"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΝΘΕΛΛΗΝIKA ΧΡΗΣΙΜA ΗΛΙΘΙA ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Αιγυπτίωση: δυσάρεστη προσγείωση στην πραγματικότητα

 Toυ Μάνου Βουλαρίνου

Αιγυπτίωση (η) 1. η απότομη και δυσάρεστη προσγείωση στην πραγματικότητα
«η θέση μου είναι λεπτή και δεν μπορώ να πω τίποτα στον Γιάννη για τη γυναίκα του, αλλά είμαι σίγουρος ότι η αιγυπτίωσή του δεν θ’ αργήσει να έρθει» 2. αναγκαστική αλλαγή στάσης, κωλοτούμπα «μπορεί να με βρίζει εδώ και χρόνια, αλλά μόλις είχε ανάγκη τη βοήθειά μου έκανε την αιγυπτίωσή του»


Μήπως τώρα εκτιμήσουν την ελευθερία

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την άρνηση της πραγματικότητας είναι ότι δεν επηρεάζει την ίδια την πραγματικότητα ούτε στο ελάχιστο. Όσο και να πιστεύεις ότι αν πάρεις φόρα και τρέξεις καταπάνω σε έναν τοίχο θα περάσεις από μέσα, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: θα τσακιστείς.

Όσο κι αν περιγράφεις τη Δύση ως μια φασιστική δυστοπία, η αλήθεια δεν αλλάζει: οι χώρες που αποτελούν αυτό που ονομάζουμε Δύση είναι αυτές των οποίων οι κάτοικοι απολαμβάνουν τις (με διαφορά) μεγαλύτερες ελευθερίες.

Το αντελήφθησαν από πρώτο χέρι (ξύλο) οι «αντισυστημικοί αγωνιστές» που θέλησαν να πάνε στην Αίγυπτο για να κάνουν την «πορεία προς τη Γάζα» και κατέληξαν να παρακαλάνε τις αρχές των (δυτικών) χωρών τους να τους γλιτώσουν από τους ντόπιους που καθόλου δεν φάνηκε να συγκινούνται από τις αυτάρεσκες και ανιστόρητες σταυροφορίες κακομαθημένων Δυτικών που δεν μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν γιατί η Αίγυπτος δεν αφήνει ούτε παλαιστινιακό κουνούπι να περάσει από τα σύνορά της.

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε γιατί οι σύντροφοι δεν έχουν ακόμα οργανώσει πορεία προς την αιγυπτιακή πρεσβεία προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τη συμπεριφορά των Αιγυπτίων στους ανυπότακτους αλληλέγγυους, να σας θυμίσω ότι...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΝΘΕΛΛΗΝIKA ΧΡΗΣΙΜA ΗΛΙΘΙA ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Κυριάκο σώσε μας», παρακαλούσαν οι αλληλέγγυοι σουργελαράδες

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Η παντόφλα και η σφαλιάρα έπεφταν σύννεφο

Οι ισλαμιστές αλληλέγγυοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί τους έδερναν οι Αιγύπτιοι. Περίμεναν μια πανηγυρική υποδοχή. Αυτοί πήγαν εκεί για να συμπαρασταθούν στους Παλαιστίνιους της Γάζας. Τελικά, στο τέλος της ημέρας, αντιλήφθηκαν πως ακριβώς για αυτόν τον λόγο έφαγαν ξύλο. Επειδή οι Αιγύπτιοι δε θέλουν να βλέπουν στα μάτια τους Παλαιστίνιους ύψωσαν όχι απλώς ένα τείχος, αλλά ένα συγκρότημα αλλεπάλληλων τειχών στα σύνορα τους με τη Γάζα.

Προφανώς, οι Αιγύπτιοι, ένας λαός ο οποίος ιστορικά ελάχιστη σχέση έχει με τους Άραβες, διδάχθηκαν από τα παθήματα των Ιορδανών, των Λιβανέζων και των Κουβεϊτιανών όταν φιλοξένησαν Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Και προχθές έδειξαν αυτά τα αισθήματά τους στους αλληλέγγυους οι οποίοι ελπίζω να επιστρέφουν στις πατρίδες τους σοφότεροι.

Δεν ξέρω αν ήταν τόσο αφελείς και ανιστόρητοι ή τόσο βολονταριστές ώστε να πιστέψουν ότι θα έφταναν στα σύνορα με τη Γάζα. Και αυτό ισχύει για το πλήθος. Οι διοργανωτές και χρηματοδότες αυτής της πορείας γνώριζαν άριστα τι επρόκειτο να συμβεί. Για αυτούς σημασία είχε το ακτιβιστικό χάπενινγκ και κάποια χρήματα που έπρεπε να ξοδευτούν. Μια ΜΚΟ για να υπάρχει, δηλαδή να συγκεντρώνει χορηγίες, πρέπει να φαίνεται. Να κάνει αισθητή τη διεθνή παρουσία της. Οι κομπάρσοι, ένας στρατός από αφελείς, καλοπροαίρετους και φανατισμένους, είναι εύκολο να βρεθούν. Και μέσα στο σενάριο είναι και μερικές καρπαζιές και παντοφλιές.

Κάπως έτσι βρέθηκαν εκεί εγκλωβισμένοι και οι ημέτεροι αλληλέγγυοι. Όταν διαπίστωσαν ότι οι Αιγύπτιοι -Αρχές και απλοί πολίτες- δεν αστειεύονται, άρχισαν να ζητούν μέσω του Διαδικτύου τη βοήθεια της ελληνικής κυβέρνησης. Δηλαδή της «χούντας του Κούλη». Και ο Κούλης έκανε τα δέοντα ώστε οι αλληλέγγυοι να απελευθερωθούν. 


Κάθε τέτοια ιστορία έχει και το δίδαγμά της. Όταν θέλεις να κάνεις μια παρέμβαση τέτοιας μορφής δεν μπορεί να αγνοείς την Ιστορία του χώρου. Δε γίνεται να εισαγάγεις συνειδήσεις που είναι όχι απλώς ξένες, αλλά και εχθρικές προς τη συλλογική συνείδηση της περιοχής.  

Οι αλληλέγγυοι θα περίμεναν πλήθη Αιγυπτίων να τους αποθεώνουν και να τους ακολουθούσαν στην πορεία προς τη Γάζα. Αυτό πίστευαν με βάση τις δικές τους προσλήψεις που συγκροτήθηκαν στα αμφιθέατρα και στις πλατείες των δυτικών κοινωνιών

Εκεί κάτω όμως...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΝΘΕΛΛΗΝIKA ΧΡΗΣΙΜA ΗΛΙΘΙA ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Όχι στη Δύση, ναι στη θεοκρατία: Οι ιδεολογικοί ακροβατισμοί της ξεφτιλισμένης Αριστεράς

Του Αλέξανδρου Σκούρα

Σε μια εποχή που ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, η Κίνα αυξάνει την επιρροή της μέσω αυταρχικών τεχνοκρατικών μοντέλων, και το Ιράν απειλεί ανοιχτά τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής,
η ελληνική Αριστερά εξακολουθεί να επιλέγει πλευρές.  

Πάντα τις ίδιες: Κούβα, Βενεζουέλα, Ρωσία, Κίνα, Ιράν. Ό,τι δηλαδή αποκαλείται «άξονας του κακού» από κάθε στοιχειωδώς φιλελεύθερη προσέγγιση της διεθνούς πολιτικής.

Το ερώτημα δεν είναι πια αν αυτοί οι καθεστωτικοί σύμμαχοι της ελληνικής Αριστεράς είναι αντιδημοκρατικοί. Αυτό είναι δεδομένο.  

Το πραγματικό ερώτημα είναι: Τι μας λέει αυτή η σταθερή ταύτιση για το ίδιο το ιδεολογικό DNA της Αριστεράς στην Ελλάδα;

Η απάντηση είναι απλή: δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε αξία, ούτε συνεκτικό σύστημα σκέψης. Υπάρχει μόνο ένα βαθύ, σχεδόν θεολογικό, μίσος για τη Δύση. Ένα μίσος που οδηγεί σε λογικές ακροβασίες. Την ίδια στιγμή που καταγγέλλουν την Αμερική για «ιμπεριαλισμό», δε λένε λέξη για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Όταν μιλούν για θρησκευτικό σκοταδισμό στην Ελλάδα – και κυρίως για την Ορθόδοξη Εκκλησία – δε βρίσκουν κανένα πρόβλημα στο να στηρίζουν τους θεοκρατικούς ηγέτες του Ιράν ή τις ισλαμιστικές οργανώσεις τύπου Χαμάς.

Η αποδοχή ή ακόμα και η υπεράσπιση τέτοιων καθεστώτων από την ελληνική Αριστερά δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικού ρεαλισμού. Δεν εξυπηρετεί κανένα εθνικό συμφέρον.  

Είναι καθαρά ιδεολογική. Πρόκειται για μια συστηματική αντιδυτική εμμονή, με την οποία κάθε φιλελεύθερη ή δημοκρατική κατάκτηση αντιμετωπίζεται με καχυποψία και εχθρότητα.

Ας αναρωτηθούμε: Πώς θα ήταν η Ελλάδα αν η Αριστερά είχε σταθερά το πάνω χέρι στην εξωτερική πολιτική; Εκτός ΝΑΤΟ. Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτός ευρώ. Με συμμαχίες με αυταρχικά καθεστώτα, θεοκρατικούς ηγέτες, και δημαγωγούς τύπου Μαδούρο. Με έναν δημόσιο λόγο όπου η ελευθερία του Τύπου είναι «αστικό κατάλοιπο», η ιδιοκτησία «κοινωνική παθολογία» και η ελευθερία έκφρασης «νεοφιλελεύθερη φαντασίωση».

Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν είναι απλώς ζήτημα συμφερόντων. Είναι αντανάκλαση του ποιοι είμαστε. Τι αξίες πρεσβεύουμε. Ποιους θεωρούμε συμμάχους. Ποιους εμπιστευόμαστε για την επιβίωση του πολιτισμού μας. Κι ευτυχώς, ο ελληνικός λαός έχει δείξει με συνέπεια ότι δεν εμπιστεύεται την Αριστερά σε αυτά τα ζητήματα. Γιατί καταλαβαίνει πως πίσω από την «αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση» και την «κριτική στην ηγεμονία της Δύσης», κρύβεται μια ριζοσπαστική αποδόμηση του ίδιου του πολιτισμού μας.

Ο ελληνικός λαός δεν είναι αφελής. Ξέρει ότι...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΝΘΕΛΛΗΝIKA ΧΡΗΣΙΜA ΗΛΙΘΙA ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Τα «μαύρα τουρμπάνια» και η Αριστερά

Του ΧΑΡΗ ΠΑΥΛΙΔΗ

Για τη συνήθως εθελοτυφλούσα και μονίμως πάσχουσα από καπιταλιστικό σύνδρομο Αριστερά, για τους εν γένει ψευτοδιανοούμενους του «προοδευτισμού», η επικράτηση του Χομεϊνί το 1979 αποτέλεσε θρίαμβο των φτωχών έναντι των πλουσίων.

Ύστερα από 46 χρόνια σιιτικής ισλαμικής δικτατορίας τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, οι «εκδρομείς» και τα «καραβάνια» της ειρήνης αρνούνται να παραδεχθούν τις γελοίες αυταπάτες τους, αλλά και να αποδεχθούν το γεγονός ότι μια στυγνή θεοκρατική δικτατορία αντικατέστησε ένα αυταρχικό μοναρχικό καθεστώς.

Στην αρχή όλοι επιδοκίμαζαν εμμέσως τις δολοφονίες των ανθρώπων του σάχη, ενώ όταν επιβλήθηκε ο ισλαμικός νόμος της σαρία οι «αλληλέγγυοι» σιώπησαν. Στο δημόσιο μαστίγωμα γυναικών, στις σφαγές «εχθρών του Θεού» και ομοφυλοφίλων, στην αδίστακτη καταστολή φοιτητών και διανοουμένων.

Η Γκρέτα και οι δημοσιογράφοι «χωρίς σύνορα» ούτε λέξη για το σύνθημα «Θάνατος στο Ισραήλ» που έδωσαν τα «μαύρα τουρμπάνια». Και φυσικά τσιμουδιά για το σύστημα εξαγωγής της τρομοκρατίας στη Μέση Ανατολή, με τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, της Χαμάς στα παλαιστινιακά εδάφη και των Χούθι στην Υεμένη.

Προφανείς οι λόγοι για τους οποίους ο λαός του Ιράν, και κατ’ επέκταση ο ελεύθερος κόσμος, πρέπει...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡA ΑΝΘΕΛΛΗΝIKA ΧΡΗΣΙΜA ΗΛΙΘΙA ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Δεν θα αφήσουμε μόνη την Ελλάδα απέναντι στο Χαλιφάτο της Άγκυρας

 Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Τους «χαλάει» η στρατηγική αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ και γι αυτό απαιτούν (;) την κατάργησή της. 

Τους ενοχλεί η ενίσχυση της Οικονομίας από τους εκατοντάδες χιλιάδες των Ισραηλινών τουριστών και γι αυτό τους κυνηγούν! 

Σαμποτάρουν οτιδήποτε είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας. Λειτουργούν ως πέμπτη φάλαγγα. Ποιον εξυπηρετούν;  

Τον ελληνικό λαό σίγουρα όχι. Είναι σαφές ότι όπως συνέβη και με τα Τέμπη, έτσι κι εδώ εκπληρώνεται ένα «συμβόλαιο», ανάλογα με εκείνα που αναλαμβάνει η μαφία απέναντι στα άτυχα θύματά της.

Είναι αδιανόητο μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα δυσχερές περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στη γειτονιά μας και ως απόρροια της ουσιαστικής αναβάθμισης του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή, κάποιοι να ζητούν να διαλύσουμε τη μόνη διέξοδο διαφυγής που διαθέτουμε. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι η απομάκρυνσή μας από την αμυντική συμφωνία με το Ισραήλ θα αποθρασύνει τη γείτονα Τουρκία, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για τα κίνητρα εκείνων που ζητούν να μείνει μόνη η Ελλάδα απέναντι στις φιλοδοξίες του Ισλαμικού χαλιφάτου της Άγκυρας.

Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι! Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται το αυτονόητο, ότι η Ελλάδα έχει έναν και μόνο πιθανό σύμμαχο στην περιοχή, το Ισραήλ. Η ουδετερότητα δεν πρόκειται να μας βοηθήσει και η προσπάθεια σύμπλευσης με τα ακραία στοιχεία της Αραβικής πλευράς δε μας ωφέλησε στο παρελθόν. Είναι αυτοκτονικό για την Ελλάδα να στηρίζει με οιονδήποτε τρόπο ανθελληνικές πολιτικές οντότητες όπως είναι η Χαμάς.

Αν χάσει τον πόλεμο το Ισραήλ, δε θα έχει πράγματι αξία να συζητάμε για την αμυντική συνεργασία. Αν χάσει, όμως, το Ισραήλ τον πόλεμο θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι επόμενοι στη λίστα των ισλαμοφασιστών είμαστε εμείς. Τότε δε θα έχει σημασία αν βοηθήσαμε ή όχι τους ισραηλινούς, αν έχουμε μαζί τους αμυντική συμφωνία ή όχι. Και αμέτοχοι αν ήμασταν στη σημερινή σύγκρουση, δε θα αποφεύγαμε τις συνέπειες της «ήττας» του δυτικού κόσμου στη Μέση Ανατολή.  

Αυτό που χωρίζει σήμερα την Ελλάδα από τις ορδές των ισλαμικών χαλιφάτων είναι το Ισραήλ. Καλώς ή κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, είτε είναι ηλίθιος, είτε έχει παρασυρθεί από ιδεοληψίες του παρελθόντος, είτε τελεί υπό διατεταγμένη υπηρεσία.

Μέσα σε αυτή τη σύγκρουση πολιτισμών είμαστε υποχρεωτικά με το Ισραήλ και όχι με εκείνους που ομιλούν για «ελληνική διοίκηση» στην Κύπρο ή δηλώνουν τον θαυμασμό τους για τον Ερντογάν και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί. 

Είμαστε με το Ισραήλ, επειδή δεν μπορούμε να είμαστε ουδέτεροι ή μαζί με τους μουλάδες.  

Είμαστε με το Ισραήλ επειδή ξέρουμε τι θα συμβεί την επομένη που θα πέσει το Τελ Αβίβ

Το έχει πει άλλωστε πολλές φορές ο Ερντογάν για...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Γιατί Ιράν και Ισραήλ έχουν τέτοια εχθρότητα

 Του Γεωργίου Ι. Μάτσου

Με την επίθεση στο Ιράν, το Ισραήλ ξεκίνησε μακρά κλίμακας πόλεμο που θα τελειώσει με πλήρη καταστροφή είτε του Ιράν, είτε του Ισραήλ:
Το έντονα θρησκευτικό υπόβαθρο της διαμάχης αποκλείει εκατέρωθεν την υποχώρηση.

Για τους Ισραηλινούς, βιβλικούς απογόνους του Ισαάκ, η χώρα τους είναι τα ιστορικά τους εδάφη. Γιατί του Ισαάκ και όχι του Αβραάμ; Διότι ο Αβραάμ είχε ακόμη ένα παιδί με τη δούλη Άγαρ, τον Ισμαήλ, που είχε γεννηθεί με προτροπή της υπέργηρης συζύγου του Αβραάμ, Σάρας, προτού αυτή συλλάβει τον Ισαάκ. Όταν η Σάρα γέννησε τελικά τον Ισαάκ, ο Αβραάμ εξεδίωξε την Άγαρ και τον Ισμαήλ. Ο Ισαάκ έγινε γενάρχης των Εβραίων και ο Ισμαήλ των Αράβων (το "Αγαρηνοί" προέρχεται από την Άγαρ).

Το 71 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τίτος κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και διέκοψε απότομα την πολιτική και βιοτική σχέση των Εβραίων με την ιστορική τους κοιτίδα, που με σημερινούς όρους υπέστησαν εθνοκάθαρση. Ο Ιουδαϊσμός αποδυναμώθηκε κι άλλο στην περιοχή μετά την αποδοχή του Χριστιανισμού ως επίσημης ρωμαϊκής θρησκείας τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όταν η πλειονότητα των κατοίκων του σημερινού Ισραήλ ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.

Τα πράγματα άλλαξαν τον 7ο μ.Χ. αιώνα, όταν προέκυψε το Ισλάμ. Η θρησκεία αυτή διδάσκει οι Εβραίοι ήταν μεν αρχικώς ο περιούσιος λαός του Αλλάχ. Όμως συνεχώς θύμωναν τον Αλλάχ, σκοτώνοντας τους προφήτες που ο Αλλάχ έστελνε. Τελικά, ο Αλλάχ τους έστειλε τον Ιησού ("Αΐσα" στα αραβικά), τον Οποίο ούτε οι Εβραίοι ούτε οι Μουσουλμάνοι δέχονται για Χριστό και για Υιό του Θεού. Κατά το Ισλάμ γεννήθηκε πάντως από Παρθένο και ήταν ο προφήτης του Αλλάχ που θα έκρινε τον κόσμο. Και Αυτόν όμως οι Εβραίοι θέλησαν να Τον σκοτώσουν. Όμως ο Αλλάχ "τους την έφερε" και τελευταία στιγμή έβαλε πάνω στον Σταυρό έναν σωσία του Ιησού, ενώ πήρε τον Ιησού στον Ουρανό, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, όταν θα κρίνει τον κόσμο.

Εξακόσια σχεδόν χρόνια μετά τον Ιησού, ο Αλλάχ τελικά αποφάσισε να πάψουν να είναι οι απόγονοι του Ισαάκ (οι Εβραίοι) ο περιούσιος λαός και να πάρουν τη θέση τους οι απόγονοι του Ισμαήλ, οι Άραβες. Το Ισλάμ εμφανίζεται λοιπόν ως "ορθή συνέχεια" του Ιουδαϊσμού. Γι’ αυτό τηρούν (με παραλλαγές) τον μωσαϊκό νόμο (π.χ. δεν τρώνε χοιρινό και κάνουν περιτομή). Και γι’ αυτό θεωρούν κι αυτοί την Ιερουσαλήμ ως ιερή τους πόλη.

Η Μέκκα, γενέτειρα του Μωάμεθ, και η Μεδίνα, πρώτη μουσουλμανική πόλη, χαρακτηρίστηκαν αμέσως ιερές πόλεις του Ισλάμ. Το Ισλάμ όμως δέχεται ως "μεγαλύτερο προφήτη" τον Ιησού και επειδή ο Ιησούς έδρασε εν πολλοίς στην Ιερουσαλήμ, θεωρούν κι αυτή ιερή τους πόλη. Αν συνυπολογιστεί το υπέρμετρο πολιτικό στοιχείο τού Ισλάμ, στο οποίο ο Αλλάχ φέρεται να υποσχέθηκε παγκόσμια κυριαρχία (εξ ου ο επεκτατισμός του), το Ισλάμ "πρέπει" να ελέγχει πρωτίστως τις τρείς ιερές του πόλεις, άρα και την Ιερουσαλήμ. Την κατέκτησαν το 638 μ.Χ. και, με εξαίρεση τις Σταυροφορίες, παρέμεινε υπό ισλαμικό έλεγχο (τουλάχιστον η παλιά πόλη) μέχρι το 1967.

Το Ισλάμ τείνει γενικότερα να θεωρεί όσες περιοχές έχει κατακτήσει "εσαεί" ισλαμικές. Η υποχώρησή του από άλλες περιοχές (π.χ. Ισπανία, Βαλκάνια) δείχνει μεν ότι η δοξασία αυτή δεν είναι απόλυτη. Ειδικώς για την Ιερουσαλήμ όμως η δοξασία αυτή είναι απόλυτη. Πρέπει να είναι υπό ισλαμικό έλεγχο. Θεωρώντας εαυτό "ανώτερη θρησκεία", προορισμένη για παγκόσμια επικράτηση, οι ιερές πόλεις του, άρα και η Ιερουσαλήμ, πρέπει να είναι μουσουλμανικές είτε ειρηνικά είτε δια των όπλων.

Ενώ λοιπόν αποδέχτηκαν την εγκατάλειψη άλλων εδαφών – π.χ. στην ανταλλαγή πληθυσμών με την Ελλάδα το 1923 ή στην ισπανική Reconquista – δεν αποδέχονται αποχώρηση των Παλαιστινίων από τις πατρογονικές εστίες τους. Η "Νάκμπα" του 1948, δηλαδή η μερική εθνοκάθαρση των Αράβων από το σημερινό Ισραήλ, είναι από τα μεγαλύτερα ισλαμικά τραύματα. Αντίστοιχα αντιμετωπίζεται σήμερα η προωθούμενη εθνοκάθαρση της Γάζας, που εκφράζει ανοικτά η αμερικανική πρόταση εγκατάστασης 1 εκ. Παλαιστινίων στη Λιβύη.

Δυστυχώς οι εθνοκαθάρσεις γίνονται ή δεν γίνονται ανεκτές από τη διεθνή κοινότητα αναλόγως πολιτικών προτεραιοτήτων ή του βαθμού προβολής τους. Η ολική εθνοκάθαρση των Αρμενίων από το Αρτσάχ του Αζερμπαϊτζάν ήταν σχεδόν σιωπηλή. Ενόσω άπαντες ξεσηκώνονται υπέρ της Γάζας, το νέο καθεστώς της Συρίας δολοφονεί μαζικά θρησκευτικές μειονότητες στα παράλια της Μεσογείου. Οι Έλληνες φύγαμε από Μικρά Ασία και Πόντο σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Μόλις το 1994 αναγνωρίσαμε ως γενοκτονία την εξολόθρευση 353.000 εκ των εκεί Ελλήνων. Η μαζική εθνοκάθαρση του 1974 στην Κύπρο, είναι σαν να μην συνέβη – μιλούμε έτσι ουδέτερα για "επανένωση".

Τα παραπάνω επ’ ουδενί δικαιολογούν ουδεμία εθνοκάθαρση.  

Όμως τίθεται το ερώτημα, γιατί ειδικώς η παλαιστινιακή εθνοκάθαρση προβάλλεται έτσι όπως κάθε εθνοκάθαρση θα άξιζε να προβάλλεται. 

Η απάντηση είναι, η ισχυρότατη άρνηση των θυμάτων της να την αποδεχθούν. Το δε υπόβαθρο του βαθμού έντασης της άρνησης είναι θρησκευτικό.

Όλοι οι μουσουλμάνοι λοιπόν θα αντιτάσσονται πάντα στην κτήση της Ιερουσαλήμ από τους Ισραηλινούς. Οι περισσότεροι θα αντιτάσσονται έναντι οιουδήποτε εβραϊκού κράτους στην περιοχή, Διότι γνωρίζουν, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ότι όσο υπάρχει κράτος του Ισραήλ στα αρχαία ιστορικά εδάφη των Εβραίων, θα επιδιώκει νομοτελειακά να έχει και την Ιερουσαλήμ, καθώς και οι Ισραηλινοί θεωρούν την Ιερουσαλήμ ιερή τους πόλη, συνυπολογιζόμενου και του πολιτικού στοιχείου που διέπει και τον Ιουδαϊσμό.

Για αυτόν τον λόγο, το κεντρικό φιλοπαλαιστινιακό σύνθημα είναι κι αυτό σύνθημα εθνοκάθαρσης: "From the River to the See", δηλαδή από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη θάλασσα. Διακηρυγμένος στόχος είναι η ολική εξάλειψη του εβραϊκού κράτους και η εθνοκάθαρση του ισραηλινού πληθυσμού.

Αμοιβαίος στόχος λοιπόν Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι η εθνοκάθαρση. Το βαθύ θρησκευτικό υπόβαθρο της διαμάχης αποκλείει ενδιάμεσες λύσεις.

Με την πολιτική πτυχή του Ισλάμ υπέρμετρα απλοϊκή και υπέρμετρα έντονη, η μόνη επιλογή για ένα ισλαμικό κράτος που "σέβεται τον εαυτό του", όπως θέλει να είναι το Ιράν, είναι ο αιώνιος πόλεμος κατά του Ισραήλ. Μαζί με την εξίσου έντονη ιουδαϊκή πτυχή – εξαιτίας της οποίας το Ισραήλ αρνείται να επιστρέψει στα σύνορα του 1967, καθώς αυτά δεν περιλαμβάνουν την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ – η σύγκρουση δύο θρησκειών βρίσκεται στη βάση μιας διαμάχης, που απειλεί να γίνει παγκόσμια.

Κλείνοντας, ας ευλογήσουμε λιγάκι τα ελληνικά γένια μας κόντρα στη συνήθη αυτοϋποτιμητική μας ρητορική: Παρότι θεωρούμε την Ιερουσαλήμ τον ιερό τόπο και της δικής μας θρησκείας...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Τι πραγματικά παίζεται με το Ιράν

Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Τα πράγματα για το Ισραήλ – και ευρύτερα για τη Δύση – θα ήταν αισθητά πιο δύσκολα αν η Χαμάς εξακολουθούσε να ελέγχει αδιατάρακτα τη Λωρίδα της Γάζας, η Χεζμπολάχ διατηρούσε πλήρη ελευθερία κινήσεων στον Λίβανο και το Ιράν είχε ισχυρή απευθείας επιρροή στη Συρία. Τα πράγματα, όμως, θα ήταν ασύγκριτα χειρότερα αν το Ιράν είχε ήδη αποκτήσει πυρηνικά όπλα και τη στρατηγική ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εναντίον του Ισραήλ ή άλλων δυτικών συμφερόντων χωρίς συνέπειες.
 
Σε αυτό το εκρηκτικό γεωπολιτικό σκηνικό, ο ρόλος της Τουρκίας παραμένει αμφίσημος. Παρά τις κινήσεις επαναπροσέγγισης με τη Δύση τα τελευταία δύο χρόνια, η Άγκυρα επιλέγει να κρατά τα χαρτιά της κλειστά, διατηρώντας σχέσεις με όλα τα στρατόπεδα και προσβλέποντας σε γεωπολιτικά ανταλλάγματα.
 
Οι ισραηλινές επιδρομές σε στρατηγικούς στόχους του Ιράν ενέχουν τον κίνδυνο γενίκευσης της σύρραξης, ιδίως αν εμπλακούν απευθείας και άλλοι παίκτες της περιοχής. Ωστόσο, η εναλλακτική – να επιτραπεί στο Ιράν να φτάσει χωρίς εμπόδια στην απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου – προδιαγράφει έναν πόλεμο πολύ μεγαλύτερης κλίμακας μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια. Και μάλιστα υπό χειρότερους όρους για το Ισραήλ και τη Δύση.
 
Κάποιοι θα μπορούσαν να αντιτείνουν:
«Μα και το Πακιστάν έχει πυρηνικά, και δεν απειλεί τη διεθνή σταθερότητα».  

Η απάντηση, όμως, είναι πως το Πακιστάν στρέφει τη στρατηγική του ένταση προς την Ινδία – έναν επίσης πυρηνικά οπλισμένο αντίπαλο, με τον οποίο μοιράζεται ιστορική εχθρότητα αλλά και κάποιας μορφής ισορροπία τρόμου.  

Επιπλέον, το Πακιστάν δεν έχει εμπλακεί ενεργά στη στρατιωτική αποσταθεροποίηση της περιοχής του Κόλπου ή της Ανατολικής Μεσογείου – ζωτικής σημασίας περιοχές για την ενέργεια και την οικονομία της Δύσης.
 
Το Ιράν, αντιθέτως, έχει δηλώσει επανειλημμένα – χωρίς προσχήματα και με απόλυτη σαφήνεια – πως σκοπός του είναι η εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Και όχι μόνο το λέει. Το ενισχύει επιχειρησιακά, εξοπλίζοντας παραστρατιωτικές οργανώσεις από τη Βηρυτό μέχρι τη Σαναά και οικοδομώντας έναν «σιιτικό ημισέληνο» επιρροής από τον Περσικό Κόλπο μέχρι τη Μεσόγειο.
 
Η ισραηλινή στρατηγική, επομένως, έχει διττό στόχο:
 
Τεχνικό-στρατιωτικό: Να καθυστερήσει – ή αν είναι δυνατόν να ακυρώσε ι– την ιρανική πυρηνική προσπάθεια.
 
Πολιτικό-ιδεολογικό: Να υπονομεύσει το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης, χτυπώντας το τόσο στη διεθνή του αίγλη όσο και στο εσωτερικό του κύρος.
 
Και εδώ βρίσκεται ίσως το πιο κρίσιμο – αλλά σιωπηλό – στοίχημα. Παρά τη σιδηρά πυγμή των μουλάδων, μεγάλο τμήμα της ιρανικής κοινωνίας – ιδίως στις αστικές περιοχές – δεν ασπάζεται το ισλαμικό δόγμα του καθεστώτος. Εν δυνάμει, ενστερνίζεται έναν κοσμικό τρόπο ζωής, εγγύτερο στις αξίες και τις ελευθερίες της Δύσης. Το είδαμε αυτό στους κύκλους διαμαρτυριών των τελευταίων ετών, όπου γυναίκες και νέοι αμφισβήτησαν δημόσια το θεοκρατικό μονοπώλιο.
 
Αν το Ισραήλ καταφέρει να πλήξει το πυρηνικό πρόγραμμα και να ταπεινώσει το καθεστώς, η εσωτερική αποσταθεροποίηση ίσως αποτελέσει το πρώτο ρήγμα. Και από εκεί, ο δρόμος προς μια ενδεχόμενη μεταρρύθμιση ή και ανατροπή – με φιλοδυτική κατεύθυνση – θα παραμείνει ανοιχτός.
 
Σε ένα τέτοιο σενάριο...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ: Κινδυνεύουν οι μουλάδες;;;

 

 

Toυ ΙΩΣΗΦ ΦΟΥΣΕ

Δεν έχω γνώση των εσωτερικών κοινωνικών τάσεων στο Ιράν
(και δεν γνωρίζω και ποιος με ακρίβεια μπορεί να έχει), όμως έχω τη βεβαιότητα πως μια μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών του, είναι αντίθετη με το αυταρχικό, απάνθρωπο θεοκρατικό του καθεστώς...

Πως πέφτει ένα τέτοιο σιδηρόφρακτο καθεστώς;;;  

Μια στρατιωτική ήττα μπορεί να επιφέρει λαϊκή κινητοποίηση;  

Δεν αποκλείεται, όμως δεν βρίσκω πιθανό το ενδεχόμενο μιας συντριπτικής ήττας αφενός, αφετέρου το πρόσφατο παρελθόν έχει αποδείξει πως άλλες είναι οι δυνάμεις συνήθως που κινούν την ιστορία...

Η Σοβιετική Ένωση και οι Ευρωπαϊκές αποικίες της, δεν υπέστησαν καμία στρατιωτική ταπεινωτική ήττα, όμως τα καθεστώτα αυτά που φάνταζαν ανίκητα, κατάρρευσαν εν μία νυκτί και χωρίς μισή ντουφεκιά...Γιατί;;;

It's the economy stupid...

Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε γιατί κατέρρευσε οικονομικά. Μην παράγοντας αξιόλογο πλούτο, παρά τους πολύτιμους φυσικούς της πόρους, αφενός είχε μπει σε ένα πολυδάπανο ανταγωνισμό εξοπλισμών με τη δύση, αφετέρου χρηματοδοτούσε (σε δολάρια), ένα κάρο αργόσχολους Φλωράκηδες  απαρατατζήδες ανά τον πλανήτη.

Πτώχευσε, ύψωσε λευκή σημαία, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.

Το Ιράν παρατηρώ ότι δεν βρίσκεται και σε καλύτερη κατάσταση. Ένας λόγος είναι η διεθνής του απομόνωση και οι διεθνείς κυρώσεις. Ο βασικός λόγος είναι η διάρθρωση της οικονομίας του. CEO της Bank Saderat Iran πχ, εμφανίζεται στο Linkedin, o κος Esmaeil Lalegani, ουσία όμως είναι ένας παπάς...

Σκεφτείτε στην Ελλάδα διοικητής της Eurobank να ήταν ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων και Αιγιαλείας...

Το Ιράν του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, έχει ΑΕΠ $420 δις, στα 90 εκ. πληθυσμό.  

Εμείς, με τους γιορμάδες μας και τα 10 εκ. μας, έχουμε $255 δις.  

Το #Israel  με επίσης 10 εκ. πληθυσμό έχει $540 δις.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ιράν είναι $5,5 χιλ. και η οικονομία τρέχει με πληθωρισμό 40%. Από το πενιχρό αυτό ΑΕΠ, χρηματοδοτούνται με πολλά δις δολάρια διάφορες Χαμάς, Χεζμπολάχ και Χούτι. Θυμίζει κάτι από ΕΣΣΔ.     

Παράλληλα, βρίσκεται και το Ιράν στη διαδικασία ανταγωνισμού εξοπλισμών, παλεύοντας για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.

Η Ιρανική κοινωνία, παρά τα 40+ χρόνια ισλαμικής επανάστασης, δεν είναι μια αραβική κοινότητα θρησκοηλίθιων που τους φτάνει μισό χαρούπι. Έχουν δεκαετίες ιστορίας ως κοσμικό κράτος...  

Είναι αυτά ικανά να αφυπνίσουν κοινωνικές μάζες, με αφορμή - όχι αιτία - μια πολεμική αποτυχία;;;

Πάντα την...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Tραμπ: Εκκενώστε την Τεχεράνη!

 Του ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ

Σε ελεύθερη μετάφραση :
“εγώ έκανα το καθήκον μου, και όποιος θέλει με πιστεύει”.
 

…Εν τω μεταξύ τα Αμερικανά μεταφέρουν φουλ δυνάμεις στην περιοχή. Πράγμα που, σε συνδυασμό με την εν λόγω ανακοίνωση, σημαίνει δύο τινά :
 

Ή η φήμη περί διαπραγματεύσεων για τις οποίες “εκλιπαρούν” οι Ιρανοί αληθεύει, και ο DT στρίβει το μαχαίρι στην πληγή για να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα…
 

…Ή 

ΚΚΕδο-φασισταρόπληκτου ελληνόφωνου σταλινο-κωλοχανείου κωμωδία

Εθνικών αριστερών κουλτουριαρο-σουργελαράδων κωμωδία

Υπαρκτού Καρυστιανισμού κωμωδία

Σαν σήμερα (18/6/ΧΧΧΧ)

 

1812: Αρχίζει Βορειοαμερικάνικος Πόλεμος (ΗΠΑ κατά  Μεγάλης Βρετανίας)
1815: Η Μάχη του Βατερλό. Συντριβή για τον Ναπολέων απο τις ενωμένες δυνάμεις Βρετανών και Πρώσων, υπό τους στρατηγούς Ουέλλινγκτον και Μπλίχερ αντίστοιχα
1932: Ιδρύεται στη Γενεύη η FIBA (παγκόσμια ομοσπονδία του μπάσκετ)
1967: Ο Τζίμι Χέντριξ βάζει φωτιά στην κιθάρα του κατά τη διάρκεια της τελευταίας ημέρας του Φεστιβάλ του Μόντερεϊ.
1942: Γεννιέται ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ

18/6/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 74 ετών,η γνωστή ηθοποιός Σάσα Καστούρα

 

 

 

2020 Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Άννυ Πασπάτη

 

 

 


Γαλλία: Πέθανε η γνωστή ηθοποιός Ανούκ Αϊμέ
2024 Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός Ανούκ Εμέ,  
 

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΠΡΟΤΥΠΑ ΕΘΝΗ: Απέναντι στους Μουλάδες και στην παράνοια

 Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Αν οι Ιρανοί πολίτες επέλεγαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους κάτω από την μπότα των μουλάδων και το κράτος του Ιράν κοιτούσε μόνο τα του οίκου του, ασφαλώς και θα θεωρούσαμε αδιανόητη οποιαδήποτε ενέργεια σε βάρος του. Οι μουλάδες, όμως, θέλουν να κάνουν όλο τον υπόλοιπο πλανήτη σαν τα μούτρα τους. Χρηματοδοτούν τρομοκρατικές οργανώσεις και απειλούν ευθέως με αφανισμό το Ισραήλ και τον δυτικό πολιτισμό.  

Η αριστερά και οι μουλάδες έχουν έναν κοινό εχθρό: Τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. 

Ο δυτικός κόσμος έχει ένα τελευταίο τείχος απέναντι στην παράνοια: Το Ισραήλ.

Το Ισραήλ δεν επιτέθηκε απροκάλυπτα απέναντι στο Ιράν. Είχαν προηγηθεί ευθείες απειλές εναντίον του, ότι θα εξαφάνιζαν το Ισραήλ και ότι μια πυρηνική βόμβα ήταν αρκετή για αυτό!  

Οπότε, τι θα θέλαμε από το Ισραήλ; 

Να περιμένει πότε οι μουλάδες θα πατήσουν το κουμπί για να απαντήσει αμέσως μετά; 

Γι αυτούς είναι ένας πόλεμος επιβίωσης και κάνουν εκείνο που εκτιμούν καλύτερο για τον εαυτό τους, έχοντας απέναντί τους έναν ύπουλο και αδυσώπητο εχθρό.  

Το Ιράν δεν έμεινε μόνο στα λόγια όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ο βασικός χρηματοδότης των τρομοκρατικών οργανώσεων που πολεμούν το Ισραήλ. Όταν θα έχουν, λοιπόν, τη βόμβα θα είναι αργά…

Η Δύση από την άλλη πλευρά είναι πιο ανεκτική. Ουσιαστικά δεν έχει απαντήσει ακόμη στο μακελειό στο Παρίσι. Ούτε σε άλλα γεγονότα ωμής βίας από ισλαμοφασίστες απέναντι σε πολίτες. Ας μην απαιτούμε από το Ισραήλ να κάνει το ίδιο. Να δωρίσει, δηλαδή, στους μουλάδες τον πυροκροτητή που θα κάνει το Ισραήλ ακατοίκητη ζώνη…

Λένε κάποιοι ότι το Ιράν δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει πυρηνικά και ότι τα χρειάζεται για λόγους αποτροπής και μόνο. Δεν έχουν διδαχτεί κάτι από τις επιθέσεις καμικάζι των ισλαμοφασιστών κατά δυτικών στόχων. Ασφαλώς και θα χρησιμοποιήσουν την πυρηνική βόμβα όταν την αποκτήσουν. Το πολιτικό Ισλάμ δεν έχει σχέση με όσα έχουμε μάθει στη Δύση. Δεν πρόκειται το πολιτικό Ισλάμ να ακολουθήσει κλασικές πολιτικές συμπεριφορές. Οι άνθρωποι ονειρεύονται να υψώσουν τη σημαία του Χαλιφάτου στο Παρίσι και στο Λονδίνο και ξέρουν ότι το πρώτο κάστρο που πρέπει να πέσει είναι αυτό του Ισραήλ.

Όποιος αμφιβάλλει, πάντως, για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι Ισραηλινοί και στη συνέχεια όλοι εμείς, δεν έχουν παρά να διαβάσουν προσεκτικά όλες τις δηλώσεις Ιρανών τα τελευταία χρόνια που λένε με απόλυτη φυσικότητα ότι σκοπεύουν να αφανίσουν από προσώπου γης το Ισραήλ. Από εκεί και πέρα δικαίωμα του καθενός είναι να ταυτίζεται με αυτά τα απάνθρωπα σκυλιά που στο όνομα του θεού βασανίζουν και δολοφονούν γυναίκες και «απίστους».  

Να μας συγχωρούν, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε το δήθεν «δικαίωμά» των μουλάδων να δολοφονήσουν και τον δικό μας πολιτισμό. 

Οι κομμουνιστές δεν φάνηκε να διδάσκονται από...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΠΡΟΤΥΠΑ ΕΘΝΗ: Το Ισραήλ κάνει αυτό που πρέπει.

 Του Άγη Βερούτη

agissilaos@gmail.com

 

Στο τέλος της περασμένης βδομάδας το Ισραήλ βομβάρδισε και κατέστρεψε τις εγκαταστάσεις φυγοκέντρισης πυρηνικού καυσίμου ουρανίου του Ιράν, και με εσωτερικά χτυπήματα με drones ουδετεροποίησε μέρος των εγκαταστάσεων αποστολής επιθετικών πυραύλων και ραντάρ, μεταξύ άλλων.

Οι εγκαταστάσεις φυγοκέντρισης πυρηνικού καυσίμου εκτός από τον εμπλουτισμό ουρανίου για πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ηλεκτρισμού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εμπλουτισμό σε επίπεδο weapons grade για πυρηνικές βόμβες.

Το Ιράν είναι μια χώρα που επιπλέει πάνω σε μια θάλασσα από πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Τα αποθέματα του είναι τεράστια και πολύ εύκολα να εξορυχθούν. Το σκεπτικό ότι μια χώρα με υπερπερίσσεια πετρελαίου επενδύει σε πυρηνική ενέργεια μόνο για παραγωγή ηλεκτρισμού ακούγεται λίγο σαν φάρσα. Ας το προσπεράσουμε όμως.

Ο ΟΗΕ σε ψήφισμα πριν λίγες ημέρες αποφάνθηκε ότι παρανόμως το Ιράν έχει εμπλουτίσει 400 και κάτι κιλά ουρανίου σε 60% περιεκτικότητα του ασταθούς ισοτόπου του το οποίο χρησιμοποιείται σε πυρηνικές κεφαλές. Όπως φημολογείται, το δύσκολο κομμάτι του εμπλουτισμού είναι να πας από 4% σε 20%. Δηλαδή να ξεφορτωθείς φυγοκεντρίζοντας το 80% της συνολικής μάζας που είναι του σταθερού ισοτόπου του ουρανίου.  Είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον να ανεβάσει το ποσοστό από το 60% στο 90% που χρειάζεται για 9-10 πυρηνικές κεφαλές, ενώ η άδεια που έχει από τον διεθνή οργανισμό είναι για εμπλουτισμό ως περίπου 4% για χρήση σε ηλεκτροπαραγωγή με πυρηνική ενέργεια.

Επίσης να σημειώσουμε ότι από το 2022 το Ιράν έχει ψηφίσει στη βουλή του νόμο που υποχρεώνει την παρούσα και τις επόμενες κυβερνήσεις του, να ενεργούν ώστε ως το 2040 να έχει εξαφανιστεί ολοκληρωτικά το κράτος του Ισραήλ. Κάποιοι λένε ότι απλά το συζήτησαν στη βουλή τους που είναι εξίσου τρομακτικό.

Το Ιράν επίσης χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και κατευθύνει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ για να ενεργούν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ και των πολιτών του, καθώς και έχει διενεργήσει πυραυλικές επιθέσεις απευθείας ως Ιράν εναντίον του Ισραήλ ως αντίποινα για την ουδετεροποίηση τρομοκρατικών θυλάκων που υποστήριζε στην ευρύτερη περιοχή του, όπως οι Χούθι.

Εσείς πιστεύετε ότι το Ισραήλ έπραξε σωστά προσπαθώντας να προφυλάξει την ύπαρξή του και τους πολίτες του προληπτικά, από ένα Ιράν με πυρηνικές κεφαλές, ή έπραξε λάθος;

Προχθές το βράδυ, το Ιράν για πολλοστή φορά στόχευσε σκόπιμα Ισραηλινούς πολίτες την ώρα που κοιμόνταν. Σκοτώθηκαν 8 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και 4 ανήλικων παιδιών. Πάνω από 200 τραυματίστηκαν, ενώ άλλοι 35 αγνοούνται.

Το Ιράν στοχοποιεί τους άμαχους του Ισραήλ, σε ευθεία αντίθεση με το Ισραήλ το οποίο στοχοποιεί πυρηνικές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Σκοπός του Ισραήλ είναι να εμποδίσει ίσως το πιο επικίνδυνο θεοκρατικό καθεστώς στον κόσμο, από το 1978, να αποκτήσει πυρηνικά όπλα που είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι δεν θα διστάσει ούτε δευτερόλεπτο να εξαπολύσει εναντίον των αμάχων πολιτών του Ισραήλ.

Θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση καθώς αν αποτύχει το Ισραήλ να εξουδετερώσει τον πυρηνικό κίνδυνο του Ιράν, πιθανότατα θα πρέπει...

 

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΠΡΟΤΥΠΑ ΕΘΝΗ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΡΑΓΙΑΔΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Οι πυρηνικοί, οι ειρηνικοί και οι άλλοι

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο 

Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Πολύ φοβάμαι πως 80 χρόνια ειρήνης και ευημερίας μάς έκαναν όχι μόνο να μην έχουμε απαντήσεις σε θεμελιώδη προβλήματα που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις, αλλά να μην κατανοούμε καν τις ερωτήσεις
.  

Η πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν είναι, δυστυχώς, ένα χαρακτηριστικό case study.

Ήταν επιθετική ή αμυντική ενέργεια;  

Έπρεπε να γίνει ή μπορούσε να αποφευχθεί; 

Ο δημόσιος λόγος γέμισε από βαρύγδουπα φληναφήματα που αναλύουν τα πάντα εκτός από το βασικό: τι κάνεις όταν ο γείτονας (που δεν είναι και τόσο γείτονας γιατί απέχει 1500 χιλιόμετρα, σαν η Ελλάδα να απειλείται, ας πούμε, από την Πολωνία) έχει ορκιστεί να σε εξοντώσει; 

Ας δούμε, για παράδειγμα, τη γνώμη του πρωθυπουργού όπως την εξέφρασε σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον Νετανιάχου που έγινε, όπως μάθαμε, με πρωτοβουλία του δεύτερου, το Σάββατο. Σ΄ αυτήν, σύστησε στον Νετανιάχου "αποκλιμάκωση της έντασης" και επιλογή της "διπλωματικής οδού". Παράλληλα υποστήριξε την άποψη ότι το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.  

Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; 

Όταν το Ιράν το έχει βάλει αμέτι – μουχαμέτι να γίνει πυρηνική δύναμη και δεν έχει τιθασευτεί τα τελευταία 45 χρόνια από καμμία διπλωματική πρωτοβουλία, ούτε ακόμα από σκληρές διεθνείς οικονομικές κυρώσεις, θα το κάνει αυτό τώρα επειδή το είπε ο Κυριάκος;  

Πώς υλοποιείται αυτό το "δεν πρέπει"; 

Φαντάζομαι το ύφος του πιο μπαρουτοκαπνισμένου πρωθυπουργού του πιο σοβαρού κράτους στον πλανήτη, ακούγοντας τις συμβουλές του κολλεγιόπαιδου που δεν τολμάει να αντιμετωπίσει ούτε τον Ρουβίκωνα.

Ακόμα όμως κι αν δεν ελέχθη τίποτε από αυτά, το ότι το Μαξίμου έστειλε δελτίο Τύπου με τέτοια πληροφορία, έχει εκτός από την κωμική και την τραγική του ανάγνωση: το να μην συνειδητοποιεί ο άνθρωπος που έχει τις τύχες της χώρας στα χέρια του το παράλογο και αντιφατικό των θέσεων που διατυπώνει δημοσίως δεν είναι μόνο ντροπή για τον ίδιο. Είναι απειλή για τη χώρα.  

Κι επειδή το Μαξίμου "δίνει γραμμή" και είναι πολλοί όσοι, εκόντες – άκοντες, υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος, θεωρία που μεταφέρουν και στις δικές μας διαφορές με την Τουρκία, καταθέτω στον δημόσιο λόγο, όχι ένα άρθρο γνώμης, αλλά μια ξερή παράθεση γεγονότων, με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, από την οποία κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να διαπιστώσει πως η απόφαση του Ισραήλ ήταν η μόνη που μπορούσε να πάρει. Όχι με όρους μεγαλοϊδεατικού ηρωισμού, αλλά καθαρού, ανόθευτου ρεαλισμού.

Για να έχουμε, πρώτα, μια αίσθηση των μεγεθών:  

Το Ισραήλ έχει έκταση περίπου όσο η Πελοπόννησος και το μισό είναι έρημος. Το Ιράν είναι 75 φορές μεγαλύτερο από το Ισραήλ, με 10πλάσιο περίπου πληθυσμό.  

Το Ισραήλ, εκτός από φυσικό αέριο, δεν διαθέτει καμμία άλλη πλουτοπαραγωγική πηγή. Το Ιράν είναι ένα από τα πιο ευνοημένα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές κράτη στον κόσμο

Δαβίδ και Γολιάθ σε σύγχρονη έκδοση. Αλλά, όπως είχε πει η Γκόλντα Μέιρ, οι Ισραηλινοί διαθέτουν ένα όπλο που μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ανίκητο: δεν έχουν πού αλλού να πάνε.

Γιατί το Ιράν εχθρεύεται το Ισραήλ; Ούτε κοινά σύνορα έχουν ούτε κάτι άλλο να χωρίσουν.

Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά η θέση του Ιράν για "εξάλειψη του Ισραήλ από τον χάρτη" έχει κυρίως θρησκευτικά κίνητρα. Το Ισραήλ ήταν ο καλύτερος σύμμαχος του Ιράν επί Σάχη. Όταν ανέλαβε ο Χομεϊνί, καθιέρωσε την αντισιωνιστική ρητορική ως βασικό πυλώνα του πολιτικού του λόγου. Στη θρησκεία, η έννοια του κακού, του Σατανά, παίζει σημαντικό ρόλο. Όταν η θρησκεία κάνει πολιτική πρέπει να διαμορφώσει αντίστοιχους ρόλους. Έτσι, ως Σατανάς ορίσθηκε το Ισραήλ και οι ΗΠΑ που το υποστηρίζουν. Οι μουλάδες συνδέουν την καταστροφή του Ισραήλ με τις προφητείες της θρησκείας τους: αυτή θα είναι η "τελική μάχη" πριν την έλευση του Μαχντί, του "μεσσία" του σιιτικού Ισλάμ.

Επιπλέον, ως φιλόδοξη περιφερειακή δύναμη, το  Ιράν διεκδικεί την ηγεσία του ισλαμικού κόσμου, τουλάχιστον του σιιτικού, εργαλειοποιώντας το Παλαιστινιακό πρόβλημα. Αυτοπαρουσιαζόμενο ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων χρηματοδοτεί και εξοπλίζει ομάδες που έχουν ως στόχο την καταστροφή του Ισραήλ. Είναι αυτονόητο ότι το συμφέρον του Ιράν είναι να μην λυθεί ποτέ το Παλαιστινιακό, διότι τότε δεν θα έχει μοχλό πίεσης κατά του Ισραήλ και δεν θα μπορεί να το πολεμάει δι’ αντιπροσώπων.

Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα;

Μερικά χρόνια μετά την επικράτηση (1979) των μουλάδων, προς το τέλος της δεκαετίας του ’80. Βοηθήθηκε σε αυτό από Πακιστανούς που δούλευαν στο δίκτυο του A.Q. Khan. Ο Αμπντούλ Καντίρ Καν, που πέθανε το 2021, ήταν ο "Οπενχάιμερ" του Πακιστάν. Μεταλλουργός μηχανικός, εργαζόταν στην Ολλανδία στις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου της URENCO. Το 1975 έκλεψε κρίσιμες τεχνικές πληροφορίες, επέστρεψε στη χώρα του και ετέθη επικεφαλής του μυστικού πυρηνικού προγράμματός της. Στο τέλος της δεκαετίας του ’80, το Πακιστάν ήταν πολύ κοντά στην απόκτηση πυρηνικών. Ο Καν τότε άρχισε τις… εξαγωγές πυρηνικών, τροφοδοτώντας με τεχνογνωσία τους θεοκράτες δικτάτορες του Ιράν και αποδεδειγμένα άλλα δύο κράτη–παρίες: τη Λιβύη και τη Β. Κορέα. Με ένα παγκόσμιο δίκτυο, που λειτουργούσε ως "μαύρη αγορά” πυρηνικής τεχνολογίας, είχε επίσης επαφές με αρκετές χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Πότε πήρε χαμπάρι η Δύση ότι οι αγιατολλάχ ετοιμάζουν πυρηνική βόμβα;

CIA και Μοσάντ έβλεπαν πού το πήγαινε το Ιράν, αλλά δεν είχαν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, μέχρι το 2002, όταν Ιρανοί αντιστασιακοί (της οργάνωσης NCRI) αποκάλυψαν την ύπαρξη κρυφών πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Νατάνζ και στο Αράκ. Επί 15 τουλάχιστον χρόνια το Ιράν ανέπτυσσε πυρηνικά όπλα ουσιαστικά ανενόχλητο!

Πώς τα κατάφερε;

Πουλούσε (και εξακολουθεί να πουλάει) το παραμύθι ότι οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού είναι για παραγωγή ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς. Επειδή πάνω από το 60% της τεχνολογίας είναι το ίδιο, η πατέντα που ακολουθούσε ήταν να δηλώνει τις "νόμιμες" εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου, να πηγαίνουν εκεί οι επιθεωρητές του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA), να τα βρίσκουν όλα εντάξει, αλλά, παραδίπλα, σε υπόγειες μυστικές εγκαταστάσεις, να συνεχίζεται ο εμπλουτισμός με στόχο να φτάσει σε επαρκή επίπεδα για τη δημιουργία βόμβας.

ΣΗΜ: Το ουράνιο σε φυσική μορφή έχει μόνο 0,71% του σχάσιμου ισοτόπου U235. Tα άλλα ισότοπα που περιέχει δεν είναι σχάσιμα. Δεν κάνουν, δηλαδή, ούτε για βόμβα ούτε για σταθμό παραγωγής ενέργειας. Με μια εξαιρετικά πολύπλοκη και ακριβή τεχνολογία, η περιεκτικότητα σε U235 αυξάνεται σε 3% - 5% για ειρηνικούς σκοπούς. Όμως η βόμβα χρειάζεται U235 πάνω από 90% (HEU – Highly Enriched Uranium). Αυτό και στις δύο περιπτώσεις γίνεται με την ίδια τεχνολογία, με φυγοκεντρητές αερίου. Επίσης, οι αντιδραστήρες που χρησιμοποιούνται για παραγωγή ενέργειας παράγουν πλουτώνιο ως παραπροϊόν. Με ειδική επεξεργασία μπορεί να εξαχθεί σχάσιμο πλουτώνιο (Pu-239). (Αυτή τη μέθοδο χρησιμοποίησε η Ινδία για να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.) Για αυτό, ο IAEA διενεργεί επιθεωρήσεις σε όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής πυρηνικής ενέργειας.

Όμως υπήρχαν και άλλοι λόγοι της ολιγωρίας της Δύσης.  

Το Ιράν ήταν εξασθενημένο από τον πόλεμο με το Ιράκ (1980–88) και δεν το θεωρούσαν σοβαρή απειλή. Κάποιοι, μάλιστα, περίμεναν "ομαλοποίηση” του καθεστώτος. Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία) είχαν σημαντικές εμπορικές σχέσεις με το Ιράν στη δεκαετία του '90 και δεν ήθελαν να το "ζορίσουν". Μόνο όταν το Ιράν έφτασε κοντά στην δημιουργία πυρηνικών όπλων και απείλησε την περιφερειακή ισορροπία, υπήρξε συντονισμένη αντίδραση.

Πώς αντέδρασε η διεθνής κοινότητα όταν έμαθε ότι το Ιράν ετοιμάζει ατομική βόμβα;

Ο ΟΗΕ, με την κλασική συνταγή: ψηφίσματα. Το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέδωσε 6 ψηφίσματα, "απαιτώντας" τον τερματισμό του εμπλουτισμού ουρανίου. 

Τι τύχη είχαν;  

Όπως όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Κουβάς. Πιο σοβαρά ήταν τα οικονομικά μέτρα που πήραν ΗΠΑ και Ε.Ε.: πάγωμα ιρανικών περιουσιακών στοιχείων, τραπεζικών λογαριασμών και πετρελαϊκών εσόδων, εμπάργκο όπλων, απαγόρευση εξαγωγών προς Ιράν, αποκλεισμός από το διεθνές τραπεζικό σύστημα SWIFT. Αυτό προκάλεσε πτώση των εξαγωγών πετρελαίου, με αντίστοιχη μείωση των εσόδων και έλλειψη φαρμάκων και προϊόντων τεχνολογίας. Ωστόσο το Ιράν συνέχιζε το πρόγραμμά του, αγνοώντας τη διεθνή πίεση. Μέχρι που το Ισραήλ (με τη συνεργασία των ΗΠΑ) ανέλαβε δράση. Με μια ευφυέστατη ενέργεια φύτεψε έναν ιό τύπου worm (Stuxnet) στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν καταστρέφοντας 1.000 φυγοκεντρητές. Την ίδια εποχή (2010 - 2011) η Μοσάντ εξόντωνε με εκρηκτικά 3 Ιρανούς πυρηνικούς επιστήμονες που είχαν κορυφαίο ρόλο στο πρόγραμμα. Το ότι δεν θα κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, το Ισραήλ το είχε αποδείξει πολύ νωρίτερα, όταν, το 1981, μαχητικά του πετώντας σε χαμηλό ύψος κάτω από τα ραντάρ έφτασαν μέχρι τα περίχωρα της Βαγδάτης και κατέστρεψαν τον πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak, ακυρώνοντας, άπαξ  διά παντός, την προσπάθεια του Σαντάμ Χουσεΐν να αποκτήσει πυρηνικά. Την ίδια τύχη, με τον ίδιο τρόπο, είχε το 2007, μυστικός αντιδραστήρας της Συρίας κατασκευασμένος με βοήθεια της Βόρειας Κορέας. Η Συρία δεν έβγαλε "κιχ", διότι πώς να παραδεχθεί ότι προσπαθούσε κρυφά να φτιάξει πυρηνικά;

Υπάρχει κάτι, που οι δυτικοί υποβαθμίζουν και εγκλωβίζει τα θεοκρατικά καθεστώτα στο να εμμένουν στα σχέδιά τους, με κάθε τίμημα: όταν την κυβερνητική απόφαση την "πουλάς" στους πολίτες ως θέλημα Θεού, δεν μπορείς μετά να την αναιρέσεις! Οι μουλάδες επέμεναν πως έχουν "θείο" δικαίωμα να εμπλουτίζουν ουράνιο και να το κάνουν ό,τι θέλουν. Ένα παράθυρο ευκαιρίας για συνεννόηση δημιουργήθηκε όταν μετά τον σκληροπυρηνικό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ, εξελέγη το 2013 ο μετριοπαθής (τηρουμένων των αναλογιών) Χασάν Ρουχανί, με βασικό προεκλογικό σύνθημα την άρση των οικονομικών κυρώσεων. Έτσι, με τις ευλογίες του Ομπάμα, οι διαπραγματεύσεις με το πυρηνικό club (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα) και τη Γερμανία κατέληξαν, το 2015, στην JCPOA ("Συμφωνία της Βιέννης") με την οποία το Ιράν δεσμεύθηκε να κάνει το πυρηνικό του πρόγραμμα, ειρηνικό (χαμηλό επίπεδο εμπλουτισμού, λιγότεροι φυγοκεντρητές, απρόσκοπτοι διεθνείς έλεγχοι κ.λπ.).

Όμως, παρά τις διαθέσεις του Ρουχανί, κουμάντο στη θεοκρατία δεν κάνει ο πρόεδρος αλλά ο θρησκευτικός ηγέτης. Η συμφωνία δούλεψε ως "στάχτη στα μάτια". Ενώ οι κυρώσεις αίρονταν σταδιακά, το Ιράν διατήρησε την πυρηνική τεχνολογική του υποδομή, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να ξεφύγει. Αυτό έγινε από το 2018 και μετά, όταν οι ΗΠΑ, στην πρώτη θητεία Τραμπ, αποχώρησαν από την JCPOA.

Γιατί αποχώρησαν οι ΗΠΑ;

Η θρησκευτική ηγεσία του Ιράν, με επικεφαλής τον Αλί Χαμενεΐ, υπονόμευε τον Ρουχανί, που τον κατηγορούσε ως υπερβολικά φιλικό προς τη Δύση. Ο Χαμενεΐ και οι Φρουροί της Επανάστασης θεωρούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα σύμβολο κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας και αντιμετώπιζαν την JCPOA ως αναγκαίο κακό, όχι ως στρατηγική επιλογή. Ο Χαμενεΐ αποκαλούσε την JCPOA "test των προθέσεων της Δύσης". Δημοσίως τόνιζε ότι τη Δύση που "θέλει την παράδοση του Ιράν", "δεν μπορείς να την εμπιστευθείς". Τα ελεγχόμενα από τους μουλάδες ΜΜΕ του Ιράν παρουσίαζαν τον Ρουχανί και τον Ζαρίφ (ΥΠΕΞ) ως "υποχωρητικούς", "φιλοδυτικούς" μέχρι και "προδότες".

Να μην ξεχνάμε ότι στο Ιράν ο Πρόεδρος δεν ελέγχει ούτε τις ένοπλες δυνάμεις ούτε τις υπηρεσίες ασφαλείας και δεν έχει λόγο στη χάραξη εθνικής πολιτικής. Αυτά είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του Ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη, εν προκειμένω του Χαμενεΐ, και των Φρουρών της Επανάστασης. Οι μουλάδες ανέχθηκαν την πολιτική Ρουχανί ως προσωρινή τακτική για να αρθούν οι κυρώσεις. Τον θεωρούσαν χρήσιμο αλλά επικίνδυνο: χρήσιμο για να "αγοράσει χρόνο", επικίνδυνο επειδή έφερνε το Ιράν πιο κοντά στη Δύση.

Κι ενώ συμφωνούσαν υποκριτικά για αποκλιμάκωση της έντασης, την ίδια στιγμή ενίσχυαν με χρήματα και όπλα τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τους Χούθι, για να εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Ισραήλ και δυτικών στόχων, και συσσώρευαν βαλλιστικούς πυραύλους, που θα μπορούσαν να δεχθούν πυρηνικές κεφαλές. Το  2018, το Ισραήλ κατάφερε να αποκτήσει ιρανικά απόρρητα έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν ότι το Ιράν διατηρούσε στο ακέραιο τις στρατιωτικές πυρηνικές φιλοδοξίες του.

Μέχρι που στις εκλογές - παρωδία του 2021 (στις οποίες οι Φρουροί της Επανάστασης ακύρωσαν, χωρίς να δώσουν εξηγήσεις, όλες τις δημοφιλείς υποψηφιότητες που δεν ήταν του γούστου τους, με αποτέλεσμα η αποχή και οι άκυρες ψήφοι διαμαρτυρίας να φτάσουν σε ύψη ρεκόρ) εξελέγη Πρόεδρος του Ιράν, ο πρόεδρος του Ανώτατου (Ισλαμικού) Δικαστηρίου, Ιμπραήμ Ραϊσί, γνωστός ως "Χασάπης της Τεχεράνης" για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις εκτελέσεις εκτοντάδων Ιρανών αντιπάλων του θεοκρατικού καθεστώτος. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έκτοτε πάτησε γκάζι, που δεν σταμάτησε ο θάνατος του Ραϊσί  με την πτώση του ελικοπτέρου του (αποδόθηκε επισήμως στις κακές καιρικές συνθήκες) ούτε η εκλογή του σημερινού προέδρου Μασούντ Πεζεσκιάν με τις αποψιλωμένες εξουσίες. Κουμάντο, είπαμε, κάνει το ιερατείο. Και βέβαια, η υποτροπή αυτή του Ιράν δεν προκάλεσε κανενός είδους κυρώσεις από τη διεθνή κοινότητα.

Το Ισραήλ ξαναέστειλε εν τω μεταξύ μήνυμα, ξεπαστρεύοντας, το 2020, με τηλεχειριζόμενο όπλο τον Μοσέν Φαχριζαντέχ, τον "πατέρα" του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, που το συνέχιζε μυστικά παρά τις διεθνείς συμφωνίες. Ταυτόχρονα έκανε σαμποτάζ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν προκαλώντας έκρηξη και πυρκαγιά σε υπόγεια πυρηνική μονάδα στο Νατάνζ και έναν χρόνο μετά μπλακ-άουτ, που προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε φυγοκεντρητές.

Ποιος είναι ο στόχος των πυρηνικών του Ιράν;

Η ολοσχερής καταστροφή του Ισραήλ. Το έχουν εκφράσει ξεκάθαρα όλοι οι ηγέτες του, ορίζοντάς το ως πολιτικό και θρησκευτικό συνάμα καθήκον.

Αγιατολλάχ Χομεϊνί (πατέρας του Ισλαμικού καθεστώτος): "Το Ισραήλ είναι καρκίνος που πρέπει να εξαλειφθεί."

Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ (πρόεδρος): "Το Ισραήλ πρέπει να σβηστεί από τον χάρτη."

Αχιατολλάχ Αλί Χαμενεΐ (ανώτατος ηγέτης): "Το Ισραήλ είναι παράνομο και καρκίνωμα που οφείλει να εξαλειφθεί." "Δεν θα υπάρχει ζώνη σιωνιστικού καθεστώτος στα επόμενα 25 χρόνια". Στις 3 Οκτωβρίου 2023, λίγο πριν την επίθεση της Χαμάς που οργανώθηκε από το Ιράν, δήλωσε ότι το Ισραήλ θα "εξολοθρευτεί από τα χέρια των Παλαιστινίων", ενώ στις 24 Μαΐου 2024, σε συνάντηση με ηγετική ομάδα της Χαμάς, μετά την επίθεση της 7/10 διαβεβαίωσε: "Η θεϊκή υπόσχεση για την εξάλειψη του σιωνιστικού όντος θα εκπληρωθεί."

Χουσεΐν Σαλαμί (αρχηγός των Φρουρών της Επανάστασης που σκοτώθηκε στις τελευταίες επιχειρήσεις του Ισραήλ): "Το Ισραήλ είναι "καρικατούρα καρκινώματος" που πρέπει να εξαλειφθεί, και μια ευρεία σύγκρουση θα προκαλέσει την τελική του εξάλειψη." "Ο στόχος μας είναι να εξαφανίσουμε το Ισραήλ από τον παγκόσμια πολιτικό χάρτη." Το 2024, σε δημόσιες ομιλίες του αποκάλυψε με νόημα ότι το Ιράν έχει πλέον την τεχνολογική και στρατιωτική ικανότητα για να εξαφανίσει το Ισραήλ από προσώπου γης."

Αν άκουγες αυτές τις απειλές κατά της οικογένειάς σου, αγαπητέ ειρηνιστή αναγνώστη, εσύ που είσαι "με τον άνθρωπο", τι θα έκανες;  

Αν τις άκουγες, Κυριάκο, κατά της Ελλάδας, και ήξερες ότι ο εχθρός της έχει σχεδόν έτοιμες 10 ατομικές βόμβες (τόσες μπορεί να φτιάξει το Ιράν με το εμπλουτισμένο ουράνιο που διαθέτει), τι θα έκανες; 

Θα συνιστούσες αποκλιμάκωση της έντασης και αξιοποίηση της διπλωματικής οδού;

(Μόνο σοβαρές απαντήσεις, παρακαλώ. Δεκτοί και άλλοι εκπρόσωποι του εθνικού ενδοτισμού.)

Πώς αντέδρασε η Δύση απέναντι σ΄ αυτές τις απειλές;

Με λόγια, όπως πάντα. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε ότι οι απειλές κατά κράτους παραβιάζουν το Χάρτη του ΟΗΕ και κάλεσε σε άμεση αποκλιμάκωση. Τα ίδια είπαν και οι άλλες δυτικές χώρες: "Το Ισραήλ έχει δικαίωμα άμυνας, αλλά πρέπει να αποφύγει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις." Πρέπει, πρέπει, πρέπει. Δηλαδή οι Ισραηλινοί να παρακολουθούν τις πυρηνικές βόμβες να ετοιμάζονται, να συσκευάζονται, να μπαίνουν στα βομβαρδιστικό και όταν τις δουν πάνω από τα κεφάλια τους, ε, τότε κάτι μπορεί να κάνουν! Όσο για το Ιράν, το κάλεσαν, όπως το καλούν από το 1979, για… διάλογο και αποφυγή της έντασης!

Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη, που πιστεύει ότι αυτό συνιστά αποτρεπτική πολιτική και εξασφαλίζει προστασία στο Ισραήλ από τον πυρηνικό όλεθρο;

(Μόνο σοβαρές απαντήσεις παρακαλώ.)

Τι αποτελέσματα είχε μέχρι σήμερα η διπλωματία που επικαλείται η διεθνής των πουρκουάδων που, δυστυχώς, κουμαντάρουν τις χώρες της Δύσης;

Κανένα! Αν ο εχθρός σου έχει αποφασίσει να πολεμήσει για να σε κατακτήσει ή να σε εξαλείψει από τον χάρτη, δυστυχώς πρέπει να πολεμήσεις κι εσύ. Δεν είναι πολεμοχαρής αυτή η άποψη, όπως νομίζουν όσοι δηλώνουν ειρηνιστές. Όλοι ειρηνιστές είμαστε. Για την εξασφάλιση της ειρήνης έγινε η ισραηλινή επίθεση στο Ιράν. Για την εξασφάλιση της ειρήνης στον κόσμο και για την απελευθέρωση του λαού του Ιράν πρέπει να ανατραπεί η δικτατορία των μουλάδων.

Μα, το Ισραήλ έχει ήδη ατομικά όπλα. Με ποιο δικαίωμα αντιδράει στην απόκτησή τους και από άλλους;

Με το δικαίωμα της επιβίωσης. Το Ισραήλ μολονότι είναι γνωστό ότι διαθέτει πυρηνικά όπλα (δεν το έχει επιβεβαιώσει, ούτε όμως το διαψεύδει) δεν απειλεί κανέναν, ούτε με αυτά ούτε με τα συμβατικά. Αν δεν συνέβαινε η κτηνωδία της 7/10, η Γάζα θα ήταν το ειδυλλιακό θέρετρο που τώρα ανακάλυψαν οι εικόνες του "πριν". Αν η διεθνής βοήθεια που έπαιρνε η Χαμάς τόσα χρόνια, πήγαινε στην ευτυχία και στην προκοπή του λαού της και όχι σε τούνελ – αποθήκες όπλων και σε πυραύλους, η Γάζα θα ήταν το Μονακό της Μέσης Ανατολής όπως ήταν κάποτε Ελβετία της Μέσης Ανατολής ο Λίβανος, πριν μπουκάρουν και τον ρημάξουν οι Παλαιστίνιοι. Αν οι Άραβες και οι άλλες ισλαμικές χώρες είχαν αποδεχθεί το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, δεν θα μιλούσαμε καν για Μεσανατολικό. Και σ΄ αυτόν τον πόλεμο, ενώ το Ιράν εξαπολύει πυραύλους εναντίον κατοικημένων περιοχών και αμάχων, το Ισραήλ, με πολύ μεγάλο κίνδυνο των στρατιωτών του που επιχειρούν επί ιρανικού εδάφους, πραγματοποιεί χειρουργικές επιθέσεις κατά πυρηνικών εγκαταστάσεων και συγκεκριμένων στελεχών της ιρανικής δικτατορίας. Θα μπορούσε με μια ατομική βόμβα στην Τεχεράνη να ξεμπλέξει μια και καλή από τους μουλάδες. Αλλά δεν το κάνει.

Σκέφτεστε μια ατομική βόμβα στα χέρια τζιχαντιστών;  

Σκέφτεστε οι υπεύθυνοι της χρήσης τέτοιων όπλων να ακούν θεϊκές φωνές που τους διατάζουν να εξοντώσουν όσους περισσότερους απίστους μπορούν; 

 Σκέφτεστε πως ο κόσμος μας μπορεί να γίνει παρανάλωμα για να εκπληρωθεί μια προφητεία ενός αγράμματου καμηλιέρη του 7ου αιώνα; 

Σκέφτεστε ένα ωραίο πρωί να μάθουν (όσοι επιζήσουν) ότι το Πακιστάν ή η Β. Κορέα, που είναι ήδη πυρηνικές δυνάμεις (το πώς και το γιατί είναι μεγάλη ιστορία), ξεκίνησαν πυρηνικό πόλεμο κατά του Σατανά ή του εχθρού, όποιος κι αν είναι αυτός (Ινδία, Νότια Κορέα, ΗΠΑ κ.λπ.); 

Ευτυχώς οι 5 δυνάμεις που απέκτησαν πρώτες πυρηνικά όπλα κατάλαβαν τον κίνδυνο που συνεπάγονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα και υπέγραψαν την NPT (Non-Proliferation Treaty), τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων, που είναι σε ισχύ από το 1970, λέγοντας ουσιαστικά πως αυτά είναι πολύ επικίνδυνα παιχνίδια για να τα έχουν μικρά, ανεύθυνα και πεισματάρικα παιδιά. Θα τα έχουμε μόνο εμείς, οι μεγάλοι, που δεσμευόμαστε να μην τα χρησιμοποιήσουμε

Βεβαίως υπάρχουν άλλες 4 χώρες, εκτός του club, που έχουν πυρηνικά: οι προαναφερθείσες και η Ινδία. Κι αυτό αυξάνει εκθετικά τον κίνδυνο.  

Υπάρχουν και αρκετές ακόμα που δεν έχουν, αλλά βρίσκονται στο κατώφλι: κατέχουν την τεχνολογία, τις υποδομές και τα υλικά για να τα φτιάξουν, αν θελήσουν, σε μερικές εβδομάδες. Είναι "threshold nuclear states": Ιαπωνία, Γερμανία, Ν. Κορέα, Καναδάς, Βραζιλία, Αργεντινή και το Ιράν.  

Καμμία από αυτές, εκτός από το Ιράν, δεν έχει πρόθεση να κατασκευάσει ατομικές βόμβες ούτε απειλεί κάποια άλλη χώρα στον κόσμο με εξάλειψη από τον χάρτη. Μόνο το Ιράν το κάνει αυτό.  

Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες ήξεραν ότι η ολοκλήρωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ήταν θέμα μερικών ημερών. Τι θα έπρεπε να κάνουν;

Όταν απειλείται ή ίδια σου η ύπαρξη, η υπομονή δεν είναι αρετή. Και η έννοια της άμυνας δεν μπορεί να περιορίζεται στην αντίδραση, μετά το χτύπημα του άλλου. Αν είναι πυρηνικό, δεν θα υπάρχει "μετά". Το Ισραήλ, περικυκλωμένο από εχθρικά κράτη και οργανώσεις που έχουν διακηρύξει ανοιχτά την πρόθεσή τους να το αφανίσουν, δεν έχει το προνόμιο της αναμονής. Αντίθετα, έχει την ηθική υποχρέωση να προλάβει αυτό που έρχεται. Η αναμονή μιας πυρηνικής επίθεσης είναι καθαρή αυτοκτονία. 

Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή κάνει τη δύσκολη δουλειά για λογαριασμό όλων μας. Διότι ένα πυρηνικό Ιράν δεν θα ήταν απλώς άλλος ένας πυρηνικός παίκτης. Ένα φανατικό καθεστώς με ικανότητα μαζικής καταστροφής και με στρατηγική θεμελιωμένη στη θρησκευτική λύτρωση μέσω της σύγκρουσης με τον κόσμο των απίστων, είναι τρομακτική και μόνιμη απειλή για τον πλανήτη ολόκληρο.

Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι...