στη μέση: αφού μέχρι πρότινος η στολή προκαλούσε αισθήματα αποστροφής στους αριστερούς και πλέον προκαλεί αναγούλα στους μη αριστερούς.

 

Κι όλα αυτά επειδή η αστυνομία χθες δέχθηκε να γίνει η προμετωπίδα του ξεπουλήματος της Μακεδονίας από μία κυβέρνηση κοινοβουλευτικής και, κυρίως, ηθικής μειοψηφίας.

 

«Μα, καλά» θα πει κάποιος «ο αξιωματικός δεν οφείλει να εκτελεί τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας; Αν παρακούσει, δεν είναι παράβαση καθήκοντος;»

 

Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Οφείλει να εκτελεί τις εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Εφόσον όμως οι εντολές αυτές είναι αντίθετες στα συμφέροντα του έθνους πρέπει ν ενεργησει αναλόγως. Προκειμένου λοιπόν να είναι σωστός και απέναντι στην υπηρεσία του και απέναντι στην πατρίδα του και απέναντι στη συνείδησή του μπορεί να αρνηθεί και να παραιτηθεί. Σημασία εχει να διέπεται από ήθος.

 

Εχθές, λοιπόν, ένας ευσυνείδητος αστυνομικός θα έπρεπε να βγάλει το πηλίκιό του και να φύγει από το γραφείο του.

 

Να μην ευτελίσει ούτε τη στολή, ούτε το εθνόσημο που φέρει.

 

Να...

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Για πρώτη φορά μετά το 1974 έχουμε πρόβλημα Δημοκρατίας

Του Σάκη Μουμτζή

 

Τα όσα έγιναν χθες στο Σύνταγμα ανήκουν σε μια αλληλουχία πρόσφατων γεγονότων που θέτουν σε αμφισβήτηση, για πρώτη φορά από το 1974, την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

 

Προηγήθηκε η αποκάλυψη της συνωμοσίας της Novartis που οδήγησε σε παραίτηση τον αρμόδιο εισαγγελέα, γιατί δεν ήθελε να υπακούσει στις διαταγές του Ρασπούτιν για παραπομπές πολιτικών, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό.

 

Στη συνέχεια είχαμε την κυνική διάλυση δύο κομμάτων της βουλής για να λάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ρεταλιών ψήφο εμπιστοσύνης. Είτε το όλο σκηνικό ήταν σκηνοθετημένο είτε όχι, ο ευτελισμός θεσμών και προσώπων ήταν πλήρης.

 

Και χθες είχαμε την διάλυση μιας τεράστιας συγκέντρωσης, ουσιαστικά κατά του ΣΥΡΙΖΑ, με μεθόδους καθεστώτος Μαδούρο. Ανεμπόδιστη δράση παρακρατικών και επέμβαση των δυνάμεων της τάξεως, εναντίον όλου του συγκεντρωμένου πλήθους.

 

Το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση προς τους πολίτες ήταν σαφές: Μην ξανασυγκεντρωθείτε. Θα σας ταράξουμε στο χημικό.  

Στις δύο πρώτες συγκεντρώσεις οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθησαν αδιάβαστοι. Αιφνιδιάστηκαν. Χθες γνώριζαν και έλαβαν τα μέτρα τους.

 

Έκαναν μια πρόβα τζενεράλε στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο με την γνωστή μέθοδο της δράσης των παρακρατικών. Τότε ρίχτηκαν τεράστιες ποσότητες χημικών κατά του πλήθους που διαδήλωνε. Η συνταγή αποδείχτηκε αποτελεσματική και επαναλήφθηκε χθες.

 

Τι προκύπτει από όλα αυτά τα γεγονότα;


Έχουμε μια δράκα, μια συμμορία, που δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να παραμείνει στην εξουσία. Η ομαλή πορεία προς τις εκλογές δεν είναι δεδομένη, όπως δεν είναι δεδομένο και το αδιάβλητο τους. Όλα αυτά είναι προς κατάκτηση.
 

Με απλά λόγια το κεκτημένο της Μεταπολίτευσης για την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση του τόπου, αμφισβητείται από την συμπεριφορά της κυβέρνησης της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των ρεταλιών που την στηρίζουν μέσα κι έξω από την βουλή.
 

Χθες στην Πλατεία Συντάγματος έπεσαν οι μάσκες του καθεστώτος, ακυρώνοντας ουσιαστικά την προσπάθεια των «Λιβανέζων» και των κάθε λογής « προθύμων», για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ένα κόμμα της Αριστεράς πάντα ομιλεί εξ ονόματος του λαού, αλλά δεν επιτρέπει στον ίδιο τον λαό να μιλήσει, γιατί τον φοβάται. Ο λόγος του είτε θα διαμεσολαβηθεί από την Αριστερά είτε δεν θα ακουστεί. Η Ιστορία αυτό δείχνει.

 

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών καθιστούν απαραίτητη την...

ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Το συλλαλητήριο και η σταλινική συνταγή-μπούμεραγκ

Toυ ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ


Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά μπορεί να είναι κανόνας για τις κυβερνήσεις, αλλά υπάρχει και ένα όριο. Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν διαφέρει από τις προηγούμενες, αλλά αποδεικνύεται αντάξια της άθλιας αυτής πολιτικής παράδοσης. 

Αυτό δεν αφορά μόνο τον θεσμό του δημοψηφίσματος, τον οποίο προωθεί και συνταγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε καν συζήτησε να θέσει προς έγκριση σε δημοψήφισμα την εθνικά κρίσιμη Συμφωνία των Πρεσπών. Αφορά και το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν. Ρητορικά, βεβαίως, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν το αμφισβητούν, αλλά στην πράξη, όπως φάνηκε και στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το τορπιλίσουν.

 

Στο επιχειρησιακό επίπεδο η συνταγή που εφαρμόσθηκε είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Μία μικρή ομάδα «χρήσιμων» μπαχαλάκηδων επιτέθηκε στην αστυνομική δύναμη που φρουρούσε τη Βουλή. Αυτή, αντί να τους απομονώσει, άδραξε την ευκαιρία και με τη μαζική χρήση χημικών διέλυσε το συλλαλητήριο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στο Σύνταγμα ήταν ηλικιωμένοι και παιδιά.

 

Έτσι εξηγείται γιατί δόθηκε άδεια για την πραγματοποίηση αντισυγκέντρωσης στα Προπύλαια. Δεν χρειαζόταν πολύ μυαλό για να προβλέψει κανείς τι θα συνέβαινε. Εάν δεν υπήρχε πρόθεση υπονόμευσης του συλλαλητηρίου, θα λαμβάνονταν αυστηρά αστυνομικά μέτρα στην περίμετρο των συγκεντρωμένων με σκοπό ακριβώς να αποτραπεί η διείσδυση των γνωστών επαγγελματιών της βίας. Αυτοί μπορεί να δηλώνουν αντιεξουσιαστές, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως λειτουργούν ως μηχανισμός διάλυσης μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας.

 

Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές. Υπενθυμίζουμε το δραματικό φόνο των τριών στη Μαρφίν, που προκάλεσε σοκ στην κοινωνία και σηματοδότησε τον εκφυλισμό των τότε μεγάλων αντιμνημονιακών διαδηλώσεων. Στην πραγματικότητα, η αντισυγκέντρωση στα Προπύλαια χρησιμοποιήθηκε σαν όχημα για να μπορέσουν οι «χρήσιμοι» μπαχαλάκηδες να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους.

 

Παραλλήλως με το επιχειρησιακό σκέλος, έχουμε και το προπαγανδιστικό. Πριν ένα χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ευθέως αποδώσει το τότε επίσης γιγαντιαίο συλλαλητήριο σε Χρυσαυγίτες και εν γένει ακροδεξιούς. Παρά τα εμπόδια που είχαν εγείρει και τότε και τώρα, ο τεράστιος αριθμός των συγκεντρωμένων από μόνος του αποτελούσε τότε και αποτελεί τώρα ένα μείζονος σημασίας πολιτικό γεγονός.


 Δεν έχει μεγάλη σημασία ο αριθμός του πλήθους. Από πολιτικής απόψεως σημασία έχει ότι συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες. Κι αυτό δεν υποβαθμίζεται ούτε με τις εκτιμήσεις σκοπιμότητας της αστυνομίας για 100.000, αλλά ούτε και με σταλινικού τύπου προσεγγίσεις: ό,τι δεν μας αρέσει το στιγματίζουμε πολιτικά σαν ακροδεξιό. Όποιος στην Ιστορία εφάρμοσε την αρχή «εάν τα γεγονότα δεν συμφωνούν μαζί μας τόσο χειρότερο γι’ αυτά«, τελικώς βγήκε πολλαπλά χαμένος.

 

Κι αυτή τη φορά, το Μαξίμου έσπευσε να συνδέσει το συλλαλητήριο με την Ακροδεξιά. Επέρριψε, μάλιστα, την ευθύνη για τα επεισόδια σε ακροδεξιά στοιχεία. Σύμφωνα με όλες ανεξαιρέτως τις μαρτυρίες αυτοπτών, ωστόσο, τα επεισόδια τα προκάλεσαν ολιγάριθμοι μπαχαλάκηδες, οι οποίοι αφέθηκαν να φθάσουν μπροστά στη Βουλή, όπως προανέφερα, για να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους.

 

Την ταυτότητά τους την έδειξαν όχι μόνο με την μαύρη αμφίεση και τις μαύρες κουκούλες τους, αλλά και από το γεγονός ότι έριξαν κόκκινη μπογιά, προφανώς από το απόθεμα.

 Με άλλα λόγια, όλα οδηγούν στο συμπέρασμα πως αυτό που συνέβη στο Σύνταγμα ήταν στημένη προβοκάτσια.  

Μία από τα ίδια, λοιπόν, απλώς αυτή τη φορά ο χαρακτήρας ήταν διαφορετικός, αλλά ο στόχος ίδιος: διαμαρτυρόμενοι πολίτες τότε για τα Μνημόνια, τώρα για τη Μακεδονία.

 

Ας σημειωθεί ότι οι Τσίπρας και Κοτζιάς ξεκίνησαν τη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, θεωρώντας πως δεν θα συναντούσαν αξιόλογες κοινωνικές αντιδράσεις. Ο μεν Τσίπρας επειδή προέρχεται από μία ιδεολογική αφετηρία που γενικώς έχει την τάση να υποτιμά τα εθνικά θέματα. Ο δε Κοτζιάς, επειδή στο όνομα της “ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής” -στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση- διολίσθησε σε έναν διπλωματικό βολονταρισμό.

 

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο επίπεδο της κοινωνίας και διογκώθηκαν μήνες πριν την υπογραφή τη Συμφωνίας των Πρεσπών, διέψευσαν την αρχική θεώρηση των κυβερνώντων. Το Μακεδονικό αναδεικνύεται...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η πολιτική φαβέλα της Ευρώπης

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αν η ηγεσία της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ θεωρούν επίτευγμα την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από τα κοινοβούλια των εμπλεκομένων χωρών, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Εξακολουθούν να θεωρούν ότι τις δημοκρατίες της Νοτίου Βαλκανικής τις διαχειρίζονται τυχάρπαστες πλειοψηφίες που άγονται και φέρονται από τις περιστάσεις. Από τη μια, μια πλειοψηφία που διαμορφώθηκε παραχωρώντας αμνηστία σε υπόδικους ή κατάδικους, και από την άλλη, στη χώρα που ονομάζεται ευρωπαϊκή με σημαία ευκαιρίας, μια άλλη που σχηματίσθηκε εν μια νυκτί από τα κατακάθια του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Ως γνωστόν, όταν η βενζίνη εξαντληθεί στο ρεζερβουάρ, η μηχανή συνεχίζει να δουλεύει για κάνα - δυο χιλιόμετρα καίγοντας μαζί με το τελευταίο λίτρο και ό,τι σκουπίδι έχει μαζευτεί στον πάτο. 

Είναι μάλλον προφανές ότι η κ. Μέρκελ θεωρεί την κατάσταση φυσιολογική. Επισκέφθηκε την Ελλάδα προ ημερών, όπως ο Πάπας επισκέπτεται τις φαβέλες. Η Νότιος Βαλκανική ήταν και παραμένει η λούμπεν Ευρώπη, οπότε δικαίως εκπροσωπείται από πολιτικούς σαν τον Πολάκη, τον Κουίκ ή τον ανεκδιήγητο εκείνον που τον ψάρεψαν σαν πέστροφα από το Ποτάμι για να προσφέρει εαυτόν στο πιάτο του Τσίπρα. Κατά τα λοιπά, η Ευρώπη δεν βλέπει ότι αυτές οι τυχάρπαστες πλειοψηφίες όχι μόνον δεν εκφράζουν το συλλογικό αίσθημα της κοινωνίας, την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, αλλά το ερεθίζουν κιόλας. Και μετά ρίχνουν δάκρυα καυτά για την άνοδο των λαϊκισμών στην Ευρώπη.  

Οταν όμως λέμε Ευρώπη, εννοούμε Ευρώπη. Τους Ελληνες άσ’ τους να κουρεύονται με τη Μακεδονία τους.

Αναρωτιέμαι πώς αντιμετώπισε η ευρωπαϊκή ηγεσία την πορεία του Τσίπρα προς τις Πρέσπες.  

Δεν αναρωτήθηκε για ποιον λόγο ο Τσίπρας πήγε μόνος του, με τον Κοτζιά σε συσκευασία δώρου, χωρίς να έχει εξασφαλίσει αν όχι τη συναίνεση, τουλάχιστον διαύλους συνεννόησης με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις; 

Δεν κατάλαβαν ότι στόχος του Τσίπρα δεν ήταν να λύσει το χρονίζον Μακεδονικό, αλλά να δημιουργήσει πρόβλημα στον Μητσοτάκη; Ή μήπως το κατάλαβαν και ήταν τέτοια η εμπιστοσύνη τους στον Τσίπρα, που μεταμόρφωσε εν μια νυκτί το «Οχι» σε «Ναι»; 

Διαλέγετε και παίρνετε το χειρότερο. 

Είναι κυνικοί; 

Ή μήπως δεν ξέρουν την Ευρώπη τους; 

Ή μήπως θεωρούν πως ξέρουν την Ευρώπη τους, απλώς δεν θεωρούν την Ελλάδα κομμάτι αυτής της Ευρώπης που ξέρουν;

Η συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο, όπως πέρασε και από το σκοπιανό. Με μια τυχάρπαστη πλειοψηφία χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα.  

Κοινώς...