ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Γελοιότητες με το «καλημέρα»

 

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Παραφράζοντας Καβάφη: Κι αν δεν μπορείς να κάμεις το Κόμμα σου όπως θέλεις/τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς μην το εξευτελίζεις…

Πραγματικά αυτό που ζούμε όλες αυτές τις ημέρες δεν μπορεί να το συλλάβει και ο πιο ευφάνταστος σατιρικός συγγραφέας. Η γελοιοποίηση ουδείς περίμενε πως θα επέλθει μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Προφανώς, ο αρχηγός έχει πάρει φόρα, φόρα—κατηφόρα, ενθυμούμενος το κάλεσμα της συντρόφισσας Πόπης προς τον Τσίπρα στις εκλογές του Μαϊου. Γιατί μετά, «άστα να πάνε».

Πήρε λοιπόν φόρα ο μικρός και δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο. Κάνει μια ανοησία—βλέπε μονταζιέρα Μιχαηλίδου—και προσπαθώντας να δικαιολογηθεί, κάνει την κατάσταση χειρότερη με αυτά που λέει. Οι «σωματοφύλακές» του δεν προλαβαίνουν να διορθώνουν τα καμώματά του. 

Πραγματικά, ο Κυριάκος είναι πολύ τυχερός άνθρωπος.

Αυτούς που λυπάμαι είναι τους συντρόφους που πίστεψαν στη ριζοσπαστική Αριστερά, πίστεψαν στο άστρο του Τσίπρα, μα πάνω απ΄ όλα πίστεψαν στην κυβερνώσα Αριστερά. Σε μια Αριστερά που δε θα είναι στριμωγμένη στο περιθώριο, σε μια Αριστερά όμως που δεν θα έχει πουλήσει την ψυχή της για να παραμένει κυβερνώσα.

Όλοι αυτοί αισθάνονται ενοχές για τον Καμμένο—τουλάχιστον αυτό εξομολογούνται--  αλλά τον «λούστηκαν» και τώρα μπορεί να τον ξαναλουστούν, όπως φαίνεται.  

Αισθάνονται απογοητευμένοι και προδομένοι γιατί το πουλέν τους, ο Τσίπρας, βρίσκεται πίσω από μια επιλογή που προσβάλλει τα ιερά και τα όσια της Αριστεράς.  

Βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο πρωτίστως υπαρξιακό και λίαν συντόμως θα βρεθούν μπροστά στο κρίσιμο σταυροδρόμι : θα συμμετάσχουν στη γελοιοποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς εν ονόματι της κομματικότητας (partinost) ή θα διαφυλάξουν την αξιοπρέπειά τους;

Ευτυχώς αυτά τα ευτράπελα που ζούμε αφορούν ένα σχετικά μικρό κομμάτι της Αριστεράς. Αφορούν έναν μικρόκοσμο που ζει και συντηρείται από τέτοιες ίντριγκες. 

Δε θα επεκταθούν και δε θα «μολύνουν» τη λοιπή πολιτική ζωή, διότι η ριζοσπαστική Αριστερά βρίσκεται εδώ και χρόνια σε μια «υγειονομική» ζώνη, λόγω και του αντι—ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Η ανοησία και η γελοιότητα που κυριαρχούν στο τελευταίο χρονικό διάστημα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να διαχυθούν στην κοινωνία.

Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, αυτές οι ευτράπελες καταστάσεις είναι πολύ πιο ανώδυνες από τον διχαστικό και τοξικό λόγο που διαδέχτηκαν.  

Μάλιστα, τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν έχουν και ένα καλό. Ο χυδαίος λόγος της συριζαϊκής αλητείας του Διαδικτύου καταγγέλλεται πλέον και από τους ίδιους τους συντρόφους, καθώς έχει στραφεί εναντίον τους. Τώρα λούζονται και αυτοί, εξαιτίας της εσωκομματικής πάλης, αυτά που χειροκροτούσαν όταν τα υφίσταντο οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.

Τι κατάληξη θα έχει όλο αυτό το καραγκιοζλίκι δε το γνωρίζουμε. 

Το σίγουρο είναι πως...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Καλώς τον Ιησού!

 

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Δεν έχω πληροφορίες αν του στρώθηκαν βάγια όπως και θα του έπρεπε για (μίμο) Ιησού. Πάντως είχε τόσο μεγάλη χαρά για την επίσκεψή του στο ΕΕΕΕΚ (Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) που τον ώθησε σε ένα ζογκλερικό κόλπο ανορθόδοξης εισόδου, με σπουδαία επίδειξη ακροβασίας, ευλυγισίας, τύπου «Πέρνα κάτω από την μπάρα» (όπως κάποτε φώναζε ο Ιακώβου στον Πύρρο Δήμα), ίσως για να ζηλεύουν αρτιμέλεια και τα παιδιά με αναπηρίες. 

Στο σημείο θα κατέφθανε αργότερα και η Δόμνα Μιχαηλίδου, με τον θεσμικό ρόλο της ως υφυπουργός Παιδείας. Κάτι που θα φαινόταν εξαιρετικά χρήσιμο σε κάποιον που θα ήθελε να ενημερωθεί. Προηγουμένως μια δασκάλα τον οδήγησε στο γραφείο δασκάλων και διαμαρτυρόταν ότι ο χώρος είναι μικρός.  

«Πόσοι είναι οι δάσκαλοι;» ρώτησε και άστραψε ότι ήρθε η ώρα για το σκετς του.  

«Φτάνουμε και 40» απάντησε εκείνη. 

Εκείνος κούνησε το κεφάλι εξοργισμένος και είπε στις κάμερες: «Δείξτε, δείξτε τον χώρο. Εδώ μέσα 40 δάσκαλοι;», ενώ μια άλλη δασκάλα ξεψάρωσε: «Θέλουμε και ερκοντίσιον» και εκείνος είπε: «Θα το έχετε από εμένα». Αλλά δεν του φάνηκε αυτό ως το μέγα θαύμα, κάπως όπως του Ιησού στην Κανά, οπότε όρμησε να το τερματίσει! 

 «Αυτό το σχολείο σάς φτάνει σε μέγεθος; Πόσο μεγαλύτερο θα το θέλατε; Πείτε μου».

 Οι δασκάλες κώλωσαν. Δεν ήταν έτοιμες για μια απάντηση επ’ αυτού. 

Εκείνος παρότρυνε: «Θα το θέλατε διπλάσιο;». (Δεν έμαθα αν συμπλήρωσε «Μετά συγχωρήσεως») «Τριπλάσιο;», δεν είχε σταματημό. 

Απάντηση δεν έπαιρνε.  

Συνέχισε λοιπόν μόνος: «Γιατί δεν είναι μεγαλύτερο; Δεν βρίσκουν οικόπεδο; Θα σας βρω εγώ σε μια εβδομάδα!». 

Είδατε; Ιησούς! Εξι ημέρες εργάσου και την Κυριακή αναπαύσου! Απορώ πώς δεν του φίλαγαν τα χέρια. (Ανεπιβεβαίωτες φήμες αναφέρουν ότι φαλακρός δάσκαλος ιδιαιτέρως του ζήτησε μαλλιά με μπούκλες).  

Και συνέχισε, κι ας μην το είδατε στις κάμερες: «Είμαι πολύ καλός στο real estate, όχι τόσο όσο στα βαπόρια, αλλά είμαι πολύ καλός», όπως με ενημέρωσαν μάρτυρες.  

Στη συνέχεια αποχώρησε αλλά η Δόμνα Μιχαηλίδου πορεύτηκε δίπλα του, ίσως για να τον ενημερώσει στο αφτί ότι το σχολείο για το οποίο αγανάκτησε είναι μόλις πέντε ετών και έργο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αλλά αυτός προφανώς δεν άκουγε. Είχε άλλωστε τελειώσει το νούμερό του. Μα, όπως και να έχει, η γυναίκα αυτή (πού στο διάολο ξεφύτρωσε;) του ήταν αδιανόητα ενοχλητική. Του χαλούσε την αναχώρηση. «Εμφανίστηκε απρόσκλητη, στο μέλλον να είναι πιο προσεκτική» διαμήνυσε με δηλώσεις.  

Και ψιλοαπειλή; 

 Επί τούτου φούντωσε μέσα του εκδικητικός Δίας. Πάει ο Ιησούς. Και μανιασμένος διέταξε να τη σβήσουν. Και την έσβησαν. Παρέδωσαν στα ΜΜΕ και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφία του με σβησμένη τη Δόμνα Μιχαηλίδου από δίπλα του. Εχων προφανώς τη βαθιά πεποίθηση ότι ο κόσμος τού ανήκει και κανένας δεν θα μάθαινε για την ύπαρξή της. Ακολούθως έγινε ξανά Ιησούς. 

Μπορώ, δε, να σας αποκαλύψω ότι...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η Δόμνα πήγε ακάλεστη στο πάρτι του σουργελαρά

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

 Ας αντιστρέψουµε τους ρόλους. Και ας πούμε ότι στη θέση του Κασσελάκη βρισκόταν ο Aδωνις ή κάποιος άλλος δεξιός, απ’ αυτούς τους μαχητές της πατριαρχίας και του σεξισμού. Στη θέση δε της Δόμνας Μιχαηλίδου, κάποια αγωνίστρια της γυναικείας απελευθέρωσης, όπως η κ. Δώρα Αυγέρη. Αν θυμάστε, είναι εκείνη που είχε παρεξηγηθεί επειδή σε τηλεοπτικό πάνελ ο κ. Καιρίδης την είχε αποκαλέσει «γλυκούλα». Τώρα είναι εκπρόσωπος Tύπου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο Aδωνις είχε επισκεφθεί ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες μαζί με τον σκηνοθέτη του για να γυρίσει το αναμνηστικό βίντεο από το πάρτι του. Τα είχε σκεφτεί όλα. Πώς θα πηδήξει κάτω από ένα κάγκελο για να δείξει στα παιδιά τι χάνουν που έχουν κινητικά προβλήματα. Δύσκολο για τον Aδωνι θα μου πείτε, αλλά κάνω υπόθεση εργασίας. Είχε προετοιμάσει και διάφορα μαγικά. Θα τους έλεγε ότι αυτός μπορεί να ξαναχτίσει το σχολείο σε μια βδομάδα. Ο Κύριος είπε ότι θα ξαναχτίσει τον Ναό σε μια μέρα, αλλά ο Κύριος είναι Θεός. Και ξαφνικά, ενώ ετοιμαζόταν να χαρεί το πάρτι που είχε οργανώσει, τσουπ, πετιέται μπροστά του η κ. Αυγέρη.  

Αν λοιπόν ο Aδωνις έλεγε μετά ότι η κυρία εμφανίστηκε ακάλεστη, την έσβηνε από το βίντεο της παράστασης και της συνέστηνε να προσέχει την επόμενη φορά, τι θα ακούγαμε σήμερα;  

Βέβαια, ο Aδωνις είναι αρκετά έξυπνος και δεν θα γινόταν τίποτε απ’ όλ’ αυτά. Εγιναν, όμως, με τον Κασσελάκη και τη Δόμνα Μιχαηλίδου.

Αφήνω κατά μέρος το θεσμικό. Η κ. Μιχαηλίδου είναι υφυπουργός Παιδείας αρμόδια για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στην οποία υπάγεται το εν λόγω σχολείο. Οπότε μάλλον τιμή περιποίησε στον κ. πρόεδρο με την παρουσία της. 

 Αναρωτιέμαι, όμως, πώς κανείς έως τώρα, από τους συνήθεις ευαίσθητους, δεν σημείωσε την ανάγωγη συμπεριφορά του κ. προέδρου. 

 Εχει το ακαταλόγιστο; Ή μήπως βρίσκεται στο απυρόβλητο; 

Εχοντας δηλώσει ομοφυλόφιλος, παντρεμένος με άνδρα, είναι εμβολιασμένος κατά του σεξισμού; 

Απορία καθαρά φιλοσοφικού χαρακτήρα: μπορείς να είσαι ομοφυλόφιλος και σεξιστής; 

Πάντως, όποιος κι αν είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός σου, δεν δικαιούσαι να είσαι ανάγωγος. Και ο τρόπος με τον οποίον συμπεριφέρθηκε ο πρόεδρος στην κ. Μιχαηλίδου δείχνει έλλειψη αγωγής.  

Δείχνει και έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής νοημοσύνης. Οταν είδε την υφυπουργό, θα μπορούσε να αδράξει την ευκαιρία και να της κάνει διάφορες ερωτήσεις για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το σενάριο, όμως, δεν το είχε προβλέψει. Με αποτέλεσμα...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο «Πίου» της πολιτικής! (Τον ήφερε ο πρόεδρας Τσίπρας από την «ποδοσφαιρομάνα» Αμερική να φορτώσει τα δίχτυα με… αυτογκόλ)

 

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Ο «Πίου» είναι ένας πλανόδιος καθαριστής τζαμιών αυτοκινήτων, τον οποίον πέτυχε ο λατρεμένος πρόεδρος της ΠΑΕ, ο επονομαζόμενος και «Αγαπούλας», τον οποίον ενσάρκωνε ο αξέχαστος ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης (1958-2019) στη γνωστή σειρά διαφημίσεων της WIND κατά τα έτη 2012-2013. Ο Αγαπούλας ζητάει από τον Πίου να μπει στο αμάξι. Τον ρωτά αν θέλει χαρτζιλίκι κι από πού είναι. Ο Πίου θέλει χαρτζιλίκι και δηλώνει ότι είναι από την Ουλιανάμπε. 

«Ααααα, ποδοσφαιρομάνα» αποφαίνεται ο Αγαπούλας, που αποφασίζει ότι ο συμπαθής πλανόδιος μπορεί να ανακοινωθεί ως «Πίου, το μαύρο πιστόλι» Μια μεταγραφάρα… αεροδρομίου, η οποία θα ενθουσιάσει και διάφορα κρετινικά ΜΜΕ που δεν ψάχνουν (ή δεν θέλουν να ψάξουν) την αλήθεια πίσω από τις ανακοινώσεις και τους ανεγκέφαλους χουλιγκανοπαδούς της ΠΑΕ.

Η σειρά διαφημίσεων της WIND με τον Σπυριδάκη έγραψε ιστορία κυρίως λόγω της έξυπνης θεματολογίας της και του αξεπέραστου «Αγαπούλα», όπως τον υποδυόταν ο σπουδαίος ηθοποιός Τάκης Σπυριδάκης.

Αυτή τη διαφήμιση σκέφτηκε και ο άγνωστος δημιουργός που παραποίησε με ιδανικό τρόπο την εικόνα της διαφήμισης και έβαλε στο πρόσωπο του «Αγαπούλα» προέδρου αυτό του Τσίπρα και στη θέση του Πίου τον Κασσελάκη.  

Κάπως έτσι ήρθε η μεταγραφάρα του ΣΥΡΙΖΑ από την «ποδοσφαιρομάνα» Αμερική. Κι είναι τόσο μεταγραφάρα αυτή η περιπτωσάρα κι έχει τέτοια αντίληψη από την πολιτική, ώστε έκανε τον Ταρζάν, επισκεπτόμενος σχολείο ΑμεΑ!  

 

Καμαρώστε τον στη φωτογραφία με τι… ακροβατικό μπήκε στο Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Καλλιθέας, ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με μαθητές ΑμεΑ.

Τα εθνικά, λέει, δεν τα ξέρει, λέει, θα τα μάθει.  

Την ελληνική γλώσσα, λέει, δεν την πολυξέρει, θα τη μάθει. 

 

Τρόπους πότε θα μάθει ο Πίου που μας φόρτωσε από τας ΗΠΑ ο πρωθυπουργός των Πρεσπών Τσίπρας;  

Μέχρι ...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οταν οι περαστικοί σουργελαράδες υπερτερούν των δογματικών σταλιναράδων.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Το είχε πει η «Ομπρέλα». Οταν ο Τσίπρας άλλαζε τους κανόνες του συριζαϊκού νοικοκυριού, η εσωκομματική μειοψηφία είχε πει ότι δεν έπρεπε το κόμμα να δώσει λόγο στους περαστικούς. Ελεγαν τότε ότι οι προϋποθέσεις για το ποιος ψηφίζει έπρεπε να είναι αυστηρές – να είναι κανείς μέλος ένα, δύο, τρία χρόνια. Να έχει ζυμωθεί στους αγώνες της Αριστεράς. Να μην αρκεί ένα log-in για να μπει.

Τα είχε πει αυτά η «Ομπρέλα» γιατί ήξερε, όπως πάντα ξέρει η αρχαιοσυνδικαλισμένη, εντοιχισμένη στα κόμματα, Αριστερά: Καλή η δημοκρατία. Αλλά αστάθμητη. Καλή η άμεση, ανοιχτή διαδικασία. Αλλά καμιά φορά εμφανίζεται στο κόμμα η κοινωνία. Και η κοινωνία είναι αγύμναστη στο δόγμα, κυκλοθυμική και αγαθιάρα. Είναι, όπως έλεγαν παλιά, χωρίς διαμορφωμένη ταξική συνείδηση.

Ο αποτροπιασμός του Νίκου Φίλη και των υπολοίπων της αντιτσιπρικής εσωκομματικής αντιπολίτευσης δεν είναι βέβαια αναπάντεχος. Προσπαθούν και οι ίδιοι, καταφεύγοντας στις αόριστες κατάρες των «μετα-», να αμυνθούν απέναντι σε αυτό που βιώνουν ως εκλογική άλωση του χώρου «τους». Η εντύπωση όμως που δίνουν αυτοί οι ενστικτώδεις εξορκισμοί ευνοεί τον Κασσελάκη. Οι συντηρητικοί της κομματικής γραφειοκρατίας τον καταγγέλλουν από το βράδυ κιόλας της εκλογής του, χωρίς να μπορούν να του δείξουν λίγη δημοκρατική ανοχή, μέχρι να φανεί τι είναι· χωρίς καν να δώσουν στους εαυτούς τους χρόνο να αναζητήσουν τις αιτίες της «άλωσης».

Εμφανίζεται έτσι (ξανά) ένας αριστερός ελιτισμός που επείγεται να αφορίσει το προϊόν της πλειοψηφικής επιλογής, στο όνομα μιας άχρονης και αναλλοίωτης ορθοδοξίας, που οφείλει να μείνει απρόσβλητη από τις διακυμάνσεις της πολιτικής πραγματικότητας.

Το ενδιαφέρον είναι ότι, μαζί με τον νέο αρχηγό, συν-αφορίζεται και ο Τσίπρας, που, σύμφωνα με τον Φίλη, «διέλυσε την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ», φρεζάροντας έτσι το έδαφος όπου φύτρωσε ο Κασσελάκης.

Ομως, έτσι δεν συντελέστηκε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ; 

Θα είχε κυβερνήσει το μικρό αριστερό κόμμα αν δεν είχε υποδεχθεί στο δόγμα και στο σώμα του όλων των ειδών τα αντιμνημονιακά διαλύματα;  

Πού ήταν ο Φίλης όταν ο Τσίπρας αγκάλιαζε τον Καμμένο – και όταν ο Τσίπρας απέπεμπε τον Φίλη από το υπουργείο Παιδείας για να εξευμενίσει πάλι τον Καμμένο;

Η «διάλυση» ήταν η μέθοδος της τσιπρικής επιτυχίας, που αποδείχθηκε συγκυριακή. Αν υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας είχε υιοθετήσει τις απόψεις της εσωκομματικής μειοψηφίας· αν είχε περιχαρακωθεί, μετά την ήττα του 2019, στις γραμμές του παλιού, πούρου ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε άραγε καλύτερη εκλογική τύχη;

Είπαμε, όμως. Ολες οι εκλογές είναι συγκυριακές. Η Αριστερά είναι αιώνια. Γι’ αυτό και οι σοκαρισμένοι εκπρόσωποί της...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι σύντροφοι που είναι χειρότεροι κι απ’ τον Πολάκη (Τουλάχιστον ο Πολάκης δεν κρύβει αυτό που είναι)

 

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Η γνώμη μου για την ελληνική εκδοχή του τραμπισμού που εκπροσωπεί ο βαρύμαγκας των Σφακιών σύντροφος Πολάκης, προφανώς δεν είναι και πολύ καλή. 

Το ίδιο και για τη διασταύρωση Βλάσση Τσάκα, ΓΑΠ, Βασιλάκη Καΐλα, Μάιλο Γιαννόπουλος, Γιων του Τέως και Ποτσέπη (κάθε τόσο προστίθεται και κάποιος ακόμα στο μείγμα) που μας συστήθηκε με το όνομα Στέφανος Κασσελάκης. Αλλά κάποιοι άλλοι σύντροφοι μου φαίνονται ακόμα χειρότεροι.

Σύντροφοι σαν τον Νίκο τον Φίλη o οποίος ενοχλείται από το «ύφος Τραμπ» και τις ομοιότητες με τον Πέπε τον Γκρίλο του Κασσελάκη την ώρα που ελάχιστα χρόνια πριν απολάμβανε τη συγκυβέρνηση με τον Πάνο τον Καμμένο η οποία τον οδήγησε μέχρι και στη θέση του υπουργού. Τότε δεν τον ενοχλούσε τίποτα, η ζωή ήταν ωραία και το μέλλον ξανοιγόταν μπροστά του λαμπερό και γεμάτο εξουσία. Όσο όμως πέφτουν τα ποσοστά και απομακρύνεται η εξουσία φαίνεται πως πληθαίνουν οι ευαισθησίες.

Σύντροφοι σαν τον πολύ Γεροτζιάφα που με βαρύγδουπες δηλώσεις καταγγέλlει όλα αυτά που υπήρχαν ακόμα και τότε που αποφάσιζαν να ανέβουν στο τρένο του Αλέκση και που ξαφνικά μοιάζουν να τους ενοχλούν. Λες και όταν ο Γεροτζιάφας αποφάσιζε να μπει στο ψηφοδέλτιο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το κόμμα του Πολάκη, του Παππά και του Τσίπρα.  

Δεν παραγνωρίζω ότι η αποτυχία εκλογής κάνει κάπως πιο εύκολη τη διάθεση για κριτική, αλλά και πάλι. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο διαμαρτυρόμενος αποχωρεί είναι ακριβώς ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο μπήκε τρέχοντας.  

Σύντροφοι σαν τον πρώην διευθυντή της Αυγής που κλαψουρίζει για τη «δολοφονία χαρακτήρα» που ισχυρίζεται ότι του επεφύλαξαν κάποιοι από τους συντρόφους του, ενώ καθόλου δεν έμοιαζε να ενοχλείται όταν οι ίδιοι σύντροφοι «δολοφονούσαν χαρακτήρες» άλλων και πιθανόν να συμμετείχε και ο ίδιος με χαρά στις «δολοφονίες» αυτές (ομολογώ ότι δεν ξέρω πόσο καιρό ήταν διευθυντής στην εφημερίδα στην οποία ο σύντροφος Καρτερός είχε γράψει εκείνο το διαβόητο «Μητσοτάκη GFY»). Ίσως επειδή οι άλλοι δεν ήταν σύντροφοι και το άξιζαν.

Όλοι αυτοί και πολλοί περισσότεροι που τώρα κάνουν νάζια και εκδηλώνουν την ενόχλησή τους για τη «κατάντια του κόμματος» ή την «ανησυχία» τους δεν ενοχλούνται ούτε από τον Κασσελάκη, ούτε από τον Πολάκη, ούτε από το ύφος τους και ούτε από το ήθος τους. Το μόνο που τους ενοχλεί είναι ότι μένουν ή ότι μπορεί να μείνουν στην απέξω. Το μόνο που φοβούνται είναι ότι θα τους παραμερίσουν κι εκείνοι θα περιοριστούν στον ρόλο του βουβού κομπάρσου.

Όσο όλοι αυτοί ήταν στην από μέσα κατάπιαν με χαμόγελο και Πάνο Καμμένο και Ραχήλ Μακρή και «δολοφονίες χαρακτήρων» και τον Τσίπρα να τους βάζει να ξαναψηφίσουν μέχρι η ψήφος τους να συμφωνεί με τις προτάσεις του και συμπεριφορές που κάνουν τον Τραμπ να μοιάζει statesman. Συμμετείχαν ή χειροκρότησαν κάθε χυδαιότητα που τους βόλευε και στέκονταν σούζα σε κάθε εντολή του μπροέδρου Αλέκση σαν μαθητές του δημοτικού μπροστά στον αυστηρό δάσκαλο.

Ε λοιπόν, εμένα αυτοί μου φαίνονται πολύ χειρότεροι από τον Πολάκη. 

Γιατί...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΤΣΟΓΛΑΝΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Καλή τύχη κύριε Βούτση

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Ο κ. Νίκος Βούτσης, από τα σημαντικότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε ανοικτά το οικοσύστημα των trolls του κόμματος. Μίλησε για μικρές εστίες μέσα στο διαδίκτυο, στο twitter, από κεντρικά τροφοδοτούμενους λογαριασμούς με μία κουλτούρα ύβρεων και ανθρωποφαγίας.  

Εξαιρετικά! Ο κ. Βούτσης μόλις ανακάλυψε την Αμερική! Στο παρελθόν, όταν τα trolls της Κουμουνδούρου αντιμετώπιζαν τους “εχθρούς”, δεν τον ένοιαζε. Αλλά τελικώς αποδείχτηκε ότι ο πραγματικός εχθρός ήταν εντός των τειχών. Βρέθηκαν κλειδωμένοι μαζί του στο ίδιο δωμάτιο…

Το χειρότερο όλων είναι ότι το δωμάτιο το κλείδωσαν οι ίδιοι και πέταξαν το κλειδί στον υπόνομο. Και τώρα το τέρας που δημιούργησαν και μεγάλωσαν απειλεί να τους καταπιεί.  

Έχουμε βρεθεί πολλές φορές στη θέση των αγαπητών συντρόφων που σήμερα δέχονται διαμαρτυρόμενοι το δηλητήριο των παιδιών της υπόγας της Κουμουνδούρου. Ναι, είναι τα ίδια παιδιά που συνάντησε ο Σταύρος Θεοδωράκης ο ποταμίσιος, όταν επισκέφτηκε τον κ. Τσίπρα. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν ήξερε! Ότι δεν έβλεπε καθημερινά τα “παιδιά” να δολοφονούν χαρακτήρες για 0,60 λεπτά του ευρώ. Τόσο κοστολογούσαν την κάθε ανάρτηση.

Ξέρουμε ακριβώς τι θα υποστούν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν τις εντολές της “ηγεσίας”. Τα έχουμε υποστεί πολλοί άνθρωποι πριν απ' αυτούς και είμαστε πρόθυμοι να τους ενημερώσουμε σχετικά. Για τις άθλιες μεθόδους του υπόκοσμου του διαδικτύου. Για τις θρασύδειλες αναρτήσεις ελεεινών τύπων που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. 

Όχι, δεν πρόκειται να εκφράσουμε τη λύπη μας για τα όσα θα συμβούν. Θα το λέγαμε και θεία δίκη.

Για να μην ξεχνιόμαστε το θέμα μας ήταν και είναι το πόσο δηλητήριο χύθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Από την εποχή της πλατείας που τα trolls καλούσαν τους “συναγωνιστές” να πάνε σε εστιατόρια να γιαουρτώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Για την συστηματική δολοφονία χαρακτήρων των πολιτικών τους αντιπάλων. Άχνα δεν έβγαζαν τότε ο κ. Βούτσης και οι φίλοι του. Το αντίθετο! Για να μην ξεχνιόμαστε, επίσης, τα “παιδιά” αυτά πληρωνόντουσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τα λεφτά που εισέφεραν, δηλαδή, και οι βουλευτές που σήμερα διαμαρτύρονται.

Η κοινωνία μας έχει “χορτάσει” έχει κυριολεκτικά “μπουχτίσει” με την τοξικότητα της τελευταίας δεκαετίας. Ναι, και η άλλη πλευρά έχει τα δικά της trolls. Εκείνα δεν είναι τα καλά trolls και του ΣΥΡΙΖΑ τα κακά. Και είναι άλλο πράγμα ένας λογαριασμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προσπαθεί να πουλήσει “πνεύμα” και άλλο πράγμα ένας λογαριασμός που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία να συκοφαντήσει εκείνους που θα του υποδείξουν τα “κεντρικά”. Γι αυτό μίλησε ο κ. Βούτσης. Για τους μηχανισμούς του αίσχους που δημιούργησαν με τα χεράκια τους ή με την ανοχή τους.  

Καλή τύχη κ. Βούτση! Θα την χρειαστείτε, όπως και όλοι οι άλλοι φίλοι σας που θα σηκώσετε κεφάλι απέναντι στον Πολακισμό. Και πάλι καλά να λέτε, αν...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Κάποιος να πει στον Αλέξη Τσίπρα την αλήθεια

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Θέλουν, λέει, να αγωνιστούν για να στηρίξουν την κοινωνία. Αυτό μας είπε χτες ο Αλέξης Τσίπρας. Αν ήθελε να πει κάτι για να πει, τα είπε μια χαρά. Αλλά αν τα εννοούσε κιόλας, μάλλον ποντάρει στην κοντή μνήμη των Ελλήνων. Η κοινωνία πέρασε δύσκολα με την υπερφορολόγηση και τα μέτρα Κατρούγκαλου σε μία άλλη περίοδο, στη δική του. Γι αυτό άλλωστε και οι πολίτες στις εκλογές γύρισαν μαζικά την πλάτη τους στο κόμμα της κολοτούμπας.

Θέλουν να παλέψουν για την ακρίβεια; 

Ας πάνε να διαμαρτυρηθούν στον φίλο τους τον Πούτιν που χρησιμοποιεί τις τιμές στην ενέργεια ως όπλο πίεσης απέναντι στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Ας κάνουν έστω μία πορεία διαμαρτυρίας προς τη Ρωσική πρεσβεία, έτσι για να μας πείσουν ότι καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον κόσμο μας.

Για τι άλλο θέλουν να παλέψουν; 

Για την πάταξη του λαθρεμπορίου στα καύσιμα;  

Μπορούσαν να το κάνουν όσο ήταν στην κυβέρνηση. Αλλά δεν το έκαναν. Όπως και πολλά άλλα, για την καταπολέμηση των καρτέλ, των ολιγοπωλίων. Για μια Ελλάδα των ίσων ευκαιριών.  

Δεν τα έκαναν ως κυβέρνηση και θέλουν να μας πείσουν ότι θα τα κάνουν ως αντιπολίτευση;

Δε λένε να ξεφύγουν από τη λογική της συνθηματολογίας. Διαπιστώσεις επιφανειακές, αδιέξοδες πολιτικές και ανερμάτιστες προτάσεις. 

Κάθε μέρα έρχονται όλο και πιο κοντά σε πρακτικές που είχαν και στο παρελθόν, όταν ήταν το κόμμα του 3%! Προφανώς, κάνουν πρόβες για εκείνη τη σκηνή. Επειδή η κεντρική πολιτική σκηνή έχει αποδειχτεί μεγάλη για το δικό τους μέγεθος.

Θέλουν να στηρίξουν την κοινωνία! Απέναντι σε ποιους; Από ποιους απειλείται η κοινωνία και θα έρθουν ως δήθεν λευκοί ιππότες αυτοί οι φθηνοί μίμοι του Ανδρέα Παπανδρέου για να τη σώσουν;

Κάτι πρέπει να πουν! Σύμφωνοι! 

Ας ξεκινήσουν, λοιπόν, σήμερα να δουλεύουν για να παράξουν πολιτικές. Τότε θα πείσουν τον κόσμο ότι πράγματι δικαιούνται μιας νέας ευκαιρίας και όχι όσο προσπαθούν να μετατρέψουν την πολιτική σε reality show.

Το πιο πιθανό είναι ότι θέλουν...

 

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σουργελοψωναρά κωμωδία

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑίου αστράτευτου εθνικού σουργελοψωναρά κωμωδία

Θέλω να υπηρετήσω την θητεία που θέλω να καταργήσω. pic.twitter.com/YMOvPmwSXm

— Miltiadis Benakis (@BenakisM) September 28, 2023

 

Σαν σήμερα (30/9/ΧΧΧΧ)

 

1846: Ο δρ Γουίλιαμ Μόρτον χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον αιθέρα ως αναισθητικό για την εξαγωγή δοντιού, στο Τσάρλεστον της Μασαχουσέτης.

1922: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη συμφωνία της Διάσκεψης των Μουδανιών, με την οποία δίδεται στους Τούρκους και η Ανατολική Θράκη μέχρι τον Έβρο.

1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου υποβάλλεται σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο Χέρφιλντ του Λονδίνου.

1955: Σκοτώνεται σε τροχαίο ο Τζέιμς Ντιν.

1978: Πεθαίνει ο Λαυρέντης Διανέλος.

2018: Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών ο τραγουδιστής Σαρλ Αζναβούρ ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού -και όχι μόνο- πενταγράμμου

 

 

 

 

 

30/9/2019: Πέθανε  στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 74 ετών, (εξαιτίας πολυοργανικής ανεπάρκειας και σηψαιμικού σοκ, επιπλοκών του τραυματισμού της στη σπονδυλική στήλη που είχε υποστεί πριν από τέσσερα χρόνια) η θρυλική αμερικανίδα ερμηνεύτρια της όπερας Τζέσι Νόρμαν 

30/9/2022 Έφυγε από τη ζωή ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, Ζάχος Χατζηφωτίου, σε ηλικία 99 ετών.

 

ΝουΔο-ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Η περίπτωση Κασσελάκη… ή αλλιώς «τι έγινε ρε παιδιά;»

 

Του Strange Attractor

Μόλις πριν από δύο μήνες ο πάντα σοφός λαός μίλησε, και έτσι είχαμε τη μεγαλειώδη νίκη του Κυριάκου με 41%.

Έκτοτε πολύ νερό κύλησε κάτω από τη γέφυρα της χώρας. Ειδικά στη Θεσσαλία και στη Μαγνησία, οι οποίες είναι ακόμη πνιγμένες στον βούρκο.

Λίγο πριν κατακάηκε μεγάλο μέρος του Έβρου.

Και ακόμη πιο πριν είχαμε ναυάγια, σιδηροδρομικές τραγωδίες, εκτελέσεις εν μέση οδώ, δολοφονίες από εισαγόμενους χούλιγκανς, αύξηση των ροών «προσφύγων», εγκληματικότητα στο κόκκινο κλπ. κλπ., ως συνοδευτικά της ακρίβειας, του πληθωρισμού και της γενικότερης ανασφάλειας μέσα στην οποία ζει ο μέσος πολίτης.

Παράλληλα, μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, με τους «νοικοκυραίους» με τα πας, τις χιλιάδες των μετακλητών να πανηγυρίζουν το 41% και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες να κάνουν πάρτι, είχαμε και τις εσωκομματικές διεργασίες στον απαξιωμένο Σύριζα για την εκλογή νέου προέδρου, που θα αντικαταστήσει το γελαστό παιδί που μας τελείωσε.

6η ή 7η είδηση στα ΜΜΕ, αφού η όλη αυτή διαδικασία ήταν πιο βαρετή και από τις απογευματινές επαναλήψεις εκείνων των ελληνικών σειρών των ‘90ς στο ΜΕΓΚΑ…

Μέχρι που έσκασε η βόμβα!

Με τη μορφή ενός λουστραρισμένου γκόλντεν μπόι, με χαμόγελο ΚΟΛΥΝΟΣ, ντύσιμο γιάπη και εμφάνιση ηθοποιού του Χόλυγουντ.

Ο οποίος παρέα με τον σύντροφό του, εμφανίστηκαν από το πουθενά και έβαλαν ολόκληρη τη χώρα να χορεύει στους δικούς τους ρυθμούς.

Κι από κει που κανένας (κανένας λέμε) δεν τον είχε καν ακουστά, εδώ και δυο εβδομάδες τον βλέπουμε στα κανάλια πιο συχνά κι από τον Κώστα Αθανασίου με τα φίλτρα του, ενώ καθημερινά βλέπουμε αφιερώματα επί αφιερωμάτων για τη ζωή του, το παρελθόν του, την ακτινοβολία του, τους συγγενείς του, την καταγωγή του, ακόμη και για το πώς πίνει τον χυμό του (από μπρόκολο) μετά το γυμναστήριο, ή πως τρώει πίτσα με ανανά μετά από τα βάρη…

Ποιες πυρκαγιές, ποιες πλημμύρες, ποια ακρίβεια και ποια Χάγη (που έρχεται με βήμα ταχύ);

Όλα ξεχάστηκαν για χάρη του «Κένεντι της Ελλάδας» (το άκουσα και αυτό) ο οποίος σαν σίφουνας ανακάτεψε την τράπουλα και είναι ο νέος αρχηγός του Σύριζα, τέταρτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας δηλαδή, και η ελπίδα του Έθνους για προκοπή… άσχετα αν γράφτηκε μέλος του κόμματος τη μέρα που ψήφιζε.

Και όχι μόνο οι βαρετές εκλογικές διεργασίες του Σύριζα έγιναν το Νο1 θέμα, αλλά βγήκαν επιτέλους και στην επιφάνεια όλες εκείνες οι υποβόσκουσες συγκρούσεις και τα συντροφικά αλληλομαχαιρώματα που ανέκαθεν υπήρχαν μέσα στο κόμμα αυτό, αλλά που δεν έβγαιναν ποτέ προς τα έξω, ειδικά όταν υπήρχε η κουτάλα.

Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο, το μέχρι πρότινος φαβορί για την ηγεσία των σαλεμένων, η πολυδιαφημισμένη και ιδιαίτερα προβεβλημένη Έφη από τα Γιαννιτσά, που ήδη ονειρευόταν πρωθυπουργική καρέκλα σε μερικά τέρμινα, να χάνει τη μπάλα από την επέλαση του Στέφανου, να απασφαλίζει και να δείχνει το πόσο ολίγη είναι κατά βάθος, κατηγορώντας τον αντίπαλό της ακόμη και για «σεξισμό»(!!!!) επειδή της απευθύνθηκε με το μικρό της όνομα.

Κάτι τέτοιες σαχλαμάρες είχα να ακούσω από την εποχή που ήταν ΠτΔ ο Σαρτζετάκης, που επέπληττε με αυστηρότητα όποιον δεν τον αποκαλούσε «Κύριε Πρόεδρε» με τον προσήκοντα σεβασμό! 

Και άντε εκείνος ήταν ΠτΔ… η Έφη όμως;

Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο κομήτης ονόματι Κασσελάκης, που οι οπαδοί του τον αποκαλούν Κένεντι και οι οχτροί του… Κεν (παραπέμποντας στον εξίσου λαμπερό και στρασάτο σύντροφο της Μπάρμπι);

Πόθεν προέκυψε;

Τι πρεσβεύει;

Όλα τα άλλα τα έχουμε μάθει ήδη. Ακόμη και το πώς κάνει γαργάρες κάθε πρωί με σπαθέλαιο…

Τις πολιτικές θέσεις του όμως, πέρα από τα μαργαριτάρια περί τουρκικού κρατιδίου, ακόμη να τις μάθουμε (όπως δεν έχουμε μάθει αν έχει πάει φαντάρος).

Όπως και να έχει, η όλη περίπτωση μου θυμίζει τόσο τον Κοσκωτά, όσο και τον Δρα Μπαρουφάκη, αμφότεροι εκ των οποίων μας ήρθαν ως σωτήρες (ο ένας οικονομικά και ο άλλος πολιτικά) ουρανοκατέβατοι από το εξωτερικό, λατρεύτηκαν ως μικροί Θεοί, και στη συνέχεια πήραν τον δρόμο της λήθης (ο ένας μάλιστα και της φυλακής) αφού πρώτα διέλυσαν ένα παντοδύναμο κόμμα (ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα) και κόντεψαν να μας στείλουν στη δραχμή και στα συσσίτια (βλ. Μπαρουφάκη).

Τώρα λοιπόν έχουμε την περίπτωση Κασσελάκη.

Μια περίπτωση που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει αντικείμενο σοβαρής διδακτορικής διατριβής, με στοιχεία τόσο πολιτικά, όσο και κοινωνιολογικά και κυρίως ψυχολογικά (η μάζα, τα ΜΜΕ, κλπ.).

Το 1984 είχα διαβάσει το βιβλίο του Δημήτρη Χαραλάμπη: Στρατός και Πολιτική Εξουσία, Η Δομή της Εξουσίας στη Μετεμφυλιακή Ελλάδα, στο οποίο ο καθηγητής πολ. επιστημών υποστήριζε πως η ίδρυση της Ένωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου έγινε επί τούτου με αμερικανικό δάκτυλο, διότι το «σύστημα» ανησύχησε σφόδρα από την εκλογική άνοδο και τα ποσοστά της ΕΔΑ (το ΚΚΕ ήταν παράνομο τότε) στις τελευταίες εκλογές, άρα χρειάζονταν έναν νέο τεχνητό πολιτικό φορέα που θα συσπείρωνε τους κεντροαριστερούς και τους κεντρώους και θα αποδυνάμωνε την επιστροφή των κομμουνιστών με άλλο μανδύα.

Πού να φανταστούν όλοι εκείνοι οι παπανδρεϊκοί με τον ανένδοτο κλπ., ότι ίσως έπαιζαν άθελά τους το παιχνίδι των Αμερικανών…

Αυτό έρχεται στο νου μου σήμερα βλέποντας έναν άγνωστο, ένα «αμερικανάκι», να αλώνει και να κυριαρχεί στον ριζοσπαστικό αριστερό (my ass) Σύριζα…

Τον φέρνουν άραγε οι Αμερικάνοι ως δούρειο ίππο απέναντι στον «γερμανόφιλο» Κυριάκο, ή απλά θέλουν έτσι να ξεδοντιάσουν και να απαξιώσουν την ήδη μισοτελειωμένη Αριστερά της μπανανίας μας ξεφτιλίζοντάς την, βοηθώντας έμμεσα τον Κυριάκο να ολοκληρώσει την καταστροφή που ξεκίνησε χωρίς αντίπαλο;

Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Τι όμως;

Αν σκεφτούμε πως μια δυο γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν σε συνθήκες τεχνητής ευμάρειας με Ρούλα Κορομηλά, ΚΛΙΚ, Ντάουν Τάουν, Τσαλίκη, ΛεΠά, Μπιγκ Μπράδερ, διακοποδάνεια κλπ., ίσως βρούμε την απάντηση.

Μιλάω για μια εποχή (σαν χθες ήταν) που αφήναμε τις Καγιέν μας ξεκλείδωτες, η οποία αντικαταστάθηκε βιαίως από κρίση, λιτότητα, ανεργία, μνημόνια κλπ.

Ένα σοκ δηλαδή.

Ακολούθησαν 5 χρόνια ψευδών προφητών, που θα καταργούσαν τα ΜΑΤ και τα μνημόνια, αλλά απλά επέβαλλαν ουρές στα ΑΤΜ και άνοιξαν χύμα τα σύνορα για να γεμίσουμε παραβατικούς πρόσφυγες πολέμου από χώρες χωρίς πόλεμο.

Στη συνέχεια είχαμε τη δήθεν αριστεία, με μίζες, διορισμούς μετακλητών χειροκροτητών, εγκληματικότητα, θεσμοθετημένη ατιμωρησία, κορονοϊό, λοκντάουν, ακρίβεια, πληθωρισμό, καταστροφές, Τέμπη, (πλημμύρες, πυρκαγιές), πάρτι κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, ΤΕΡΝΑ, συνέχιση των ανεξέλεγκτων ροών (διασώσεις τις λέμε τώρα), πετσωμένα ΜΜΕ, στρεβλά είδωλα, κλπ. κλπ.

Φυσικό επακόλουθο είναι ο κόσμος να σιχαθεί όλο αυτό το σκηνικό (εκτός των βολεμένων και μετακλητών, που λέγαμε) και να επικροτήσει τον ερχομό ενός Μεσσία, ενός γυαλισμένου τίποτα, ενός μεταμοντέρνου Δρα Μπαρουφάκη, ενός αντεστραμμένου ειδώλου του Κυριάκου, που θα ταράξει τα νερά της κληρονομικής τηλεοπτικής δημοκρατίας, θα στείλει στο καναβάτσο τους επαγγελματίες πολιτικάντηδες και τους γόνους,  και νομοτελειακά ίσως γίνει και πρωθυπουργός σε μερικά χρόνια,  ρίχνοντας όλους εκείνους τους δήθεν σωτήρες με την ξύλινη γλώσσα και τις οφσόρ εταιρίες, στον κάλαθο της ιστορίας.

Αυτά είναι τα απόνερα των ριάλιτι, των σόσιαλ μύδια, των πρωινάδικων, των κωλάδικων, των ινφλουένσερς, των πέρσοναλ τρέινερς και γενικά όλων των σκουπιδιών που διαμορφώνουν την κοινωνία μας τα τελευταία 30 χρόνια.

Και προϊόν τους είναι ο Στέφανος.

Καλώς ήρθαμε λοιπόν στον «γενναίο νέο κόσμο» της μεταπολιτικής.

Εκεί όπου...

 

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Πάρτε κι εσείς σκυλί και βλέπουμε !

 

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
 

Η μιντιακή δίαιτα των τελευταίων ημερών –πίτσα, γυμναστήριο, σκύλος, Τάιλερ, ψευτογιαγιά, ξανά σκύλος, ξανά γυμναστήριο– δείχνει πόσο ανάγκη έχει η κυβέρνηση μια αντιπολίτευση. Ακόμη και η μεγάλη φυσική καταστροφή· ακόμη κι ένα τραγικό γεγονός, όπως η αιματηρή αποτυχία της αποστολής στη Λιβύη, καλύφθηκε από τις εικόνες και τις κόντρες που παρήγε ο άλλος πόλος του πολιτικού συστήματος.  

Το πολιτικώς ορθό είναι να λέμε ότι η κυβέρνηση χρειάζεται την αντιπολίτευση για να γίνεται καλύτερη. Αυτή η παραζαλισμένη και ισχνή αντιπολίτευση είναι όμως χρήσιμη στην κυβέρνηση ως αντιπερισπασμός. 

Αν για την πλειοψηφία, στην παρούσα φάση, είναι καλό να μη συζητιέται, τι να πει κανείς για την ελάσσονα αντιπολίτευση; 

Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειαζόταν κανέναν αντιπερισπασμό. Τα έχει καταφέρει περίφημα μόνο του να πέσει σε βαθιά μετεκλογική αφασία. 

Γιατί; Μήπως μπήκε σε ψυχολογία «ώριμου φρούτου», χωρίς να περιμένει ότι η εμφάνιση νέου φρούτου καθιστά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αυτομάτως «ώριμο»;  

Είναι θέμα λίγου χρόνου να ακούσει κανείς και...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΨΩΝΑΡΑΔΙΚΟ: Ηρθαν οι εξωγήινοι

 

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Κάπως έτσι θα είναι και όταν έρθουν οι εξωγήινοι. Θα τους βλέπεις με απορία και συνάμα με έξαψη. Και θα αναρωτιέσαι αν θα είναι φιλικοί και, τέλος πάντων, τι ήρθαν να κάνουν στον πλανήτη μας. 

Κάτι τέτοιο θα συμβαίνει σε πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα alien προσεδαφίστηκε στον πλανήτη τους. Κάποιοι παίρνουν το όπλο τους και άλλοι θα τεντώσουν το δάχτυλο για να τον αγγίξουν, όπως κάνει το παιδάκι στον Ε.Τ. Στον ΣΥΡΙΖΑ μόλις έκλεισαν οι κάλπες άρχισαν να σκάβουν χαρακώματα. 

Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τις εσωκομματικές αναταράξεις.  

Υπάρχει ένα ερώτημα που προηγείται αν και είναι νωρίς για να αναζητήσουμε απάντηση. Τι εκφράζει, αλήθεια, η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη;  

Αντανακλά μία τάση που παίρνει σχήμα στο πολιτικό ακροατήριο ή είναι, απλώς, μία σπασμωδική κίνηση απελπισίας; 

Είναι ένα μεγάλο κόλπο ή μία ακόμα μεγαλύτερη φούσκα; 

 Ακουσα πολλούς να λένε ότι στη νίκη Κασσελάκη αποτυπώνεται το τέλος της πολιτικής όπως τη γνωρίζαμε. 

Ισχύει. Είναι ένα αποτέλεσμα που μέχρι πριν από ένα μήνα έδειχνε αδιανόητο. Ωστόσο δεν ξέρουμε ακόμα αν πρόκειται για κοινωνικό πρόταγμα ή για αναπόφευκτη εξέλιξη σε ένα κόμμα που, ούτως ή άλλως, διακρίνεται για τις ιδιαιτερότητες του. 

Αυτό θα μας το δείξουν οι δημοσκοπήσεις. 

Αν η ακτινοβολία του Κασσελάκη αποκτήσει εμβέλεια πέραν των εκλογέων του, τότε, πράγματι, θα κάνουμε κουβέντα για ένα πολιτικό φαινόμενο που ήρθε για να ανατρέψει τα πάντα. Για ένα φαινόμενο που ήρθε από το μέλλον. 

Και ξέρετε κάτι; 

Μπορώ να σας δείξω μία και δύο και τρεις ντουζίνες πολιτικών που αν τους πάρεις όπως είναι σήμερα και τους ρίξεις στη Βουλή των ‘80ς, θα τους έβαζαν σε γυάλα. Ισως στο μέλλον να πούμε ότι ο Κασσελάκης ήταν προάγγελος της εποχής του, σε έναν κόσμο που οι λέξεις αντικαθίστανται από εικόνες. Ομως τώρα, αυτή τη δεδομένη στιγμή, είναι νωρίς. 

Μπορεί αύριο ο Κασσελάκης να επιτίθεται στον Μητσοτάκη και οι θετικές εντυπώσεις να καταγράφονται με ταξίμετρο στη διπλή ταρίφα. 

Δεν αποκλείεται όμως να συμβεί και το αντίθετο: να αποδειχθεί τόσο ρηχός πολιτικά ώστε η καταλληλότητα του Μητσοτάκη θα επιβεβαιώνεται δια του αντιπάλου του. 

Εχουμε καιρό μπροστά μας, θα τα δούμε. Είναι αδύνατο να κάνουμε ασφαλείς προβλέψεις όσο το σταυρόλεξο έχει πολλά λευκά τετράγωνα.  

Αλλά έτσι και τα καταφέρει ο Κασσελάκης, τότε...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Ο άγνωστος Σ. Κ.

 

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Οταν ένα κόµµα έχει ως μοναδικό στόχο «να φύγει ο Μητσοτάκης», είναι λογικό ότι θα του προκύψει κάποιος Κασσελάκης, που θα δηλώσει «αντι-Μητσοτάκης». Λέμε «κάποιος Κασσελάκης», διότι αυτήν τη στιγμή δεν ξέρουμε πολλά για το άτομό του. Για την ακρίβεια, ξέρουμε μόνον όσα μάς είπε ο ίδιος, δηλαδή ένα σερί επιτυχιών. Σποραδικώς εμφανίζονται στα κοινωνικά δίκτυα διάφορα στοιχεία ή «στοιχεία» που αμφισβητούν πτυχές του αφηγήματός του, αλλά στο Διαδίκτυο πλεονάζουν και τα fake news. Ετσι, από την Κυριακή 24/9/2023  έχουμε ως υποψήφιο πρωθυπουργό κάποιον που πριν από δύο μήνες δεν γνωρίζαμε ούτε τ’ όνομά του και τώρα δεν ξέρουμε ούτε τι πρεσβεύει ούτε ποιος πραγματικά είναι.

Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η άγνοια αποτελεί αποτυχία της συμμετοχικής δημοκρατίας, δηλαδή της εκλογής αρχηγού από τη βάση. Μπορεί να κινητοποιεί τους πολίτες, σε άνυδρους για την πολιτική καιρούς, αλλά από την άλλη, οι μηχανισμοί ενός κόμματος πάντα εκλέγουν κάποιον που έχει κολλήσει ένσημα· συνήθως στο κόμμα, αλλά μπορεί –πιο σπάνιο– στην κοινωνία. 

Αντ’ αυτού έχουμε το θολό «με λένε Στέφανο και έχω κάτι να σας πω…». 

Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτό είναι αποτυχία της εκλογής, α λα ελληνικά. Η εκλογή από τη βάση είναι ανταγωνιστική διαδικασία. Στόχος της είναι να αναδείξει πιθανά ψεγάδια των υποψηφίων, πριν τα χρησιμοποιήσουν στη μεγάλη αρένα οι αντίπαλοι του κόμματος. Στην Ελλάδα, της τάχα μου ευπρέπειας, ουδείς αγγίζει το φαινόμενο Κασσελάκη, πριν να είναι αργά.

Αν θέλαμε να ψάξουμε το βιογραφικό του κ. Κασσελάκη, θα βρίσκαμε ανυπέρβλητα νομικά εμπόδια, με πρώτο τα «προσω- πικά δεδομένα».

Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοί είναι εξαρχής απονευρωμένοι. Οποιαδήποτε νύξη, το παραμικρό ερώτημα για την πορεία Κασσελάκη, βαφτίζεται αμέσως «τοξικότητα» ή, ακόμη χειρότερα, «αντισυντροφικότητα». Εξάλλου, όπως είπαμε και στην αρχή, για τον ΣΥΡΙΖΑ «ένας είναι ο εχθρός» και, συνεπώς, όποιος εναντιώνεται στον κ. Μητσοτάκη είναι εξ ορισμού αψεγάδιαστος. Κι αν έχει ψεύδη στο βιογραφικό του, «αυτά θα κοιτάμε τώρα;».  

Να σημειώσουμε εδώ ότι υπάρχει πλούσια ιατρική βιβλιογραφία για τις ασυναίσθητες βλάβες που προξενούν στον εαυτό τους τους οι μονομανείς και τοξικοί άνθρωποι. Τα μέσα ενημέρωσης είναι απαξιωμένα στα μάτια των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της χρόνιας τοξικής ρητορείας του κόμματός τους. Ο,τι και να πουν για τον κ. Κασσελάκη θα πάει στον βρόντο. Εξάλλου, το τελευταίο που θα ήθελαν –θα θέλαμε– είναι να μας ξαναπιάσει στο στόμα του ο κ. Παύλος Πολάκης, μαζί με τον συρφετό που τον ακολουθεί στα social media. 

Αλλά ακόμη κι αν θέλαμε να τον ψάξουμε, θα βρίσκαμε ανυπέρβλητα νομικά εμπόδια, με πρώτο τα διαβόητα «προσωπικά δεδομένα». 

Κακά τα ψέματα. Ο κ. Κασσελάκης μέχρι σήμερα αργά το βράδυ παραμένει ένας ιδιώτης, που είδε φως στον ΣΥΡΙΖΑ και μπήκε. Οπως ορθώς επισήμανε ο κ. Κώστας Χρυσόγονος (ΣΚΑΪ, 20/9, δεν γνωρίζουμε ούτε την περιουσιακή του κατάσταση ούτε το πόθεν της. Λόγω προσωπικών δεδομένων δεν μπορούμε να ξέρουμε αν έχει ποινικές καταδίκες. Κατά τον κ. Χρυσόγονο, υπάρχει η 330/2011 του Αρείου Πάγου με την οποία καταδικάζονται αμετακλήτως οι έχοντες τα αρχικά ο πατήρ Θ.Κ. και ο υιός του Σ.Κ. για «υπεξαίρεση αντικειμένου ιδιαίτερης αξίας (…) τον Ιανουάριο του 2003», απόφαση που ο υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αποδίδει σε «παραδικαστικό κύκλωμα». Από τη χρονολογία τέλεσης του αδικήματος, προκύπτει ότι «πρόκειται για τον αδελφό του, Στέλιο, και όχι για τον 15χρονο –τότε– Στέφανο Κασσελάκη» (Documento, 20.9.2023).

Το βασικό πρόβλημα, όμως, παραμένει. Λόγω «προσωπικών δεδομένων», δημόσια έγγραφα, οι δημόσιες αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων είναι λογοκριμένα, λόγω της νομικής μόδας των ημερών, σε βαθμό που κάποια στιγμή μπορεί να κάνουμε πρωθυπουργό τον Τ.(άδε) Τ.(αδόπουλο) για να ανακαλύψουμε μετά ότι ...

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Στέφανος Κασσελάκης: ο άνθρωπος που όταν περπατά έχει δύο σκιές

 

Της Γιούλας Κουγιά

Το ραντεβού ήταν κλεισμένο από νωρίς, ο πρόεδρος Κασσελάκης θα επισκεφθεί σχολείο ΑμεΑ στην Καλλιθέα, η καθ’ ύλην αρμόδια υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου θα τον ξεναγήσει, οι εκπαιδευτικοί συγκινημένοι για την περίσταση βρίσκονται σε παράταξη – όλα έτοιμα, κάμερες, φώτα, πάμε.

Δεν πάμε· πηδάμε. Ο πρόεδρος με μια ταρζανιά περνάει σφήνα ανάμεσα από τα κάγκελα, μπουκάρει μ’ ένα παντιλίκι στην αίθουσα –αν δεν κάνεις επίδειξη σωματικής ρώμης σε αυτήν την περίπτωση, πότε;– κι αρχίζει να παίζεται σε ριμέικ όλος ο αθάνατος ελληνικός κινηματογράφος: όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, χαρίζω οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο, αιρκοντίσιον, καλοριφέρ, τοστιέρα, φρουτιέρα, μπιζουτιέρα, δεν χωράτε εδώ, σοβαρά τώρα, μην τρελαθώ, εγώ θα σας βρω άλλο κτήριο μέσα σε μια βδομάδα.

Το γεγονός ότι μετά ανέβασε στα σόσιαλ μίντια βίντεο μόνο με τον εαυτό του και δίπλα τη σκιά της Δόμνας θεωρώ πως είναι ένα σφάλμα ηλιθιότητας του ερασιτέχνη μοντέρ, ο οποίος προφανώς δεν σκέφτηκε ότι μπορείς να κόψεις το σώμα, αλλά θα προδοθείς από τη σκιά, η οποία είναι προϊόν του φωτός, το οποίο εισήλθε στη ζωή της χώρας από το βράδυ της περασμένης Κυριακής κατά δήλωση Στέφανου. 

Νομίζω ότι τώρα όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοούσε: εγώ θα φεγγοβολώ κι όλοι οι άλλοι θα είστε τυχεροί αν κρατήσετε έστω τη σκιά σας.

 

Με τούτα και με κείνα, πότε με έναν πήδο, πότε με μια φούρλα, ο πρόεδρος έκανε ρεσάλτο στην πολιτική άνευ πολιτικής, τριγυρνά με την κομματική κληρονομιά που κατά την τελετή παραλαβής-παράδοσής της ο κληροδότης είπε ότι είναι βαριά, αλλά ο κληρονόμος –που δεν θέλει ούτε βάρη ούτε βαρίδια– την έκανε φτερό και πούπουλο, εκείνος ονειρεύεται αμερικάνικα, εμείς ξυπνάμε με τον εφιάλτη ότι ...