Του Γιώργου Αγγελόπουλου
O άνθρωπος που ο κόσμος γνώρισε το 1973 στην ταινία «Σέρπικο» του Σίντνεϋ Λιούμετ με το πρόσωπο του Αλ Πατσίνο, εξακολουθεί να έχει λίγο πιο κάτω από τον εγκέφαλο τα θραύσματα από τη σφαίρα που δέχθηκε στο πρόσωπο το 1971, στη διάρκεια μιας εφόδου για ναρκωτικά, όταν οι συνάδελφοί του είχαν αργήσει όσο περισσότερο μπορούσαν να καλέσουν ασθενοφόρο. Ο αστυνομικός που αποκάλυψε τη διαφθορά της νεοϋορκέζικης αστυνομίας και έδωσε το έναυσμα για τις μεγαλύτερες εκκαθαρίσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στο σώμα, εξακολουθεί επίσης να είναι κωφός από το αριστερό αυτί και έχει νευρολογικά προβλήματα στο αριστερό πόδι. Πάντως ο δημοσιογράφος των «Νιου Γιορκ Τάιμς» που τον συνάντησε γράφει ότι «φαίνεται να έχει αρκετό σφρίγος για να κυνηγήσει και να συλλάβει έναν ύποπτο».
Το 1973, η ταινία τελείωνε με τη φράση «ο Σέρπικο ζει τώρα κάπου στην Ελβετία». Πήγε στην Ολλανδία και παντρεύτηκε μια Ολλανδέζα, η οποία όμως πέθανε από καρκίνο και, γύρω στο 1980, επέστρεψε στις ΗΠΑ και έζησε για χρόνια σαν νομάδας σ΄ ένα τροχόσπιτο. Τελικά εγκαταστάθηκε σε μια ιδιοκτησία 200 στρεμμάτων σε απόσταση δύο ωρών βόρεια της Νέας Υόρκης, όπου έφτιαξε μια καλύβα μέσα στο δάσος.
Το βιβλίο «Σέρπικο» του Πήτερ Μάας πούλησε πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα και, μαζί με τα δικαιώματα από την ταινία, επέτρεψε στον Σέρπικο να ζει άνετα χωρίς να εργάζεται. Όμως τώρα δουλεύει τη δική του εκδοχή της βιογραφίας του. «Είναι η υπόλοιπη ιστορία», λέει. «Είναι πιο προσωπική. Σκεφτόμουν, “πώς μπορώ να γράψω την ιστορία της ζωής μου; Εξακολουθώ να τη ζω”. Όμως πλησιάζω στη γραμμή του τερματισμού, έτσι σκέφτηκα πως πρέπει να στρωθώ στη δουλειά».
Ο προσωρινός τίτλος των απομνημονευμάτων του είναι «Πριν φύγω». Ο Σέρπικο επικρίνει τον «αμερικανικό εθισμό στον καταναλωτισμό και την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ». Είναι κυρίως χορτοφάγος και μαγειρεύει στην ξυλόσομπα που ζεσταίνει την καλύβα του, στην οποία δεν έχει τηλεόραση ούτε Ίντερνετ. «Αυτή είναι τώρα η ζωή μου», λέει. «Το δάσος, η φύση, η μοναξιά».
Βασίζεται στην κινεζική ιατρική, στα βότανα και το σιάτσου. Κάνει διαλογισμό, παίζει ιαπωνικό φλάουτο και αφρικανικό τύμπανο, κάνει μεγάλους περιπάτους με την ανατολή του ηλίου και διασώζει τραυματισμένα ζώα. Εκτρέφει όρνιθες και γαλοπούλες. Η φιλενάδα του είναι μια 50χρονη Γαλλίδα δασκάλα. Ωστόσο δεν έχει καταφέρει να εξορκίσει τους δαίμονές του. «Εξακολουθώ να έχω εφιάλτες», λέει. «Ανοίγω μια πόρτα και σκάει στο πρόσωπό μου. Ή έχω πρόβλημα και καλώ την αστυνομία και μαντέψτε ποιοι εμφανίζονται, οι παλιοί συνάδελφοί μου που με μισούσαν... Η υπηρεσία ουδέποτε αναγνώρισε πως όρθωσα το ανάστημά μου για το σωστό, επειδή παραβίασα την ομερτά».
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου