Ο κ. Νταβούτογλου

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου ζεσταίνει και πάλι τις μηχανές για μια συνολική, τεχνική και πολιτική συζήτηση με την Τουρκία, το ενδιαφέρον στρέφεται, όπως είναι φυσικό, και στον Τούρκο συνομιλητή, δηλαδή τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ο εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εξωτερικών (σ.σ. κάτι το πρωτοφανές για τα τουρκικά πολιτικά πράγματα) έχει διαμορφώσει πολύ συγκεκριμένη θέση για τον περιφερειακό και παγκόσμιο ρόλο της Τουρκίας, μέσα στο πλαίσιο μιας «νέας παγκόσμιας τάξης», όπως την οριοθέτησε ο ίδιος ο κ. Νταβούτογλου στην κεκλεισμένων των θυρών ομιλία του στο «συνέδριο πρέσβεων» του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, που έγινε υπό την προεδρία του στις 4 Ιανουαρίου 2010.

ΣΤΙΣ «οδηγίες», που δίνει ο κ. Νταβούτογλου στους πρέσβεις του, επιμένει στον νέο όρο του «συμπατριωτισμού», εξηγώντας ότι πρόκειται για «μια έννοια πέραν αυτής της υπηκοότητας, μια έννοια που από νομική άποψη μας περιζώνει όλους και σημαίνει "αυτούς που έχουν μοιραστεί την ίδια ιστορία"».

ΚΑΤ' αυτόν τον τρόπο ο κ. Νταβούτογλου εξηγεί ότι οι λαοί των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικά κράτη, αλλά «έχουν μοιραστεί την ίδια ιστορία» και γι' αυτό «εμείς τους εκπροσωπούμε όλους... Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει την ιδιαιτερότητα της Τουρκίας να αντιπροσωπεύει την εμπειρία τής ανθρωπότητας. Εμείς είμαστε σίγουροι γι' αυτό και προχωρούμε στην εξωτερική πολιτική μας με αυτή την αυτοπεποίθηση...».

ΚΑΤΑ τον κ. Νταβούτογλου, «ο κόσμος χρειάζεται μια νέα τάξη», γιατί... «το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών δεν είναι αρκετό να βασίζει τη λειτουργία του στα πέντε μόνιμα μέλη. Οι δομές που στηρίζονται στις πολιτικές εξισώσεις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χάνουν πλέον σιγά σιγά τη βαρύτητα, την εγκυρότητά τους...».

ΕΤΣΙ, ορίζει τις αρχές της «νέας τάξης» και τον ρόλο της Τουρκίας σ' αυτήν: «...Αυτή η νέα τάξη πρέπει να είναι δεκτική, δεν πρέπει να απορρίπτει καμιά χώρα, καμιά ήπειρο, κανέναν λαό... Η Τουρκία ίσως αποτελεί το πιο χτυπητό παράδειγμα αυτής της αρχής... (γιατί) ο αρχαίος πλούτος, που έχουμε, μας κάνει να συναντιόμαστε με όλους τους πολιτισμούς της Ανατολής, ταυτόχρονα όμως με την έννοια της πολιτικής κουλτούρας βρισκόμαστε στο κέντρο της Δύσης...».

Η ΝΕΑ τάξη πρέπει να είναι «συμμετοχική» και γι' αυτό «...εκείνοι που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο παγκόσμιο σύστημα, εκείνοι που παραπονούνται για την ανισότητα του παγκόσμιου συστήματος, εκείνοι που περιμένουν μια φωνή να τους στηρίξει, στρέφουν το βλέμμα τους στην Τουρκία».

Η ΝΕΑ τάξη θα πρέπει να είναι «συνθετική» (και) «δικός μας στόχος είναι να γίνουμε εκφραστές και εκπρόσωποι μιας αντίληψης που συνδυάζει διαφορετικές εμπειρίες της ανθρωπότητας... και να αντικατοπτρίσουμε αυτή την αντίληψη στην εξωτερική πολιτική μας...».